Εορτή υπό συνθήκες της καραντίνας: Πάσχα του 2020 με τα μάτια των αναγνωστών. Μέρος Α’

Χριστός Ανέστη! Στις ημέρες της Διακαινησίμου Εβδομάδος φιλοξενούμε ιστορίες εορτασμού της Αναστάσεως του Κυρίου, που μας έχουν σταλεί από αγαπητούς μας αναγνώστες από όλη την Ουκρανία.

Η νύχτα της Αναστάσεως του 2020 αναδείχθηκε πράγματι ιδιαίτερη για τους Ορθοδόξους χριστιανούς και προπαντός επειδή δεν ήταν όλοι σε θέση να εορτάσουν την Λαμπροφόρα του Χριστού Ανάσταση καθώς πρέπει και καθώς συνηθίσαμε όλοι εμείς, δηλαδή με την πανηγυρική λατρευτική εκδήλωση και γύρω από το Κοινό Ποτήρι. Τα περιοριστικά μέτρα και οι παράξενες, που συχνά πλησιάζουν στα όρια της ακαταλληλότητας ενέργειες των τοπικών αρχών, έθεσαν τους πιστούς σε εκ των πραγμάτων κατάσταση αδιεξόδου: σε ορισμένες πόλεις της Ουκρανίας θεσπίσθηκε ο περιορισμός κυκλοφορίας μέχρι απαγορεύσεως της εξόδου από τις οικίες. Ιδιαίτερα πανούργες δημοτικές αρχές έσκαψαν έξω από τις εισόδους των ναών για να παρεμποδίσουν την προσέλευση πιστών, απενεργοποίησαν φωτισμούς δρόμου τη νύχτα της εορτής και απειλούσαν άμεσα τους ιερείς.

Ως αποτέλεσμα οι μέν υπάκουσαν τις συστάσεις των αρχών και παρέμειναν στις οικίες για να παρακολουθήσουν τη ζωντανή μετάδοση των πανηγυρικών λατρευτικών εκδηλώσεων, οι δε, παρ’όλες τις συγκυρίες, εκκλήσεις και απαγορεύσεις πήγαν να συμμετάσχουν στην πανηγυρική Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία. Ο καθένας ακολουθούσε την εσωτερική του διάθεση κινούμενος σύμφωνα με τη διαμορφωθείσα κατάσταση.

Διαβάστε τα σχόλια των αναγνωστών της Ενώσεως Ορθοδόξων Δημοσιογράφων για να πληροφορηθείτε πως ήταν όλα αυτά το 2020.

***

Ο Νικήτας Σπιτσάκ: «Όλοι οι εχθροί της Εκκλησίας έπεσαν χαμαί όπως οι Ρωμαίοι στρατιώτες μπροστά στον Τάφο του Ιησού Χριστού μας...»

Η Ανάσταση του 2020 για την ενορία μας αποδείχθηκε η καλύτερη απ’ όλα τα χρόνια που θυμόμαστε!

Η ενορία μας ευρίσκεται στην περιφέρεια Ντνιεπροπετρόφσκ. Τη Μεγάλη Εβδομάδα όλοι μας περιφρονούσαν επειδή αναρτήσαμε στο Διαδίκτυο το πρόγραμμα ακολουθιών. Οι γείτονες του ιερέα μας τον «κάρφωσαν» στην αστυνομία για να εμποδίσουν την Λειτουργία, ενώ οι τοπικοί βουλευτές τον κατάγγειλαν στον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου. Αναγκαστήκαμε να κλείσουμε τα παράθυρα του Ναού για να αποφύγουμε προκλήσεις και φωτογραφήσεις της ακολουθίας και των εκκλησιαζομένων. Υποφέραμε και από τους ντόπιους ουνίτες, οι οποίοι μας έστειλαν ευχές στις σελίδες των κοινωνικών δικτύων να «αναχωρήσουμε για τη μοσχοβίτικη πατρίδα μας». Ορισμένοι συγχωριανοί καλούσαν να σκαφθεί ο δρόμος κοντά στο ναό.

Και όμως δεν κατάφεραν τίποτε! Μα, ποιος μπορεί να είναι ισχυρότερος του Θεού; Κανείς! Γι΄αυτό ψάλλαμε όλοι μαζί: «Και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού!».

Και όλοι οι εχθροί της Εκκλησίας έπεσαν χαμαί όπως οι Ρωμαίοι στρατιώτες μπροστά στον Τάφο του Ιησού Χριστού μας. Τελέσθηκε η ακολουθία και όλοι ήταν τόσο χαρούμενοι! Όσοι με τον Χριστό σταυρώνονται με τον Χριστό και θα αναστηθούν! Χριστός Ανέστη!

***

Η Αλίνκα Βεντούτσα: «Ο Κύριος ήταν μαζί μας…»

Τί να πω, δεν έχω ξαναζήσει τέτοια Ανάσταση. Την πλέον χαρούμενη και αλησμόνητη. Με κρύο έξω και ιερείς και μοναχούς να λειτουργούσαν και να προσεύχονταν σε μια ασυνήθη ατμόσφαιρα, αλλά πόσο διάπυρη προσευχή ήταν αυτή, άλλωστε ο Κύριος ήταν μαζί μας. Τα’νιωθες παντού: στα πρόσωπα των ανθρώπων, που κρύωσαν, αλλά παρακολουθούσαν με χαρά, τα παιδιά, που ήταν τυλιγμένα στα ζεστά τους ρούχα και νυστάζοντας ήρεμα περίμεναν τη Θεία Κοινωνία και την ευλογία των πασχαλινών καλαθιών, ο έναστρος ουρανός που έλαμπε πάνω μας, η ησυχία, την οποία ακολουθώντας το «Χριστός Ανέστη» από στόμα Ιερέα παραβιάσαμε με τη δυνατή και χαρούμενη απάντηση «Αληθώς Ανέστη», που ηχούσε σε όλη την περιοχή μακριά, η Κοινωνία των Αχράντων Μυστηρίων, τα χαρούμενα πρόσωπα των ενοριτών (που στο διάστημα πολλών χρόνων έχουν γίνει μια οικογένεια), οι αστυνομικοί που κρύωσαν ασκώντας την υπηρεσία τους και πλησίασαν για να τους ραντίσει ο παπάς με το αγίασμα.

Ακόμη μέσα από τις μάσκας σε ημι-σκοτάδι διέκρινε κανείς τα χαρούμενα πρόσωπα των ανθρώπων. Ήταν ελάχιστοι (κρίμα, βέβαια), αλλά δεν μειώθηκε εξαιτίας αυτού η χαρά μέσα στη ψυχή. Τί μπορεί να είναι καλύτερο από το να ζήσει κανείς μέχρι να ακούσει το «Χριστός Ανέστη!». Δόξα τῳ Θεῳ για τέτοια Ανάσταση, όλες οι ως άνω δυσκολίες είναι τίποτε, αλλά τουλάχιστον υπομείναμε κάτι για χάρη του Χριστού μας!

Υγεία και χρόνια πολλά σε όλους, χριστιανοί μου!

***

Ο Bogdan Hulitskyi: «Το Πάσχα όπως 2000 χρόνια πριν»

Οι πιστοί έξω από το ναό, σαν τις μυροφόρες γυναίκες κοντά στο λίθο του Παναγίου Τάφου, αναμένουν εκείνο, που θα τον αποκυλίσει και τους αναγγείλει τη χαρμόσυνη είδηση «Χριστός Ανέστη!».

Ήταν ιδιαίτερη η φετινή ακολουθία της Αναστάσεως. Παρακολουθώντας αυτή ένιωθα στη ψυχή μου χαρμολύπη. Λύπη επειδή πολλοί αδυνατούσαν να βρεθούν στην ακολουθία την πλέον σπουδαία ημέρα του χρόνου, την πλέον σπουδαία ημέρα της ζωής μας, αδυνατούσαν να γευθούν τη χαρά εκείνη, ενώ εκείνοι που παρακολουθούσαν την ακολουθία αναγκάσθηκαν να το κάνουν έξω από το ναό, στο δρόμο. Γυναικόπαιδα, ηλικιωμένοι, γιαγιάδες τη δροσερή νύχτα επί 4-5 ώρες ευρίσκονταν έξω.

Ἐν τούτοις μου προκαλούσε άφατη χαρά αυτή η πίστη εκείνων των απλών ανθρώπων που όλη τη νύχτα έμειναν έξω προσευχόμενοι. Η καρδιά ηγάλλετο από την πραγματική ανδρεία των χριστιανών, θερμάνθηκε από την αναστάσιμη χαρά και τη χαρά που υπάρχει η πίστη επί της γης! Πόσο Οικτίρμων είναι ο Θεός μας ο Οποίος φέτος μας έδωσε να νιώσουμε την Αναστάσιμη χαρά κατά τρόπο ιδιαίτερο!

Όλοι εμείς, όσοι τη δροσερή νύχτα με πίστη πορευθήκαμε στο Ναό, ήμασταν σαν τις μυροφόρες που πορεύθηκαν στον Τάφο του Κυρίου. Και σαν τις μυροφόρες που κουβαλούσαν τα μύρα και τα αρώματα στο Θεό, έτσι και οι άνθρωποι εκείνοι προσέφεραν στον Αναστάντα Σωτήρα του κόσμου τα πολύτιμα μύρα της πίστεώς τους!

Γι’αυτό αίνο και δόξα αναπέμπουμε στον Κύριό μας, ο Οποίος μας αξίωσε φέτος κατ΄αυτόν τον τρόπο να εορτάσουμε το Πάσχα και να ζήσουμε το ανδραγάθημα των μυροφόρων γυναικών!

Δόξα τῳ Θεῷ, που οι άνθρωποι τώρα κατάλαβαν την αξία των ιερών ακολουθιών και της ενώσεως μέσω προσευχών στο Ναό! Δόξα τῳ Θεῷ που φέτος κατά τρόπον ανάγλυφο αισθανθήκαμε τη χαρά της νίκης κατά του θανάτου, της αγάπης κατά της αμαρτίας και της Αναστάσεως κατά του Άδου!

Χριστός Ανέστη!

***

Ο Σεργεϊ Νεφιόντοφ: «Η αστυνομία εξέπεμψε αυστηρό μήνυμα απαγορεύοντας συνωστισμούς έξω από το ναό».

Την Μεγάλη Παρασκευή αστυνομικοί πλησίασαν τον ιερέα και του κοινοποίησαν την αυστηρή απαγόρευση συνωστισμών έξω από το ναό. Ο παπάς ανακοίνωσε σε όλους: στο ναό επιτρέπεται παρουσία δέκα ατόμων και κανένα απ’έξω. Παρακολουθούσα την ακολουθία σε ζωντανή μετάδοση τηλεοπτικά.

***

Η Αλιόνα Παβλένκο: «Μη χάνετε τον Χριστό!»

Δεν είναι σωστό τη νύχτα της Αναστάσεως ο ναός να μείνει σχεδόν χωρίς πιστούς. Μου έλειπαν πολύ οι χαρούμενες κραυγές «Αληθώς Ανέστη!». Όπως το αναλόγιο θέλει ψάλτες, έτσι και ο ναός θέλει ενορίτες. Η οικογένεια πρέπει να είναι πλήρης, πρέπει να συμπληρώνεται και πιστεύω ότι σύντομα θα ενωθούμε γύρω από το κοινό Ποτήρι του Χριστού. Χωρίς φόρο, που εγκαταστάθηκε μέσα στις ψυχές πολλών.
«Τὸν δὲ φόβον ὑμῶν οὐ μὴ φοβηθῶμεν, οὐδ' οὐ μὴ ταραχθῶμεν. Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός».

Χριστός Ανέστη, αγαπητοί μου! Μη χάνετε τον Χριστό! Το Φως της Αναστάσεως του Χριστού ας καταυγάσει την οδό του καθένα!

***

Ο Βλαδίμηρος Μπορισέβιτς: «Ανυπόφορες ώρες αναμονής της επερχόμενης Αναστάσεως του Χριστού διαδέχθηκαν με αγαλλίαση»

Κίεβο. 18.04.2020. Ανυπόφορες ώρες αναμονής της επερχόμενης Αναστάσεως του Χριστού διαδέχθηκαν με αγαλλίαση: περίπου στις 2 μ.μ., εάν δεν με απατά η μνήμη μου, κατέβη το Άγιο Φως. Ούτε ένα λεπτό παρήλθε και με παίρνει τηλέφωνο ο υιός φωνάζοντας στο ακουστικό με χαρά: «Μπαμπά, κατέβη το Άγιο Φως!».

Η καρδιά μου πλημμύρισε από χαρά.

Μετά από μια ώρα καθόμασταν σκεπτόμενοι τι να κάνουμε. Ο ναός μας ευρισκόταν σε αστυνομικό κλοιό. Δόξᾳ τῷ Θεῷ, θα γίνει η ακολουθία. Όμως φέτος έξω από το ναό και ο προϊστάμενος ζήτησε να προσέλθει ένα άτομο ανά την οικογένεια για να μην προκαλέσουμε τους κακοδημοσιογράφους. Κατόπιν συσκέψεως αποφασίσαμε να πάμε σε χωριό.

Τηλεφωνήσαμε στον ιερέα και αποδείχθηκε ότι ούτε η εκκλησιαστική επαρχία, αλλά ούτε ο οικείος ποιμενάρχης θα μεταφέρουν το Άγιο Φως στους ναούς. Πήραμε απόφαση, είτε εμείς, είτε κανείς.

Πήγαμε στο ναό μας στο Κίεβο.

Φθάνοντας διαπιστώσαμε ότι μαζί με τους αστυνομικούς ήταν κάποιοι ένστολοι, που δεν είχαν καμία σχέση με τα όργανα της τάξεως, αλλά μας άφησαν να περάσουμε. Περιμέναμε να φέρουν το Άγιο Φως, ανάψαμε στη συνέχεια δύο καντήλια και πήραμε το δρόμο μας. Έπρεπε να διασχίσουμε περίπου 100 χλμ. Ανησυχούσα πολύ για το πως θα μεταφέρουμε το Άγιο Φως διότι οι δρόμοι μας δεν είναι καλής ποιότητας. Επαληθεύτηκε η πρόβλεψή μου: πλησιάζοντας το χωριό κόντευε να σβήσει το δέυτερο καντήλι, αλλά ο Θεός δεν το επέτρεψε τελικά.

Πριν μπω στο ναό, πήρα τηλέφωνο στον παπά. Ήταν στην έκθεση. «Χριστός Ανέστη!», φώναξα περπατώντας και τρέχοντας εναλλάξ, προσέχοντας συνέχεια μήπως σβήσει το καντήλι. Ακολούθως ενημέρωσα σύντομα για τις περιπέτειές μας και για την ιδέα να επισκεφθούμε ναό σε χωριό για να μεταφέρουμε το Άγιο Φως.

Αργότερα ο παπάς ανέφερε κατά το κήρυγμα ότι για τον ίδιο όπως και για τους ενορίτες ήταν ολόκληρο θαύμα. Που είναι ο ναός τους, και που τα Ιεροσόλυμα και ακόμη το Κίεβο! Προφανώς έχοντας σφοδρή επιθυμία να ενωθούν με το Χριστό την ημέρα της Αναστάσεώς Του ο Κύριος τους έστειλε παρηγοριά σε μορφή του Αγίου Φωτός!

Λοιπόν, επιστρέφοντας σπίτι και αφού αδειάσαμε όλα τα περιττά από το αυτοκίνητο πήραμε απόφαση να πάμε πίσω στο ναό μας. Τί έκπληξη μας ανέμενε όταν μάθαμε ότι ο παπάς αποφάσισε να ιερουργήσει μέσα στο ναό και όχι έξω! Δεν συγκεντρώθηκαν πάνω από 30 άτομα, αλλά δεν πειράζει. Τί ευτυχία! Νομίζαμε ότι θα είμασταν μόνοι μας που’ρθαμε με τα παιδιά και όμως διαψευσθήκαμε.

Από πάνω, από σχεδόν δεύτερο όροφο μαζί με άλλους γονείς και παιδιά προσευχηθήκαμε και χαρήκαμε που ο Κύριος κατά το μέγα έλεός Του και την αγάπη μας αξίωσε να είμαστε μαζί Του μέσα στο ναό και να προσευχηθούμε όπως πάντα, από όλη την καρδιά και με όλη τη ψυχή μας να αγαλλόμαστε φωνάζοντας δυνατά: Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!

***

Βίκα Ρύζικοβα: «Εκείνο που ήταν σύνηθες, έγινε αμέσως σχεδόν απρόσιτο και απαγορευμένο»

Ναι, μάλιστα το φετινό Πάσχα θα παραμείνει πάντοτε κάτι ιδιαίτερο. Πολλά σκεφθήκαμε και ξανασκεφθήκαμε. Εκείνο, που ήταν σύνηθες, έγινε αμέσως σχεδόν απρόσιτο και απαγορευμένο. Όμως δόξα τῷ Θεῷ και μεγάλο ευχαριστώ οφείλουμε στους ιερείς μας, οι οποίοι έστω και έξω από το ναό, αλλά κατέστησαν αυτή την εορτή προσιτή. Κάτι ιδιαίτερα και θαυμάσια αισθήματα, όχι όπως πάντα.