Ανακαινίζεται ο Ιερός Ναός της Αγίας Πέτκας στο Κοσσυφοπέδιο

Τον Ιερό Ναό της Αγίας Πέτκας στην πόλη Βιτίνα του Κοσσυφοπεδίου ανακαινίζουν οι πιστοί Ορθόδοξοι χριστιανοί από τη Ρωσία. Ο Ιερός Ναός αποτελεί το μοναδικό καταφύγιο για τις σερβικές οικογένειες που έχουν παραμείνει στην πόλη.

Η Εκκλησία χτίστηκε το 1865 σε θεμέλια ενός παλαιότερου ναού από τον οποίο διασώζεται μόνο η πύλη. Μία ανθρωπιστική οργάνωση, η «Kosovsko Pomoravlje», αναδιαμόρφωσε τον χώρο και τα περιφερειακά κτήρια του Ναού όπου στεγάζεται τώρα ένα προσχολικό τμήμα για έναν μικρό αριθμό παιδιών από τη Βιτίνα, ενώ τώρα εργάζονται για την ανοικοδόμηση της Εκκλησίας.

Ο πρόεδρος της οργάνωσης σημείωσε χαρακτηριστικά ότι την ανακαίνιση του Ιερού Ναού την έχουν ξεκινήσει στην πραγματικότητα οι πολίτες της Ρωσίας και μάλιστα αναγνώστες του pravoslavie.ru αφού όπως δήλωσε χαρακτηριστικά «ένας δημοσιογράφος από αυτή την ιστοσελίδα έγραψε για τη ζωή μας στο Κοσσυφοπέδιο, για το πως βοηθάμε ο ένας τον άλλον και πως ζούμε στις καταστάσεις με τον κορωνοϊό ενώ στο τέλος κάλεσε τους αναγνώστες να συμμετέχουν με βοήθεια μέσω των δωρεών. Έτσι ξεκίνησαν να βοηθάνε και οργανώσαμε ένα βασικό σημείο συγκέντρωσης για τους περίπου εξήντα Σέρβους που παραμένουν στη Βιτίνα μετά τον πόλεμο»

Ο Ιερέας του Ναού μετακόμισε το καλοκαίρι από την περιοχή του Κοσσυφοπεδίου Στρπκε, μαζί με την γυναίκα του και τον μόλις 5 ετών γιο του ενώ είναι χαρούμενος που επισκευάζεται η Εκκλησία. Ο Ναός αφού επισκευαστεί από τις φθορές της υγρασίας θα βαφτεί εκ νέου και αντικατασταθεί και ο φωτισμός του.

Ο π. Μπράνισλαβ λέει ότι αυτή η εκκλησία είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα κτίριο για τους ενορίτες του, οι Σέρβοι συγκεντρώνονται σε αυτήν λόγω της πνευματικής τροφής που είναι απαραίτητη για την επιβίωση σε αυτήν την περιοχή.

Επισημαίνει ότι η εκκλησία είναι ο μόνος χώρος όπου παιδιά και νέοι μπορούν να παίζουν και να κοινωνικοποιούνται ελεύθερα. Αν δεν υπήρχε εκκλησία, δεν θα υπήρχε σχολείο για τα παιδιά της Σερβίας στη Βιτίνα.

Ο πατέρας Μπράνισλαβ ονειρεύεται να ανακαινίσει και να συντηρήσει το εξαιρετικά πολύτιμο τέμπλο της εκκλησίας της Αγίας Πέτκας στη Βυτίνα, στην οποία οι συντηρητές τέχνης εργάστηκαν τελευταία το 1889.