“Ὁ καθένας μὲ τὸν τρόπο του ἀνεβοκατεβάζει τὸν τόπο του”

Ἡ ‘’Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη’’ καὶ ὁ ἱερὸς ναὸς Ἁγίου Τρύφωνος Παλλήνης, τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς συνδιοργάνωσαν ἐκδήλωση στὸν ἱερὸ χῶρο τοῦ ναοῦ μὲ καλεσμένο τὸν γέροντα Λουκᾶ τὸν Φιλοθεΐτη καὶ θέμα: “Ὁ καθένας μὲ τὸν τρόπο του ἀνεβοκατεβάζει τὸν τόπο του”. Ἡ ἐκδήλωση ξεκίνησε μὲ προσφώνηση ἀπὸ μέλος τῆς Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης καὶ ὕστερα ἔλαβε τὸν λόγο ὁ γέροντας Λουκᾶς, ὁ ὁποῖος ἀνέπτυξε περίπου τὰ ἑξῆς:

– Μέσῳ τοῦ πόνου νὰ γινόμαστε κοινωνοὶ τοῦ πόνου τῶν συνανθρώπων μας. Ὁ πόνος, ἡ δυστυχία κτλ. ἀνοίγει τὴν καρδιὰ καὶ γίνεται ἔτσι πιὸ εὔκολο νὰ ἁπλωθεῖ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο. Ὁ Θεὸς δὲν ἐπέρχεται ὡς τιμωρὸς πρὸς τοὺς ἁμαρτάνοντας, ἀλλὰ μακροθυμεῖ περιμένοντας τὴν εἰλικρινῆ μετάνοιά τους.

– Τὸ πᾶν στὴν πνευματικὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὁ καλὸς λογισμός, ὅπως τὸ καλὸ προζύμι κάνει τὸ καλὸ ψωμί. Οἱ πνευματικοὶ ἄνθρωποι, μιμούμενοι τὸν Χριστό, παίρνουν τὰ βάρη τῶν ἄλλων πάνω τους. Αὐτὸν ποὺ σκέφτεται τὸν ἑαυτό του, δὲν τὸν σκέφτεται ὁ Χριστός. Ὁ ἐγωιστὴς φορτώνει τὰ βάρη του στοὺς ἄλλους, ὁ ταπεινὸς παίρνει τὰ βάρη τῶν ἄλλων πάνω του. Ὅσο δικαιώνεις τὸν ἑαυτό σου, τόσο βαραίνει ἡ ψυχὴ μέσα σου. Ὅταν δὲν δικαιώνεις τὸν ἑαυτό σου, ἔρχεται μέσα σου ἡ χαρὰ τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ κόσμου.

– Ὁ καθένας πρέπει νὰ προσφέρει τὸν ἑαυτό του στὸ καλό. Ἡ κακότητα ἑνὸς ἀνθρώπου προσβάλλει τὸ σύνολο. Ἐκεῖνοι ποὺ ἀναριχῶνται στὰ ἀξιώματα, πολιτικὰ ἢ ἐκκλησιαστικά, μὲ δόλιο τρόπο δὲν εἶναι ἱκανοὶ γιὰ τίποτε καλό. Ὁ ἄρχων ποὺ ἔξουσιάζει, ὅσο πιὸ ὑψηλὸ ἀξίωμα κατέχει, τόσο πιὸ ψηλὰ πρέπει νὰ βρίσκεται καὶ ὡς πρὸς τὴν ἀρετή του.

– Ὁ ἄνθρωπος τῆς Ἐκκλησίας δὲν πορεύεται ὅπως ὁ κόσμος, ἀλλὰ ὅπως θέλει ἡ θεία Χάρις. Ἐκεῖνον ποὺ βλέπει ὁ Θεὸς νὰ ἑτοιμάζεται γιὰ τὸν καλὸν ἀγῶνα, τοῦ τὰ ἑτοιμάζει ὅλα Ἐκεῖνος. Αὐτὸς θὰ ἔχει πάντοτε βοηθό του τὸν Θεό, ὅ,τι κι ἄν τοῦ συμβεῖ. Σ’ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους δίνει ὁ Θεὸς τὴν δύναμη νὰ πράττουν τὰ “ὑπὲρ δύναμιν”.

– Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ ὁρατὸς Παράδεισος ἐπὶ τῆς γῆς. Ὅ,τι ὁ κόσμος γεννᾶ, ὁ Χριστὸς διὰ τῆς Ἐκκλησίας Του τὸ ἀναγεννᾶ. Ὅποιος τὸ ἐπιθυμεῖ καὶ θέλει νὰ τηρεῖ τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου μετέχοντας στὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας Του, μπορεῖ νὰ περπατάει ἀπὸ τώρα στὸν οὐρανό, ἄν καὶ βρίσκεται ἀκόμη ἐπὶ τῆς γῆς. Ἀπόθανε κατὰ ἁμαρτία, ὥστε νὰ ζήσεις κατὰ Θεόν. Ἕνας ἅγιος “ανεβαίνοντας”, ἀνεβάζει ὅλη τὴν Κτίση. Ἕνας ἁμαρτωλὸς ἁμαρτάνοντας, “κατεβάζει” ὅλη τὴν Κτίση.

– Ὁ ὀρθόδοξος χριστιανὸς δὲν προχωράει ἀπὸ τὴν θεωρία στὴν πράξη, ἀλλὰ ἀπ’ τὴν πράξη στὴν θεωρία. Γι’ αὐτὸ ὁ ὀρθ. χριστιανὸς δὲν μαθαίνει, ἀλλὰ παθαίνει τὰ θεία. Αὐτὸ τὸ “παθαίνει” σημαίνει ὅτι τὰ βάζει μὲ τὰ πάθη του. Ἐκεῖνος ποὺ πράττει τὰ θεία, γίνεται εὐεργέτης τῶν συνανθρώπων του. Ἡ Παράδοσή μας διδάσκει ὅτι οἱ γενναῖοι, οἱ πιστοὶ βαστάζουν τὶς ἀδυναμίες τῶν πολλῶν. Ὅσο πιὸ πολὺ πεθαίνουμε μέσα μας κατὰ τὴν ἁμαρτία, τόσο πιὸ πολὺ ζοῦμε (πάλι μέσα μας) τὶς ἀνταύγειες τοῦ οὐρανοῦ.