Μητροπολίτης Αντώνιος: στα μάτια μας εμφανίζεται μια προσομοίωση της Ορθοδοξίας

Εκ των πραγμάτων δημιουργείται ένα μεγάλο σχίσμα, το οποίο σαν χοάνη ενός παράλληλου προς τον αληθινό Ορθόδοξο κόσμο συστήματος, απορροφά ολοένα και περισσότερες κατά τόπους Εκκλησίες.

Ο Πρωτοσύγκελος της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας Μητροπολίτης Μπορίσπολ και Μπροβάρυ Αντώνιος σχολίασε για λογαριασμό της ιστοσελίδας Vesti.ua τα τελευταία γεγονότα στην παγκόσμια Ορθοδοξία. Το Ενημερωτικό-Διαφωτιστικό Τμήμα της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας αναδημοσιεύει το άρθρο του σε πλήρη μορφή

Τα πρόσφατα γεγονότα στην Κύπρο επιβεβαίωσαν, δυστυχώς, ένα αναμφισβήτητο πλέον γεγονός: δεν υπάρχει πλέον πανορθόδοξη ενότητα. Πολύ περισσότερο, ο Ορθόδοξος κόσμος έχει να κάνει με ένα νέο και άκρως επικίνδυνο σχίσμα. Η αιτία του σχίσματος είναι η δίψα για προσωπική εξουσία, ενώ το κύριο εργαλείο είναι η περιφρόνηση των Ιερών Κανόνων, της αλήθειας και της συνειδήσεως κατά την πορεία επιτεύξεως του σκοπού.

Μπροστά στα μάτια μας βλέπουμε να παράγεται ένα ημιτελές όσο και επιβλαβές αντίγραφο της παγκόσμιας Ορθοδοξίας. Σε αυτό το παράλληλο σύστημα φυσικά και ομαλά θεωρούνται πράγματα, όπως η παραχάραξη των Ιερών Κανόνων, η νομιμοποίηση των σχισματικών, οι συλλειτουργίες με πρόσωπα μη έχοντα έγκυρη χειροτονία, η παραβίαση του συνοδικού πολιτεύματος της Εκκλησίας. Δηλαδή, όλα αυτά, τα οποία προ ολίγου φαίνονταν αδιανόητα και αδύνατα.

Και τώρα πίσω από αυτή την πραγματικότητα διαφαίνονται πλέον νέοι προσανατολισμοί. Πρόκειται για την περαιτέρω διάβρωση της Ορθόδοξης εκκλησιολογίας, την απροκάλυπτη συλλειτουργία με εκπροσώπους άλλων δογμάτων, τη συμμόρφωση με την επιβολή του ΛΑΟΤΚΙ πολιτισμού κ.λπ.

Άραγε έχει κατανοήσει η ηγεσία εκείνων των Εκκλησιών, η οποία τις οδηγεί σε μια υπό κατασκευή προσομοίωση της Ορθοδοξίας, ότι δεν θα γλιτώσουν από την περαιτέρω πτώση; Άλλωστε, εάν πέσεις πια σε άβυσσο, σίγουρα δεν θα καταφέρεις να σταματήσεις καθ᾽οδόν.

Έχει άραγε κατανοήσει η ηγεσία των αντίστοιχων Εκκλησιών, ότι η εμπλοκή στα μεγάλα γεωπολιτικά και πολιτικά παιχνίδια έχει και το τίμημά της; λ.χ., θα μπορέσουν άραγε να αντιταχθούν σε ορισμένες εξωτερικές δυνάμεις, στην περίπτωση που αυτές επιζητήσουν να εξασφαλίσουν την υποστήριξη της Εκκλησίας για τις διαδικασίες προωθήσεως των συμφερόντων των ΛΑΟΤΚΙ; θα έχουν άραγε την ανδρεία να πουν «όχι»; Πολύ αμφιβάλλω γι' αυτό, λαμβάνοντας υπόψη το πώς ενέδωσαν ορισμένοι πρωθιεράρχες στο θέμα της αναγνωρίσεως του σχίσματος.

Επομένως, πρέπει να μιλήσουμε για την εξελισσόμενη στην παγκόσμια Ορθοδοξία κρίση όχι σαν κάποια αντιπαράθεση μεταξύ του «Ελληνικού» και «Σλαβικού» κόσμου. Ή σαν μάχη για τα διοικητικά όρια των Εκκλησιών.

Τα πράγματα είναι πολύ πιο περιπλοκότερα και οξύτερα. Εκ των πραγμάτων δημιουργείται ένα μεγάλο σχίσμα, το οποίο σαν χοάνη ενός παράλληλου προς τον αληθινό Ορθόδοξο κόσμο συστήματος, απορροφά ολοένα και περισσότερες κατά τόπους Εκκλησίες.

Γι᾽αυτό ακριβώς η ουσία της σημερινής κρίσεως δύναται να περιορισθεί στη μάχη εκείνων, οι οποίοι θέλουν να έχουν μια οικεία προς αυτούς, άνετη και σύμμορφη προς τα δικά τους συμφέροντα εκδοχή της Ορθοδοξίας, με εκείνους, οι οποίοι επιθυμούν να διατηρήσουν την πιστότητά τους στην Ορθοδοξία.

Αυτό πρέπει να κατανοήσει κάθε κληρικός και κάθε πιστός, οποιασδήποτε Τοπικής Εκκλησίας. Και βάση αυτής της κατανοήσεως αποτελεί να κινείται στις επιλογές τού είτε να μένει πιστός στον Θεό είτε να συμβιβασθεί με τη συνείδησή του και να καταστεί μέρος της προσομοιώσεως της Ορθοδοξίας.