Πρόσωπα της Ιεράς Μονής των Σπηλαίων του Πσκωφ
Ιστορικά και κανονικά ερείσματα ενότητας της Ρωσικής Εκκλησίας
Λιτανεία προς τιμήν του Αγίου Ειρηνάρχου του Εγκλείστου 2019
Μητροπολίτης Ονούφριος μιλά για την πορεία της κανονικής Ορθοδοξίας στην Ουκρανία 
Αστυνομικοί στον αύλειο χώρο του ναού της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας στο χωριό Μιχάλτσα. Φωτό: cv.npu.gov.ua
Στη γενέτειρα του Ντουμένκο τα μέλη της οικογένειάς του επιχείρησαν να καταλάβουν ναό με μηδενική αντίδραση του αρχηγού της ΟΕΟ. Είναι συνηθισμένη υποκρισία ή νέα θεολογία καταλήψεως κατά την ΟΕΟ;
Και οι δύο καταλήψεις έχουν αρκετά κοινά σημεία αποτελώντας τόσο τρανές αποδείξεις του πνεύματος, που κυριαρχεί στο εσωτερικό της ΟΕΟ, ώστε είναι ανάγκη να καλυφθούν λεπτομερέστερα.
Η Στάραγια Ζάντοβα: συγγενείς του Ντουμένκο επιτίθενται κατά του Ορθοδόξου ναού
Στις 17:00 οι πιστοί της κοινότητας της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας στο χωριό Στάραγια Ζάντοβα πληροφορήθηκαν την παρουσία αγνώστων στο ναό. Όπως αποδείχθηκε αργότερα επρόκειτο για μερικούς ντόπιους και τρεις «ιερείς» της ΟΕΟ.
Αξιοσημείωτο είναι ότι ο Μιχαήλ Πολιάκ, ο άνδρας της αναδόχου του αρχηγού της ΟΕΟ, ήταν εκείνος, ο οποίος ιδιοχείρως έκοψε την κλειδαριά του ναού. Την έκοψε αμέσως αφού οι συμμορίτες του με ρόπαλα έριξαν κάτω τις κάμερες.
Εγκαίρως έφθασαν στο ναό οι πιστοί και απόσπασμα της Εθνικής Αστυνομίας. Ένα λεωφορείο σκούρου χρώματος με 15-20 νέους, τους οποίους δεν έχουν ξαναδεί στο χωριό, πλησίασε στο χώρο για να υποστηρίξουν τους εκπροσώπους της ΟΕΟ.
Μετά από λεκτικό διαπληκτισμό κατά τον οποίο οι «πιστοί» της ΟΕΟ διεκδικούσαν τα δικαιώματα επί του ναού, οι υπέρμαχοι της κανονικής Εκκλησίας αναγκάσθηκαν να υπενθυμίσουν στον Πολιάκ το πρόσφατο επεισόδιο κλοπής σημαντικού χρηματικού ποσού από το ταμείο της εκκλησίας από τη γυναίκα του. Οι αστυνομικοί κατάφεραν να ηρεμήσουν τους οπαδούς της νέας θρησκευτικής δομής με αποτέλεσμα η σύγκρουση στη Στάραγια Ζάντοβα να έχει λήξει.
Το Μιχάλτσα: οπαδοί της ΟΕΟ επιτίθενται με χρήση του πολιορκητικού κριού
Αυθημερόν, την 1ην Νοεμβρίου στο διάστημα μεταξύ 19:00 και 20:00 ενορίτες του ναού της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας στο χωριό Μιχάλτσα (δίπλα στη Σταραγια Ζάντοβα) άκουσαν παράξενους ήχους. Όπως αποδείχθηκε οι ακτιβιστές της ΟΕΟ με χρήση του αυτοσχέδιου πολιορκητικού κριού προσπαθούσαν να καταρρίψουν την πόρτα του ναού.
Σύμφωνα με αυτόπτη στην παράνομη πράξη ενεπλάκησαν περίπου τριάντα ακόλουθοι της νέας εκκλησιαστικής δομής. Ορισμένοι από αυτούς, κρατώντας στα χέρια ένα δοκό με λαβές, έσπαζαν την πόρτα, ενώ ο υπόλοιποι δεν άφηναν τους πιστούς της κανονικής Εκκλησίας να πλησιάσουν στον ναό. Ανάμεσα στους οπαδούς της ΟΕΟ διακρίθηκαν ιδιαίτερα πέντε «ιερείς» με άκρως επιθετική συμπεριφορά.
Ένα ενδιαφέρον επεισόδιο καταγράφηκε στο εσωτερικό του ναού, όπου παράλληλα με τους σχισματικούς κατάφεραν να εισέλθουν και μερικοί πιστοί της ΟΕΟ. «Πλησιάζαμε δίπλα-δίπλα σε κάθε εκπρόσωπο της ΟΕΟ και αρχίζαμε να τους σταυρώνουμε. Χωρίς βία, απλά τους σταυρώναμε και σπρώχναμε προς την έξοδο. Κι έτσι ένα-ένα καταφέραμε να τους σπρώξουμε έξω», αναφέρει ένας από τους μετέχοντες στο γεγονός.
Μετά από δύο ώρες χάρη στις προσπάθειες της Εθνικής Αστυνομίας τερματίσθηκε και αυτή η σύγκρουση.
Καταλήψεις: κοινά σημεία και κοινοί δράστες;
Είναι κατανοητό ότι και οι δύο καταλήψεις σχεδιάσθηκαν εκ των προτέρων έχοντας αρκετά κοινά σημεία. Στις επιδρομές κατά των ναών στη Στάραγια Ζάντοβα και το Μιχάλτσε δίπλα στους καταληψίες από τους ντόπιους συμμετείχαν και οι «κληρικοί» της ΟΕΟ. Δεν πρόκειται μάλιστα μόνον για ένα χωριανό «ιερέα» της δομής, αλλά για μερικούς, οι οποίοι τον κατάλληλο χρόνο βρέθηκαν στον κατάλληλο τόπο. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το γεγονός ότι και στα δύο περιστατικά στις καταλήψεις ενεπλάκησαν δεκάδες νέοι, οι οποίοι έφθασαν στη Στάραγια Ζάντοβα με το λεωφορείο σκούρου χρώματος. Κατά τη γνώμη των πιστών της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας οι νέοι εκείνοι θα μπορούσαν να είναι φοιτητές του Θεολογικού Τμήματος της Φιλοσοφικής και Θεολογικής Σχολής του Εθνικού Πανεπιστημίου Τσερνοβτσύ. Επιπλέον, ένας από τους επιδρομείς ταυτίσθηκε ως «διάκονος» Ίγκορ Λουτσάν.
Ο Λουτσάν είναι καθηγητής του Θεολογικού Τμήματος της Φιλοσοφικής και Θεολογικής Σχολής του Εθνικού Πανεπιστημίου Τσερνοβτσύ. Τυγχάνει επίσης και διευθυντής της φοιτητικής χορωδίας, ενώ το «γνωστικό» του αντικείμενο είναι η μελέτη των τύπων και των μορφών των θρησκευτικών συγκρούσεων στην Μπουκοβίνα τον 20ο και τον 21ο αι. Μήπως με αυτό τον σκοπό ο Ίγκορ Λουτσάν και ταξίδευσε στην Στάραγια Ζάντοβα ώστε εκ του σύνεγγυς να μελετήσει εκείνες τις συγκρούσεις και εάν είναι δυνατό και να συμμετάσχει; Εάν λάβουμε υπόψη και τη χρήση του μεσαιωνικού πολιορκητικού κριού…Όνειρο ενός πραγματικού «επιστήμονα».
Είναι γνωστό ότι κάποτε η Φιλοσοφική και Θεολογική Σχολή, η οποία σχεδιαζόταν ως ένα είδος εναλλακτικής λύσεως για τις Θεολογικές Σχολές της Ευρώπης, κατέληξε σε ένα απλό παράρτημα της Θεολογικής Ακαδημίας Κιέβου του Κιεβινού Πατριαρχείου. Ακόμη τη δεκαετία του 1990 οι φοιτητές θεολογίας μετέβησαν σε ορισμένα χωριά της περιφέρειας Τσερνοβτσύ, προκειμένου να «συνδράμουν» στους ντόπιους να μεταπηδήσουν στη «σωστή Εκκλησία».
Σήμερα η Θεολογική Ακαδημία Κιέβου ουδεμία σχέση έχει με την Ουκρανικής Ορθόδοξη Εκκλησία του Πατριαρχείου Κιέβου. Στεγάζεται στην Ιερά Μονή Αρχαγγέλου Μιχαήλ, εκεί, όπου έχει την έδρα του ο αρχηγός της ΟΕΟ Επιφάνιος Ντουμένκο. Ώστε δεν αποκλείεται καθόλου οι φοιτητές της Φιλοσοφικής και Θεολογικής Σχολής να έχουν αποφασίσει να προσφέρουν «δώρο» στον «προκαθήμενό» τους υπό μορφή Ορθοδόξου Ναού στο χωριό που γεννήθηκε.
Εκτός τούτων, η κατάληψη του Ορθοδόξου ναού προφανώς δεν προσκρούει σ’εκείνη τη «θεολογία», που μελετούν στο χώρο της Θεολογικής Ακαδημίας Κιέβου της ΟΕΟ. Μπορούμε με πλήρη ευθύνη να μιλήσουμε για μια νέα, σχισματική «θεολογία καταλήψεως», η οποία ευδοκιμεί στο εσωτερικό εκείνης της θρησκευτικής δομής με χρήση αλυσοπρίονων, σφυριών και μεσαιωνικών κριών.
Η κατά τους σχισματικούς «θεολογία καταλήψεως»
Όσο μπορούμε να κρίνουμε από τα κύρια σημεία τέτοιας «θεολογίας καταλήψεως» είναι και η πεποίθηση ότι κανένας ναός αποτελεί καμία ιδιαίτερη αξία. Πρόκειται για ένα απλό χώρο που χρησιμεύει για συνελεύσεις ανθρώπων, οι οποίοι ενώνονται βάσει κάποιων ιδεολογικών αρχών. Για τους εκπροσώπους του νέου θρησκευτικού μορφώματος ένας ναός δεν ξεχωρίζει σε τίποτε από λέσχη ενός χωρίου (ίσως έτσι εξηγείται η εμμονή τους σε συγκεντρώσεις ως επί το πλείστον σε λέσχες), εξ ου και δεν έχει καμία ιερότητα. Συνεπώς δεν χρειάζεται η επίδειξη έναντί του δέους και ευλάβειας.
Ακριβώς αυτός είναι ο λόγος διατί είναι πεπεισμένοι ότι διαρρηγνύονται έτσι απλά οι πόρτες του ναού, κόβονται ήσυχα με αλυσοπρίονο οι κλειδαριές, ενώ στο εσωτερικό του ναού επιτρέπονται οι διαπληκτισμοί, οι συμπλοκές, οι βρισιές και οι αμοιβαίοι εξευτελισμοί.
Το περιστατικό όμως με χρήση του πολιορκητικού κριού, ακόμη και ἐν μέσῳ όλων αυτών, διακρίνεται για ιδιαίτερη κυνικότητα. Φαίνεται ότι το κόψιμο κλειδαριών με αλυσοπρίονο για τους σχισματικούς στερείται πλέον θεαματικότητας και αρρενωπότητας. Τι άλλο; Φωτιά σε ναούς; Η μήπως ολοκαύτωμα των ανεπιθύμητων, δηλαδή των πιστών της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας;
Η «θεολογία καταλήψεως» αποδεικνύει περίτρανα: οι σχισματικοί απλώς δεν αντιλαμβάνονται ότι ο ναός είναι οίκος του Θεού, ένας τόπος όπου τελείται η Θεία λειτουργία και είναι παρών ο Ίδιος ο Κύριος. Άλλωστε, δεν έχει κανένα νόημα γι΄αυτούς και η Θεία Λειτουργία. Πως αλλιώς εξηγείται ότι σε περισσότερες περιπτώσεις επιτίθενται κατά τους Ορθοδόξους ναούς τις ημέρες των μεγάλων εορτών ή τις ιδιαίτερα σημαντικές για όλη την Εκκλησία ημέρες;
Λόγου χάριν, στην Στάραγια Ζάντοβα και στο Μιχάλτσε αποπειράθηκαν να καταλάβουν ναούς την παραμονή του Ψυχοσάββατου Αγίου Δημητρίου, όταν κάθε χριστιανός προσεύχεται για την ανάπαυση των κεκοιμημένων οικείων και συγγενών. Αυτό ουδόλως σημαίνει ότι στις άλλες ημέρες η αρπαγή των ναών επιτρέπεται, αλλά αποτελεί ολοφάνερη απόδειξη ότι οι σχισματικοί ενεργούν κατόπιν προτροπής του εχθρού του ανθρωπίνου γένους, ο οποίος μισεί την Εκκλησία.
ΟΕΟ: λόγια αγάπης και πράξεις μίσους
Ἐν μέσῳ αυτών από απόλυτη κυνικότητα και ψεύδος χαρακτηρίζονται οι τα κατά διαστήματα λεγόμενα του αρχηγού της ΟΕΟ Επιφανίου Ντουμένκο. Στις 2 Νοεμβρίου, δηλαδή την επομένη από το επεισόδιο στη Στάραγια Ζάντοβα και το Μιχάλτσε, άριστα ενημερωμένος για τα τεκταινόμενα ο Ντουμένκο έγραψε στη σελίδα του στο Facebook: «Αυτή την ημέρα, το Ψυχοσάββατο του Αγίου Δημητρίου, ο καθένας μας μνημονεύει τους κεκοιμημένους οικείους και συγγενείς. Οι προσευχές μας είναι το καλύτερο δώρο γι΄αυτούς, διότι αποτελούν εκδήλωση της αγάπης μας… Η προσευχή είναι μια εκδήλωση αγάπης και πίστεως στον Θεό».
Διαβάζοντας κανείς αυτά αναρωτιέται, μα είναι δυνατό να έχει τόση υποκρισία ο άνθρωπος; Είναι δυνατό ο Ντουμένκο να μιλάει για αγάπη και προσευχή την ώρα που οι συγγενείς και οι συγχωριανοί του με πολιορκητικό κριό διαρρηγνύουν πόρτες Ορθοδόξου ναού; Μετά έρχονται στη μνήμη τα λόγια του Χριστού για τους φαρισαίους και αντιλαμβάνεται κανείς ότι είναι δυνατό: «Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας» (Ματθ. 23. 27).
Ο Μητροπολίτης Ζαπορόζιε Λουκάς Κοβαλένκο πολύ εύστοχα σχολίασε τις εξελίξεις:
«Σήμερα υπάρχουν αρκετοί ρασοφόροι, οι οποίοι γνωρίζουν να ομιλούν γλαφυρά και να κηρύττουν. Μα, ποιους καρπούς φέρνει το κήρυγμά τους; Οι ακόλουθοί τους διαρρηγνύουν πόρτες των ναών μας, πετάνε έξω τις Αγίες Τράπεζες, ξυλοκοπούν τους πιστούς. Αυτά διδάσκει το Ευαγγέλιο; Φαντάζεσθε τον Απόστολο Παύλο μεθυσμένο με φοβερές βρισιές να διερρήγνυε πόρτες συναγωγής; Μήπως δίδασκε ποτέ ο Χριστός ότι πρέπει να φονεύομε τους ομαίμονες και ομοδόξους αδελφούς μόνον και μόνον επειδή έχουν διαφορετικά πολιτικά πιστεύω; Δεν υπηρετούν τον διάβολο όλοι αυτοί οι άνθρωποι με σταυρούς και εγκόλπια, που το μόνο που επιδιώκουν είναι να χύνεται και άλλο όσον το ένεστι περισσότερο αίμα στην πολύπαθη Πατρίδα μας;
Ο Απόστολος Ιωάννης ο Θεολόγος μας έδωσε οδηγίες πως θα πρέπει να ξεχωρίζουμε όσους υπηρετούν τον Θεό από όσους πούλησαν τη ψυχή τους στον σατανά. Το μόνο κριτήριο είναι η αγάπη. Ο άνθρωπος του Θεού έχει μέσα του ειρήνη την οποία και προσφέρει στους άλλους. Ο υιός του διαβόλου έχει μέσα του μίσος, το οποίο σπέρνει γύρω του. Όσο καλά και να γνωρίζει την Βίβλο, όσα κηρύγματα και να κάνει, το μόνο σκοπό που επιδιώκει είναι να οδηγήσει στην κόλαση όσους περισσότερους ανθρώπους μπορεί. Η ίδια διαφορά παρατηρείται και μεταξύ της Εκκλησίας και εκείνων των μορφωμάτων που αυτοαποκαλούνται «Εκκλησία».
Το μήλο κάτω απ' τη μηλιά θα πέσει ή για άλλη μια φορά για τις οικογενειακές αξίες
Η οικογένεια συχνά αποκαλείται μικρά Εκκλησία, ενώ η Εκκλησία παρομοιάζεται με την οικογένεια. Δεν είναι τυχαίο ότι τους ομοδόξους μας τους αποκαλούμε αδέλφια, ενώ τους πνευματικούς καθοδηγητές πατέρες. Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός έλεγε ότι στην οικογένειά Του μπορεί να ενταχθεί κανείς μόνον μέσω εφαρμογής ενός όρου: «τίς ἐστιν ἡ μήτηρ μου καὶ τίνες εἰσὶν οἱ ἀδελφοί μου; Καὶ ἐκτείνας τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ (δηλαδή όσους Τον θεωρούσαν Διδάσκαλό τους ενώ τους εαυτό τους μαθητές – σημ. του συντ.) ἔφη· ἰδοὺ ἡ μήτηρ μου καὶ οἱ ἀδελφοί μου· ὅστις γὰρ ἂν ποιήσῃ τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς, αὐτός μου ἀδελφός καὶ ἀδελφὴ καὶ μήτηρ ἐστίν» (Ματθ. 12. 48-50).
Ο Χριστός λέγει σαφώς ότι η οικογένειά Του είναι εκείνοι, που εφαρμόζουν το θέλημα του Θεού. Ο Ιερός Χρυσόστομος πιστεύει ότι η πνευματική συγγένεια είναι κατά πολύ πολυτιμότερη από εκείνη εξ αίματος: «Εἰ γὰρ ταύτην οὐδὲν ὠφελεῖ τὸ μητέρα εἶναι, εἰ μὴ ἐκεῖνο εἴη, σχολῇ γ' ἂν ἕτερός τις ἀπὸ συγγενείας σωθήσεται. Μία γάρ ἐστιν εὐγένεια μόνη, τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ποιεῖν. Οὗτος τῆς εὐγενείας ὁ τρόπος βελτίων ἐκείνου (σαρκικοῦ) καὶ κυριώτερος».
Ερμηνεύοντας αυτό το εδάφιο της Καινής Διαθήκης ο Άγιος Φιλάρετος Μόσχας αναφέρει: «Να θυμάστε ότι ο Θεός είναι ο Πατέρας σας και η Εκκλησία είναι η Μητέρα σας, και ότι όλοι οι άγιοι είναι οι αδελφοί σας. Μην υποτιμάτε τόσο υψηλή συγγένεια, μην αποχωρίζεσθε από εκείνη την καλή και όμορφη οικογένεια. Να εφαρμόσετε κι εσείς το θέλημα του Θεού αντί εκείνου των ανθρώπων και ο Κύριος, υποδεικνύοντάς σας, θα πει: " ἰδοὺ ἡ μήτηρ μου καὶ οἱ ἀδελφοί μου"».
Με άλλα λόγια, εκτός της εξ αίματος οικογένειας κάθε χριστιανός έχει ή θα πρέπει να έχει και πνευματική οικογένεια. Κεφαλή εκείνης της οικογένειας είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός, και μόνον με την εφαρμογή του θελήματος του Θεού μπορούμε να ενταχθούμε στην οικογένεια.
Τώρα να θυμηθούμε ότι στην Στάραγια Ζάντοβα στην κατάληψη του ναού ενεπλάκη ο άνδρας της αναδόχου του Επιφανίου, ένας άνθρωπος που πνευματικά τυγχάνει μέλος της οικογένειας του Επιφανίου, συναποτελεί την «Εκκλησία» του. Κατ’αυτόν τον ακριβώς τρόπο την «Οικογένειά» του την συναποτελούν γενικότερα όσοι διαρρηγνύουν πόρτες Ορθοδόξων ναών, ξυλοκοπούν τους πιστούς, επιτίθενται κατά των ιερέων και επισκόπων. Τώρα αυτοί οι άνθρωποι και ο ίδιος ο Επιφάνιος εντάχθηκαν ως μέλη στην οικογένεια του πατριάρχη Βαρθολομαίου και του αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου.
Ο ίδιος ο πατριάρχης Βαρθολομαίος έλεγε επανειλημμένως ότι χορήγησε το αυτοκέφαλο στην ΟΕΟ επειδή αισθανόταν ευθύνη για όσους εμμένουν στο σχίσμα. Συνεπώς, ερωτάται: εξακολουθεί να φέρνει ευθύνη όταν επιτίθενται κατά Ορθοδόξου ναού με πολιορκητικό κριό; Φέρνει ευθύνη όταν αυτοί ξυλοκοπούν τους άλλους Ορθοδόξους χριστιανούς; Εάν φέρνει ευθύνη, όπως και θα πρέπει ένας πατέρας για τα παιδιά του, είπε ποτέ ένα «συγνώμη»; Καμία αντίδραση; Άλλωστε αδιαφορώντας για τις αταξίες των παιδιών του ο πατριάρχης Βαρθολομαίος ομολογεί ότι στην οικογένειά του τέτοια συμπεριφορά αποτελεί κανόνα. Και τούτο το μόνον που δηλώνει είναι ότι η οικογένεια της ΟΕΟ ουδεμία σχέση έχει με την οικογένεια του Χριστού.
