Στην ιστορία του Καναδά κατά τη στροφή των ΧΙΧ-ΧΧ αιώνων, η μετανάστευση των Σλάβων ήταν εξαιρετικά σημαντική. Οι αρχές της χώρας προσπάθησαν να προσελκύσουν όσο το δυνατόν περισσότερους μετανάστες που γνώρισαν τη γεωργία για να αναπτύξουν τις παρθένες εκτάσεις του Καναδά. Πήγαν σε ένα μακρύ ταξίδι και οι αγρότες της Περιφέρειας Ζακαρπατίας που εκείνη την εποχή κατέλαβε η Αυστρία-Ουγγαρία: Ρωσίνοι, Ρουμάνοι, Μπουκοβίνοι, Γαλιτσάνοι. Οι μετανάστες έλαβαν έκταση 65 εκταρίων, ισότητα με άλλους εποίκους και δικαίωμα στην εκπαίδευση. Δεν πλήρωναν φόρους για τα πρώτα τρία έως πέντε χρόνια, αλλά είχαν την υποχρέωση να καλλιεργήσουν εκτάσεις με χαμηλά δάση, θάμνους, άγρια τριαντάφυλλα. Το μεγαλύτερο μέρος της γης δόθηκε κοντά στο Έντμοντον, την σημερινή πρωτεύουσα της επαρχίας της Αλμπέρτας, η οποία τότε ήταν μια μικρή πόλη με ξύλινα σπιτάκια και δύο ή τρεις δρόμους μόνο.
Αξίζει να σημειωθεί το πολύ σκληρό κλίμα της Αλμπέρτας. Προστατευμένη από τον Ειρηνικό Ωκεανό από τα ψηλά βράχια, αυτή η επαρχία είναι ανοιχτή στους ανέμους του Αρκτικού Ωκεανού. Το χειμώνα, οι νυχτερινές θερμοκρασίες μπορούν να πέσουν στους μείον 50 βαθμούς Κελσίου. Σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, οι έποικοι έσκαψαν ορύγματα, πολέμησαν με άγρια βλάστηση και μαζί έχτισαν τις πρώτες εκκλησίες.