Ο ιερέας δίνει νόημα σε ό,τι συμβαίνει στη ζωή του στρατιώτη. Μέρος Β.

Ο στρατιωτικός ιερέας Ντμίτρι Κουβιρτάλοφ, πρωτοπρεσβύτερος του ναού του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στο Λέτοφ, βοηθός διοικητή της 27ης ξεχωριστής μηχανοκίνητης ταξιαρχίας τυφεκίων με αποστολή την βοήθεια στους πιστούς στρατιώτες, πρωτοπρεσβύτερος της περιοχής Ιλίνσκι της Μόσχας δέχτηκε να απαντήσει στις ερωτήσεις σχετικά με τη πρόσφατη αποστολή του στο μέτωπο. Ποια είναι τα καθήκοντα του στρατιωτικού κλήρου σήμερα; Γιατί οι στρατιώτες χρειάζονται ιερέα; Με ποιον βρίσκεται σε πόλεμο η Ρωσία στο έδαφος της Ουκρανίας; - γι' αυτό και για πολλά άλλα συζητήσαμε σήμερα με τον πατέρα Δημήτριο.

- Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι της εκκλησίας μεταξύ των στρατιωτικών;

- Όπως και στην πολιτική ζωή, έστω το δύο ή τρία τοις εκατό θα ήταν καλά... Δύο άτομα ανά μονάδα θα ήταν καλά. Λίγο περισσότερο μεταξύ των αξιωματικών. Αλλά τα καλά νέα είναι ότι οι στρατιώτες στο μέτωπο έχουν την αίσθηση ότι έχουν χρόνο να κάνουν όλα όσα είναι πιο σημαντικά στη ζωή. Και το πιο σημαντικό πράγμα είναι η Θεία Κοινωνία. Ο ιερέας μιλάει σύντομα γι' αυτό σε μια συζήτηση με τους στρατιώτες ή σε ένα κήρυγμα μετά από την δέηση. Μια ιδιαιτερότητα του κηρύγματος του στρατιωτικού κλήρου είναι ότι όλα τα σημαντικά πράγματα πρέπει να λέγονται με σύντομες και περιεκτικές φράσεις. Ο χρόνος στο μέτωπο είναι πάντα πολύ σύντομος. Το γενικό καθημερινό πρόγραμμα για την προσευχή διαρκεί συνήθως 15 λεπτά. Μερικές φορές οι στρατιώτες εξομολογούνται, αλλά λένε ότι θα ήθελαν να κοινωνήσουν στο σπίτι. Αυτό είναι επίσης καλό, διότι υπάρχει καλύτερη προετοιμασία για τη Θεία Κοινωνία. Και κάποιοι επιθυμούν να κοινωνήσουν πριν από τη μάχη. Έχω πάντα μαζί μου των Τιμίων Δώρων για αυτή την περίσταση.

- Δεν είναι μόνο οι Ορθόδοξοι που πολεμούν στο πλευρό της Ρωσίας τώρα...

- Φυσικά, εξομογούμε και κοινωνάμε μόνο Ορθόδοξους Χριστιανούς. Οι μουσουλμάνοι μπορούν να παρευρίσκονται στις δεήσεις. Παρεμπιπτόντως, μεταξύ αυτών υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι που έχουν ευλαβική στάση απέναντι στην πνευματική ζωή απ' ό,τι μεταξύ των σημερινών χριστιανών. Στις δεήσεις προσπαθώ να χρησιμοποιώ τις πιο συνηθισμένες λέξεις - "Δόξα τω Θεώ", "Ο Κύριος να μας βοηθήσει", "Βασιλεύ Ουράνιε, φρούρισον ημάς τη δύναμη σου φύλαξον τον στρατό μας...", ώστε όλοι οι παρευρισκόμενοι να καταλαβαίνουν ότι απευθυνόμαστε στον Θεό για βοήθεια.

Για τους στρατιωτικούς κληρικούς είναι πολύ σημαντικό να έχουν επικοινωνία με τον διοικητή, ώστε το μυστήριο να γίνεται αντιληπτό από όλους ως κοινός σκοπός. Είναι καλό όταν ένας διοικητής ανακοινώνει εκ των προτέρων μια επικείμενη προσευχή και διατάσσει τη μονάδα του να οργανωθεί... Για να συμβεί αυτό παντού, θα ήταν καλό να γίνουν κάποιες αλλαγές στους ισχύοντες κανονισμούς του στρατού, οι οποίοι τώρα θέτουν την κοινή προσευχή στο ίδιο επίπεδο με τις ψυχαγωγικές δραστηριότητες. Αλλά η ακολουθία - τόσο η προσευχή όσο και η Λειτουργία - δεν μπορεί να θεωρηθεί ψυχαγωγική δραστηριότητα. Η προσευχή είναι ένα έργο συγκρίσιμο με άλλα στρατιωτικά καθήκοντα, ίσως ακόμη πιο δύσκολο. Κατά τη διάρκεια της προσευχής, ο άνθρωπος καλείται να σκεφτεί το πιο σημαντικό πράγμα, να προσευχηθεί στον Θεό για τους αγαπημένους του, για τον εαυτό του και τους συμπολεμιστές του: γι’ αυτούς που έχουν πεθάνει και αυτούς που πολεμούν ή βρίσκονται αιχμάλωτοι. Ο άνθρωπος κινητοποιείται κατά τη διάρκεια της κοινής προσευχής, ειδικά στο ναό. Οι πιστοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν είναι δυνατόν να προσευχηθούν με αυτόν τον τρόπο μόνοι τους. Η κοινή προσευχή επιτελεί πράγματι θαύματα πνευματικής αναγέννησης της ψυχής του ανθρώπου.

- Ειδικά μπροστά στο θάνατο.

- Στο μέτωπο ένας άνθρωπος το βλέπει σχεδόν κάθε μέρα, γι' αυτόν γίνεται καθημερινό φαινόμενο. Ήρθα να δω τους στρατιώτες μου τρεις μήνες μετά την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης. Μέχρι τότε είχαν ήδη ξεπεράσει το πρώτο σοκ, έφτασα στη μονάδα εγκαίρως για την εναλλαγή και πριν από την έναρξη της άδειας. Κάποιοι έφευγαν, κάποιοι ερχόντουσαν, η διάθεση ήταν καλή και όλη η μονάδα πήγαινε στην εκκλησία. Το κήρυγμα του ιερέα ήταν πολύ σημαντικό γι' αυτούς, ιδιαίτερα για τους εθελοντές, οι οποίοι ήταν επίσης πολλοί, και πήγαν συνειδητά, έπαιρναν ευλογία και πήγαιναν συχνά για εξομολόγηση.

- Από ποιο περιβάλλον και σε ποια ηλικία είναι οι άνθρωποι που σήμερα αποφασίζουν να πολεμήσουν εθελοντικά στο μέτωπο;

- Πολύ διαφορετικές, από 25 έως 55 ετών. Κάποιοι με πτυχίο ανώτερης εκπαίδευσης, κάποιοι χωρίς. Κάποιοι από απελπισία, κάποιοι για να βγάλουν χρήματα, αλλά τα τρία τέταρτα από αυτούς πηγαίνουν συνειδητά να πολεμήσουν για την πατρίδα. Στην πραγματικότητα είδα τρεις γενιές ανθρώπων, και όλοι είχαν σαφή κατανόηση του καθήκοντος τους, όλοι είχαν επίγνωση ότι ο πόλεμος είναι πνευματικής φύσης, και ότι δεν πολεμάμε καν εναντίον του ναζισμού, αλλά εναντίον του σατανισμού, ο οποίος μπορεί να νικηθεί μόνο με την κατάλληλη πνευματική διάθεση- ότι δεν πρέπει να υπάρχει σκληρότητα απέναντι στους αιχμαλώτους και τους τραυματίες, ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει στην άλλη πλευρά της πρώτης γραμμής. Ένας ιερέας είπε πολύ ωραία πράγματα (το είδα σε ένα βίντεο που κυκλοφόρησε πρόσφατα στο διαδίκτυο) ότι ο Θεός αγαπά τους Ρώσους επειδή, ακόμη και όταν γνωρίζουν ότι οι σύντροφοί τους στην αιχμαλωσία βασανίζονται, είναι σε θέση να μεταφέρουν τον τραυματισμένο εχθρό από το πεδίο της μάχης κάτω από πυρά και να τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο. Υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις στο μέτωπο.    

Ο πόλεμος ήταν αναπόφευκτος

- Πάτερ, τι άποψη έχετε για το γεγονός ότι από μια ορισμένη μερίδα ορθόδοξων ανθρώπων ακούγεται ότι δεν έπρεπε να εμπλακούμε σε αυτή τη σύγκρουση...    

- Δυστυχώς, αυτός ο πόλεμος ήταν αναπόφευκτος και ήταν βέβαιο ότι θα ξεκινούσε από τον εχθρό, αλλά τότε η πρωτοβουλία και, κατά συνέπεια, το πλεονέκτημα θα ήταν με το μέρος του. Αυτό επιβεβαιώνεται από τους κατοίκους όλων των παραμεθόριων περιοχών και από τις δύο πλευρές των συνόρων. Κερδίσαμε μια μέρα, ίσως δύο μέρες στην καλύτερη περίπτωση, αλλά όχι περισσότερο από αυτό. Οι στρατιωτικές δυνάμεις της Ουκρανίας είχε τα πάντα έτοιμα για επίθεση. Οι προετοιμασίες είχαν ξεκινήσει εδώ και πολύ καιρό. Το πρώτο πράγμα που είδαν οι δικοί μας στο απελευθερωμένο τμήμα ήταν σημεία βολής, τοποθετημένα έτσι ώστε κάθε τετραγωνικό μέτρο να είναι εκτεθειμένο στα πυρά. Όλες οι θέσεις του πυροβολικού παρατάχθηκαν για την έναρξη της επίθεσης. Σύμφωνα με ορισμένες αναφορές, οι Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις σκόπευαν να βομβαρδίσουν τα σύνορά μας -την περιοχή του Μπέλγκοροντ και όλες τις παρακείμενες συνοριακές περιοχές- με πυρά, ώστε να μην έχουμε καν το στόχο να "μετακινηθούμε" στο έδαφός τους και να εισέλθουν στο Ντονμπάς και να το καταστρέψουνε. Θεωρήθηκε, προφανώς, ότι οι μονάδες τους θα κινηθούν προς τα διοικητικά τους σύνορα και θα κλείσουν την είσοδο στις μονάδες μας, και στη συνέχεια ... περαιτέρω ο γεμάτος μίσος στρατός τους θα μπορούσε να υπαγορεύσει τα πιο τρομερά σενάρια επιθετικότητας.

- Μπορεί να πούμε ότι έχοντας βρεθεί στην πρώτη γραμμή του μετώπου πειστήκατε ότι ένα προληπτικό χτύπημα ήταν απαραίτητο;

- Αυτό είναι πλέον ένα εντελώς αδιαμφισβήτητο γεγονός. Για 8-10 χρόνια οι στρατιωτικές μας βάσεις βρίσκονταν αντιμέτωπες σε διαφορετικές πλευρές των συνόρων, και όταν οι στρατιώτες μας εισέρχονταν στο έδαφος του εχθρού έβλεπαν, για παράδειγμα, ένα υπόγειο καταφύγιο πέντε ορόφων. Δείχνει ότι ο εχθρός προετοιμαζόταν για την πιο σκληρή και ισχυρή αντιπαράθεση. Πώς ήταν δυνατόν να χτιστεί, όταν κανείς δεν πρόσεξε τα φορτηγά με τα οικοδομικά υλικά που έφταναν; Μόνο ένα βήμα μπροστά μας επέτρεψε, καταλαμβάνοντας την πρωτοβουλία, να εισέλθουμε στο έδαφος του εχθρού και να καταλάβουμε τον χώρο που μέχρι τότε ήταν ανυπέρβλητος για εμάς. Φυσικά, οι απώλειες δεν αποφεύχθηκαν, αυτό είναι αναπόφευκτο στον πόλεμο, αλλά όλα τα καθήκοντα που αντιμετώπιζε ο στρατός μας τις πρώτες ημέρες της ειδικής επιχείρησης έχουν πραγματοποιηθεί.