Οι εποχές στο Νικόλσκ

Η Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου και Αγίων Βασιλείου και Νικολάου αποτελείται από δύο μέρη: Την ανδρική Μονή του Αγίου Βασιλείου και τη γυναικεία Μονή του Αγίου Νικολάου, οι οποίες βρίσκονται στο ίδιο προαύλιο, στο χωριό Νικόλσκοε, στη Βολνοβάχα του Ντονέτσκ, στη θέση της πρώην χωρικής ενορίας του Μεγάλου Βασιλείου. Η πρώτη αναφορά της ενορίας του Αγίου Βασιλείου του χωριού Βασιλέβκα (τώρα χωριό Νικόλσκοε) εμφανίζεται σε αρχεία από το 1859. Εδώ μέχρι το 1912 υπήρχε ξύλινη εκκλησία. Το 1912, με τις δωρεές ενοριτών και ευεργετών, χτίστηκε ο λίθινος ναός, προς τιμήν του Μεγάλου Βασιλείου. Το 1934 ο ναός έκλεισε και υπέστη σοβαρές ζημιές από τους άθεους μπολσεβίκους, καταστράφηκε ολόκληρη η οροφή, οι 9 τρούλοι και το καμπαναριό, καθώς και το μοναδικό φαγεντιανό εικονοστάσιο. Το 1954 η εκκλησία του Μεγάλου Βασιλείου αποκαταστάθηκε στην παρούσα μορφή της μ’ έναν τρούλο κι ένα καμπαναριό και δεν έκλεισε έκτοτε. Το 1986 ο ηγούμενος Σαββάτιος (Σόκουρ) διορίστηκε προϊστάμενος της ενορίας του Αγίου Βασιλείου. Ο ναός αποκαταστάθηκε με τους κόπους του, το 1988 χτίστηκε Βαπτιστήριο με δωμάτιο για τον προϊστάμενο και τραπεζαρία για τους προσκυνητές. Το 1990 ο ηγούμενος Σαββάτιος προάχθηκε σε αρχιμανδρίτη, ενώ το 1992 έλαβε το Μεγαλό Σχήμα, με το όνομα Ζωσιμάς. Με την πάροδο του χρόνου, ο αριθμός των ανθρώπων που θέλησαν να υπηρετήσουν τον Θεό σε αυτό το μέρος, κάτω από την πνευματική τροφή του Μεγαλόσχημου Αρχιμανδρίτη Ζωσιμά, αυξήθηκε. Το 1998 χτίστηκαν οι πτέρυγες με τα κελία για τους μοναχούς και το 1999 για τις μοναχές. Το 1997 το μοναστήρι νοίκιασε ένα «Σπίτι Προσωρινής Κατοικίας» από τις αρχές του χωριού, βρισκόμενο δίπλα από την εκκλησία. Εκεί, με τους κόπους των μοναχών, δημιουργήθηκε το πτωχοκομείο «Οίκος ελεημοσύνης», χωρητικότητας 50 ατόμων, για τη φροντίδα αδύναμων και ηλικιωμένων. Σήμερα λειτουργεί νέο πτωχοκομείο, που χτίστηκε το 2003, για 100 άτομα, με εκκλησία προς τιμήν του Αγίου Σαμψών του Ξενοδόχου. Το 2001 η γυναικεία αδελφική κοινότητα έλαβε καθεστώς μοναστηριού, το 2002 δηλώθηκε το ανδρικό μοναστήρι. Η Καθηγουμένη της γυναικείας Μονής είναι η Ηγουμένη Άννα (Μορόζοβα). Ο Καθηγούμενος του ανδρικού μοναστηριού είναι ο Μεγαλόσχημος Αρχιμανδρίτης Αλύπιος (Μπονταρένκο). Μέγας Αρχιμανδρίτης και Καθηγούμενος της Μονής είναι ο Μητροπολίτης Ντονέτσκ και Μαριούπολης Ιλαρίωνας. Το μοναστήρι είναι κοινοβιακό. Στο μοναστήρι διεξάγονται οι καθημερινές ακολουθίες. Στο γυναικείο μοναστήρι και στο πτωχοκομείο διαβάζεται ακατάπαυστα το Ψαλτήριον. Τις Κυριακές και στις μεγάλες εορτές, οι χορωδίες των μοναστηριών ψάλλουν αντιφωνικά. Στο μοναστήρι λειτουργεί αρτοποιείο, βιβλιοθήκη, ιατρική κλινική για τους μοναχούς, εργαστήρια ξυλουργικής, ξυλογλυπτικής, χρυσοκεντήματος, ραπτικής, εικονογράφησης και εργαστήριο επίπλων. Οι μοναχοί ασχολούνται με τη γεωργία. Υπάρχει και κατηχητικό για τα παιδιά. Το μοναστήρι δέχεται προσκυνητές. Στο υπόγειο του κτηρίου της γυναικείας Μονής υπάρχει αίθουσα για προσκυνητές, χωρητικότητας 200 θέσεων. Επίσης, υπάρχουν ξενώνες για τους κληρικούς.