Πως να παρηγορήσουμε κάποιον, που ανησυχεί για τον πλησίον του

Πηγή: Miloserdie.ru

Φωτογραφία του Πάβελ Σμέρτιν. Έτος 2006

Δεν μπορούμε ν’ αντιμετωπίσουμε μόνοι μας τον φόβο και τον πανικό. Συχνά είμαστε σαν τα φύλλα, που παρασύρονται από τον άνεμο: Είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω. Όμως υπάρχει ο Θεός, που κυβερνά αυτόν τον κόσμο. Και όταν Τον εμπιστευτείς, όταν παρακαλέσεις για βοήθεια, στην ψυχή σιγά-σιγά εγκαθιστάται η ειρήνη.

Το παρακάτω άρθρο βασίζεται στη συνομιλία με τον επίσκοπο Παντελεήμωνα (Σάτοβ), που δημοσιεύτηκε στο κανάλι του Συνοδικού Τμήματος της εκκλησιαστικής φιλανθρωπίας και κοινωνικής διακονίας της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στο Youtube.

Πού είναι καλύτερο να τυγχάνουμε φροντίδας, όταν είμαστε άρρωστοι: Στο σπίτι ή στο νοσοκομείο

Παλιά, μόνο οι φτωχοί άνθρωποι βρίσκονταν στα νοσοκομεία. Οι πλούσιοι άρρωστοι βρίσκονταν στα σπίτι τους, περικυκλωμένοι από υπηρέτες κι έχοντας διάφορες ανέσεις. Το να βρίσκεσαι σπίτι όταν ήσουν άρρωστος ήταν πιο βολικό, γιατί στο σπίτι «βοηθούν και οι τοίχοι», που λέμε. Αλλά και σήμερα, καμιά φορά, οι πλούσιοι πηγαίνουν για θεραπεία σε ιδιωτικές κλινικές, όπου υπάρχουν ιδιαίτερες συνθήκες γι’ αυτούς. Στην πραγματικότητα, όμως, όλη αυτή η «διακόσμηση» δεν συμβάλλει και πολύ στην αποκατάσταση της υγείας.

Λένε πώς όσο περισσότερους αρρώστους έχει ο γιατρός τόσο μεγαλύτερη είναι η εμπειρία του. Σε ιδιωτικές κλινικές, όπου οι ασθενείς είναι λίγοι, αναλογικά είναι μικρότερη και η εμπειρία των γιατρών.

Η προσευχή και το χιούμορ ελαφρύνουν το άγχος

Φυσικά, είναι ιδιαίτερα δύσκολο, όταν δεν είσαι εσύ άρρωστος, αλλά ανησυχείς για τους αγαπημένους σου ανθρώπους, που είναι άρρωστοι. Για το παιδί, τον άνδρα, τη γυναίκα, τη μητέρα, τον πατέρα. Ανησυχείς γι’ αυτούς, αλλά δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα για να τους βοηθήσεις. Προσεύχεσαι στον Θεό να τους θεραπεύσει. Παρακαλάς τους γιατρούς να τους δουν και να παράσχουν κάποιο καλό φάρμακο.

Σήμερα πολλοί φίλοι μου βρίσκονται σε νοσοκομεία. Μου τηλεφωνούν οι γυναίκες τους και με παρακαλούν να προσευχηθώ για τους άνδρες τους.

Οι γυναίκες αυτές τηλεφωνούν και σε γιατρούς. Εκείνοι, με τη σειρά τους, απαντούν πως «μέχρι στιγμής, δόξα τω Θεώ, δεν υπάρχει αρνητική δυναμική, αναπνέει μόνος του». Ή λένε: «Ακόμα δεν μπορούμε να του αφαιρέσουμε το οξυγόνο».

Σήμερα τηλεφώνησε ένας ηλικιωμένος ιερέας. Λίγες μέρες πριν μεταφέρθηκε από τη ΜΕΘ σε κανονικό θάλαμο. Φοράει ακόμα τη μάσκα οξυγόνου, αλλά παράλληλα λέει και αστεία και γελάει. Το χιούμορ βοηθά ουσιαστικά στη σημερινή κατάσταση. Του είπα μερικές λαϊκές συνταγές για τη θεραπεία του κορονοϊού, που είναι διαδεδομένες στις μέρες μας στο Διαδίκτυο, και που είναι πολύ αστείες.

Ωστόσο, για τους πιστούς στον Θεό, η βάση είναι όχι το χιούμορ και τ’ αστεία (αν και οι Άγιοι έλεγαν αστεία), αλλά η προσευχή και η πίστη στο έλεος του Θεού. Το να προσευχόμαστε να γίνουμε καλά και να μη δεχόμαστε τον θάνατο είναι φυσικό πράγμα για τον άνθρωπο.

Ν’ απευθύνεστε στους γιατρούς και να προσεύχεστε γι’ αυτούς

Μερικοί άνθρωποι, αν και είναι ιερείς ή μοναχοί, αρνούνται ν’ αναγνωρίσουν την ασθένεια και ν’ αποδεχθούν την ανάγκη θεραπείας. Πρόκειται για λάθος άποψη. Τελικά, πάνε στον γιατρό την τελευταία στιγμή, αλλά τότε οι γιατροί δεν μπορούν να κάνουν πλέον τίποτα.

Κατά την περίοδο αυτής της πανδημίας, πρέπει οπωσδήποτε ν’ απευθύνεστε στους γιατρούς, ακόμα αν και είσαστε νέοι. Ταυτόχρονα, πρέπει να καταλαβαίνετε ότι οι γιατροί τώρα είναι πολύ απασχολημένοι και δεν έρχονται όλοι στην ώρα τους. Πρέπει να συνειδητοποιούμε ότι αυτό συμβαίνει όχι λόγω έλλειψης αγάπης και συμπόνοιας, αλλά λόγω έλλειψης δυνάμεων. Δεν μπορούν να προλάβουν να βρίσκονται παντού και να δώσουν τη δέουσα προσοχή στον καθένα. Σήμερα πρέπει να προσευχόμαστε για τους γιατρούς ιδιαιτέρως.

Να προσεύχεστε στους Αγίους, οι οποίοι υπέφεραν από τις ίδιες ασθένειες

Επίσκοπος Παντελεήμων. Φωτογραφία του Πάβελ Σμέρτιν

Στη διάρκεια της ασθένειας, δικής σας ή των συγγενών σας, είναι καλό να προσεύχεστε στους Αγίους, οι οποίοι υπέφεραν από κάποια παρόμοια. Για παράδειγμα, στον Όσιο Δοσίθεο, ο οποίος έπασχε από κάποια νόσο των πνευμόνων.

Όταν ο άνθρωπος προσεύχεται, του είναι πιο εύκολο να υπομείνει την ασθένεια, επειδή τότε υπάρχει μέσα του η εμπιστοσύνη στην Πρόνοια του Θεού.

Αν ο άνθρωπος δεν εμπιστεύεται την Πρόνοια και το έλεος του Θεού, τότε απελπίζεται. Γι’ αυτό είναι σημαντικό ο άνθρωπος να έχει την πίστη μέσα στην ψυχή του. Αυτή η πίστη μπορεί να μην είναι τέλεια: Ο άνθρωπος μπορεί να μην ξέρει το «Σύμβολο της Πίστεως», να μη διαβάζει το Ευαγγέλιο, αλλά, αν έχει πίστη και ελπίδα στον Θεό, τότε πρέπει να προσεύχεται και τότε η ειρήνη θα κατοικήσει στην ψυχή του.

Η προσευχή δεν πρέπει απαραιτήτως να βασίζεται στα λόγια των Αγίων, αλλά μπορούμε να προσευχόμαστε και με δικά μας λόγια.

Όταν ο άνθρωπος είναι άρρωστος, ο Θεός είναι πιο κοντά του από ποτέ. Πολλοί άνθρωποι, όταν ασθενούν, αισθάνονται ιδιαίτερα την παρουσία και τη βοήθεια του Θεού.

Κατά τη διάρκεια της ασθένειας πρέπει να προσευχόμαστε στον Θεό

Οι ταλαιπωρίες στέλνονται για την ψυχή, ως εξαγνισμός, αν και φοβόμαστε πολύ να υποφέρουμε. Η αδυναμία και η δειλία είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης. Αν ο άνθρωπος διέρχεται περίοδο δοκιμασιών, πρέπει βέβαια να παρακαλά τον Θεό να τον ελεήσει, αλλά πρέπει να δεχτεί και τις δοκιμασίες. Το να προσευχηθείς ο ίδιος είναι πολύ πιο σημαντικό απ’ ό,τι να ζητάς να προσευχηθούν οι άλλοι για εσένα.

Να προσεύχεσαι μόνος σου, να χτίσεις τη Βασιλεία του Θεού μέσα στην ψυχή σου και θα δεις πως και οι γύρω σου θ’ αρχίσουν να προσεύχονται.

Η προσευχή του προσωπικού, που βοηθούν τους αρρώστους

Φυσικά, αν προσεύχεστε δίπλα στον άρρωστο, που φροντίζετε, η προσευχή σας δεν θα είναι το ίδιο προσεκτική κι επικεντρωμένη, όπως θα ήταν αν προσευχόσασταν κάπου στη φύση ή σ’ ενα απομακρυσμένο μοναστήρι. Όμως, σ’ αυτήν την περίπτωση, η ίδια η φροντίδα σας γίνεται προσευχή.

Να κάνετε αυτό που πρέπει να κάνετε, αλλά παράλληλα να έχετε την αίσθηση ότι σας βλέπει ο Θεός, να είστε πράοι και ταπεινοί.

Επίσης, κατα τη διάρκεια της ημέρας, πρέπει να βρείτε χρόνο και για προσεκτική προσευχή. Όταν περιποιείστε κάποιον άρρωστο, μπορεί να μην έχετε αρκετό χρόνο, για να διαβάσετε όλες τις προσευχές του απόδειπνου, ας πούμε. Τότε μπορείτε να συντομεύσετε τον κανόνα και να διαβάσετε, έστω και λίγο, αλλά με ζήλο και από την καρδιά σας.

Τα ανησυχητικά νέα δεν μπαίνουν από μόνα τους στ’ αυτιά μας

Αντί να χάνετε χρόνο στο Ίντερνετ και στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, ν’ ασχοληθείτε με κάτι χρήσιμο. Ζήστε τώρα.

Αν μπορείτε να βγείτε έξω, βγείτε. Αν δεν μπορείτε, ανοίξτε το παράθυρο και χαρείτε τον ήλιο. Ανοίξτε ένα καλό βιβλίο, προσευχηθείτε.

Δεν μπορούμε ν’ αντιμετωπίσουμε μόνοι μας τον φόβο και τον πανικό. Συχνά είμαστε σαν τα φύλλα, που παρασύρονται από τον άνεμο: Είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω. Όμως, υπάρχει ο Θεός, που κυβερνά αυτόν τον κόσμο. Και όταν Τον εμπιστευτείς, όταν παρακαλέσεις για βοήθεια, στην ψυχή σιγά-σιγά εγκαθιστάται η ειρήνη.

Πρέπει ν’ αποκτήσουμε αυτή την ειρήνη και τότε θα σωθούν πολλοί γύρω μας. Κι εμείς οι ίδιοι, ακόμη μπροστά στον θάνατο, θα διατηρήσουμε τη χαρά και την ηρεμία στις ψυχές μας.

Δεν πρέπει να πανικοβαλλόμαστε και ν’ απελπιζόμαστε. Η αβεβαιότητα και η αστάθεια υπάρχουν πάντα στη ζωή μας. Απλώς, τώρα τις σκεφτόμαστε πιο συχνά και πιστεύουμε σε διάφορες φήμες. Αυτό είναι λάθος.

Αν ο άνθρωπος διαθέτει πίστη, τότε γίνεται σαν ένα πλοίο, το οποίο συγκρατιέται από μία άγκυρα.

Φωτογραφία του Πάβελ Σμέρτιν