Αντλώντας συμβουλές για τις γυναίκες από το βίο της Αγίας Αθανασίας εξ Αιγίνης

Ανατροφή παιδιών, συζυγικές υποχρεώσεις και μοναχική ζωή

Η Οσία Αθανασία εξ Αιγίνης     

Στις μητέρες: να φροντίζετε για την ανάπτυξη των παιδιών σας

Μη φοβάστε να ενθαρρύνετε τα παιδιά σας να διαβάζουν σοβαρά βιβλία ή να μαθαίνουν κάποια χειρωνακτική τέχνη. Στην πραγματικότητα, όσο πιο μικρά είναι τα παιδιά, τόσο πιο εύκολα μαθαίνουν, και η συνήθεια να μαθαίνει κανείς από πολύ μικρή ηλικία μόνο ωφέλιμη είναι για τον άνθρωπο. Όταν τα παιδιά μεγαλώσουν θα σας ευγνωμονούν για τις δραστηριότητες, και ιδιαίτερα για τις πολύτιμες και πρακτικές δεξιότητες που απέκτησαν. Χρειάζεται τα παιδιά να μαθαίνουν αρχαία εκκλησιαστική γλώσσα; Γιατί όχι. Αξίζει να τα εμπλέκουμε στις δουλειές του σπιτιού/του κήπου/του λαχανόκηπου ή να προσπαθούμε να μάθουν μια πραγματική τέχνη; Όλα αυτά θα τους είναι χρήσιμα. Το σημαντικότερο είναι η έξυπνη προσέγγιση στο θέμα.

Η Οσία Αθανασία εξ Αιγίνης, που μεγάλωσε σε ευλαβή οικογένεια των χριστιανών Νικήτα και Μαρίνας, ήδη από πολύ μικρή ηλικία είχε πάρει στα χέρια της το Ψαλτήρι. Το κορίτσι, στην ηλικία των επτά ετών, τακτικά και με ευχαρίστηση διάβαζε το θεόπνευστο αυτό βιβλίο. Με αυτόν τον τρόπο, το κείμενο και οι έννοιες του Ψαλτηρίου εισέδυαν στη συνείδησή της, βοηθούσαν στη συγκρότηση ορθών σκέψεων και την εξοικείωναν με την προσευχή. Όσο για τη σωματική άσκηση, η Αθανασία μάθαινε την υφαντική τέχνη. Έτσι απασχολούσε τον εαυτό της, ώστε να μην περιπίπτει σε αργία. Αργότερα, και οι δύο αυτοί παράγοντες επηρέασαν ευνοϊκά την Αθανασία, καθιστώντας την μια ισορροπημένη προσωπικότητα.

Στις γυναίκες: Να είστε υπάκουες και ευσεβείς

Στην πραγματικότητα, κάθε άντρας που σέβεται τον εαυτό του, περιμένει από τη γυναίκα του μια υγιή υπακοή. Οι φιλονικίες και οι καυγάδες, η συνεχής αντιπαράθεση με «το δεύτερο ήμισυ» μυρίζει εμφύλιο πόλεμο. Μερικές γυναίκες δε θέλουν να καταλάβουν ότι στο γάμο οι δύο καρδιές επιθυμούν να πλησιάσουν ο ένας στον άλλον για χάρη της εν Χριστώ ομοψυχίας και σωτηρίας. Επίσης, οι σύζυγοι επηρεάζουν ο ένας τον άλλον. Γι΄αυτό, είναι σημαντικό η γυναίκα να σέβεται τον άντρα και να προσπαθεί να διάγει ευσεβή τρόπο ζωής. Πιστέψτε με, αυτό ασκεί την πιο ευνοϊκή επιρροή στην οικογενειακή ζωή.

Στο γάμο οι δύο καρδιές επιθυμούν να πλησιάσουν ο ένας στον άλλον για χάρη της εν Χριστώ ομοψυχίας και σωτηρίας

Την Οσία Αθανασία την πάντρεψαν σε ηλικία 16 ετών. Όμως, ο άντρας της, μετά από μερικές εβδομάδες επιστρατεύτηκε στον πόλεμο όπου και σκοτώθηκε. Την πάντρεψαν δεύτερη φορά με έναν νεαρό στρατιώτη, επειδή για τις χήρες είχε βγει ιδιαίτερο διάταγμα του αυτοκράτορα. Στο γάμο η Αθανασία εργαζόταν πολύ, έκανε όλες τις οικιακές δουλειές, βοηθούσε τους αρρώστους και τους φτωχούς, πάντα δεχόταν τους ξένους που περνούσαν έξω από το σπίτι. Τις Κυριακές μάζευε συγγενείς και γνωστούς στο σπίτι της και τους διάβαζε την Αγία Γραφή. Η επιρροή της πάνω στο σύζυγο ήταν τόσο ισχυρή ώστε να συναποφασίσουν να λάβουν το μοναχικό σχήμα και να πάει ο καθένας στο μοναστήρι του.

Στις μοναχές: να γεμίζετε με αγάπη

Υγιής σκοπός του μοναχισμού είναι το να προσπαθείς, μέσω της φυγής από τον κόσμο, να πλησιάσεις στο μέγιστο δυνατό βαθμό προς τον Θεό. Είναι πιο εύκολο να κάνει κανείς πνευματική ζωή, όταν είναι μόνος του. Επομένως, ο δρόμος του μοναχού είναι ο δρόμος μίμησης του Χριστού, ο Οποίος είναι Αγάπη. Αν και εξ ορισμού η ζωή των μοναχών πρέπει να είναι αυστηρή, δεν μπορεί αυτή η αυστηρότητα να είναι η αιτία ώστε να είναι οι μοναχοί το ίδιο αυστηροί και προς τον πλησίον, κάτι που καμιά φορά μετατρέπεται σε αγένεια. Η μέγιστη αυστηρότητα προς τον εαυτό και η επιείκεια προς τον πλησίον είναι το σύνθημα του «αγωνιζόμενου ενάντια στα πάθη». Ο αγωνιζόμενος νικάει τα πάθη του ακριβώς για να κατοικήσει η αγάπη στην καρδιά, ώστε αυτή να γεμίσει με το ζεστό φως του Θεού. Γύρω από αυτούς τους ανθρώπους, που μπήκαν στο δρόμο της θέωσης, σώζονται και άλλοι πιστοί που έλκονται, όπως οι πεταλούδες στο φως, προς τον ασκητή που είναι γεμάτος από το Άγιο Πνεύμα.

Όταν η Οσία Αθανασία μαζί με άλλες ευσεβείς γυναίκες έφυγε και ίδρυσε μονή, την εξέλεξαν ομόφωνα ηγουμένη. Διακρινόταν από πνεύμα θυσίας προς τις αδελφές και τα όποια λάθη τους τα διόρθωνε με αγάπη, χωρίς θυμό. Η Αθανασία δεν επέτρεπε στις μοναχές να την υπηρετούν. Φορούσε σεμνά ρούχα και δούλευε μαζί με τις αδελφές. Όταν η Οσία απέκτησε το χάρισμα της θαυματουργίας, κάτι που έλκυε τους πιστούς, αυτή η δόξα, από κάποια στιγμή και ύστερα, την βάρυνε τόσο πολύ που έφυγε μαζί με άλλες δύο αδελφές και πήγε στην Κωνσταντινούπολη ως απλή μοναχή. Πριν το θάνατό της, η Αγία Αθανασία επέστρεψε στην οικεία μονή της και έδωσε εντολή να ταΐζουν τους φτωχούς για σαράντα μέρες στη μνήμη της. Αυτή ήταν η αγάπη που κατοικούσε στην καρδιά της Οσίας.