Ο Πρωτοπρεσβύτερος Βλαδίμηρος Μπόικοβ (Νέα Ζηλανδία) είπε: "Μετέφερα τα πράγματα από την Αυστραλία με τις δικές μου βαλίτσες"

Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουν τη Μαδαγασκάρη μόνο από τον παγκόσμιο χάρτη ή από το δημοφιλές κινούμενο σχέδιο. Λίγοι, ακόμη και οι "προχωρημένοι" Ορθόδοξοι γνωρίζουν ότι υπάρχει μια ορθόδοξη ιεραποστολή με είκοσι ιερείς και έναν διάκονο. Ο πρωτοπρεσβύτερος Βλαδίμηρος Μπόικοβ, των ρωσικών εκκλησιών στη Νέα Ζηλανδία, έτυχε να γνωρίζει ότι δεν είχαν άμφια και με την ευλογία του τοπικού επισκόπου, διέδωσε το μήνυμα στην επισκοπή του. Η απάντηση δεν άργησε να έρθει...

– Πάτερ Βλαδίμηρε, πραγματικά μάθατε για τη Ρωσική Ορθόδοξη Ιεραποστολή στη Μαδαγασκάρη μέσω του Διαδικτύου; Και τι μπορείτε να πείτε γι' αυτό;

– Πράγματι, μέσω του Διαδικτύου. Πριν από περίπου δέκα χρόνια συνάντησα τον πρωτοπρεσβύτερο της εκκλησίας της Αγίας Τριάδας στην περιοχή Βορομπιόβιι γκόρι στη Μόσχα, τον πατέρα Αντρέι Νόβικοφ και τον πατέρα Γκέοργκι Μαξίμοφ. Μερικές φορές επικοινωνούμε με τον Αντρέι μέσω των κοινωνικών δικτυών και παρακολουθώ τη διακονία τους στην Αφρική. Πρόσφατα είδα μια ανάρτηση του πατέρα Αντρέι για τη διακονία του στη Μαδαγασκάρη. Έκανε ένα ποιμαντικό σεμινάριο στην πόλη Ανταναναρίβο με όλους τους ιερείς της χώρας και έναν διάκονο. Είχαν μία ομαδική φωτογραφία που στέκονταν δίπλα δίπλα με τους σταυρούς τους, αλλά τρεις από τους ιερείς ήταν χωρίς ράσο.

Αναρωτήθηκα τι συμβαίνει, γιατί οι ιερείς ήταν χωρίς ράσο; Διάβασα για τη Μαδαγασκάρη και έμαθα ότι είναι η φτωχότερη χώρα της Αφρικής.

Όλα αυτά συνέβησαν στις 14 Μαΐου και δύο ημέρες αργότερα, αναπαύθηκε στον Κύριο, ο αγαπητός μας Μητροπολίτης Ιλαρίωνας (Δεκανέας), Πρώτος Ιεράρχης της Ρωσικής Εκκλησίας του Εξωτερικού. Αγαπούσε πολύ το ιεραποστολικό έργο, και σκεπτόμενος αυτόν, σκέφτηκα ότι θα ήταν καλό να βοηθήσω εις μνήμην του Δεσπότη μας - να προσευχηθούν γι' αυτόν.

Σκέφτηκα: οι ενορίες μας έχουν πολλά άμφια και σκεύη σε καλή κατάσταση, που βρίσκονται κάπου στα σκευοφυλάκια, και δεν τα χρησιμοποιούμε. Και εδώ υπάρχουν είκοσι ιερείς και ένας διάκονος, τους οποίους μπορούμε να εξυπηρετήσουμε παραδίδοντας τα απαραίτητα είδη. Έγραψα στον πατέρα Αντρέι ότι υπήρχε μια τέτοια ιδέα, εκείνος με τη σειρά του έλαβε την ευλογία του Μητροπολίτη Λεονίντ, του έξαρχου, και με τη βοήθεια του Θεού ξεκινήσαμε το έργο.

Δεν σκέφτηκα καθόλου την υλικοτεχνική υποστήριξη, γνωρίζω τη Μαδαγασκάρη μόνο από τα κινούμενα σχέδια. Ζήτησα απλώς την ευλογία του μητροπολίτη για να αναλάβω αυτή τη δράση ζητώντας από όλες τις ενορίες της επισκοπής μας στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία να συγκεντρώσουν χρηστικά αντικείμενα και να τα στείλουν στη Μαδαγασκάρη μέσω της ενορίας μας της Αναστάσεως στο Όκλαντ (Νέα Ζηλανδία).

Μετέφερα όλα αυτά τα πράματα από την Αυστραλία με τις δικές μου βαλίτσες. Έχω πάει εκεί αρκετές φορές από τον Μάιο και αγόρασα ακόμα μία θέση αποσκευών κατά την επιστροφή. Έτσι, κάθε φορά έφερνα στο σπίτι περίπου 60 κιλά πράγματα για τη Μαδαγασκάρη. Στην ενορία μας, τα ταξινομούμε και έχουμε ήδη στείλει δύο φορτία αποσκευών - 98 κιλά και 77 κιλά. Δόξα τω Θεώ, όλα είναι σε πολύ καλή κατάσταση, αφήσαμε στην άκρη μόνο ένα μικρό κάλυμμα για τη Αγία Τραπέζα, το οποίο ήταν σκισμένο.

Και τα δύο φορτία είχαν ήδη φτάσει στον προορισμό τους, οι τοπικοί επίσκοποι τα άνοιξαν και άρχισαν να φοράνε τα άμφια αυτά.

Σκοπεύω να κάνω μια τρίτη αποστολή στα μέσα Νοεμβρίου, επειδή μου έχουν απομείνει στην Αυστραλία περίπου 120 κιλά άμφια και ακόμη και κάποια σκεύη. Θα πρέπει να ταξιδέψω εκεί δύο ή τρεις φορές για να τα πάρω όλα.

Μεγάλο μέρος του κόστους του ταξιδιού καλύφθηκε από το ταμείο πρόνοιας της ενορίας. Πήρα την ιδέα για το ταμείο αυτό από τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή στην Ουάσιγκτον, όπου λειτουργούσα στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Οι ενορίτες εκεί συγκεντρώνουν χρήματα για ένα τέτοιο ταμείο, και σκέφτηκα, τι ωραίο που είναι! Ρώτησα τον πρωτοπρεσβύτερο, τον πατέρα Βίκτωρ Ποτάποβ, πού πάνε τα χρήματα; Μου είπε: βοήθεια σε όσους έχουν ανάγκη.

Όταν ήρθα στη Νέα Ζηλανδία, είπα στους ενορίτες μου ότι θα είχαμε κι εμείς ένα τέτοιο ταμείο. Μπορεί να μην έχουμε πολλά δικά μας χρήματα, αλλά θα συγκεντρώσουμε και εμείς χρήματα για τους άπορους. Και αυτή τη στιγμή μας έχει βοηθήσει πολύ.

– Τι είδους πράγματα στείλατε στη Μαδαγασκάρη;

– Πρώτα απ' όλα, τα άμφια. Έχουμε στείλει περίπου 30-40 άμφια για ιερείς, διακόνους, παππαδάκια, καλύμματα Αγίας Τραπέζης, Προσκυνηταρίων, Σετ Αέρα, κουρτίνες Ωραίας Πύλης. Τα περισσότερα από αυτά είναι χειροποίητα, τα έφτιαξαν οι ενορίτες μας μεταξύ της δεκαετίας του 1950 και της δεκαετίας του 1980, όταν δεν υπήρχε ούτε εργοστάσιο στο Σοφρίνο, ούτε άλλες παρόμοιες επιχειρήσεις στη Ρωσία, που να κατασκευάζουν τέτοια πράγματα. Κάποια πράγματα στάλθηκαν από την ενορία στην Αυστραλία, όπου μεγάλωσα - και τα θυμάμαι πολύ καλά. Είναι ως επί το πλείστων παλιά, μεταχειρισμένα αντικείμενα, αλλά σε άριστη κατάσταση και χρησιμοποιήσιμα αυτή τη στιγμή.

Υπήρχε μόνο ένα πράγμα που με ενόχλησε λίγο. Το θέμα είναι ότι οι περισσότεροι ιερείς στη Μαδαγασκάρη είναι κοντοί, και αυτά τα άμφια μπορεί να ήταν πολύ μεγάλα γι' αυτούς. Πρότεινα μάλιστα στους ιερείς να τα ξαναράψω ή τα κοντύνω λίγο. Μου έστειλαν όμως φωτογραφίες που έδειχναν ότι όλα ήταν εντάξει.

– Τι απάντηση πήρατε από τη Μαδαγασκάρη;

// “Η πολιτική δεν αποτελεί μέρος της ποιμαντικής μου διακονίας αλλά το να βοηθά κανείς τον πλησίον του είναι εντολή του Ευαγγελίου.”

– Οι ιερείς ήταν ευτυχείς. Ιδιαίτερα αυτή τη στιγμή που δεν μπορούν πλέον να παραλάβουν μεγάλα φορτία από τη Ρωσία, λόγω της τρέχουσας πολιτικής κατάστασης. Η πολιτική δεν αποτελεί μέρος της ποιμαντικής μου διακονίας, αλλά το να βοηθά κανείς τον πλησίον του είναι εντολή του Ευαγγελίου. Ήθελα απλώς να στηρίξω όσους έχουν ανάγκη. Αν το γνώριζα αυτό νωρίτερα, θα είχα στείλει βοήθεια στη Μαδαγασκάρη νωρίτερα.

– Ποια ήταν η αντίδραση των ενοριτών σας στη Νέα Ζηλανδία;

– Ήταν κι αυτοί ευτυχισμένοι. Η όλη ιδέα της δημιουργίας του φιλανθρωπικού ιδρύματος στην ενορία μας ήταν να στηρίξουμε συλλογικά όσους έχουν ανάγκη. Και, φυσικά, ο κόσμος χάρηκε όταν άκουσε την είδηση μιας τέτοιας ανθρωπιστικής βοήθειας. Στη Νέα Ζηλανδία είμαστε αρκετά απομονωμένοι και απομακρυσμένοι από την επισκοπή, το οποίο βρίσκεται στην Αυστραλία. Η ενοριακή μας ζωή δεν ήταν εύκολη από την αρχή, της δεκαετίας του 1950. Ακόμα και τώρα, που άνθρωποι από όλη την πρώην Σοβιετική Ένωση έρχονται σε εμάς εδώ και 30 χρόνια, οι ενορίτες μας καταλαβαίνουν πόσο δύσκολο είναι να διατηρηθεί η ορθόδοξη πίστη σε μια τέτοια, έστω και σχετική, απομόνωση. Εξάλλου, ακόμη και το να φτάσει κανείς στην Αυστραλία για να δει άλλους ορθόδοξους ανθρώπους δεν είναι εύκολο. Έτσι, με μεγάλη χαρά βοήθησαν τους είκοσι ιερείς και τον έναν διάκονο στη Μαδαγασκάρη να συνεχίσουν την ορθόδοξη αποστολή τους.

– Είχατε μια αίσθηση του πώς η Ρωσική Ορθοδοξία στην Αφρική διαφέρει από την Ορθοδοξία στην οποία όλοι μας έχουμε συνηθίσει, και με ποιους τρόπους μοιάζουν;

– Μέχρι στιγμής έχω έρθει σε επαφή μόνο με δύο ιερείς από τη Μαδαγασκάρη και δεν το έχω νιώσει ακόμη. Φυσικά και θα ήθελα πολύ να πάω εκεί, καθώς γενικά μου αρέσουν τόσο τα ταξίδια όσο και η ιδέα του ιεραποστολικού έργου. Είχα μια διακαή επιθυμία να πάω εκεί και να μάθω πώς ζουν οι ορθόδοξοι άνθρωποι εκεί. Μέχρι στιγμής μαθαίνω γι' αυτό μόνο από φωτογραφίες στο Διαδίκτυο και από μηνύματα που μου στέλνουν οι ιερείς. Αυτή τη στιγμή, ο πρωτοπρεσβύτερός τους, ο πατήρ Νικόλαος, μου ζήτησε να βοηθήσω να ετοιμάσουν τα παιδιά για τη νέα σχολική χρονιά. Σκέφτηκα - αντί να τους στείλω κάποια σχολικά είδη, θα ήταν καλύτερα να τους στείλω χρήματα για να αγοράσουν οι ίδιοι τα απαραίτητα πράγματα.

– Πόσο σημαντικό είναι για τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία να διατηρήσει την παρουσία της στην Αφρική γενικά και στη Μαδαγασκάρη ειδικότερα;

– Είναι πολύ σημαντικό να βοηθάτε να διαδίδεται ο Λόγος του Θεού. Αν κοιτάξουμε την πηγή, πρόκειται για ένα ιεραποστολικό έργο: να κηρύττουμε το Λόγο του Θεού και να προσπαθήσουμε να τον διαδώσουμε σε όλο τον κόσμο. Στη Μαδαγασκάρη υπάρχει σαφής ανάγκη για κάτι τέτοιο, και αποφασίσαμε ότι έπρεπε να εργαστούμε σαν τον καλό Σαμαρείτη, να δούμε τις ανάγκες των αδελφών μας και να τους υπηρετήσουμε. Αποδεικνύεται ότι άνθρωποι από μια μικρή γωνιά του κόσμου στέλνουν βοήθεια σε μια άλλη μικρή γωνιά του κόσμου. Και θα προσπαθήσουμε να το κάνουμε από εδώ και στο εξής. Ο ταπεινός σας υπηρέτης λαμβάνει και αποστέλλει μόνο ό,τι έχει συγκεντρωθεί στην επισκοπή μας, και ευχαριστώ τους πατέρες και τους ενορίτες μας που προσπάθησαν να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούσαν σε αυτό το έργο. Έστειλα στον πρωτοπρεσβύτερο στη Μαδαγασκάρη, τον πατέρα Νικόλαο, έναν πλήρη κατάλογο των ιερέων μας για να προσευχηθεί γι' αυτούς. Μου έστειλε τα ονόματα όλων των ιερέων και των διακόνων τους. Θα προσευχόμαστε αδελφικά ο ένας για τον άλλον. Είναι δύσκολο για μας να είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί εδώ, στη άκρη του κόσμου. Είναι δύσκολο γι' αυτούς και στη Μαδαγασκάρη. Φυσικά, οι δυσκολίες μας είναι διαφορετικές, αλλά πρέπει να δουλέψουμε γι' αυτές και να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον.

– Έχετε υπηρετήσει στην Αυστραλία, έχετε πάει στην Κίνα και τώρα υπηρετείτε στη Νέα Ζηλανδία. Όλες αυτές οι χώρες είναι εξωτικές από ορθόδοξη άποψη. Πώς αισθάνεστε όταν κηρύττετε τον Λόγο του Θεού κυριολεκτικά στους ιθαγενείς, σε ανθρώπους που μπορεί να μην τον έχουν ακούσει ποτέ; Και υπάρχει κάποια απάντηση από αυτούς;

– Στην ιστορία μας είναι πολύ νωρίς για να μιλήσουμε για οποιαδήποτε μεγάλης κλίμακας αποστολή που αφορούσε ειδικά τους ιθαγενείς. Σε γενικές γραμμές, επικοινώνησα μόνο με έναν ιερέα στην Εκκλησία μας από τους ιθαγενείς - τον πατέρα Σεραφείμ, ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του. Συχνά του μιλούσαμε για την ανάγκη να απευθυνθούμε και στους γηγενείς Νεοζηλανδούς, τους Μαορί. Αυτό έκανα και στην Αυστραλία - αρκετοί Νεοζηλανδοί ζουν εκεί.

Πρωτοπρεσβύτερος Βλαδιμήρ Μπόικοβ Φυσικά, με αυτό ασχολούταν ο Δεσπότης Ιλαρίωνας (Δεκανέας), στον οποίο άρεσε να κάνει θυρανοίξια σε ενορίες και αγγλόφωνες ιεραποστολές στην επισκοπή μας. Στη Νέα Ζηλανδία προσπαθούμε να εξυπηρετήσουμε τις ανάγκες των ιθαγενών που έρχονται σε εμάς. Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια της πανδημίας είχαμε τουλάχιστον 10-15 άτομα που ενδιαφέρονταν για την Ορθοδοξία. Αυτό μπορεί να ακούγεται σε κάποιους σαν μια σταγόνα στον ωκεανό, αλλά για εμάς δεν είναι μικρός αριθμός. Τώρα τους βαφτίζουμε όταν είναι έτοιμοι - κυρίως νέους αλλά και μεγάλους σε ηλικία άνδρες που αναζητούν πνευματικότητα και έχουν έρθει στην Ορθόδοξη Εκκλησία μέσω της ρωσικής μας ενορίας.

Η αποστολή μας απευθύνεται πρωτίστως στους δικούς μας ανθρώπους - εκείνους που έφυγαν από την Κίνα τη δεκαετία του 1950 και του 1960, τη δεκαετία του 1980 και εκείνους που ήρθαν από την πρώην Σοβιετική Ένωση τη δεκαετία του 1990. Φυσικά, δεν έχουμε πολλούς πόρους, αλλά προσπαθούμε να εξυπηρετήσουμε τόσο τους Ρώσους όσο και τους τοπικούς ενορίτες. Για παράδειγμα, μετά την πανδημία αρχίσαμε να τελούμε δύο εσπερινούς τα Σάββατα στην εκκλησία μας αντί για μία ολονύκτια αγρυπνία: μία στη σλαβονική γλώσσα και μία στα αγγλικά, επειδή έχουμε πολλούς ενορίτες που μιλούν αγγλικά. Είναι όλοι τους πολύ ευσεβείς και συμμετέχουν στις λειτουργίες. Τώρα, κατά τη διάρκεια της νηστείας του δεκαπενταύγουστου, ψάλλουμε την Παράκληση της Παναγίας κάθε βράδυ και στις δύο γλώσσες. Αποδεικνύεται ότι οι μισοί από τους ενορίτες μας είναι Άγγλοι και οι άλλοι μισοί Ρώσοι.