Ο τυφλός γέροντας Ισίδωρος Β’

Ο γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

Θα σας διηγηθώ και μια άλλη εμπειρία που είχα με τον Ισίδωρο τον Τυφλό από το Άγιο Όρος. Αυτός ο δούλος του Θεού ήταν τόσο ταπεινός που αν και έκανε πολλά θαύματα, όπως να θεραπεύει ανθρώπους από καρκίνο, από σκλήρυνση κατά πλάκας, από τύφλωση, πίστευε ότι κανένα από αυτά δεν ήταν αποτέλεσμα της δικής του αγιότητας. Ένιωθε ότι οι θεραπείες οφείλονταν αποκλειστικά στις προσευχές του πνευματικού του, του Γέροντα Εφραίμ Αριζονίτη.

Όταν είχαμε γνωρίσει το γέροντα Ισίδωρο, ήταν ήδη πνευματικό τέκνο του γέροντα Εφραίμ για πάνω από τριάντα χρόνια. Είχε ένα κομποσκοίνι με 33 κόμπους (αυτά που φοριούνται στον καρπό). Του το είχε δώσει ο πνευματικός του, και το κρατούσε σε ένα μικρό διαφανές σακουλάκι μαζί με την εικόνα της Παναγίας της «Γλυκοφιλούσας» (η πρωτότυπη εικόνα βρίσκεται στη Μονή Φιλοθέου). Με αυτό το απλό κομποσκοίνι προσευχόταν για τους ανθρώπους και αυτοί θεραπεύονταν από κάθε είδους ασθένειες. Όλα αυτά τα απέδιδε στις προσευχές του πνευματικού του.

Ο Γέροντας Εφραίμ

Έλεγε: «Με τις πρεσβείες του γέροντά μου» και αμέσως γίνονταν θαύματα!

Με τη βαθιά του ταπείνωση, την ισχυρή πίστη και την καθαρή του καρδιά, προσέλκυε τη χάρη του Θεού και ο Θεός έκανε θαύματα με τη μεσολάβησή του. Επειδή ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του ανάξιο να τα κάνει, ο Θεός του έδωσε τη δυνατότητα να τα κάνει. Ο Χριστός μας λέει: «Κι εκείνος τους είπε: «Αν είχατε πίστη σαν κόκκο σιναπιού…». (Λκ. 17:6). Ο γέροντας σαφώς και είχε μια τέτοια πίστη.

Μια πρεσβυτέρα είχε διαγνωστεί με καρκίνο. Αυτή και ο σύζυγός της είχαν τέσσερα παιδιά. Με τη σκέψη ότι τα παιδιά τους θα έχαναν τη μητέρα τους, ο ιερέας ανησυχούσε όλο και πιο πολύ μέρα με τη μέρα. Το βάρος ενός επερχόμενου θανάτου της γυναίκας του κρεμόταν στο λαιμό του ως βαριά πέτρα. Μια φίλη τους τούς είπε ότι ο γέροντας Ισίδωρος βρισκόταν κοντά στην περιοχή τους σε ένα μοναστήρι και τους πρότεινε να πάνε να πάρουν την ευλογία του. Θα μπορούσε ίσως να προσευχηθεί για εκείνη. Ακολούθησαν τη σοφή συμβουλή της και πήγαν να τον επισκεφτούν. Ήμουν κι εγώ εκεί.

Όταν αυτοί μπήκαν μέσα, τους χαιρέτησε. Αφού μίλησαν λίγο, ο γέροντας Ισίδωρος έβγαλε τα κειμήλια που είχε πάντοτε μαζί του και τους πρότεινε να προσκυνήσουν. Στη συνέχεια πήρε στα χέρια του τη δική του πλαστική σακούλα με το κομποσκοίνι και την ακούμπησε στο κεφάλι της γυναίκας.

Είπε: «Με τις πρεσβείες του γέροντα Εφραίμ». Και στη συνέχεια με το δικό του παράξενο και αστείο τρόπο λέει: «Φεύγει, φεύγει! Θα τον φάει η γάτα!»

Αυτό ήταν. Η πίστη του την θεράπευσε.

Μια φίλη μου που είναι πνευματική κόρη του, μετά το περιστατικό αυτό, μου διηγούταν ότι κάθε φορά που κάποιος, για τον οποίον είχε προσευχηθεί ο γέροντας, επέστρεφε σε αυτόν και του έλεγε ότι οι γιατροί πλέον δεν μπορούν να διαγνώσουν καρκίνο, ο γέροντας σχολίαζε: «Ναι, επειδή τον έφαγε η γάτα!»

Στη διάρκεια εκείνης της επίσκεψης είχα στα χέρια μου έκζεμα σε έξαρση. Οι αδελφές μου είπαν να ζητήσω από το γέροντα να προσευχηθεί, γι’ αυτό και άδραξα την ευκαιρία όσο ήταν δίπλα μου.

– Παππούλη, έχω πολύ έντονο έκζεμα στα χέρια και πονάνε. Θα μπορούσατε να προσευχηθείτε;

Αυτός έβγαλε από την τσέπη του το μικρό κομποσκοινάκι του και το έβαλε δίπλα στα χέρια μου, τα οποία κρατούσε στα δικά του.

– Παππού, γέροντα, κάντε κάτι! – είπε ο γέροντας Ισίδωρος σαν παιδάκι που μιλάει με τον πατέρα του. Άρχισε να προσεύχεται με θέρμη: «Κύριε, ελέησον… Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Με το «παππού» εννοούσε τον γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή, τον πνευματικό «παππού» του, που ήταν γέροντας του γέροντα Εφραίμ. Με το «γέροντα», προφανώς, εννοούσε τον γέροντα Εφραίμ.

– Πώς νιώθεις; Νιώθεις ζέστη; – με ρώτησε.

– Κατά βάση στα μάγουλα, γέροντα, αλλά αυτό συμβαίνει επειδή νιώθω λίγο αμήχανα, νομίζω, – απάντησα εγώ.

– Και τώρα; Τώρα πώς νιώθεις;

Άρχισα να νιώθω μεγάλη πνευματική χαρά στην καρδιά μου.

– Χαρά, – είπα εγώ.

– Χαρά; Κάτι άλλο;

– Και ειρήνη.

Συνέχισε να προσεύχεται και συνέχισα να αισθάνομαι πνευματικά γεμάτη. Εκείνη τη στιγμή, ήταν λες και εκείνος ήταν η πρίζα και τα χέρια μου το φις. Συνδέθηκα στην «πνευματική πρίζα» και η χαρά και η ειρήνη μεταβιβάστηκαν, σαν ηλεκτρικό ρεύμα, μέσα από τα δικά του χέρια στα δικά μου και σε όλο μου το σώμα, μέχρι τα πόδια.

– Χαρά και ειρήνη, έτσι δεν είναι;

– Βαθιά ειρήνη, – είπα σιγανά.

– Πώς είναι τα χέρια σου; – ρώτησε αυτός, αφήνοντάς τα. Τα κοίταξα. Το εξάνθημα υπήρχε ακόμα, αλλά αυτό που ένιωθα, ξεπερνούσε κάθε ίχνος ενόχλησης που υπήρχε μόλις λίγα λεπτά πριν.

– Καλύτερα, – απάντησα.

Ένιωθα τόσο γαλήνια, τόσο γεμάτη πνευματική χαρά που δεν μπορούσα να έχω άλλη απάντηση. Μέσω της ταπεινής προσευχής του, επέτρεψε να μεταβιβαστούν αυτά τα πνευματικά συναισθήματα από εκείνον σε μένα. Μετά από αυτή τη συνάντηση, ένιωθα πνευματικά ανανεωμένη για τουλάχιστον τρεις ημέρες. Από τότε δεν είχα ποτέ το εξάνθημα, αν και υποφέρω από αυτό από την εφηβεία μου.

Πρέπει να ομολογήσω, ωστόσο, ότι η ψυχική γαλήνη και η χαρά που μου έδωσε ο γέροντας σημαίνουν για μένα πολύ περισσότερα από την επούλωση των πληγών μου. Ο Θεός γνωρίζει καλύτερα τι χρειαζόμαστε. Το έκζεμα μπορεί να επανέλθει, και ίσως χρειαστεί να ζήσω μαζί του. Αλλά το να θυμάμαι και να διατηρώ τον πνευματικό καρπό που μου προσέφερε ο γέροντας είναι πολύ μεγαλύτερο θαύμα. Μέσα από τις προσευχές του και το ταπεινό του παράδειγμα, ελπίζω κάποια μέρα να ανακτήσω αυτές τις εμπειρίες, ώστε να παραμείνουν στην καρδιά μου για το υπόλοιπο της ζωής μου.

Η Ιερά Μονή Φιλοθέου

Η ψυχική γαλήνη και η χαρά που μου έδωσε ο γέροντας σημαίνουν για μένα πολύ περισσότερα από την επούλωση των πληγών μου

Μέσα από αυτή την εμπειρία κατάλαβα ότι όταν ο Θεός μας δίνει αυτά τα μικρά πνευματικά σκιρτήματα, πρέπει να αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις ώστε να τα κρατήσουμε μέσω της προσευχής και της επαγρύπνησης, γιατί μπορεί κάλλιστα να χαθεί από αμέλειά μας ή για άλλο λόγο. Καλό είναι να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να διαφυλάττουμε τους πνευματικούς καρπούς.

Ακόμα και η ανάμνηση αυτής της ιστορίας με γεμίζει με δύναμη για να συνεχίζω να αγωνίζομαι. Στο κάτω-κάτω τα θαύματα αυτό τον σκοπό έχουν. Αυτό μου δίδαξε η συνάντησή μου με τον γέροντα. Τα θαύματα είναι ευκαιρία να ενισχύσουμε την πίστη μας και την αποφασιστικότητά μας για συνέχιση του σκληρού πνευματικού αγώνα. Ο Θεός δοξάζεται με τους αγίους Του και ο Θεός δοξάζει τους Αγίους!