Ο Μητροπολίτης Μπορίσπολ και Μπροβάρι κ.Αντώνιος (Πακάνιτς): Ωφελούν οι έπαινοι;

Οι έπαινοι είναι δυνατόν να ενδυναμώνουν και να παρηγορούν τον άνθρωπο, αλλά μπορούν και να του προξενούν ζημιά και βλάβη. Το ερώτημα αν χρειάζεται να επαινούμε ή όχι, εξαρτάται από τη δική μας εξατομικευμένη προσέγγιση στον συγκεκριμένο κάθε φορά άνθρωπο.

Αν ανησυχούμε για κάποιον, αν μας ενδιαφέρει η σωτηρία του, τότε, αναμφίβολα, προσευχόμαστε για αυτόν. Η ειλικρινής προσευχή μας είναι παράκληση προς τον Θεό για να ορίσει Ο Ίδιος τι και πώς είναι καλύτερα.

Το σημαντικό είναι να απομακρυνόμαστε από την προσωπική μας αντίληψη και αίσθηση. Μπορεί να είναι λανθασμένες. Πρέπει να συντονιζόμαστε με τη Θεία καθοδήγηση και το Θείο θέλημα. Μόνο τότε οι σκέψεις μας και η ψυχή μας θα κατασταλάζουν στη σωστή απόφαση.

Υπάρχει μια λαϊκή παροιμία: «Όποιος επαινεί, βάζει τρικλοποδιές». Υπάρχει σπόρος σοφίας σε αυτή. Πράγματι, περιττοί έπαινοι αναθερμαίνουν την υπερηφάνεια και την κενοδοξία. Ο άνθρωπος αρχίζει να βλέπει τον εαυτό του πιο πάνω και καλύτερο σε σύγκριση με άλλους, πιο τυχερό, πιο έξυπνο. Νομίζει ότι ο ίδιος είναι ο δημιουργός της ζωής του, ότι ο ίδιος τα καταφέρνει όλα μόνος του. Αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι έτσι.

Χωρίς το θέλημα του Θεού ούτε μια τρίχα δεν πέφτει από το κεφάλι μας. Η παραμικρή σκόνη δε φεύγει χωρίς να το επιτρέψει ο Θεός.

Σε περιπτώσεις που ένας άνθρωπος είναι ενδεχόμενο να εισπράξει λανθασμένα την επιδοκιμασία και τα κομπλιμέντα, ίσως, να νομίσει ότι είναι κάποιος ή ότι μπορεί να έχει αίσθηση υπεροχής έναντι των άλλων, δε χρειάζεται να επαινούμε.  

Ωστόσο, όταν ένας άνθρωπος χρειάζεται στήριξη, ένα ζεστό λόγο, την προσοχή μας γιατί χωρίς αυτό ταλαιπωρείται και χάνεται, τότε πρέπει να τον στηρίξουμε, να τον επαινέσουμε, να τονίσουμε τις δυνατές του πλευρές.

Αναμφίβολα, δεν υπάρχουν γενικές συμβουλές με καθολική ισχύ. Σε κάθε περίσταση, πάντα υπάρχουν κάποιες λεπτομέρειες και ιδιαιτερότητες. Για να βοηθάμε τους πλησίον, χρειάζεται, πρώτα από όλα, να προσευχόμαστε για αυτούς και τότε ο Κύριος θα μας οδηγήσει και θα μας δώσει τη σωστή απόφαση, που θα είναι χρήσιμη και ωφέλιμη.

Δεν πρέπει να ελπίζουμε στον εαυτό μας. Πρέπει να ελπίζουμε στον Θεό και στη σοφία Του. Εμείς μόλις που μαθαίνουμε να αγαπάμε, αλλά ο Θεός είναι Αγάπη από την αρχή έως της συντελείας του αιώνος.