Βλαδίμηρος Λεγκοΐντα: Η Εκκλησία δεν χρειάζεται να προσαρμοσθεί στις απαιτήσεις του χρόνου.

Μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό «RTVI Interview», στο πλαίσιο της εκπομπής «Chas Speak», ο πρόεδρος του Συνοδικού Τμήματος επί των σχέσεων της Εκκλησίας με την Κοινωνία και τα ΜΜΕ Β. Λεγοΐντα επεσήμανε ότι η Εκκλησία δεν χρειάζεται να προσαρμοσθεί στις απαιτήσεις του χρόνου.

Κατά τη γνώμη του, «η Εκκλησία πάντοτε είναι υποχρεωμένη ‘να αντιδρά’ στον άνθρωπο», στις νέες καταστάσεις στον σημερινό κόσμο, αλλά όχι πάντοτε να παρασύρεται μάλιστα από τον κόσμο.

Ο Β. Λεγκοΐντα ειδικότερα τόνισε ότι «η Εκκλησία είναι το Ευαγγέλιο, εκείνο, δηλαδή, που άλλαξε τον κόσμο. Πώς μπορούμε να το αρνηθούμε αυτό;». Σύμφωνα με τον ίδιο, οι ιδέες του ελέους, της ισότητας των δικαιωμάτων, η αναποδοχή της βίας ακριβώς πηγάζουν από τη χριστιανική κοσμοθεωρία.

Επίσης διευκρίνισε: «Και όταν μας τρομάζουν οι πόλεμοι, οι φόνοι παιδιών, συλλογιζόμαστε ότι μια τέτοια αντίδραση είναι εφικτή επειδή πριν 2000 χρόνια από τον Σταυρό ακούσθηκαν τα εξής λόγια: «Ἄφες αὐτοῖς· οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι».

Απαντώντας στην ερώτηση παρουσιαστή, μήπως ο νορβηγικός νόμος περί τιμωρίας για τοποθετήσεις κατά των διεμφυλικών μοιάζει με τον εκείνο ρωσικό περί προστασίας των συναισθημάτων των πιστών, ο Β. Λεγκοΐντα δήλωσε ότι πρόκειται για δύο διαφορετικές καταστάσεις.

Ακόμη διασαφήνισε ότι «κάθε πολιτισμός είναι και ένα σύστημα από ταμπού», που διαμορφώνονται επί μακρόν με βάση τη συναίνεση. Λ.χ. υπάρχει συναίνεση ότι το ολοκαύτωμα και η γενοκτονία των Αρμενίων είναι κακό. Κατά τον ίδιο τρόπο και η σοδομική αμαρτία είναι ταμπού και κακό εντός του συστήματος χριστιανικών αξιών. Κατά τον κ. Λεγκοΐντα, οι πιστοί έχουν δικαίωμα να εκφέρουν τις απόψεις τους, λέγοντας τα πράγματα με το όνομά τους, χωρίς προσβολές και βία.

Επίσης, ο Β. Λεγκοΐντα υπέδειξε ότι παράλληλα με την προστασία των μειονοτήτων υπάρχει τάση να αρνείται η προστασία σε πλειονότητες. Και ο νόμος περί προστασίας των δικαιωμάτων των πιστών συμπληρώνει αυτή την έλλειψη.

Στο τέλος, πρόσθεσε ότι πολλοί φοβούνται την «προπαγάνδα της ορθοδοξίας στην κοινωνία», ενώ η προπαγάνδα της αμαρτίας συχνά τους ενοχλεί «πολύ λιγότερο».