ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΙΣ ΤΩΝ ΚΑΘΗΡΗΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ

Τοῦ Αἰδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἰωάννου Κ. Διώτη,

Θεολόγου – Δημοσιογράφου – Συγγραφέως – Ἐκδότου

Ἐνῷ δὲν ὑπῆρχε τὸ Οὐκρανικὸν ζήτημα εἰς τὴν Ἡμερησίαν Διάταξιν συζητήσεων τῆς τακτικῆς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τοῦ τρέχοντος μηνὸς Ὀκτωβρίου, ἐν τούτοις, ὅταν ἀφίχθη εἰς Ἀθήνας ὁ Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν Ἀμερικῆς, ὡρίσθη αἰφνιδίως τὴν ἑπομένην ἡμέραν, μετὰ τὴν λῆξιν τῶν ἐργασιῶν τῆς Ἱεραρχίας, ἔκτακτος εἰδικὴ Συνεδρία τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας (12-10-2019) μὲ μοναδικὸν θέμα τὸ Οὐκρανικὸν ζήτημα. Μὴ κρυπτόμεθα. Ἀκριβῶς διὰ τὸ ζήτημα αὐτὸ ἦλθεν εἰς Ἀθήνας ὁ ὡς ἄνω Ὑπουργός.

Μέγα σκάνδαλον! Μόνον ἐὰν ὑπῆρχεν ἔκτακτον, ἄκρως ἐπεῖγον καὶ ἀπολύτως ἀναγκαῖον ζήτημα, ἐπεβάλλετο ἡ τοιαύτη ἐκκλησιαστικὴ σπουδή. Οὐδεμία ἀνάγκη ὑπῆρχε καὶ οὐδεμίαν ὑποχρέωσιν εἶχεν ἡ ἐν Ἑλλάδι Διοικοῦσα Ἐκκλησία νὰ ἀντιμετωπίση κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπον τὸ Οὐκρανικὸν ζήτημα. Δέκα μῆνας μετὰ τὴν δημιουργίαν τοῦ ζητήματος αὐτοῦ, οὐδεμία τοπικὴ Ἐκκλησία τῆς Ὀρθοδοξίας ἔχει ἐνεργοποιηθῆ Συνοδικῶς διὰ νὰ συζητήσῃ τὸ σκανδαλῶδες Οὐκρανικὸν ζήτημα. Διατὶ δὲν ἐπραγματοποιήθη ἔκτακτος Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας διὰ τὸ ἐθνικὸν ἔγκλημα τῆς συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν, ἡ ὁποία εἶναι προδοτικὴ τῆς Πατρίδος μας, ἔχει δὲ καὶ δυσ­μενεῖς ἐκκλησιαστικὰς ἐπιπτώσεις;

Τώρα ἐπὶ τῆς οὐσίας αὐτῆς τῆς θλιβερᾶς καταστάσεως. Ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος ἀπεφάνθη ὅτι ὀ Παναγιώτατος Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἔχει ἁρμοδιότητα νὰ χορηγῇ ἐκκλησιαστικὰς αὐτοκεφαλίας καὶ τινες Μητροπολῖται συσχετίζουν τὴν δοθεῖ­σαν ψευδοαυτοκεφαλίαν εἰς τὴν ψευδοεκκλησίαν τῶν καθηρημένων αὐτοχειροτονήτων, ἀναθεματισμένων καὶ σχισματικῶν τῆς Οὐκρανίας μὲ τὰς ἄλλας ὑφισταμένας αὐτοκεφαλίας τῶν Κανονικῶν Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν. Ἀποσιωπᾶται ὅμως ὁ οὐσιαστικὸς καὶ βασικὸς ὅρος ὅτι μία αὐτοκεφαλία παρέχεται κατόπιν συναινέσεως ὅλων τῶν αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν. Ὡς ἔγραψα, ἀποδεικτικῶς, τὸν ὅρον αὐτὸν δέχεται, σαφῶς καὶ ἀδιαμφισβητήτως, καὶ τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον. Μάλιστα δὲ ἡ ἐπ’ αὐτοῦ θέσις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἶναι ὅτι ἡ σχετικὴ συναίνεσις ὅλων τῶν αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν τῆς Ὀρθοδοξίας πρέπει νὰ εἶναι γραπτή.

Ἡ Οὐκρανικὴ ψευδοαυτοκεφαλία δὲν ἔχει οὐδεμίαν σχέσιν μὲ τὰς ὑφισταμένας αὐτοκεφαλίας τῶν Κανονικῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Ὀρθοδοξίας. Αἱ ἴδιαι Ἐκκλησίαι αὐταὶ εἶχον ζητήσει τὴν αὐτοκεφαλίαν των. Ὑπῆρχεν ὅμως καὶ ἡ εἰκαζομένη συναίνεσις τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν, ἡ ὁποία ἀπεδείχθη ὡς πραγματική, ἀφοῦ ὅλαι αἱ Τοπικαὶ Ἐκκλησίαι ἀνεγνώρισαν ἀμέσως καὶ ἀνεπιφυλάκτως τὰς αὐτοκεφαλίας.

Ἡ Κανονικὴ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας δὲν ἐζήτησεν αὐτοκεφαλίαν. Τὴν ἐν λόγῳ ψευδοαυτοκεφαλίαν ἐζήτησε, πιεστικῶς, ὁ κοσμικὸς καὶ αἱρετικὸς ἄρχων τῆς Οὐκρανίας. Ὁ οὐνίτης παπικὸς (αἱρετικὸς) Πρόεδρος Πέτρο Ποροσένκο καὶ ὁ Πατριάρχης π. Βαρθολομαῖος ἔδωκε τὸν Τόμον τῆς συνταρασσάσης τὴν Ὀρθοδοξίαν αὐτοκεφαλίας αὐτῆς ὄχι εἰς τὴν Κανονικὴν Ἐκκλησίαν, ἀλλὰ εἰς τὴν ψευδοεκκλησίαν τῶν ἐκτὸς Ἐκκλησίας ψευδοεπισκόπων, δι’ αὐθαιρέτου καὶ ἀντικανονικῆς εἰσπηδήσεως εἰς τὴν ξένην ἐκκλησιαστικὴν δικαιοδοσίαν τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας. Ὄχι μόνον δὲν ὑπῆρξε γραπτὴ (κατὰ τὴν θέσιν τοῦ Πατριαρχείου), ἀλλ’ οὔτε εἰκαζομένη συναίνεσις τῶν Κανονικῶν Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, ἀφοῦ πρὶν δοθῇ ἡ ψευδοαυτοκεφαλία αὐτὴ εἶχεν ἐντόνους ἀντιδράσεις τὸ οἰκεῖον Πατριαρχεῖον Μόσχας καὶ ἄλλαι Ἐκκλησίαι εἶχον ἐκ τῶν προτέρων ἀντιρρήσεις. Πρὸς ἔτι δέ, συνεχῶς ἐγράφοντο πύρινα ἄρθρα εἰδημόνων, διὰ νὰ ἀποτραπῇ ἡ τοιαύτη αὐτοκεφαλία, τὴν ὁποίαν δὲν ἔχουν ἀναγνωρίσει αἱ ὀρθόδοξοι τοπικαὶ Ἐκκλησίαι. Ἡ αὐτοκεφαλία αὐτὴ δὲν ἐδόθη, ἀποδεδειγμένως, δι’ οὐδεμίαν ἐκκλησιαστικὴν ὠφέλειαν καὶ ἀνάγκην, ἀλλὰ διὰ νὰ ἐξυπηρετηθοῦν αἱ ἀντιρωσικαὶ ἐπιδιώξεις τῆς Ἀμερικῆς. Τὸ ὀξύτατον ἐκκλησιαστικὸν πρόβλημα τῆς Οὐκρανίας ἦτο καὶ εἶναι τὸ σχίσμα. Ἡ λίαν σκανδαλώδης κακοαυτοκεφαλία αὐτή, ὄχι μόνον δὲν ὠφέλησε τὴν ταραχώδη ἐκκλησιαστικὴν κατάστασιν τῆς Οὐκρανίας, ἀλλὰ ἐπεδείνωσε κατὰ πολὺ τὸ Οὐκρανικὸν ἐκκλησιαστικὸν σχίσμα καὶ ἀπεδείχθη ὅτι εἶναι ἀνατινακτικὴ τῆς πανορθοδόξου ἑνότητος καὶ δι’ αὐτὸ οὐδεμία αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία τῆς Ὀρθοδοξίας ἀνεγνώρισε αὐτὸ τὸ τερατῶδες ψευδοεκκλησιολογικὸν μόρφωμα τοῦ Πατριάρχου π. Βαρθολομαίου, ὁ ὁποῖος κατηγορήθη δημοσιογραφικῶς ὅτι ἔλαβεν ἀπὸ τὴν Ἀμερικὴν τὸ ποσὸν τῶν δέκα ἑκατομμυρίων (10.000.000) δολλαρίων διὰ τὴν ἀνίερον αὐτὴν πρᾶξιν του. Δὲν υἱοθετῶ τοῦτο, διότι δὲν κατέχω τὰ σχετικὰ ἀποδεικτικὰ στοιχεῖα. Ἐπαναλαμβάνω καὶ ἐδῶ ὅτι ὁ χρόνος γνωριμίας μου μὲ τὸν Πατριάρχην ἀμοιβαίας ἐκτιμήσεως ἀνέρχεται εἰς δεκαετίας.

Θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς! Ἐξηπατήθη ὁλόκληρος ἡ Ὀρθοδοξία ὅτι δῆθεν ὁ Πατριάρχης π. Βαρθολομαῖος, διὰ νὰ δικαιολόγῃ τὴν χορήγησιν τῆς αὐτοκεφαλίας εἰς τοὺς καθηρημένους, ἀναθεματισμένους, σχισματικοὺς καὶ αὐτοχειροτονήτους τῆς Οὐκρανίας, ἀποκατέστησεν αὐτοὺς νομίμως, κανονικῶς καὶ ἐκκλησιολογικῶς. Πρόκειται περὶ κραυγαλέας ψευδοαποκαταστάσεως. Ὁ Πατριάρχης δὲν ἔχει κανονικὴν ἁρμοδιότητα νὰ ἀσκῇ τὸ δικαίωμα τοῦ ἐκκλήτου, αὐτοβούλως καὶ αὐθαιρέτως, ἄνευ συναινέσεως, ἐκτὸς τῆς ἰδικῆς του ἐκκλησιαστικῆς δικαιοδοσίας. Ἐν προκειμένῳ διέπραξε προκλητικὴν αὐθαιρεσίαν εἰσπηδήσεως εἰς τὴν δικαιοδοσίαν τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, διὰ νὰ ἀποκαταστήσῃ τοὺς καταδικασθέντας ὑπὸ τοῦ Πατριαρχείου τούτου, ὡς νὰ εἶναι ὁ Πάπας τῆς Ἀνατολῆς. Κατὰ τὴν σαφῆ κανονικὴν τάξιν, τὸ ἐκκλησιαστικὸν ὄργανον, τὸ ὁποῖ­ον ἐπιβάλλει ποινὰς εἰς κληρικούς, εἶναι καὶ τὸ ἁρμόδιον ὄργανον νὰ τροποποιήσῃ ἤ νὰ ἄρῃ τὰς ποινὰς αὐτάς.

Ἐπειδὴ ὁ ὑποθετικὸς λόγος ἐφαρμόζεται καὶ εἰς τὰ μαθηματικά, ἄς ὑποθέσωμεν ὅτι ὁ Πατριάρχης ἠδύνατο εἰς τὴν ἐν λόγῳ περίπτωσιν νὰ ἀσκήσῃ τὸ δικαίωμα τοῦ ἐκκλήτου. Πῶς ὅμως ἐνήργησεν, ἐν προκειμένῳ; Τὸ ἔκκλητον ἤ ἡ ἔκκλητος εἶναι ἡ τελικὴ ἐκκλησιαστικὴ δικαστικὴ κρίσις. Ἑπομένως, ἡ σχετικὴ Πατριαρχικὴ ἐνέργεια εἶναι καθαρῶς δικαστική.

Ὡς γνωρίζω, ἐξ ὅλων τῶν αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν μόνον εἰς τὸν ἰσχύοντα Καταστατικὸν Χάρτην τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίας (ἄρθρον 44, παρ. 2) ἔχει νομοθετηθῆ συν­αινετικῶς τὸ δικαίωμα προσφυγῆς τῶν Μητροπολιτῶν εἰς τὸ ἔκκλητον τοῦ Πατριάρχου. Τὸ σχετικὸν αἴτημα τῶν ἐνδιαφερομένων διαβιβάζει εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ὁ ἑκάστοτε Πρόεδρος τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου «μετὰ τῆς δικογραφίας».

Ἐρωτᾶται ὁ Πατριάρχης: Κατὰ ποῖον τρόπον ἀποκατέστησε δικαστικῶς τοὺς καταδικασθέντας ὑπὸ τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, ἀφοῦ δὲν εἶχε τοὺς σχετικοὺς δικαστικοὺς φακέλους, διὰ νὰ πραγματοποιήσῃ δικαστικὴν ἔρευναν; Ὡς προεγράφῃ, ἡ ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησία διαβιβάζει εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον τὴν ἔκκλητον προσ­φυγὴν τῶν ἐνδιαφερομένων «μετὰ τῆς δικογραφίας». Αὐτὴ ἡ δῆθεν δικαστικὴ ψευδοαποκατάστασις ἐγένετο, ἀκαριαίως, κατ’ ἐλευθέραν καὶ ἀλάθητον, ὡς νομίζει, κρίσιν τοῦ Πατριάρχου π. Βαρθολομαίου. Ἐλεεινὸς ἐμπαιγμὸς παντὸς νοήμονος ἀνθρώπου καὶ πραγματικὴ πανορθόδοξος ἐξαπάτησις. Ὁ Πατριάρχης νὰ δημοσιοποιήσῃ ὅλην τὴν διαδικασίαν αὐτῆς τῆς ψευδοαποκαταστάσεως. Ἐπίσης καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ὑποχρεοῦται νὰ δημοσιεύσῃ τὴν σχετικὴν μὲ τὸ Οὐκρανικὸν ζήτημα γνωμοδότησιν τῶν δύο Συνοδικῶν Ἐπιτροπῶν, διὰ νὰ ὑποστῇ δημοσίαν κριτικήν, θετικὴν ἤ ἀρνητικήν. Ὑποχρεοῦται νὰ πράξῃ τοῦτο, ἀφοῦ ζητεῖται. Εἰς τοὺς καταδικασθέντας ὑπάρχουν καὶ παραπτώματα κωλυτικὰ τῆς Ἱερωσύνης.

Οἱ σύμβουλοι τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος, ἐξέθεσαν δεινῶς αὐτόν. Ὁ Μακαριώτατος εἰς τὴν εἰσήγησίν του ἐνώπιον τῆς Ἱεραρχίας διὰ τὸ Οὐκρανικὸν ζήτημα εἶπεν: «Οὐδέποτε τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον παρεχώρησεν εἰς τὴν Μόσχαν τὴν δικαιοδοσίαν τοῦ Κιέβου». Τρομακτικὴ ἀντίφασις. Συν­εχῶς εἰς τὰ Ἡμερολόγια καὶ τὰ Δίπτυχα τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου ὅλων τῶν παρελθόντων ἐτῶν, καθὼς καὶ εἰς τὰ Δίπτυχα τοῦ τρέχοντος 2019 (σελὶς 1232) ἀναγράφεται, ρητῶς καὶ σαφῶς ὅτι «Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ» καὶ «Η ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ» ὑπάγονται εἰς τὴν «ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ». Ἀναγράφεται ἀκόμη ὅτι Προκαθήμενος τῆς Κανονικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Κιέβου εἶναι ὁ Μητροπολίτης Ὀνούφριος. Ὅλα αὐτὰ εἶναι καταγεγραμμένα καὶ εἰς τὰ Δίπτυχα ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχείων καὶ ὅλων τῶν ἄλλων Ὀρθοδόξων αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν.

Ἐὰν ἡ ἐν Ἑλλάδι Διοικοῦσα Ἐκκλησία, κινουμένη ἐχθρικῶς κατὰ τῆς Κανονικῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, ὑλοποιήσῃ τελικῶς τὰ περὶ ἀναγνωρίσεως τῆς ψευδοεκκλησίας τῶν ψευδοπισκόπων τοῦ Κιέβου, θὰ ποδοπατήσῃ τὸ Ἱερὸν Πηδάλιον, εἰς τὸ ὁποῖον περιέχονται οἱ Ἱεροὶ Κανόνες. Εἶναι καταφανὴς ἀπάτη τοῦ Πατριάρχου π. Βαρθολομαίου ὅτι δῆθεν ἀποκατέστησε, δικαστικῶς καὶ ἐκκλησιαστικῶς, αὐτοὺς τοὺς ψευδοεπισκόπους, τῶν ὁποίων ἔχει ἀναγνωρίσει τὰς κανονικὰς καταδίκας αὐτῶν ὑπὸ τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας μὲ δύο ἐπιστολάς του πρὸς τὸν Πατριάρχην Μόσχας.

Μακαριώτατε καὶ Σεβασμιώτατοι, ἀποδεδειγμένως, ὡς ἀνωτέρω, ἀναγνωρίζετε ὡς Προκαθήμενον τῆς Κανονικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Κιέβου τὸν Ὀνούφριον. Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἀναγνωρίσητε εἰς τὸν αὐτὸν τόπον καὶ τὸν ψευδοπροκαθήμενον Ἐπιφάνιον, ὁ ὁποῖος δὲν ἔχει Ἀρχιερωσύνην, διότι ψευδοεχειροτονήθη ἀπὸ τὸν κανονικῶς καθηρημένον Φιλάρετον; Οἱ ἱεροὶ Κανόνες ἀπαγορεύουν αὐστηρῶς τὴν συνύπαρξιν δύο Ἐπισκόπων εἰς τὸν αὐτὸν τόπον. Εὑρίσκεσθε εἰς μέγα ἀδιέξοδον.

Μακαριώτατε καὶ Σεβασμιώτατοι, ἡ ἀναγνώρισις τῶν καθηρημένων, αὐτοχειροτονήτων, ἀχειροτονήτων καὶ σχισματικῶν τῆς Οὐκρανίας εἶναι ἐκκλησιολογικὴ αὐτοκτονία καὶ συγκλονιστικὴ ἐκκλησιαστικὴ συμφορά, ἡ ὁποία ἤρχισεν ἤδη νὰ προκαλῇ σεισμικὰς ἀναταραχὰς εἰς ὁλόκληρον τὴν Ὀρθοδοξίαν μὲ ἀπροβλέπτους σχισματικὰς συνεπείας.

Μακαριώτατε καὶ Σεβασμιώτατοι, ἀπαιτεῖ­ται ἄμεσος σύγκλησις Πανορθοδόξου Συνόδου.