25η πανηγυρική λιτανεία του Οσίου Ειρηνάρχου

Τον 17^ο αιώνα, στο μοναστήρι των Αγίων Μπορίς και Γκλεμπ, που βρίσκεται κοντά στο Ροστόβ Βελίκι, ασκήτευε ένας από τους διακεκριμένους γιους της Ρωσίας, ο Όσιος Ειρήναρχος ο Έγκλειστος. Ο Άγιος έπαιξε τεράστιο ρόλο ούτως ώστε η Ρωσία να εξέλθει νικηφόρα από την περίοδο της «Ώρας των Δυσκολιών»^[1], ευλογώντας με τον σταυρό του τον Πρίγκιπα Ντμίτρι Ποζάρσκι, για να πολεμήσει τους Πολωνούς.

Μετά τον θάνατο του Αγίου, οι ντόπιοι άρχισαν να τελούν λιτανείες, από το κελλί του μέχρι την πηγή κοντά στο χωριό Κοντάκοβο, απ’ όπου καταγόταν ο Άγιος και όπου τιμήθηκε με την επίσκεψη της Υπεραγίας Θεοτόκου στα παιδικά του χρόνια. Η πομπή περνούσε από πολλά χωριά και διαρκούσε επί μία εβδομάδα. Όμως, μετά το πραξικόπημα των Μπολσεβίκων, το μοναστήρι έκλεισε, οι μοναχοί εκδιώχτηκαν, πολλά ιερά κειμήλια της μονής, συμπεριλαμβανομένων των αλυσίδων του Οσίου Ειρηνάρχου, μεταφέρθηκαν από εκεί, και η λειτανία απαγορεύτηκε.

Το 1994 το μοναστήρι επέστρεψε στη δικαιοδοσία της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και ο καινούργιος ηγούμενος, Ιωάννης (Τιτόβ), άρχισε ν’ αναβιώνει τα τοπικά ευσεβή έθιμα, συμπεριλαμβανομένης της παραδοσιακής λιτανείας του Αγίου Ειρηνάρχου. Για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες λήθης έλαβε χώρα το 1997, ακριβώς πριν από 25 χρόνια. Τα τελευταία 25 χρόνια η πορεία της πομπής άλλαζε συνέχεια: Η διάρκεια της λιτανείας έφτασε να διαρκεί έως και 5 μέρες. Ο αριθμός των συμμετεχόντων κάποιες χρονιές έφτανε και τις 3,5 χιλιάδες, όμως το μόνο που παραμένει αμετάβλητο είναι η πνευματική χαρά, που «συνοδεύει» τον κάθε συμμετέχοντα.

^[1] Η «Ώρα των Δυσκολιών (στα ρωσικά: «Σμούτα») ήταν η περίοδος της ιστορίας της Ρωσίας από το 1598 έως το 1613, που χαρακτηρίστηκε από φυσικές καταστροφές, συνοδευόμενες από πολυάριθμες περιπτώσεις απάτης και εξωτερικής επέμβασης, εμφύλιους, ρωσο-πολωνικούς και ρωσο-σουηδικούς πολέμους, πιο δύσκολες κρατικοπολιτικές και κοινωνικές οικονομικές κρίσεις. – Σ.τ.Μ.