Μεταθανάτια ιεραποστολή του ιερέα Δανιήλ Σισόγιεφ: τρείς ιστορίες. Μέρος Α.

Στις 19 Νοεμβρίου 2009 δολοφονήθηκε ο ιερέας Δανιήλ Σισόγιεφ, ένας ιεραπόστολος, ιεροκήρυκας και ταλαντούχος ρήτορας, τού οποίου ο λόγος, προφορικός και γραπτός, αφυπνίζει και οδηγεί στον Χριστό. Οι ακολουθητές τού π. Δανιήλ Σισόγιεφ μιλούν διαφορετικές γλώσσες, ζουν σε διαφορετικές χώρες, έχουν διαφορετικές εμπειρίες κηρύγματος - αλλά έχουν όλοι κάτι κοινό: είναι πεπεισμένοι ότι πρέπει να μεταφέρουμε το αληθές μήνυμα ότι «δεν υπάρχει σωτηρία έξω από την Εκκλησία», σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους.

Aviv Saliou Diallo (Ελβετία) : Πώς ένας άγνωστος άλλαξε τη ζωή μου

Αβίβ Σάλιου Ντιάλλο Μερικές φορές οι φίλοι μου ρωτούν: «Δεν γνώριζες τον π. Δανιήλ πριν από το θάνατό του;» και τούς απαντώ «Όχι». Δεν τον γνώρισα προσωπικά. Εξάλλου, η μόνη φορά που είδα ένα βίντεο τού κηρύγματός του στο Διαδίκτυο, ενόσω ακόμη ζούσε, σκέφτηκα: "Ε, αυτό πάει πολύ. Γιατί όλα αυτά τα περί κολάσεως και αιωνίου μαρτυρίου; Αυτές οι λέξεις μπορούν να τρομάξουν τον κοσμάκη". Ως συνήθως, σταμάτησα να παρακολουθώ το δυσάρεστο βίντεο και επέστρεψα στις ασχολίες μου.

Αν και συμπεριλάμβανα τον εαυτό μου στην «οικογένεια» αυτών που θα σωθούν, δεν είχα ούτε ζήλο περί Σωτηρίας ούτε έτρεφα πραγματική αγάπη για τον γείτονά μου. Με κάποιο τρόπο ξέχναγα τα λόγια τού Σωτήρος - ή δεν τα σκεφτόμουν: "Οὕτως ὅτι χλιαρὸς εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου" (Αποκ.3:16).

Περίπου έξι μήνες αργότερα, εγκατέλειψα τη Ρωσία. Είχα ήδη ζήσει και σπουδάσει στην Ελβετία, από όπου και προέρχεται η οικογένειά μου. Έζησα μόνος μου, η σύζυγός μου έμεινε στη Ρωσία για ένα χρόνο. Ήμουν πολύ λυπημένος που ζούσα μακριά από την αγαπημένη μου Ρωσία και τούς φίλους. Ήμουν περιτριγυρισμένος από τους Ελβετούς που μού είχαν ήδη γίνει ακατανόητοι καθότι είχα χάσει την επαφή μαζί τους και, από την άλλη, γιατί είχα συνηθίσει με τον χαρούμενο Ρωσικό λαό και την απρόβλεπτη ρωσική καθημερινότητα. Ο πνευματικός μου, με τον οποίο έχασα κάθε επαφή, παρέμεινε στην Πετρούπολη, και εδώ δεν είχα καν κάποιον να ακούσω τις πνευματικές του συμβουλές. Μελετούσα πολύ. Νοσταλγούσα τον Θεό, βέβαια, και πήγαινα τακτικά στην Λειτουργία, κάτι που δεν έκανα πάντα στη Ρωσία, και επίσης προσευχόμουν και διάβαζα για τις ζωές των αγίων. Αγαπούσα ιδιαίτερα τούς βίους των μαρτύρων και των «διά Χριστόν σαλών». Παρ΄όλη μου την παθητικότητα, έτρεφα πάντα την ελπίδα ότι θα έρθω στον Θεό. Σε σπάνιες στιγμές, ονειρευόμουν την αγιότητα, την εβλογημένη δύναμη που βοήθησε τους μάρτυρες να υποστούν τα βασανιστήρια και τον θάνατο, και στούς «διά Χριστόν σαλούς» να υποστούν τις κατακρίσεις και συμφορές.

Και κάποια στιγμή έλαβα ένα σύντομο μήνυμα από έναν φίλο μου: "Χθες στη Μόσχα, πυροβολήθηκε ο γνωστός τοίς πάσι ιερέας Δανιήλ Σισόγιεφ μέσα στην εκκλησία. Ίσως είχες ακούσει γι'αυτόν;". Στη συνέχεια, αναφέρθηκε σε αυτό το γεγονός και στο πώς ο πατέρας Δανιήλ Σισόγιεφ βάφτιζε μουσουλμάνους, και όχι μόνο βάφτιζε, αλλά και "με κατήχηση".

Αμέσως κοίταξα στις ιστοσελίδες ειδησεογραφικού περιεχομένου και με τρόμο έβλεπα τον ναό, την αστυνομία, ορθόδοξους ανθρώπους να κλαίνε.

Τότε στράφηκα στο ορθόδοξο Διαδίκτυο και άρχισα σιγά-σιγά να μαθαίνω όλο και πιο πολλά για το ποιος ήταν αυτός ο γνωστός τοίς πάσοι ιερέας, προσπαθώντας να καταλάβω ποιος θα ήθελε τον θάνατό του. Γνωρίστηκα με έναν νέο όρο που εισήγαγε ο π. Δανιήλ, τον όρο "ουρανοπολίτης". Όχι κοσμοπολίτης, δηλαδή πολίτης τού κόσμου, αλλά πολίτης τού Ουρανού. Άκουσα τα κηρύγματα και διάβασα τα σχετικά σχόλια.

Μού ήταν σαφές ότι επρόκειτο για μάρτυρα για την πίστη του στον Χριστό. Ήθελα να μάθω όσο το δυνατόν περισσότερο γι 'αυτόν: είναι απίστευτο να έχουμε στις μέρες μας έναν μάρτυρα, έναν άγιο! Μια νύχτα ταξίδι στο τρένο Αγία Πετρούπολη - Μόσχα για περίπου 500 ρούβλια θα σάς έφερνε σε αυτόν, να ακούσετε τη φωνή ενός μελλοντικού μάρτυρα, να πάρετε μια ευλογία από έναν πιστό υπηρέτη τού Χριστού, θα μπορούσατε να φιλήσετε το χέρι ενός αγίου. Και το πιο σημαντικό - θα μπορούσατε και να μάθετε από αυτόν και να τον βοηθήσετε σε μια καλή πράξη. Πράγματι, στις μέρες μας, και στους κόλπους τής Εκκλησία μας εργάζονταν ένας πραγματικός ιεραπόστολος. Και όχι σε ροκ συναυλία ή στον ορθόδοξο Τύπο, αλλά ανάμεσα στους μουσουλμάνους, στους αιρετικούς και τους αποκρυφιστές (ΣτΜ: Ο αποκρυφισμός είναι η πίστη σε απόκρυφες δυνάμεις. Δόγμα αυτών που εξασκούν τις αποκρυφιστικές επιστήμες, δηλαδή την μαγεία, αλχημεία, νεκρομαντεία, μελλοντολογία [πηγή: www.dictionnaire-academie.fr]). ‘Ενας ιεραπόστολος που τιμήθηκε με ένα μαρτύριο.

Σε λίγες ώρες, ο αδελφός μου Ράσιντ θα έρθει να με επισκεφθεί. Πρέπει να βρώ έναν τρόπο να τού το πώ. "Αγαπητέ αδελφέ, οι συμπατριώτες σου μουσουλμάνοι σκότωσαν τον ιερέα μας ...". Όχι. Δεν θα καταλάβει. Ή μήπως να «μπώ» κατευθείαν στα περί κόλασης και αιώνιου μαρτυρίου; "Ράσιντ, έχουμε τώρα ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία. Ο μάρτυρας για την πίστη του Χριστού, συνειδητά έδωσε τη ζωή του, επειδή ήταν σίγουρος ότι εσείς οι μουσουλμάνοι θα πάτε στην κόλαση». Θα καταλάβει; Θα προσβληθεί, πιθανόν .. "Χωρίς Χριστό, είναι αδύνατο να σωθείς. Γι 'αυτό μετανόησε, αδερφέ. Ο Μωάμεθ είναι ψευδοπροφήτης". Προφανώς, είμαι ακόμα πολύ κακεντρεχής. Πρέπει να ξεκινήσω με προσευχή, πρέπει να βρω τη σωστή στιγμή και τις σωστές λέξεις ... Μέχρι και σήμερα τις ψάχνω.

Αυτό που έκανα στην αρχή ήταν να περάσω μια εβδομάδα ακούγοντας όλες τις συνομιλίες που υπήρχαν στο Διαδίκτυο τού π. Δανιήλ περί Ιεραποστολής και Ισλάμ. Η φωνή του - μεταδοτική, ισχυρή – τον ακούω τακτικά, ειδικά όταν αποκαρδιώνομαι. Το πρόσωπό του πάντα χαρούμενο, λαμπερό, συγχωρήστε με για την έκφραση, αλλά δεν είναι διόλου τυχαίο ότι οι εικόνες και οι περιγραφές των αγίων είναι παρόμοιες - εκφράζουν το Φως που αναδύεται από την Ομοούσια Τριάδα.

Την εβδομάδα αυτή πήρα την απόφαση: ήρθε η ώρα γιά δράση, είναι καιρός να υπηρετήσω τον Θεό, και όχι μόνο να προσποιούμαι ότι είμαι Χριστιανός. Θέλω να υπηρετήσω τον Θεό ως ιεραπόστολος και θέλω να προσφέρω αυτή την υπηρεσία σύμφωνα με το πρότυπο που άφησε πίσω του ο θυσιασθείς για τον Χριστό π. Δανιήλ. Προσπάθησα να κάνω τα πρώτα βήματα, αλλά δεν κατάφερα τίποτα. Ήρθα και σε επαφή με τους μαθητές και τους συναδέλφους τού π. Δανιήλ, οι οποίοι απάντησαν λεπτομερέστατα στην επιστολή μου, μού έδωσαν σοφές οδηγίες και, κυρίως, παρείχαν ηθική υποστήριξη. Δράττομαι τής ευκαιρίας να τούς ευχαριστήσω. Αυτοί είναι οι αληθινοί συνεχιστές τού έργου τού π. Δανιήλ και αυτός είναι ο συνεχιστής τού σχεδίου τής Αγίας Τριάδας. Πράγματι, "η αποστολή τής Εκκλησίας είναι η συνέχιση τής αποστολικότητας τού Χριστού. Ο Χριστός είναι ο πρωταπόστολος", όπως λένε τα έγγραφα τής Εκκλησίας μας (ΣτΜ: "κατανοήσατε τὸν ἀπόστολον καὶ ἀρχιερέα τῆς ὁμολογίας ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν", Εβρ. 3,1).

Ιερέας Δανιήλ Σισόγιεφ Θυμάμαι το πρώτο μου κήρυγμα στο δρόμο. Είχαν περάσει δύο μέρες από την στιγμή που ανακάλυψα το μαρτύριο του π. Δανιήλ. Μετά τη λειτουργία, πήγα στο σταθμό και περίμενα κάποιον να τού μιλήσω για τον Χριστό. Ένας νεαρός άνδρας που έμοιαζε να είναι εθισμένος στα ναρκωτικά με πλησίασε και ζήτησε λίγα ψιλά. Τού λέω: "Δεν μπορώ να σάς δώσω τα ψιλά που θέλετε, αλλά μπορώ να σάς δώσω κάτι πολύ πιο πολύτιμο". Μού κάνει, "Εντάξει, δώστε." «Θα σάς δώσω τον λόγο του Θεού! Ο Θεός είναι αγάπη! "- Και η απάντηση που έλαβα: "Βρε άντε από δω! "

Κάπως έτσι ξεκίνησα ... Συνέχισα με το κήρυγμα στον δρόμο για περισσότερο από ένα χρόνο, και αποφεύγοντας τέτοια "μαργαριτάρια" πια, γιατί συμβουλεύτηκα όσους πραγματοποιούσαν Ιεραποστολή στους δρόμους τής Μόσχας. Η εμπειρία μού κατέστησε σαφές ότι η ίδια μέθοδος μπορεί να αποδώσει κάπου, αλλά να μην αποδώσει τίποτα αλλού. Οι ιεραπόστολοι τής Μόσχας μοιράζονταν διαρκώς τις εμπειρίες τους για το πώς οι άνθρωποι ανταποκρίνονταν κατά τη διάρκεια μιας Ιεραποστολής στο δρόμο και τι ενδιαφέρουσες συζητήσεις είχαν. Στην Γενεύη δεν ενδιαφερόταν κανείς. Εδώ στην Ελβετία, ακόμα και οι Μορμόνοι και άλλοι σεκταριστές έχουν σταματήσει να ασχολούνται με Ιεραποστολή στους δρόμους εδώ και πολύ καιρό τώρα, πιθανώς γιατί αποφάσισαν ότι με αυτόν τον λαό η όλη επιχείρηση είναι καταδικασμένη σε αποτυχία ..

Αλλά δεν ήθελα να το βάλω κάτω κι αναζητούσα μια ευκαιρία να εργαστώ για την Ιεραποστολή χρησιμοποιώντας άλλες μορφές παρέμβασης. Είχα και έχω μια αδελφή εις Πίστην, την Λυδία. Στο σπίτι την αποκαλούν με το αφρικανικό Νεγιάτ. Ήρθε στην Ελβετία ως πρόσφυγας όταν ήταν 12 ετών. Κάθε Κυριακή μετά τη λειτουργία, πήγαινε μαζί μου σε ένα καφενείο και άκουγε την αφήγησή μου περί των κηρυγμάτων τού π. Δανιήλ. Η ψυχή της δέχονταν αμέσως αυτά που άκουγε. «Εμείς στην Ελβετία κρατάμε σιωπή επ΄αυτού, αν και γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η Ορθοδοξία είναι η αληθινή θρησκεία. Γιατί σιωπούμε;", έλεγε. Ξεκινήσαμε να μεταφράζουμε την ορθόδοξη λογοτεχνία και η Λυδία με βοήθησε πραγματικά με τα άπταιστα γαλλικά της στην συγγραφή των μεταφράσεων. Μια φορά πήγε μαζί μου σε ένα κήρυγμα στον δρόμο, κι εκεί γέλασε για τα καλά, ενθυμούμενη την αντίδραση των περαστικών. Αλλά, αν και το κήρυγμά μου δεν τράβηξε το ενδιαφέρον των περαστικών, δεν πήγε άχρηστο γιά μένα τον ίδιο. Δεν είναι εύκολο την πρώτη φορά να αποφασίσεις να κάνεις κάτι τέτοιο, γιατί δεν θέλεις να "διακινδυνεύσεις" τίποτε, αλλά όταν κάνεις την υπέρβαση για χάριν τής εκπλήρωσης τής εντολής τού Χριστού, κάτι αλλάζει μέσα σου, έρχεσαι πιο κοντά στον Θεό. Απλώς η Ιεραποστολή στον δρόμο δεν ήταν αυτό με το οποίο θα έπρεπε να έχω ξεκινήσει, κάτι που μού επιβεβαίωσε στη συνέχεια κι ο επίσκοπός μας.

Εκτός από τη Λυδία, πήρα έναν άλλο συνάδελφο - τον 87χρονο παππού Σάρλ (στην Ορθοδοξία τον λένε Ιωσήφ). Ο Σάρλ είχε μάθει μόνος του να διαβάζει και μάλιστα και να μιλάει ρωσικά. Πριν από 40 χρόνια, πήγε στην Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία και είπε: «Αυτός είναι ο παράδεισος για τον οποίον μού μίλησε πάντα η γιαγιά μου» και μετά από λίγο μεταστράφηκε στην Ορθοδοξία, εγκαταλείποντας τον καθολικισμό. Ο Σάρλ μού προσέφερε βοήθεια με τη μετάφραση των «Σερβικών Συζητήσεων» τού π. Δανιήλ στα γαλλικά. Αυτή η ενασχόληση τον βοήθησε να τα βγάλει πέρα με την οδύνη τής πρόσφατης απώλειας τής συζύγου του.

Μερικές φορές είχαμε ολόκληρες συζητήσεις για τα γραφόμενα στο βιβλίο. "Καλά, μπορούμε να πούμε κάτι τέτοιο: Ακούγεται αγενές", αναρωτιόταν, για να τού αντιταχθώ έντονα: «Και μπορούμε και πρέπει». Κι αυτός έλεγε: "Μα μπορούμε πραγματικά να κηρύξουμε ένα τέτοιο κήρυγμα εδώ στη Γενεύη; Οι άνθρωποι είτε δεν θα κάτσουν να ακούσουν είτε θα προσβληθούν!". Και τότε είπα μέσα μου: "Ας σκοτώσουν κιόλας, άμα θέλουν", αλλά απάντησα ότι μπορούμε να προσαρμόσουμε τις όποιες σκέψεις μας στο επίπεδο τού ακροατηρίου.

Βοήθησε και τού άρεσε, αφού μάλιστα φέραμε σε πέρας μαζί την μετάφραση στα γαλλικά μερικών χριστιανικών βιβλίων. Ξεκινήσαμε επίσης σιγά σιγά να ψάχνουμε πηγές χρηματοδότησης για να βοηθήσουμε τις ορθόδοξες αποστολές στην Αφρική. Ειδικότερα, καλύφθηκαν μερικές από τις άμεσες ανάγκες τής ενορίας στην Ακτή τού Ελεφαντοστού.

Κατάλαβα ότι για είναι επιτυχημένη μια Ιεραποστολή, σημαντικό είναι πόσο εσείς σαν άνθρωπος ανταποκρίνεστε σε αυτό που κηρύττετε. Αυτή είναι και μιά κατεύθυνση στην οποία προσπαθώ να το «δουλέψω» μέσα μου.

Πιθανόν η εξιστόρηση μου να μην αποτυπώθηκε όπως αρχικά την είχα φανταστεί. Ήθελα να γράψω για το πώς άλλαξε την μοίρα μου το μαρτυρικό τέλος τού π. Δανιήλ. Για το πώς, χάριν τού κηρύγματός του, το οποίο και τού στοίχισε την ζωή και που έφτασε στα αυτιά μου καθώς και στα αυτιά πολλών άλλων μόνο μετά από τη δολοφονία του, έγινα ειλικρινής χριστιανός. Για το πώς έπαψα να είμαι αδιάφορος για την σωτηρία μου και για τη σωτηρία των ανθρώπων γύρω μου. Ήθελα να μιλήσω για το πώς, χάριν αυτού τού θερμού κηρύγματός του, άρχισα να διαβάζω ολόκληρη τη Βίβλο, και όχι μόνο αποσπάσματα του Ευαγγελίου. Ακολουθώντας τις συμβουλές τού π. Δανιήλ, καθιέρωσα έναν καθημερινό κανόνα για την ανάγνωση τού λόγου τού Θεού. Ήταν επιτακτικό να κάνω εκκλησιαστικό γάμο και να μην είμαι ικανοποιημένος με ένα κομμάτι χαρτί από το γραφείο μητρώου, την στιγμή που ο π. Δανιήλ μού αποκάλυψε την έννοια αυτού και άλλων μυστηρίων. Ήταν ο π. Δανιήλ που με ενέπνευσε με την ιδέα της ανάγκης για τακτική Κοινωνία. Και το παράδειγμά του με ενέπνευσε στο μονοπάτι τής Ιεραποστολής.

Ο π. Δανιήλ κάλεσε όλους να ακολουθήσουν αυτό το μονοπάτι. Όσο για μένα, μίλαγα με λόγια και πράξεις, αλλά όχι με το πνεύμα. Σαν συνέπεια, και παρά τις προαναφερόμενες αλλαγές στην πίστη μου, εγώ, ένας αμαρτωλός, δεν κατάφερα ακόμη να ξεκινήσω μια Ιεραποστολή στη χώρα μου. Γι 'αυτό ζητώ από όλους να προσεύχονται για μένα, τον αμαρτωλό υπηρέτη του Θεού Αβίβ, έτσι ότι μέσα από τις προσευχές τής Παναγίας, των μαρτύρων τού Χριστού, των αποστόλων και όλων των αγίων, να δουλέψω στη ζωή μου χωρίς υποκρισία και σύμφωνα με τις εντολές του Χριστού.

Stane Stankovic (Σερβία) : Ποτέ πριν δεν γνώρισα κάποιον σαν κι αυτόν

Ο Στάνερ Στάνκοβιτς Πριν από την πρώτη και μοναδική μου συνάντηση με τον π. Δανιήλ Σισόγιεφ στο Βελιγράδι στις 11 Νοεμβρίου 2009, δεν είχα ακούσει σχεδόν τίποτα γι' αυτόν. Με το που τα μάτια μου πέσαν πάνω στα κείμενά του σχετικά με την αίρεση τής θεϊστικής εξέλιξης (ΣτΜ: θεωρία που δέχεται ότι η περί Δημιουργίας περιγραφή στην Αγία Γραφή είναι συμβιβαστή με την την επιστημονική άποψη περί βιολογικής εξέλιξης. Θεωρεί δε ότι ο Θεός χρησιμοποίησε την φυσική εξελικτική διαδικασία γιά την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους), αυτό ήταν όλο. Λίγες μέρες πριν το μαρτύριο του, κατάφερα να μιλήσω με τον π. Δανιήλ και τον Γιούρι Μαξίμοφ (τώρα – πατέρα Γεώργιο). Τούς πήρα συνέντευξη για την Σερβική Ορθόδοξη ιστοσελίδα «Светосавље.орг».

Από την πρώτη στιγμή τής συνομιλίας μου μαζί του και μέχρι το τέλος, έμεινα έκπληκτος. Ποτέ δεν είχα συναντήσει έναν τέτοιον άνθρωπο - τόσο χαρούμενο και με τέτοια δύναμη λόγου. Αν και ήμασταν μόνο τρείς στον χώρο τής συνέντευξης, μίλαγε σαν να είχε μπροστά του ένα ολόκληρο στάδιο. Άλλαξε τελείως την άποψή μου για την Ιεραποστολή. Συνειδητοποίησα ότι η ορθόδοξη Ιεραποστολή δεν είναι ένα χόμπι, αλλά η εκπλήρωση τής εντολής τού Χριστού. Ότι αυτή είναι δουλειά για τον καθένα από μάς, και όχι μόνο για κάποιους μεμονωμένους ενθουσιώδεις.

Θυμάμαι ότι όταν επέστρεψα σπίτι μου, τα λόγια του ηχούσαν ακόμη στο μυαλό μου: Η άποψη ότι ο Χριστός δεν είναι ο μόνος δρόμος προς τον Θεό είναι ο δρόμος προς τον αντίχριστο. Η άποψη ότι υπάρχει σωτηρία έξω από την Εκκλησία ισοδυναμεί με πορεία προς τον Αντίχριστο. Σκέφτηκα: «Η τύχη το έφερε να συναντήσω έναν άνθρωπο που μιλάει και πιστεύει με τον ίδιο τρόπο όπως οι ιεροί πατέρες, όπως ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος , ο Άββα Ιουστίνος (Popovich) , ο Άγιος Ιγνάτιος (Brianchaninov) ».

Ο π. Δανιήλ Σισόγιεφ σε μια συζήτηση πρότεινε την δημιουργία στην ιστοσελίδα μας ενός blog αφιερωμένου στην Ιεραποστολή. Οι ιερείς τού ιστότοπου ενέκριναν την πρόταση. Μόνο ένα πράγμα παρέμεινε ασαφές: η ονομασία αυτού τού blog. Η απάντηση ήρθε μερικές ημέρες αργότερα. Όταν στις 20 Νοεμβρίου διάβασα την είδηση ότι ο π. Δανιήλ έπεσε θύμα επίθεσης, στην αρχή ήμουν λυπημένος, αλλά στη συνέχεια συνειδητοποίησα ότι επρόκειτο για έναν μάρτυρα! Έγραψα στους συντάκτες της ιστοσελίδας ότι ήξερα πώς να ονομάσουμε το ιεραποστολικό blog, και σε ποιόν να το αφιερώσουμε.

Μπορώ να πω ότι μόνο μετά το θάνατο τού ιερέα τον γνώρισα μέσα από τα βιβλία, τα κηρύγματα και τις διαλέξεις του. Αυτό που με εντυπωσίασε ήταν η πλήρης έλλειψη ανθρώπινης ιδιοτέλειας και ταυτόχρονα η μεγάλη αγάπη του για τούς ανθρώπους. Δεν φοβόταν ότι οι άνθρωποι μπορεί να τον απορρίψουν ακούγοντας από αυτόν κάτι που ίσως να ήταν δυσάρεστο γι 'αυτούς. Έκανε τρομακτική εντύπωση το πόσο αφιερωμένος ήταν στον Θεό, πόσο ξεκάθαρη ήταν η σκέψη του, η μεγάλη αποφασιστικότητά του, αλλά και καλοσυνάτο χιούμορ που επιστράτευε για να κάνει πιο αντιληπτά τα λόγια του. Ήταν επίσης εντυπωσιασμένος από τη σκέψη ότι στην Ιεραποστολή είμαστε συνεργάτες τού Θεού, ο οποίος είναι και ο μόνος που μπορεί να μεταστρέψει τούς ανθρώπους.

Είχα ενεργό ρόλο στην δημιουργία τού Ορθοδόξου Ιεραποστολικού Κέντρου "Π. Δανιήλ Σισόγιεφ". Αρχικά, η δραστηριότητά μας περιορίστηκε στην μετάφραση ιεραποστολικών υλικών για το ιστολόγιο, αλλά με την πάροδο τού χρόνου επεκταθήκαμε και σε άλλους τομείς.

Οργανώσαμε την μετάφραση και έκδοση τού βιβλίου τού Αγίου Νικολάου τής Σερβίας "Η πίστη τού μορφωμένου λαού" (ερμηνεία τού Συμβόλου τής Πίστης) στις γλώσσες Ουρντού και Ινδονησιακή, την Κατήχηση τού Αγίου Νικολάου στην Μογγολική, το Βιβλίο των Ωρών με επιλεγμένους ψαλμούς στη γλώσσα Ζουλού για την Ορθόδοξη Αποστολή στη Νότια Αφρική και το βιβλίο "Από μένα ήταν" τού Αγίου Σεραφείμ Βυρίτσκι στην γλώσσα Κικούγιου τής Κένυας. Το τελευταίο βιβλίο μεταφράστηκε επίσης στην τουρκική. Για τους Χριστιανούς τής Ινδίας, έγινε η μετάφραση τού "ινδικές επιστολές" τού Αγίου Νικολάου τής Σερβίας στα αγγλικά. Εκτυπώσαμε εικόνες τού Σωτήρος και τής Παναγίας με επιγραφές στα ισπανικά για την Ιεραποστολή στη Χιλή. Συλλέχθηκαν και απεστάλησαν αρκετές χιλιάδες σταυρουδάκια και εικόνες σε ορθόδοξες αποστολές στο Πακιστάν, στην Τανζανία και στην Χιλή. Είναι επίσης στα σκαριά και μια συνεργασία με τούς ιεραποστόλους στην Γουατεμάλα. Όλες οι δραστηριότητες τού Κέντρου χρηματοδοτούνται από δωρεές.

Υλοποιούμε σήμερα την πρωτοβουλία «500 για 100», στόχος τής οποίας είναι η εξεύρεση 500 ορθόδοξων χριστιανών στη Σερβία, οι οποίοι θα συμφωνούσαν να διαθέσουν 100 δηνάρια κάθε μήνα για την Ιεραποστολή. Απώτερος στόχος είναι η συγκέντρωση ενός μηνιαίου ποσού με το οποίο θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε τις ορθόδοξες Ιεραποστολές σε διάφορα μέρη τού κόσμου. Γεγονός είναι ότι, αυτήν την στιγμή, η χώρα μας περνάει μέσα από μια χρηματοπιστωτική κρίση και πολλοί άνθρωποι δεν έχουν αρκετά λεφτά να ζήσουν. Αλλά 100 δηνάρια είναι το κόστος ενός φλιτζανιού καφέ, δηλαδή μιλάμε για ένα ποσό που ακόμη και ένα άτομο με χαμηλό εισόδημα μπορεί να διαθέσει χωρίς το εισόδημά του να υποφέρει.

Το Κέντρο κάνει και κάτι άλλο στην εγχώρια αγορά. Συγκεκριμένα, δημοσιεύσαμε πέντε μικρά βιβλία στην σερβική γλώσσα τού π. Δανιήλ και το γεγονός ότι ο Πατριάρχης Ειρηναίος έδωσε την ευλογία του για τη δημοσίευσή τους, έχει για μένα μεγάλη αξία. Επίσης μεταφράσαμε, δημοσιεύσαμε και διανέμουμε τακτικά το φυλλάδιο "Ο Αιώνιος Θεός σάς καλεί κοντά Του", που ετοίμασε ο π. Δανιήλ.

Όλα τα παραπάνω είναι άμεση συνέπεια τού γεγονότος ότι επισκέφθηκε την Σερβία κουβαλώντας μια αφήγηση για την Ιεραποστολή. Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι ο π. Δανιήλ εξακολουθεί να ασκεί καθοριστική επιρροή στις δραστηριότητες τού Ιεραποστολικού Κέντρου. Εξάλλου, πρωτύτερα δεν μπορούσα ούτε για ένα λεπτό να φανταστώ ότι σε περίπου δυόμισι χρόνια το Κέντρο μας θα διαχειρίζονταν προγράμματα για την υποστήριξη τής Ιεραποστολής σε δέκα χώρες τής Ασίας, τής Αφρικής και τής Νότιας Αμερικής και θα συμμετείχε ενεργά στην έκδοση βιβλίων στην Σερβία. Ειδικά όταν αναλογιστεί κανείς ότι δεν ήξερα σχεδόν τίποτε περί Ιεραποστολής όταν έγινα επικεφαλής τού Κέντρου. Τι άλλο μπορεί να είναι αυτό από το Χέρι τού Θεού και τις προσευχές τού π. Δανιήλ, όταν βλέπεις ότι, ξαφνικά, μετά την ολοκλήρωση ενός έργου, εμφανίζεται άλλη δυνατότητα παροχής βοήθειας και εμφανίζονται αμέσως τα απαραίτητα κονδύλια γιά να είναι η παροχή αυτή δυνατή. Και επίσης, όταν εμφανίζονται εμπόδια στην εργασία, κι αμέσως βρίσκεται η λύση: και σε αυτό ακόμη βλέπω την βοήθεια τού π. Δανιήλ.

Μπορούμε ήδη να πούμε ότι χάριν στις προσευχές τού ιερομάρτυρος Δανιήλ, αφυπνίζεται το ιεραποστολικό πνεύμα στην Σερβική Εκκλησία. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι δίνουν το παρόν, γράφουν ευγενικά λόγια υποστήριξης, κάνουν δωρεές διόλου ευκαταφρόνητες για τις υλικές μας συνθήκες. Είναι καταπληκτικό να βλέπεις πώς μερικοί άνθρωποι δίνουν αυτό που χρειάζεται για να βοηθήσουν την Ιεραποστολή. Όλα αυτά είναι έργο τού π. Δανιήλ.

Τα ιεραποστολικά βιβλία τού π. Δανιήλ είναι πολύ δημοφιλή εδώ στην Σερβία. Ιδιαίτερα περιζήτητο είναι το φυλλάδιο "Γιατί να πάμε στο ναό κάθε Κυριακή"; Ο κόσμος δείχνει ζωηρό ενδιαφέρον για το βιβλίο του περί Ισλάμ καθώς και για το φυλλάδιο "Παντρεμένη με έναν άπιστο;". Πολλοί άνθρωποι μού είπαν ότι το «Οδηγίες προς αθάνατους» τούς έκανε να ξυπνήσουν από τον ύπνο και να βρουν τούς εαυτούς τους μέσα στην πνευματικότητα, δίνοντάς τους έμπνευση.

Όλα αυτά επηρέασαν ακόμη και την προσωπική μου πνευματική ζωή. Ο Ιερομάρτυρας Δανιήλ με δίδαξε ότι δεν πρέπει να ντρεπόμαστε για την Αλήθεια. Ήξερα ακόμη και πριν τη συνάντησή μου μαζί του, ότι η Εκκλησία είναι ο μόνος χώρος σωτηρίας, ότι ο θάνατος παραφυλάει παντού έξω από την Εκκλησία, αλλά ποτέ μου δεν το έλεγα ανοιχτά. Φοβόμουν την αντίδραση συγγενών, ιερέων και επισκόπων που δεν συμφωνούν με αυτή την αλήθεια τού Χριστού. Με δίδαξε ότι αυτό που έχει σημασία είναι αυτό που σκέφτεται ο Χριστός για σένα, κι όχι αυτό που σκέφτονται οι άνθρωποι.

Ο Π. Δανιήλ μού έδωσε ένα παράδειγμα ανθρώπου που θρέφει πλήρη εμπιστοσύνη στον Θεό και που δρα προς ικανοποίηση τού Θεού και όχι των ανθρώπων. Μού κατέδειξε τις αρετές που μού λείπουν. Διάβαζα και κοίταζα με θαυμασμό, πώς με θέρμη, με αγάπη και χωρίς φόβο, κήρυττε ανάμεσα στους ανθρώπους, μέσα από τα χέρια τών οποίων ο Κύριος τού έδωσε το στέμμα τού μαρτυρίου. Μού έκανε τρομερή εντύπωση η ιστορία τής χήρας του περί τής απάντησης του στην ερώτηση τι θα έκανε η οικογένειά του αν τον σκότωναν: θα εύρισκε καταφύγιο κάτω από την Σκέπη τής Μητέρας τού Θεού. Δεν ξέρω αν θα καταφέρω ποτέ να έχω την ίδια εμπιστοσύνη στον Θεό.

Η σχέση μου προς τον Θεό μετά τα πρώτα χρόνια τής εκκλησιαστικής μου ζωής, άρχισε να χάνει ορμή. Είχα γίνει "έμπειρος χριστιανός", άφησα στην άκρη τον Κανόνα τής προσευχής, αποφάσιζα αν θα νηστέψω ή όχι Τετάρτες και Παρασκευές με βάση την «λογική» και μόνο. Μόλις δύο ώρες συνομιλίας με τον π. Δανιήλ στάθηκαν αρκετές γιά να ταρακουνηθώ. Στο Πρόσωπό του είδα ότι η χριστιανική ζωή είναι ένα συνεχές κατόρθωμα, ότι δεν μπορούμε να σταματήσουμε την πορεία μας στο μονοπάτι προς τον Θεό, ότι ο Θεός αγαπά αυτούς που έχουν ζήλο.

Η αλήθεια των λόγων του με έπεισε ότι, βοηθώντας τούς ορθόδοξους ιεραποστόλους, βοηθάμε πρώτα απ'όλα τον εαυτό μας. Με το πέρασμα τού χρόνου πέρασα μέσα από πολλές δοκιμασίες στην ζωή μου: ο θάνατος τού πατέρα μου, πολλές δύσκολες καταστάσεις με την μητέρα μου, προβλήματα υγείας των παιδιών και τής γυναίκας μου, δικά μου προβλήματα υγείας - μπορώ να πω ότι ήταν η Ιεραποστολή αυτή που μού έδωσε την δύναμη να σταθώ όρθιος σε όλες αυτές τις δοκιμασίες.

Κι όπως συνήθιζε να λέει ο π. Δανιήλ: «Όταν θέλετε να αλείψετε κάποιον με λάδι, είναι το χέρι σας πρώτα απ 'όλα που θα είναι αλειμμένο με λάδι», δηλαδή, η ενασχόληση με την Ιεραποστολή βοηθά σε μεγάλο βαθμό στην πνευματική ζωή τού ενασχολούμενου, μάς δίνει δύναμη για την καταπολέμηση των παθών καθώς και να μην το «βάλουμε κάτω» καθ΄οδόν προς τον Θεό. Η Ιεραποστολή φέρνει πιο κοντά στον Θεό και μάς επιτρέπει να πούμε: “παράδοξα και πρωτοφανή γεγονότα είδομεν σήμερον” (Λουκ. 5: 26). Η εμπειρία με έκανε να πειστώ για την αλήθεια των λόγων τού π. Δανιήλ: "Αν θέλετε να δείτε θαύματα, πηγαίνετε στους ιεραποστόλους".

Εν κατακλείδι, θα ήθελα να πω ότι ο Κύριος πλούσια με ευλόγησε και με παρηγόρησε προσφέροντας μου την ευκαιρία να γνωρίσω τον Άγιο. Η γνωριμία αυτή ήταν για μένα ένα από τα ομορφότερα δώρα στην εκκλησιαστική μου ζωή.