Τη νύχτα στον Τάφο της Παναγίας

Τις ημέρες της Εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Ιερά Μονή του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ στο Ντιβέγιεβο διαβάζουν το «ακοίμητο ψαλτήρι» δίπλα στον Επιτάφιο της Παναγίας.

Έφυγε η Βασίλισσα στον Βασιλέα των Βασιλέων, η Μητέρα του Θεού, στον Υιό Της και Θεό. Ακούγοντας από το στόμα της Ίδιας της Παναγίας την αγγελία για την ερχόμενη της κοίμηση, οι πιστοί γύρω Της δεν μπορούσαν να μην κλάψουν. Όλο το σπίτι γέμισε με κλαυθμούς και θρήνο. Όλοι ικέτευαν την Ελεούσα Δέσποινα Παναγία, τη Μητέρα των όλων, να μην τους αφήσει ορφανούς. Όμως η Μητέρα του Θεού τους παρακαλούσε να μην κλαίνε αλλά να χαίρονται την Κοίμησή Της, επειδή όταν είναι δίπλα στον Θρόνο του Θεού, πρόσωπο με πρόσωπο βλέποντας τον Υιό Της και Θεό και μιλώντας με Αυτόν, Εκείνη θα μπορέσει μετά τον θάνατό Της με μεγαλύτερη παρρησία να Τον ικετεύσει για έλεος και χάρη στους ανθρώπους. Και η Παναγία υποσχέθηκε να μην αφήνει ορφανό αυτόν τον κόσμο καθώς φύγει.

Μέσα στο ναό τέτοια μέρα έχει πολλά λουλούδια και μυρωδιά της καλοκαιρινής εορτής. Κάτω από τον στολισμένο με λευκά άνθη Επιτάφιο στο κέντρο του Καθεδρικού Ναού της Μεταμόρφωσης κατατίθεται η Σινδόνη της Παναγίας. Γύρω της εκτελείται η εορτάσιμη ακολουθία και ύστερα, όλη τη νύχτα, μέχρι την ίδια τη Θεία Λειτουργία, οι αδελφές αλλάζοντας η μία την άλλη κάνουν ανάγνωση του Ψαλτηρίου της Παναγίας. Το ανάγνωσμα διακόπτεται την ώρα της ακολουθίας και μετά συνεχίζεται πάλι.