Για τον Τίμιο Σταυρό

Η παράδοση τού ανέλκυσης τού Τιμίου Σταυρού είναι μία από τις αγαπημένες τού Σερβικού λαού. Κατά τη διάρκεια τής διακυβέρνησης τής χώρας από το Κομμουνιστικό Κόμμα η παράδοση αυτή παραδόθηκε στην λήθη, αλλά ξαναζωντάνεψε από τα τέλη τής δεκαετίας τού 1990 και ιδιαίτερα κατά τη δεκαετία τού 2000.

Χρόνο με τον χρόνο αυξήθηκε ο αριθμός των πόλεων και των χωριών όπου τολμηροί νεαροί αποφάσισαν να οργανώσουν, εκτός από την ευλογία των Υδάτων και την πομπή, το «πιάσιμο» τού Τιμίου Σταυρού, έχοντας την υποστήριξη των ιερέων και επισκόπων. Αυτό το έτος, στην ίδια τη Σερβία, στην Σερβική Δημοκρατία τής Βοσνίας καθώς και στο Μαυροβούνιο, δεν υπήρχε σχεδόν κανένα μέρος που να μην έχει διοργανωθεί το «πιάσιμο» τού Σταυρού των Θεοφανείων.

Στην εορτή των Θεοφανείων, και αφού έχει τελεστεί ο Αγιασμός των Υδάτων στον ναό, οι άνθρωποι πηγαίνουν στην επιλεγμένη δεξαμενή.

Η πομπή ηγείται από έναν επίσκοπο ή ιερέα. Στην όχθη τελείται Προσευχή. Στην συνέχεια, από μια βάρκα στη μέση της δεξαμενής ρίχνουν τον Σταυρό στο νερό και οι συμμετέχοντες βουτούν για να ανασύρουν τον σταυρό τού Κυρίου.

Τα έπαθλα διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή.
Συνήθως συμμετέχουν σε τέτοιους αγώνες νεαροί άνδρες, και σε ορισμένες μητροπόλεις ακόμη και ιερείς.
Πιο πρόσφατα, έχει επιτραπεί και στις γυναίκες να συμμετάσχουν.