Διαβάζοντας κανεὶς αὐτὰ ποὺ ἔγραψε ὁ Ἅγιος Παΐσιος γιὰ τὸν Γέροντα Χατζηγιώργη, τὸν μεγάλο ἀσκητὴ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, διερωτᾶται γιατί μέχρι στιγμῆς δὲν ἔχει προταθεῖ ὁ μεγάλος αὐτὸς ἀσκητὴς γιά κατάταξη στὸ Ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἔχοντας βεβαιότητα τῆς ἁγιότητας τοῦ Γέροντα Χατζηγιώργη, τόνιζε τὴ προτεραιότητα ἁγιοκατάταξής του. Ὅταν κάποτε ρωτήθηκε ὁ Ἅγιος Παΐσιος, γιατί ἔγραψε γιὰ τὸν Γέροντα Χατζηγιώργη, ἀπάντησε ὡς ἑξῆς: “Ἂν δὲν εἶχε συμβεῖ κάτι καὶ σὲ μένα, δὲν θὰ ἔγραφα”*. Ὅπως ἐξυπονοεῖται ἀπὸ τὰ λόγια του αὐτά, εἶχε συμβεῖ καὶ σὲ ἄλλους. Αὐτὸ καταδεικνύεται ἀπὸ τὴ φράση “ἂν δὲν εἶχε συμβεῖ κάτι καὶ σὲ μένα, δὲν θὰ ἔγραφα”.
“Μία φορά τὴν ἔπαθα μὲ τὸν Χατζηεφεντή”, ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Παΐσιος (ἐννοώντας τὴ δημοσίευση τῶν ἐμφανίσεων τοῦ Ὁσίου Ἀρσενίου σ’ αὐτόν)”*. Ἡ μαρτυρία τοῦ μεγάλου αὐτοῦ Ἁγίου τῶν ἡμερῶν μας δὲν ἀρκεῖ; Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἀποφεύγει νὰ πεῖ γιὰ τὰ θαυμαστὰ ποὺ ἀξιώθηκε νὰ δεῖ, ἐπεξηγώντας μάλιστα καὶ τὴν αἰτία τῆς σιωπῆς του, μὲ τὴ φράση “μία φορά τὴν ἔπαθα μὲ τὸν Χατζηεφεντή”.
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος τὸν θεωροῦσε Ἅγιο, μὲ προτεραιότητα μάλιστα ἁγιοκατάταξης καὶ τὸν ἐπικαλεῖτο στὸ κομποσχοίνι του. “Δὲν ἔχει σημασία ποὺ ἡ Ἐκκλησία μας ἀκόμη δὲν τὸν ἔχει ἀνακηρύξει Ἅγιο, γιὰ νὰ τοῦ δώσει τὸ φωτοστέφανο. Αὐτὸ ποὺ ἔχει μεγάλη σημασία εἶναι ἡ φωτεινὴ ζωή τοῦ Γέροντα, τὸ ἁπλὸ καὶ ἄκακο σιωπηλό του παράδειγμα. Ἦταν γεμάτος ἀπὸ ἀρετὲς καὶ δυνάμεις Θεϊκές, τὶς ὁποῖες διέθετε μαζὶ μὲ τὸν ἑαυτό του, γιὰ νὰ βοηθήσει τοὺς συνανθρώπους του. Κήρυττε Χριστὸ καὶ ἀπὸ μακριά. Ἔκανε θαύματα, ἔβλεπε ὁράματα θεϊκά, καὶ εἶχε καὶ τὸ διορατικὸ χάρισμα. Πολλὴ χάρη Θεοῦ, ἡ ὁποία δὲν τὸν πρόδωσε!”*, σημείωνε ὁ Ἅγιος Παΐσιος.
Ἕνας τόσο μεγάλος ἀσκητὴς μὲ τὴ μαρτυρία μάλιστα τῆς ἁγιότητάς του καὶ ἀπὸ τὸν Ἅγιο Παΐσιο, εἶναι πρέπον νὰ προταθεῖ γι’ ἁγιοκατάταξη. “Προσωπικὰ τὸν θεωροῦσε Ἅγιο καὶ τὸν ἐπεκαλεῖτο στὸ κομποσχοίνι του. Πίστευε μάλιστα ὅτι ἔχει σειρὰ νὰ ἀναγνωρισθῆ ἐπίσημα Ἅγιος καὶ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία”*, ἀναφέρει ὁ Ἱερομόναχος Ἰσαάκ.
Τὰ θαύματα ἀποτελοῦν κριτήριο ἁγιοκατάταξης στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Θαύματα τοῦ Γέροντα Χατζηγιώργη, σημειώνει ὁ Ἅγιος Παΐσιος στὸ βιβλίο του “Ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης”. Παιδιόθεν ὁ Γέροντας Χατζηγιώργης βίωσε τὴ θαυματουργικὴ ἐπέμβαση τῆς Παναγίας στὴ μαθησιακὴ δυσκολία ποὺ ἀντιμετώπιζε. Ἐπίσης ὅταν ἦταν μικρὸς ὁ Γέροντας Χατζηγιώργης καὶ χάθηκε στὸ δάσος ἀναζητώντας ἐρημίτες, βίωσε τὴ θαυματουργικὴ ἐπέμβαση τοῦ Ἁγίου Γεωργίου.
Σὲ ἡλικία 18 χρονῶν μὲ θαυματουργικὴ ἐπέμβαση τῆς Παναγίας γλυτώνει ἀπὸ τὸ παλάτι τοῦ Σουλτάνου καὶ μὲ ὑπόδειξη τῆς Παναγίας συναντᾶ μοναχό, γιὰ νὰ τὸν ὁδηγήσει στὸ Ἅγιο Ὄρος. Γιὰ τοῦτο ὅταν ἔφτασε ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη στὴν Ἱερὰ Μονὴ Γρηγορίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους τὸ ἔτος 1828, ἔπεσε στὰ πόδια τοῦ Ἡγουμένου λέγοντας “ἡ Παναγία μὲ ἔφερε στὸ Ἅγιο Ὄρος”.
Θὰ πρέπει νὰ ἀναφερθεῖ καὶ τὸ θαῦμα ποὺ σημειώνει ὁ Ἅγιος Παΐσιος, τὴν παραμονὴ τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Νικολάου στὴν Ἱερὰ Μονὴ Γρηγορίου, ὅταν ὁ Γέροντας Χατζηγιώργης ἦταν ἀκόμα δόκιμος μοναχός, μὲ τὰ ἄφθονα ψάρια ποὺ ἔπιασαν μετὰ ἀπὸ προσευχή του, γιατί λόγω κακοκαιρίας ἦταν ἀδύνατο τὸ ψάρεμα. Θὰ ἦταν παράλειψη νὰ μὴ σημειωθεῖ ἡ ταπείνωση ποὺ ἐπέδειξε μετὰ τὸ θαῦμα τοῦτο, ποὺ γιὰ νὰ μὴ τὸν εὐλαβοῦνται οἱ πατέρες τῆς Μονῆς ἕνεκα τοῦ θαύματος, ἔφυγε γιὰ τὴν ἔρημο τῶν Καυσοκαλυβίων.
Ἐπίσης θὰ πρέπει νὰ ἀναφερθεῖ καὶ τὸ θαῦμα ποὺ ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Παΐσιος, γιὰ τὴ διάσωση τοῦ Γέροντά του Νεόφυτου, ὅταν ἄκουσε μὲ θαυμαστὸ τρόπο τὴ φωνή του, ἐνῷ ὁ Γέροντάς του κινδύνευε κοντὰ στὴν Κερασιά, ποὺ φώναζε “καλογέριά μου, σῷστέ με!” Πολλὰ θαύματα εἶχε κάνει ὁ Γέροντας Χατζηγιώργης, ὅπως ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Παΐσιος. “Ἔστελναν δὲ καὶ εὐλογίες στὸν Γέροντα ποὺ θεραπεύονταν μὲ τὶς προσευχές του”, σημειώνει χαρακτηριστικά, καταδεικνύοντας ὅτι εἶχε κάνει πολλὰ θαύματα ὁ Γέροντας Χατζηγιώργης.
Στὴ Κωνσταντινούπολη, ὅταν βρέθηκε ὁ Γέροντας Χατζηγιώργης, μετὰ ἀπὸ τὴν ἐξορία του ἀπὸ τὸ Ἅγιο Ὄρος, πολλὰ θαύματα ἔκανε καὶ ἐκεῖ. “Ἀκόμη καὶ ἡ ζώνη του θαυματουργοῦσε! Ἄρρωστοι τὴν φοροῦσαν καὶ θεραπεύονταν, γυναῖκες ποὺ κινδύνευαν στὸν τοκετὸ ζητοῦσαν τὴν ζώνη τοῦ ἁγίου Γέροντα καὶ μόλις τὴν ζώνονταν, ἀμέσως ἐλευθερώνονταν καὶ δαιμονισμένοι ἀπαλλάσσονταν ἀπὸ τὰ δαιμόνια”, σημειώνει ὁ Ἅγιος Παΐσιος.
Εἶναι καιρὸς νὰ προταθεῖ ὁ μεγάλος αὐτὸς ἀσκητὴς γιὰ ἁγιοκατάταξη. Ἕνας τόσο μεγάλος ἀσκητὴς μὲ τὴ μαρτυρία τῆς ἁγιότητάς του μάλιστα ἀπὸ τὸν Ἅγιο Παΐσιο, εἶναι πρέπον νὰ προταθεῖ γιὰ κατάταξη στὸ Ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας.