Ο τόπος ασκήσεως τού π. Σεραφείμ (Rose)

150 χρόνια μετά τον θάνατο τού Οσίου Σεραφείμ τού Σαρώφ, στην άλλη πλευρά της γης, στην Καλιφόρνια, ένας μοναχός αποφάσισε να αφοσιωθεί στον Κύριο προσπαθώντας να μιμηθεί τα κατορθώματα τού Γέροντα τού Σαρώφ. Είχε δε, λάβει στην τελετή τής κουράς το όνομα τού Γέροντα.

Δεν ήταν πολλοί οι ασκητές τού εικοστού αιώνα που είχαν τέτοιον αντίκτυπο στην εκκλησία των συμπατριωτών μας στη Σοβιετική και στη μετα-Σοβιετική Ρωσία, όσον είχε ο ιερομόναχός Σεραφείμ (Rose).

Ο ασυνήθιστος, αλλά τόσο στενός και αναγνωρίσιμος σε μάς δρόμος του στην Εκκλησία, η υψηλού επιπέδου ασκητική ζωή, η εκπληκτικά ζωντανή πίστη, η ευρυμάθεια, η βαθιά και χαρούμενη προσωπική ανακάλυψη τής δυνατότητας να εισέλθει στην εν Χριστώ ζωή, ενέπνευσαν και έδωσαν δύναμη σε πολλούς από αυτούς που αναζητούσαν/αναζητούν τον Θεό.

Ο νεαρός Αμερικανός Ευγένιος Ρόουζ (Rose), ο οποίος απροσδόκητα έγινε ορθόδοξος μοναχός και εγκαταστάθηκε σε ένα μικρό ορεινό μοναστήρι στην ερημική Πλατίνα τής Καλιφόρνιας, μπόρεσε να εκπληρώσει απόλυτα, στην κυριολεξία, την τελευταία εντολή τού Σωτήρος στους μαθητές του: «πορευθέντες εἰς τὸν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τὸ εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει» (κατά Μάρκον 16:15). Ο Ιερομόναχός Σεραφείμ όχι μόνο ανακάλυψε για τον εαυτό του ολόκληρη την «ήπειρο» τής ορθόδοξης πατερικής κληρονομιάς, αλλά κατόρθωσε να μιλήσει περί αυτού με τέτοιο τρόπο ώστε να παρασύρει εκατομμύρια ανθρώπων από όλο τον κόσμο.

Η με ευγνωμοσύνη ανάμνηση αυτών για τον π. Σεραφείμ Ρόουζ, οι προσευχές τους περί αναπαύσεως τής ψυχής του, αυτά όλα είναι το ορατό και κατανοητό μέρος τής «ανταμοιβής», η οποία, πιστεύουμε, τον περιμένει στη Βασιλεία τού Θεού «δήσωμεν τὸν δίκαιον, ὅτι δύσχρηστος ἡμῖν ἐστι· τοίνυν τὰ γεννήματα τῶν ἔργων αὐτῶν φάγονται.» (Ησαΐας 3:10).

Προσκαλώ τούς αναγνώστες να γνωρίσουν από πιο κοντά, και με έναν ιδιαίτερο τρόπο, αυτόν τον σπουδαίο ασκητή τής εποχής μας. Πριν από μερικά χρόνια, επισκέφτηκα την Πλατίνα, προσευχήθηκα στον τάφο τού π. Σεραφείμ και ετοίμασα μια μικρή φωτοθήκη. Μπροστά σας ανοίγεται η θέα τού μοναστηριού, με τα βουνά τριγύρω, το κελί του, τα προσωπικά του αντικείμενα. Όλα εδώ μιλούν με ειλικρινή και αυστηρό τρόπο γι 'αυτόν, χωρίς περιττές λέξεις και εικασίες.

Ο Ιερομόναχός Σεραφείμ έζησε, εργάστηκε και αποδέχτηκε το τέλος του ως μάρτυρας και εξομολογητής τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Πριν από το θάνατό του, υπέφερε τρομερά και για πολλές ώρες. Αλλά ο π. Σεραφείμ περπάτησε στον δικό του Γολγοθά χωρίς γογγυσμούς, με χριστιανική ευγνωμοσύνη, με θάρρος και υπομονή. Αυτή και ήταν η τελευταία και ήσυχη διδαχή του σε μάς όλους.