Καλοκαιρινή Ρωσία

Όσο πιο ζεστή είναι η μέρα

τόσο πιο γλυκά είναι να βρίσκεται κανείς στο δάσος

Ν’ αναπνέει το ξηρό ρητινώδες άρωμα.

Κι αισθανόμουν χαρούμενος το πρωί,

όταν περπατούσα σ’ αυτούς τους ηλιόλουστους θαλάμους!

Παντού έχει λάμψη, παντού φανταχτερό φως,

Η άμμος είναι σαν μετάξι...

Θα γείρω το κορμί μου στο ροζιασμένο πεύκο

Και νιώθω σαν να είμαι μόλις 10 χρονών

Και ο κορμός είναι ένας γίγαντας, βαρύς και μεγαλειώδης.

Ο φλοιός είναι τραχύς, ζαρωμένος, κόκκινος,

Μα πόσο ζεστός και πόσο ζεστάθηκε από τον ήλιο!

Και φαίνεται ότι δεν είναι το πεύκο που μυρίζει,

Αλλά η κάψα και η ξηρότητα ενός ηλιόλουστου καλοκαιριού.

Ποίημα του Ιβάν Μπούνιν, με τίτλο «Παιδικά Χρόνια», έτος 1895