Θαυμαστή βοήθεια του Αγίου Λουκά της Κριμαίας στις μέρες μας (Μέρος Α)

Ιστορίες από τις επιστολές που έλαβε η συντακτική επιτροπή της ιστοσελίδας gr.pravoslavie.ru

Άγιος Λουκάς Βόινο-Γιασενέτσκι

Όλγα Βαλέριεβνα
«Αισθάνθηκα σαν να μου έκανε κάποιος εγχείρηση»

Αξιότιμη συντακτική ομάδα, σας ευχαριστώ πολύ και σας διαβιβάζω τη βαθιά ευγνωμοσύνη μου, καθ’ ότι στον ωκεανό του Διαδικτύου αποτελείτε ένα νησάκι σωτηρίας και ορθόδοξης πίστεως. Εμείς εκτιμάμε πολύ τον Άγιο Λουκά και θα θέλαμε να μοιραστούμε την ιστορία μας.

Η θεία μας από τη Γεωργία είναι 55 χρονών τώρα, υπέφερε από τρομερές ημικρανίες. Κάθε μέρα έπινε μια χούφτα χάπια, ώστε να ελαφρύνει, έστω και λίγο, αυτόν τον ανυπόφορο πόνο.

Της μιλήσαμε για τον Άγιο Λουκά και της δείξαμε την ταινία «Οι άγιοι του 20^ου αιώνα». Η θεία έκλαψε και φιλούσε την εικόνα του Αγίου, παρακαλώντας για τη βοήθειά του. Τις νύχτες που προσευχόταν, διάβαζε τα κηρύγματά του και τις πνευματικές του διδαχές. Περίπου έναν μήνα μετά, μία γνωστή μας από τη Συμφερόπολη, έφερε λάδι και εικόνα αγιασμένη στα λείψανα του Αγίου Λουκά. Η θεία άρχισε να αλείφει το πονεμένο μέρος και να προσεύχεται κάθε μέρα, βάζοντας την εικονίτσα δίπλα στο κεφάλι της.

Μια φορά η θεία, μόλις ξύπνησε το πρωί, με ακλόνητη πίστη στη βοήθεια του Αγίου Λουκά, μας διηγήθηκε τα εξής: Όπως και τις προηγούμενες μέρες, πριν κοιμηθεί έκανε την προσευχή της, έβαλε το λάδι στο πονεμένο μέρος, απόθεσε επ’αυτού για λίγο την εικονίτσα, ξάπλωσε να κοιμηθεί και...

Ύστερα, λέει, αισθάνθηκε σαν κάποιος να άρχισε να της κάνει εγχείρηση στο κεφάλι: Το άλειψαν, το άνοιξαν και σαν να το καθάρισαν από μέσα. Στην αρχή είχε πάρα πολύ πόνο, αλλά ενώ άδειαζε το πονεμένο μέρος από «κάτι», ο πόνος άρχισε να εξαφανίζεται. Ύστερα το μέρος αυτό καιγόταν σαν από φωτιά και το πρωί ο πόνος «ηρέμησε».

Από τότε έχουν περάσει έξι μήνες και, δόξα τω Θεώ, η θεία μου δεν παίρνει καθόλου τα χάπια και έχει ξεχάσει τι είναι οι ημικρανίες.

Στο τέταρτο μας παιδάκι δώσαμε το όνομα Λουκάς. Κατά την εγκυμοσύνη και τον τοκετό προσευχόμουν στον Άγιο Λουκά για τη βοήθειά του σε επιτυχή τοκετό και η βοήθεια αυτή ήρθε. Σ’ ευχαριστούμε, Άγιε Ιεράρχα Λουκά, και τιμάμε την αγία μνήμη σου, που πρεσβεύεις για μας στον Χριστό, τον Θεό μας!

***

Αικατερίνα Φιλάτοβα
«Ως γιατρός, αντιλαμβάνομαι ότι είναι σχεδόν απίθανο»

Θα ήθελα να διηγηθώ για τη θαυμαστή βοήθεια του Αγίου Λουκά στο παιδί μου. Ο μικρός Ιβάν είχε ομφαλική κοίλη και θυμήθηκα ότι στο σπίτι μας έχουμε ένα μπουκαλάκι με λάδι από τον Άγιο Λουκά. Καθώς έκανα την προσευχή μου, έβαλα το λάδι πάνω στην κοίλη του γιου μου.

Την επόμενη μέρα ανακάλυψα ότι η κοίλη εξαφανίστηκε! Ως γιατρός, αντιλαμβάνομαι ότι είναι σχεδόν απίθανο. Όμως, ως πιστός άνθρωπος, ξέρω πως ό,τι είναι αδύνατο για τον άνθρωπο είναι δυνατό για τον Θεό. Δόξα τω Θεώ για όλα!

***

Ελένα Καπλούν
«Η εγχείρηση ακυρώθηκε, επειδή ο όγκος αναγνωρίστηκε ως ακίνδυνος»

Πριν από τρία χρόνια μου έκαναν διάγνωση: «Γάγγλιο στον αχίλλειο τένοντα». Το δεξί μου πόδι ήδη ήταν προβληματικό, από εγκεφαλική παράλυση κατά τα παιδικά μου χρόνια. Οι γιατροί όρισαν την εγχείρηση, είπαν να κάνω τομογραφία και μετά να μεταφερθώ στο χειρουργικό τραπέζι. Φοβήθηκα τότε πάρα πολύ. Εν τω μεταξύ, ήταν η τρίτη διάγνωση με όγκο στη ζωή μου.

Κάθε φορά που πήγαινα στην εκκλησία, προσκυνούσα την εικόνα του Αγίου Λουκά με το απότμημα των λειψάνων του. Πέρασε μια εβδομάδα, κοινώνησα και πήγα να κάνω τομογραφία. Ο γιατρός δήλωσε με κάταπληξη: «Δεν έχετε γάγγλιο του αχιλλείου τένοντα. Έχετε ίνωμα». (Το ίνωμα είναι η μεταμόρφωση ιστών μετά την εγχείρηση). Του λέω: «Συγγνώμη, βέβαια, μου είχαν κάνει εγχείρηση για τη ρήξη του αχιλλείου τένοντα, αλλά αυτό ήταν είκοσι χρόνια πριν». Ο γιατρός, όμως, με διαβεβαίωσε για ακόμη μια φορά: «Δεν βλέπω γάγγλιο του αχιλλείου τένοντα στην τομογραφία. Πρόκειται για ίνωμα».

Λοιπόν, η εγχείρηση ακυρώθηκε, επειδή ο όγκος αναγνωρίστηκε ως ακίνδυνος. Ευχαριστώ τον Θεό και τον Άγιο Λουκά!

***

Νατάλια Κομπίλσκιχ
«Η κόρη μου κατάφερε να μπει στην καλύτερη Ιατρική Σχολή, κάτι το οποίο ούτε που διενοείτο »

Χαίρετε! Με το έλεος του Θεού, εγώ με την μεγάλη μου κόρη διαβάσαμε πολύ για τη ζωή του Αγίου Λουκά και καταφέραμε να πραγματοποιήσουμε προσκυνηματικό ταξίδι, δύο χιλιάδες χιλιόμετρα, ώστε να προσκυνήσουμε τα λείψανά του.

Η κόρη μου ονειρευόταν πολύ να γίνει γιατρός. Από την όγδοη τάξη διάβαζε πολύ και έκανε την προσευχή της στον Άγιο Λουκά. Το 2009, όταν η κόρη μου τελείωνε το σχολείο, όλα τα Πανεπιστήμια στη Ρωσία άλλαξαν τους κανόνες εγγραφής των υποψηφίων, να γίνονται με Ενιαία Κρατική Εξέταση (ΕΚΕ). Στην περιοχή μας η ΕΚΕ εφαρμοζόταν πειραματικά εδώ και μια δεκαετία και ήταν συνηθισμένη διαδικασία για μας, όχι όμως για την υπόλοιπη Ρωσία.

Με τη βοήθεια του Θεού και τις προσευχές του Αγίου Λουκά, η κόρη μου κατάφερε να μπει στην καλύτερη Ιατρική Σχολή, για την οποία ούτε που το διενοείτο. Τώρα είναι φοιτήτρια στο πέμπτο έτος. Τιμά ιδιαιτέρως τον Άγιο Λουκά. Ευχαριστώ θερμά.

***

Νατάλια Ποτάποβα
«Σου είχα πει ότι θα μεριμνήσω!»

Ο βαφτισιμιός μου γεννήθηκε άρρωστος και ήταν μεγάλη πηγή πόνου για όλη την οικογένεια. Το παιδάκι χρειάστηκε να χειρουργηθεί πολλές φορές και οι περισσότερες εγχειρήσεις έγιναν έως ότου να γίνει ενάμιση έτους. Βέβαια, αναζητήσαμε την υποστήριξη του Κυρίου, της Θεοτόκου και των Αγίων.

Είχα ακούσει για τον Άγιο Λουκά, αλλά εγώ, αμαρτωλή, δεν είχα συνηθίσει να του απευθύνομαι για βοήθεια. Ξαφνικά αντιλήφθηκα ότι στις εκκλησίες όλο και πιο συχνά άρχισα να συναντάω τις εικόνες του Αγίου Λουκά και ένιωθα το βλέμμα του, που με ρωτούσε: «Γιατί δεν παρακαλείς;»

Είχα τόσες ανησυχίες, τόσο φόβο, αλλά είχα και την απόλυτη πεποίθηση ότι όλα θα είναι καλά με το παιδί. Μετά από μία εκπομπή για τον Άγιο Λουκά, που παρακολούθησα, οι εκκλήσεις μου για βοήθεια ήταν ιδιαίτερα θερμές. Στον ύπνο μου εμφανίστηκε ο ίδιος ο Άγιος Λουκάς και είπε ότι θα βοηθήσει το μωράκι μας.

Οι πρώτες τρεις εγχειρήσεις στο έντερο πήγαν πολύ καλά. Τα εμπόδια, που είχαν εμφανιστεί, εξαφανίστηκαν ξαφνικά. Μπροστά μας, όμως, είχαμε ακόμη μια εγχείρηση, αυτή τη φορά στο κεφάλι, και όταν προέκυψαν κάποιες αμφιβολίες για το αν κάναμε επιλογή της σωστής κλινικής (οι γιατροί δεν μπορούσαν να μας βεβαιώσουν για επιτυχή έκβαση), σαν να άκουσα τότε τη φωνή του Αγίου Λουκά, να μου λέει: «Σου είχα πει ότι θα μεριμνήσω!»

Οι ανησυχίες μου υποχώρησαν και δόξα τω Θεώ και την Παναγία, δόξα στον Άγιο Λουκά και σε όλους τους Αγίους, η εγχείρηση περαιώθηκε με επιτυχία! Ο βαφτισιμιός μου ανάρρωσε πολύ γρήγορα. Στη συνέχεια έχουμε κι άλλες εγχειρήσεις, αλλά εγώ ξέρω ότι όλα θα πάνε καλά! Από τότε, πάντα παρακαλώ για βοήθεια τον Άγιο Λουκά της Κριμαίας!

***

ΟλέγκΜπίκοβ
«Με βοήθησε να μην αρχίσω να πίνω με διψωμανία»

Με βοήθησε να μην καταλήξω διψωμανής. Προσευχόμουν στα λείψανά του. Δόξα τω Θεώ!

***

Σβετλάνα Αστάσεβα
«Ο πατέρας μου, που ήταν άπιστος, πίστεψε στον Θεό»

Ναι, και βοήθησε πολύ. Ύστερα από την επίσκεψη στη Συμφερούπολη και την προσευχή στα λείψανα του Αρχιεπισκόπου Λουκά, ο πατέρας μου, που ήταν άπιστος, πίστεψε στον Θεό. Τώρα πηγαίνει στην εκκλησία, εξομολογείται και κοινωνεί. Έχει και τον κανόνα του, εν τω μεταξύ είναι 88 χρονών.

***

Σβετλάνα Σάντσικοβα
«Νουθετεί τους γιατρούς για τον καλύτερο τρόπο εγχείρησης»

Είχε βοηθήσει χιλιάδες φορές! Πάντοτε προσευχόμαστε στον Άγιο, όταν αρρωσταίνουν οι συγγενείς, και πάντοτε με θαυμαστό τρόπο έχουμε τη βοήθειά του. Νουθετεί τους γιατρούς για τον καλύτερο τρόπο εγχείρησης. Του εκφράζω πολλές ευχαριστίες!!!

***

Τατιάνα Κορολέβα
«Η κύστη εξαφανίστηκε»

Πριν από τέσσερις μήνες έμαθα για τον Άγιο Λουκά από τη μητέρα μου. Τώρα πάντα προσεύχομαι σ’ αυτόν. Αγόρασα και λάδι, αγιασμένο πάνω στα λείψανά του. Προσευχόμαστε μαζί με τον άντρα μου να μας χαρίσει ο Θεός παιδιά. Πολλές φορές μας έχει βοηθήσει ο Άγιος Λουκάς.

Θα αναφέρω μερικές περιπτώσεις της βοήθειάς του. Μια φορά ο άντρας μου δεν μπόρεσε να βάλει μπρος το αυτοκίνητο, επειδή δε λειτουργούσε το ηλεκτρολογικό σύστημα. Ήταν χειμώνας. Κρύωσα τόσο πολύ, που άρχισα την προσευχή μου στον Άγιο Λουκά και σε δέκα λεπτά ο άντρας μου κατάφερε να επισκευάσει το αυτοκίνητο.

Κάποτε μου διέγνωσαν κύστη στις ωοθήκες. Άρχισα τότε να προσεύχομαι στον Άγιο, διάβαζα τον κανόνα του αγίου και σε δύο μήνες ο γιατρός, που μου έκανε υπερηχοτομογραφία, εξεπλάγη ιδιαίτερα, καθώς είδε ότι η κύστη εξαφανίστηκε. Χαίρομαι που έμαθα γι’ αυτόν τον Άγιο προστάτη. Δόξα τω Θεώ!

***

Ουλιάνα Κομαρόβα
«Ακριβώς μετά από αυτό το γεγονός, σταμάτησα να νιώθω πόνο...»

Άγιος Λουκάς Βόινο-Γιασενέτσκι Η ιστορία της μητέρας μου, της Ιουλίας Κομαρόβα:

Τον Άγιο Λουκά τον έχω ιδιαίτερο. Ήταν ο πρώτος άγιος, γενικά, για τον οποίο έμαθα. Αυτό έγινε το 1991, όταν διάβασα την αυτοβιογραφία του. Όμως τον εκτίμησα ακόμη πιο πολύ, όταν μετακόμισα από την Κριμαία στην περιοχή της Μόσχας. Νόμιζα ότι ακριβώς μέσω της προσευχής στον Άγιο κρατάω τη σχέση με την Πατρίδα μου.

Μετά τη γέννηση του τέταρτου παιδιού, αισθανόμουν πολύ αδύναμη. Όπως συμβαίνει τις δύσκολες στιγμές, δεν είχαμε βοήθεια από κανέναν. Τότε μέναμε στο Κρασνογκόρσκ, χωρίς παπούδες και γιαγιάδες. Για νταντά δεν μπορούσαμε ούτε να σκεφτούμε, γιατί τότε δεν ήταν πολύ συνηθισμένη αυτή η κατάσταση, όπως τώρα.

Και τα χρήματα που είχαμε, δεν αρκούσαν για νταντά και όποια άλλη «πολυτέλεια» τέτοιου τύπου. Έτσι, αναγκάστηκα να κουβαλάω από όροφο σε όροφο το παιδικό καροτσάκι σοβιετικού πρότυπου, που ήταν πάρα πολύ βαρύ γι’ μένα.

Τελικά απέκτησα ομφαλική κοίλη με συμπτώματα τρομερό πόνο στην κοιλιά και υψηλό πυρετό. Επειγόντως πήγα στον γιατρό, ο οποίος κατηγορηματικά δήλωσε: «Εγχείρηση και τέλος! Οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να συμβεί η περίσφιγξη!»

Την επόμενη μέρα έπρεπε να πάω στη Συμφερούπολη, να περάσω το καλοκαίρι μαζί με τους γονείς μου. Τα εισιτήρια Μόσχα-Συμφερούπολη τα είχαμε αγοράσει πριν από δύο μήνες. Τι να κάνουμε τώρα; Να επιστρέψουμε τα εισιτήρια; Και σε ποιον να αναθέσω τα παιδιά, ενώ θα είμαι στο νοσοκομείο; Ο άντρας μου δεν μπορούσε ν’ αφήσει τη δουλειά εκείνην τη στιγμή.

Ο σοφός πατριός μου, μου είπε: «Έλα σ’ εμάς. Εάν χρειαστεί, θα σε χειρουργήσουμε στο εδώ νοσοκομείο και η μητέρα σου θα φροντίσει τα παιδιά. Εδώ είναι πιο απλά όλα». Αγνόησα το τρομερό «Οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να συμβεί η περίσφιγξη!» και πήγα, αφηνόμενη στον Θεό. Οι γονείς μου ήρθαν με το αυτοκίνητο στη Συμφερούπολη για να μας συναντήσουν.

Περνώντας από τον ναό, ζήτησα να σταματήσουμε, ώστε να προσκυνήσουμε τα λείψανα του Αγίου Λουκά. Τα παιδιά με χαρά βγήκαν από το αμάξι κι εγώ μαζί με τον μικρό Αλέξανδρο λίγο καθυστέρησα. Εκείνην τη στιγμή πλησίασε τον ναό το αυτοκίνητου του Δεσπότη Λαζάρου και εμείς προλάβαμε να πάρουμε την ευλογία του. Στον ναό δεν είχε πολύ κόσμο και η ακολουθία ήταν προς το τέλος της.

Όταν βρίσκομαι κοντά στα λείψανα, συνήθως χάνω τη δυνατότητα να σκέφτομαι και να παρακαλώ για κάτι και αισθάνομαι απόλυτη γαλήνευση και ειρήνη, όταν απομένει μόνο η καθαρή («παιδική» θα έλεγα, με την έννοια της μη θολωμένης) πίστη... Δεν ξέρω γιατί, αλλά, όταν πλησιάζω στα άγια λείψανα, δεν μπορώ να παρακαλέσω για κάτι σημαντικό εκείνην τη στιγμή, επειδή η καρδιά μου σφίγγεται, η αναπνοή σταματάει και δεν μπορώ να τακτοποιήσω τις σκέψεις μου!

Κάποια στιγμή, λοιπόν, φτάσαμε στο σπίτι, στη Σεβαστούπολη. Όλη μέρα συναναστρεφόμασταν με τους συγγενείς, τρώγαμε φρεσκότατες φράουλες με σαντιγί, βράζαμε πατάτες νέας εσοδείας, κάναμε βόλτα στο Πριμόρσκοε... Την επόμενη μέρα το πρωί ήρθε ο γιατρός, να δει τους βρόγχους του πατριού μου (είχε χρόνια βρογχίτιδα, επειδή άρχισε να καπνίζει στα δεκατέσσερα, στον πόλεμο) και ταυτόχρονα εξέτασε και την κοίλη μου. Ρωτά ο γιατρός: Τι σας πονά; Προσπαθώντας να αισθανθώ, του απάντησα συγχησμένα:

• Τίποτα... Πονούσε φοβερά σε όλον τον δρόμο και τώρα καθόλου δεν πονά...
• Λοιπόν, δεν βρίσκω καθόλου την κοίλη.
• Πώς; Προχθες ο γιατρός μου είπε ότι χρειάζεται επείγουσα εγχείρηση!

Και τότε θυμήθηκα πως είχα προσκυνήσει τα λείψανα του Αγίου. Ακριβώς μετά από αυτό το γεγονός, σταμάτησα να νιώθω πόνο...