Από τη στρατιωτική σχολή στην ιεροσύνη. Η ιστορία του πατρός Μιχαήλ και των ενοριτών του μέσα από τις φωτογραφίες

Ο πατέρας Μιχαήλ είναι 29 ετών και μετά την αποφοίτησή του από τη Ιερατική Σχολή θα μπορούσε να μείνει στη πόλη Σταυρούπολη αλλά επέλεξε μια ενορία στο χωριό. Εκεί έχει στήσει ένα εργαστήριο ξυλουργικής, σκοπεύει να απεξαρτήσει τους ενορίτες του από το αλκοόλ και καλλιεργεί ένα χωράφι δίπλα στο ναό. Αυτό το φωτογραφικό υλικό αφορά την απλή καθημερινότητα ενός νεαρού ιερέα.

Ο ιερέας Μιχαήλ Κουζμένκο είναι ένας νέος ιερέας από το χωριό Ζαβέτνογιε της Σταυρούπολης. Είναι μόλις 29, πάρα ταύτα όμως χαίρει της εύνοιας και της αγάπης των ενοριτών και των συμπατριωτών του. Ως τόπος ιερατικής του διακονίας επέλεξε μία ενορία στο χωριό για να είναι κοντά στην γη και στους ανθρώπους, που, κυριολεκτικά, ζουν και τρέφονται από αυτήν.

Τον συναντήσαμε στη Σταυρούπολη. Πιάσαμε κουβέντα πίνοντας τσάι και στα γενέθλια ενός φίλου του Κοζάκου ακτιβιστή των Κοζάκων του Τέρσκ, στον οποίον και ευχηθήκαμε τα χρόνια πολλά. Ο παππούλης ήταν με το ράσο, έτρωγε νηστίσιμα εδέσματα και έκανε καζούρα. Μίλησαν και για τους Κοζάκους Τέρσκ, και για την θητεία του στο στρατό, και για τα μαθήματα στο ξυλουργείο. Ο πατέρας Μιχαήλ με εντυπωσίασε με τη ζωντάνια του και με την αίσθηση του χιούμορ καθώς και με την καλή του απλότητα.

Από την παιδική του ηλικία έδειχνε να είναι αυτόνομος στο να επιλέγει τον δικό του δρόμο στη ζωή. Κόντρα στην επιθυμία του πατέρα του, σε ηλικία 13 ετών, ο Μίσα αποφασίζει να αφήσει το σπίτι του στο Βλαντικαβκάζ και να εγγραφεί στη Στρατιωτική Σχολή Σουβόροφ στην πόλη Τβερ για να γίνει μελλοντικά αξιωματικός. Χωρίς καμία βοήθεια πήγε στην Σχολή, όπου μόνος του τακτοποίησε την εισαγωγή του.

Στρατιωτική Σχολή έχει ένα σκληρό περιβάλλον, ειδικά, για ένα παιδί, που προέχεται του Βόρειου Καυκάσου. Υπήρχαν, φυσικά, αψιμαχίες με τους συμμαθητές καθώς και μαθησιακές δυσκολίες κατά την διάρκεια των σπουδών.

Και ακριβώς τότε, στην Στρατιωτική σχολή, παίρνει μία απροσδόκητη για όλους απόφαση – να μπει στην Ιερατική Σχολή.

Μια πολύ σοβαρή επιλογή για νεαρό άνδρα.

Από την Ιερατική Σχολή, ο Μιχαήλ, ξαναβρίσκεται σε ένα κλειστό, στρατιωτικό περιβάλλον όταν κατατάσσεται στις ένοπλες δυνάμεις για την στρατιωτική του θητεία. Υπηρετεί σε ένα απομακρυσμένο ορεινό φρούριο στον Βόρειο Καύκασο. Ο Μιχαήλ μας διηγείται πώς μια φορά, κατά τη διάρκεια των ασκήσεων, η φορητή υπαίθρια κουζίνα έμεινε πίσω και οι στρατιώτες έμειναν χωρίς φαγητό για σχεδόν ένα εικοσιτετράωρο. Λόγω της πείνας, κάποιοι έχασαν, κυριολεκτικά, την ανθρώπινη πλευρά τους και έμοιαζαν με άγρια θηρία, έτοιμοι για όλα. Αυτό το επεισόδιο τον έπεισε τον Μιχαήλ, έτη περισσότερο, για την σωστή επιλογή της ζωής του - να γίνει ιερέας.

Ο πατήρ Μιχαήλ προσελκύει με αναμφισβήτητη ανδρική γοητεία, ρωμαλέα εμφάνιση και σωματική. Έχει ελκυστική εμφάνιση, επιχειρηματικό μυαλό, καλή αίσθηση του χιούμορ καθώς και μια διαισθητική ικανότητα σωστής συμπεριφοράς σε διαφορετικές καταστάσεις της ζωής, και με εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους. Επίσης η ικανότητα χειρωνακτικής εργασίας του πατρός Μιχαήλ τραβάει τον κόσμο κοντά του. Θα μπορούσε να είχε κάνει μια καλή στρατιωτική καριέρα όπως οι συμμαθητές του. Θα μπορούσε, επίσης, να πετύχει πολλά ως επιχειρηματίας. Άλλωστε, ασχολήθηκε, με επιτυχία, με την εγκατάσταση των κλιματιστικών και άλλου παρόμοιου εξοπλισμού, από την οποία έβγαλε πολύ καλά λεφτά, νοίκιασε ένα σπίτι και αγόρασε ένα αυτοκίνητο. Επέλεξε όμως κάτι διαφορετικό – την, μέσω της θρησκείας, διακονία των ανθρώπων.

Η καθημερινή ζωή του νεαρού εφημερίου περιλαμβάνει τις ιερές ακολουθίες στον ιερό ναό της Παναγίας της Γοργοϋπηκόου του χωριό Ζαβέτνογιε, τον εξωραϊσμό της ενορίας, τις συναντήσεις και συνομιλίες με τους ενορίτες στα κοινά γεύματα.