Πρωθιερέας Ντμίτριι Σμυρνώφ: «Θεέ μου! Φρενάρισα με τα τακούνια μου μέχρι που λιώσανε. Έκανα ό,τι μπορούσα»

Το φαινόμενο τής ταχείας αύξησης της θνησιμότητας σε συνδυασμό με μια καταστροφική πτώση τού ποσοστού γεννήσεων, έχει πάρει, στη σύγχρονη εγχώρια δημογραφία, την ονομασία «Ρωσικός Σταυρός». Αυτή η συνομιλία μεταξύ τού προσφάτως αποδημήσαντος εις Κύριον Πρωθιερέα Ντμίτριι Σμυρνώφ και τής βουλευτού τής Ντούμα τής πόλης τής Μόσχας Γιελένα Λεωνίντοβνα Νικολάγιεβα, η οποία έλαβε χώρα πριν από αρκετά χρόνια, αποκαλύπτει τις συνέπειες των γεγονότων σε αυτήν την τρομακτική ημερομηνία στην οποία φτάσαμε: η 18η Νοεμβρίου σηματοδοτεί την 100ή επέτειο τής νομιμοποίησης τής άμβλωσης από τη σοβιετική κυβέρνηση - για πρώτη φορά στον σύγχρονο κόσμο. Τα άλματα στα ποσοστά θνησιμότητας που προκλήθηκαν από την επιδημία εγείρουν πιο έντονα τα ερωτήματα που τέθηκαν τότε.

Εισαγωγικά σχόλια

Πρωθιερέας Ντμίτριι Σμυρνώφ Γιελένα Λεωνίντοβνα Νικολάγιεβα:

- Σε δημογραφικό επίπεδο, ο όρος «ρωσικός σταυρός» εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα τέλη τής δεκαετίας τού 1990, αρχές τής δεκαετίας τού 2000 (ΣτΜ: τότε ήταν που για πρώτη φορά οι καμπύλες θνησιμότητας και γονιμότητας διασταυρώθηκαν, με αυτήν τής θνησιμότητας να «βγαίνει» πλέον πάνω από αυτήν τής γονιμότητας, έτσι ώστε οι δύο αυτές καμπύλες να σχηματίζουν το σχήμα ενός σταυρού). Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν, παραμερίζοντας όλες τις άλλες ερωτήσεις, είπε: "Αυτό είναι το κύριο θέμα!". Πάτερ Νμίτριι, έχουμε επιλέξει τον σωστό δρόμο;

Πρωθιερέας Ντμίτριι Σμυρνώφ:

- Αυτός είναι ο μόνος τρόπος, όλοι οι άλλοι οδηγούν σε αδιέξοδα. Έγραψα κι από την μεριά μου πράματα στην ίδια κατεύθυνση, και με χαροποίησε ιδιαιτέρως όταν αυτά αναφέρθηκαν για πρώτη φορά στο Διάγγελμα (ΣτΜ: τού Προέδρου) στην Ομοσπονδιακή Συνέλευση. Επειδή, πραγματικά αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα, και η ίδια η αντίδραση σε τέτοιου είδους σήματα δείχνει πώς ο Πρόεδρος μπορεί όντως να αξιολογήσει σωστά την κατάσταση. Βέβαια, μερικά από τα πράγματα που έχουν γίνει, δεν με εκφράζουν. Ωστόσο, όπως λέμε, «ο κύβος ερίφθει». Εάν δεν υπάρχουν άνθρωποι, τότε τίποτα από αυτά δεν θα υπάρχει: ούτε πολιτισμός, ούτε εκπαίδευση ...

Εάν δεν υπάρχουν άνθρωποι, τότε τίποτα από αυτά δεν θα υπάρχει: ούτε πολιτισμός ούτε εκπαίδευση

Γ.Ν.:

- Μα ούτε χώρα δεν θα υπάρχει!

π.Ντμ.:

- Πάρτε για παράδειγμα οποιοδήποτε έργο, ας πούμε το "Στηρίζουμε την ρωσική γλώσσα". Ποιος τη χρειάζεται, αυτή την γλώσσα, εάν δεν υπάρχουν πλέον άνθρωποι; Ένα άλλο: "Χτίζουμε εκκλησίες". Πόσο καιρό θα πάρει για να τις δούμε να μεταμορφώνονται σε τζαμιά;

Γ.Ν .:

- Υπήρξαν περιπτώσεις (Αγία Σοφία Κωνσταντινούπολης ... - Εκδ .).

Όταν το 2002 ετοιμάζαμε μια μελέτη πάνω στον Ρωσικό Σταυρό, ο Γιεβγκένι Γιούριεφ (ΣτΜ: ο Γιεβγκένι Λεονίντεβιτς Γιούριεφ είναι, σήμερα, σύμβουλος τού Προέδρου τής Ρωσικής Ομοσπονδίας, με πλούσια δραστηριότητα, στο ενεργητικό του, σε έρευνα πάνω σε δημογραφικά θέματα) ανησυχούσε πολύ. Εκείνη την εποχή, στον κύκλο των μεγάλων επιχειρηματιών, οποιαδήποτε συζήτηση περί δημογραφίας θεωρούνταν ανάρμοστη. Αλλά, από την άλλη, δεν ήταν πλέον δυνατόν να σιωπούμε. Στην Ρωσία, ο πληθυσμός μειώνονταν κατά περισσότερο από ένα εκατομμύριο ανθρώπους ετησίως. Κι αυτό για διαφόρους λόγους: μετανάστευση, άλμα στα ποσοστά θνησιμότητας – ατυχήματα, καρδιαγγειακές παθήσεις και καρκίνος ...

π.Ντμ.:

- Αλκοολισμός, τοξικομανία, αυτοκτονίες ...

Γιελένα Λεωνίντοβνα Νικολάγιεβα με τον γιό της, Λεβούσκα, και την μεγαλύτερη κόρη της     

Γ.Ν.:

- Ναι, και με φόντο όλα αυτά - μια δραματική πτώση στο ποσοστό γεννήσεων. Σύμφωνα με τούς τότε υπολογισμούς μας, μέχρι το 2030 - και αυτό είναι ήδη κοντά! – η κυρίαρχη εθνότητα θα αριθμούσε μόνο περί τα 50 εκατομμύρια ανθρώπους. Ένας αριθμός διόλου αρκετός για να διατηρήσει την κυριότητα πάνω σε όλο το έδαφος. Αυτό ήταν ένα από τα κύρια επιχειρήματα στην κατεύθυνση να σηματοδοτηθεί η εθνική δημογραφική στρατηγική ως το μείζον ζητούμενο.

π. Ντμ.:

- Φυσικά. Απλώς όσοι είναι με το ένα πόδι σε άλλη ήπειρο δεν μπορούν να το καταλάβουν αυτό και γι΄αυτούς η όποια παρουσία τους στην Ρωσία λαμβάνει χώρα είτε για διαμονή σε εξοχικό ή γίνεται μέσα στα πλαίσια κάποιου επαγγελματικού ταξιδιού ...

Γ.Ν.:

- Για ποιο επαγγελματικό ταξίδι και ποια εξοχική κατοικία μιλάμε; Καλύτερα, αποικία! Ένα μέρος όπου μπορείς να χρησιμοποιήσεις τα πάντα και τούς πάντες σαν ένα είδος πόρου και όταν όλα, «υπέδαφος»και δυνάμεις των εργατών έχουν εδώ εξαντληθεί, ξέρεις πού αλλού να πας και πας.

π. Ντμ.:

- Ναι, πρόκειται για καλοβολεμένους.

Κυρίαρχη Εθνότητα ^[1]

Γ.Ν.:

- Δηλαδή, το πρόβλημα εντοπίζεται σε όλους αυτούς που δεν συνδέονται με τη χώρα μας, δεν αισθάνονται τις ρίζες τους εδώ, που δεν θέλουν να εμπιστευθούν στην Ρωσία το μέλλον των παιδιών τους;

π. Ντμ.:

- Ναι, γι 'αυτό και δεν νοιάζονται ούτε για το παρόν, αλλά ούτε και για το μέλλον αυτής τής χώρας. Ο επιχειρηματικός κόσμος σε αυτήν την χώρα δεν διακρίνεται γενικά για το υψηλό επίπεδο κουλτούρας τους. Πριν από 100 ή περισσότερο χρόνια, στη Ρωσία υπήρχε μια πραγματική ελίτ, η οποία, παρόλο που επισκέπτονταν όλα τα μεγάλα μουσεία τού κόσμου, μιλούσε πολλές γλώσσες, διάβαζε Γάλλους, Γερμανούς, Αγγλικούς συγγραφείς στο πρωτότυπο, δημιούργησε, παρ΄όλα αυτά και παράλληλα με όλο τον σεβασμό που επιδείκνυε απέναντι στο «ξένο», τον δικό της πολιτισμό και έζησε στην δική της Πατρίδα. Δεν καταλαβαίνουν, λοιπόν, όλοι αυτοί οι επιχειρηματίες ότι αυτή η έλλειψη κουλτούρας καταδικάζει την νέα γενιά στο να γίνουν δούλοι.

Και στην αυτοκρατορική Ρωσία, η ζωή ήταν εντελώς διαφορετική. Εκείνη την εποχή, η κυρίαρχη εθνότητα αποτελούσε το 84% τού συνολικού πληθυσμού της αυτοκρατορίας. Εάν αφαιρέσεις την συνδετική ράβδο από μια παιδική ξύλινη πυραμίδα, τι θα συμβεί; Έτσι και με τον ρωσικό λαό σε αυτήν τη χώρα. Ναι, η συμβολή στην οικοδόμηση του κράτους μας από τις διάφορες εθνότητες ήταν τεράστια: Εβένκι, Φινο-Ούγγροι κ.λπ. Αλλά αυτό το κράτος το δημιούργησε ο ρωσικός λαός! Θα τον εκδιώξουν – δεν θα υπάρξει κράτος. Εάν τα πράματα για τους Ρώσους είναι άσχημα, θα είναι για όλους άσχημα.

Αν τα πράματα είναι άσχημα για τούς Ρώσους, θα είναι άσχημα γιά όλους

Όποιος μπορούσε να αλλάξει τόπο διαμονής, όπως ήταν η περίπτωση π.χ. το 1917-1918, και ακόμη και το 1919, μετανάστευσε. Ο παππούς μου, αξιωματικός τής σωματοφυλακής, δεν μπορούσε να φύγει: δεν υπήρχαν τα λεφτά. Καθώς βρέθηκε να ζει μέσα στην σοβιετική πραγματικότητα, κατέληξε στην Λουμπιάνκα ([ΣτΜ: φυλακή] βλ. την συνέντευξη "Ιππότης της Ορθοδοξίας" – Εκ τού Εκδότη). Τώρα - η ίδια αντι-επιλογή (ΣτΜ: σε αντιδιαστολή με μια Δαρβινική επιλογή) αυτής τής κυρίαρχης εθνότητας λαμβάνει χώρα!

Για κάποιο λόγο, σε όλους, μα όλους, επιτρέπουμε, κι αυτό εις βάρος τού ρωσικού λαού, να έχουν τις προτιμήσεις τους! Μα τότε δεν χρειαζόμαστε ούτε προγράμματα διαφύλαξης τής ρωσικής γλώσσας, μελέτης τής ρωσικής κλασικής λογοτεχνίας, τού εξαιρετικού ρωσικού θεάτρου, ούτε τίποτε άλλο από όλα αυτά. Εάν αποδεκατίσουν το έθνος, τότε όλα αυτά θα εξαφανιστούν! Όπως συνέβη ήδη κάποτε με την Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Τι έχουν δημιουργήσει, στη γη που άρπαξαν, η Οθωμανική Αυτοκρατορία και οι κληρονόμοι της τα τελευταία 1000 χρόνια; Απολύτως τίποτα.

Γ.Ν.:

- Η Ρωσία έχει μια ιδιαίτερη αποστολή η οποία σχετίζεται με τη διατήρηση των πνευματικών προτεραιοτήτων σε αυτόν τον κόσμο. Γιατί φοβόμαστε να παραδεχτούμε ότι στην βάση τού Ρωσικού Σταυρού βρίσκεται η απώλεια αυτών των προτεραιοτήτων από εμάς τούς ίδιους;

π. Ντμ.:

- Ο Ρώσος έζησε στο διάβα των αιώνων σε ένα περιβάλλον που διαμόρφωσε αυτό που ονομάζουμε Ιερή Ρωσία. Από όλους ήταν αντιληπτό ότι δεν ήταν όλα ωραία και καλά στην Ρωσία. Συγγραφείς και ποιητές επέκριναν την τρέχουσα κατάσταση. Όμως η Αγιότητα παρέμεινε το κοινωνικό ιδανικό για όλους.

(ΣτΜ: δημογραφικά στοιχεία για την Ρωσία: γεννήσεις, θάνατοι, αύξηση πληθυσμού [πράσινη/κόκκινη/μπλέ γραμμή, αντίστοιχα] ανά χρόνο, εκφρασμένα σε χιλιάδες)     

Ήρθαν οι Μπολσεβίκοι με τα κηρύγματά τους ότι δεν υπάρχει Θεός, κι ότι η Εκκλησία είναι μόνο υπηρέτης της άρχουσας τάξης και ως εκ τούτου πρέπει να καταστραφεί. Ο άνθρωπος τής σοβιετικής εποχής δεν έχει να κάνει τίποτε με τον Ρώσο. Φυσικά, πολλά ρωσικά στοιχεία παραμένουν σε αυτόν, αλλά ακόμη και η ίδια η γλώσσα έχει αλλάξει. Και η γλώσσα αντανακλά το πώς σκέφτεται ένα άτομο. Η Ιστορία ασχολείται με τον πώς ζούσαν/ζουν οι άνθρωποι: ποιες επιλογές κάνουν από γενιά σε γενιά, καθορίζοντας την πορεία που θα συνεχίσουν τα παιδιά τους.

Είμαστε, μάλιστα, τόσο μπερδεμένοι τώρα, που εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να αποφασίσουμε προς ποια κατεύθυνση να πορευθούμε ως χώρα. Ποια να είναι η μορφή/εικόνα της.

Γ.Ν.:

- Η εικόνα τού «ρωσικού σταυρού» είναι αφορμή για να διορθώσουμε πράματα και καταστάσεις. Αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε το ιδιαίτερο μονοπάτι μας. Σταματήσαμε να κοιτάμε προς την Δύση και τον καταναλωτισμό της. Ποιος χρειάζεται αυτή τη βαρετή, αυτοκτονική εξαπάτηση; Αν ζω για να καταναλώσω, τότε τι τα χρειάζομαι τα παιδιά; Γιατί να ζορίζομαι; Ας ζήσω καλύτερα στον κόσμο των ακόρεστων απολαύσεων.

π. Ντμ.:

- Βλέπεις, όλες αυτές οι απολαύσεις είναι υποκατάστατα! Είναι σαν τυρί πολυαιθυλενίου – κάτι το εντελώς άνοστο.

Γ.Ν.:

- Φυσικά. Κι αν φτάσαμε σε αυτό το σημείο, δεν είναι, άραγε, γιατί χάσαμε την πίστη μας, γιατί απομακρυνθήκαμε από τις αληθινές αξίες και τις χαρές της ύπαρξης;

Συνεχίζεται...