Φύλακας της οικογένειας

Πέρασαν 10 χρόνια από τον μαρτυρικό θάνατο του εξαίρετου χριστιανού ιεραποστόλου και ιεροκήρυκα πατρός Δανιήλ Σισόγιεφ. Δημοσιεύουμε τις αναμνήσεις της χήρας του πατρός Δανιήλ, της Ιουλία Σισόγιεβα.

Ο Ιερέας Δανιήλ Σισόγιεφ με την οικογένειά του

Το αναιδές έγκλημα είχε τεράστιο αντίκτυπο. Για τον πατέρα Δανιήλ έμαθαν σε όλο τον κόσμο και δεν τον ξέχασαν μέχρι σήμερα, επειδή ήταν ταλαντούχος ιεροκήρυκας και μεγαλοφυής ιεραπόστολος. Τα έργα και τα κηρύγματά του διαδόθηκαν σε όλο τον κόσμο. Τον ήξεραν ως καλό, πρόθυμο, προσεχτικό ιερέα, σε κάθε προσερχόμενο άνθρωπο. Νοιαζόταν για κάθε ψυχή, για κάθε άνθρωπο, προσέλκυε ακόμα και τους ετερόδοξους, τους ανθρώπους από διαφορετικές θρησκείες, αιρετικούς και άθεους. Πολλοί απέκτησαν τη ζωντανή πίστη κοντά του, καθώς επίσης και βαφτίστηκαν. Πώς το έκανε; Εκτιμούσε κάθε άνθρωπο που ερχόταν προς αυτόν και θεωρούσε πως πρέπει να τον υποδεχτεί ως τον ίδιο τον Χριστό.

Πού έβρισκε τις δυνάμεις και την ενέργεια για όλους; Εκπληκτικό, αλλά έβρισκε και τα είχε σε αφθονία. Μόνο η οικογένειά του, τα αγαπημένα του παιδιά, έμεναν στη σκιά. Ο πατήρ Δανιήλ ήταν πολύ απασχολημένος με τις υποχρεώσεις του στην ενορία. Συχνά έφευγε από το σπίτι, όταν τα παιδιά ακόμα δεν είχαν ξυπνήσει και ερχόταν άργα τη νύχτα, όταν αυτά κοιμούνταν. Σπάνια έμενε σπίτι τα σαββατοκύριακα, αλλά, όταν έμενε, αφιέρωνε ολοκλήρως τον χρόνο του στα παιδιά του.

Εκπληκτικό, αλλά προλάβαινε ν’ αγαπάει την οικόγενεία του. Προλάβαινε να χαρίζει ζεστασιά και φροντίδα στα παιδιά του.

Αν μπορούμε να τον πούμε κακό πατέρα και κακό σύζυγο; Καθόλου! Εκπληκτικό, αλλά προλάβαινε ν’ αγαπάει την οικόγενια του. Προλάβαινε να χαρίζει ζεστασιά και φροντίδα στα παιδιά του. Πώς το έκανε, με όλη αυτή την «τρελή» απασχόληση;

Ο Θεός μάς χάρισε τρεις κόρες. Τρεις κόρες, πολύ διαφορετικές, που δεν έμοιαζαν καθόλου η μία με την άλλη. Κάθε κοριτσάκι γεννήθηκε με διαφορά περίπου πέντε ετών. Και για καθεμιά ο πατήρ Δανιήλ ήξερε πάρα πολλά, δηλαδή τον χαρακτήρα, το ταλέντο, τις ικανότητες και τις ιδιαιτερότητές τους, σαν να έβλεπε το μέλλον τους. Μιλούσε για καθεμιά από αυτές σαν να φανταζόταν την μελλοντική τους εξέλιξη, σαν να προαισθανόταν ότι δεν θα μπορέσει να δει καμία απ’ αυτές, όταν μεγαλώσουν. Ναι, πιστεύουμε ότι δεν μας άφησε και είναι παρών στη ζωή μας και συνεχίζει να οδηγεί τις ζωές τους αόρατα. Επειδή πιστεύουμε στην αθανασία της ψυχής. Τα παιδιά τα αγαπούσε σε υπέρτατο βαθμό. Συχνά ερχόταν στο υπνοδωμάτιό τους, όταν κοιμούνταν, και τις κοιτούσε.

– «Θα συγκινούμαι μαζί τους», έλεγε εκείνες τις στιγμές. Στην ησυχία και στο σκοτάδι, καθόταν δίπλα στα κρεβατάκια τους και προσευχόταν. Μόνο ο Θεός ξέρει τι Του έλεγε αυτές τις σιωπηλές και μυστικές στιγμές της ζωής.

Σε κάθε κόρη μας ευχόταν μόνο ένα πράγμα, να γίνουν άξιες χριστιανές. Γι’ αυτό και τα ονόματά τους τα επέλεξε όχι τυχαία, αλλά ήταν τα ονόματα των αγαπημένων του Αγίων γυναικών.

Εκτιμούσε πολύ τους Αγίους Κυπριανό και Ιουστίνη, αγαπούσε αυτήν την εκπληκτική ιστορία τους, όταν ένας τρομερός και δυνατός μάγος δεν κατάφερε να νικήσει μια λεπτή και αδύνατη κοπέλα, και ύστερα κατάλαβε ότι οι δαίμονες, τους οποίους υπηρετούσε, είναι πολύ αδύνατοι και δεν μπορούν να πετύχουν τίποτα. Ακριβώς αυτό το γεγονός έστρεψε τον μάγο στον Θεό. Η πρώτη κόρη μας έλαβε το όνομα Ιουστίνη, προς τιμήν της Αγίας Ιουστίνης.

Για το όνομα της δεύτερης κόρης μας τραβήξαμε κλήρο. Είχαμε ισχυρές διαφωνίες. Ήμουν αρνητική σε ένα τόσο σπάνιο όνομα, όπως το Δωροθέα. Όμως ο πατήρ Δανιήλ έλεγε ότι η μάρτυρας Δωροθέα νίκησε τους ειδωλολάτρες, επειδή η δύναμη του Θεού βρίσκει εφαρμογή σε καταστάσεις αδυναμίας. Για την πίστη της Αγίας Δωροθέας ο Θεός πραγματοποίησε μεγάλο θαύμα, όταν με τις προσευχές τις έστειλε τα μήλα και τα τριαντάφυλλα από τον Παραδεισένιο Κήπο στους βασανιστές της. Στην κλήρωση, βέβαια, νίκησε ο πατήρ Δανιήλ, αφού στην επιλογή ονόματος για την κόρη του οδηγούταν όχι με βάση το όμορφο άκουσμα, αλλά με τον βίο της αγαπημένης του Αγίας.

Η τρίτη κόρη –και πάλι κλήρος και πάλι διαφωνίες για το όνομα. Ο κλήρος έτυχε στην Αγγελίνα, προς τιμήν της πριγκίπισσας της Σερβίας Αγγελίνας. Και πάλι ένα παράδειγμα αληθινής χριστιανής, η οποία, έχοντας εξουσία και πλούτο, εκπλήρωσε τις εντολές του Θεού.

Ο πατήρ Δανιήλ ήταν πολύ αυστηρός, αλλά ταυτόχρονα και ελεήμων, σε όλους τους προσερχόμενους. Ιδιαίτερα αυστηρός ήταν σχετικά με τη ζωή μέσα στον χριστιανικό γάμο. Θεωρούσε απαράδεκτες τις ελεύθερες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, που πιστεύουν στον Θεό και ανήκουν στην Εκκλησία.

Αγαπούσε πολύ να παντρεύει τα ζευγάρια. Συχνά ήμουν παρούσα στους γάμους των φίλων μας, οι οποίοι επιθυμούσαν να παντρεύονται μόνο στον πατέρα Δανιήλ. Μετά, ο πατήρ Δανιήλ βάφτιζε τα παιδιά τους και ο ίδιος μερικές φορές έγινε νονός. Ελπίζω τα βαφτιστήρια του να μην ξέχασαν τον νονό τους και να τον μνημονεύουν στις προσευχές τους.

Αφήσαμε όλες τις δουλειές μας και τρέξαμε πάνω στο χιονισμένο δρόμο, στο νοσοκομείο στα περίχωρα της Μόσχας

Μια φορά, ο πατήρ Δανιήλ έγινε νονός, όταν πήγε να βαφτίσει ένα νεογέννητο παιδάκι των φίλων μας, που βρέθηκε στην εντατική. Δεν είχαμε χρόνο τότε για επιλογή των νονών. Αφήσαμε όλες τις δουλειές μας και τρέξαμε πάνω στον χιονισμένο δρόμο, στο νοσοκομείο στα περίχωρα της Μόσχας. Σε τέτοιες περιπτώσεις ο πατήρ Δανιήλ προσπαθούσε να μη χάσει ούτε ένα λεπτό.

Πάντοτε χαιρόταν, σαν παιδί, όταν του έφερναν τα παιδιά, τα οποία βάφτισε ο ίδιος στην εντατική του νοσοκομείου, ιδιαίτερα όταν τα παιδάκια αυτά -με το πέρασμα του χρόνου- έρχονταν στον ναό του με τα δικά τους πόδια. Μια φορά, ο πατήρ Δανιήλ μου έλεγε ότι στον ναό ήρθε ένα κοριτσάκι, το οποίο αυτός βάφτισε στον θάλαμο με τα πρόωρα γεννημένα βράφη. Το μωρό τότε ζύγιζε μόνο 600 γραμμάρια και οι γιατροί δεν ήταν αισιόδοξοι για το μέλλον του. Όμως μετά το βάφτισμα η κατάσταση του μωρού άρχισε γρήγορα να βελτιώνεται. Και να, σε ένα χρόνο, το κοριτσάκι μαζί με την ευτυχισμένη μητέρα της ήρθαν στον πατέρα Δανιήλ και η μικρή κιόλας ζήτησε την αγκαλιά του.

Ο πατήρ Δανιήλ πάντα μάθαινε τους ενορίτες του, ιδιαίτερα τις έγκυες γυναίκες, να γνωρίζουν τη διαδικασία έκτακτης βάπτισης από κοσμικούς. Πάντα συμβούλευε τις έγκυες γυναίκες να συμμετέχουν στο ευχέλαιο μόλις μάθουν ότι είναι έγκυες και πριν τον τοκετό. Θεωρούσε ότι η εγκυμοσύνη είναι ιδιαίτερο δώρο και γι’ αυτό οι μητέρες πρέπει ν’ αφιερώνουν, όσο περισσότερο μπορούν, χρόνο στην προσευχή για το επερχόμενο μωρό τους. Ακόμη συμβούλευε τις έγκυες να ψάλλουν τις προσευχές, ώστε το βρέφος να συνηθίσει ν’ ακούει τις προσευχές από την περίοδο που ακόμα βρίσκεται στην κοιλιά της μητέρας του. Πολύ αγανακτούσε σχετικά με τις εκτρώσεις. Ήταν ένθερμος αντίπαλος όλων των εκδηλώσεων αυτού του κακού. Υπάρχει μια περίφημη φωτογραφία, όπου ο πατήρ Δανιήλ περπατάει μπροστά στο πανό διαμαρτυρίας «Φτάνει το σκότωμα!». Όσο μπορούσε, προσπαθούσε να παλεύει αυτό το κακό κι εμένα μ’ ευλογούσε να γράφω άρθρα κατά των εκτρώσεων.

Κατά τη βάπτιση ενός τετράχρονου παιδιού, το οποίο υπέφερε από βαριά και χρόνια πνευμονία, έλαβε χώρα ακόμη ένα θαυμαστό γεγονός. Αμέσως μετά τη βάπτιση, το παιδάκι, για πρώτη φορά τους τελευταίους μήνες, δεν είχε πυρετό και μπόρεσε να κοιμηθεί με ησυχία. Τέτοιες στιγμές ο πατήρ ο ίδιος γινόταν σαν παιδάκι και σχεδόν πετούσε από χαρά. Το πρόσωπό του και τα μάτια του έλαμπαν από ευτυχία γι’ αυτούς τους ανθρώπους και από ευτυχία για τη Θεία προσέγγιση.

Δικαιολογημένα μπορούμε να τον αποκαλέσουμε ως φύλακα της οικογένειας. Συχνά βοηθούσε να συμφιλιωθούν ζευγάρια που μάλωσαν, προσπαθούσε να αποτρέψει το διαζύγιο και την καταστροφή της οικογένειας. Καμιά φορά έκανε τους συζύγους να κάτσουν στο τραπέζι, ενώπιος ενωπίω, και να γράψουν σε χαρτάκια τα αμοιβαία παράπονά τους και ύστερα ο πατήρ μελετούσε κάθε παράπονο ξεχωριστά. Στο τέλος της συνάντησης, συχνά, οι άνθρωποι έβρισκαν κοινό τόπο και συνειδητοποιούσαν ότι οι καυγάδες και οι προσβολές τους ήταν επινοημένες και ασήμαντες. Ο πατήρ Δανιήλ στεναχωριόταν πολύ, όταν διαλύονταν οι οικογένειες και όταν οι σύζυγοι έχαναν την αλληλοκατανόησή τους. Θεωρούσε ότι κάθε διχόνοια μπορεί να επιλυθεί με εμπιστευτική κουβέντα και μάλιστα με προσευχή. Πάντα έλεγε ότι οι σύζυγοι πρέπει να προσεύχονται ο ένας για τον άλλον και για τα παιδιά τους, γιατί η οικογένεια απαιτεί μεγάλες κοπιώδεις προσπάθειες. Η αγάπη είναι κάτι που απαιτεί μακρόχρονη και ένθερμη αφοσίωση. Ο γάμος είναι φωτιά, στην οποία πρέπει να προσθέτουμε καινούργια ξύλα, γιατί αλλιώς θα σβήσει. Εάν το ξεχάσουμε, τότε έρχεται η ψυχρότητα, η πλήξη, η κούραση, αρχίζει η αναζήτηση της πλασματικής ευτυχίας σε άλλα μέρη.

Στην ενορία του ήξερε κάθε οικογένεια. Πολλοί λένε ότι οι συμβουλές του σχετικά με τη δημιουργία και τη διασφάλιση της οικογένειας πάντα ήταν πολύ επιτυχείς. Καμιά φορά μπορούσε να δώσει κάποια αιφνίδιαστική απάντηση και ο άνθρωπος έφευγε απογοητευμένος, γιατί περίμενε ν’ ακούσει από τον ιερέα κάτι πιο συνηθισμένο. Όμως, ύστερα τα πράγματα συνέβαιναν έτσι, ώστε η συμβουλή εκείνη αποδεικνυόταν η πιο κατάλληλη.

Ο πατήρ Δανιήλ πάντα έλεγε ότι για κάθε ερώτημα πρέπει ν’ απευθυνόμαστε στον Κύριο

Μια φορά συνέβη το εξής. Ένας νεαρός έχασε τα λογικά του, από έρωτα για μια κοπέλα. Ήθελε πολύ να παντρευτεί μαζί της, αλλά μέσα του διατηρούσε κάποιες αμφιβολίες. Τότε, ο πατήρ Δανιήλ του πρότεινε να κάνουν μαζί την παράκληση στους Αγίους Πέτρο και Φεβρωνία και μετά, αν αυτή η αμφιβολία περάσει, ας παντρευτεί και αν όχι και ψυχρανθεί, τότε θα καταλάβει ότι δεν πρέπει να παντρευτεί μαζί της. Έκαναν οι δυο τους την παράκληση, προσευχήθηκαν. Ύστερα αυτός ο νεαρός ενημέρωσε τον πατέρα Δανιήλ ότι αμέσως την επόμενη μέρα ξύπνησε και κατάλαβε ότι αυτή η κοπέλα δεν είναι της μοίρας του και δεν πρέπει να την παντρευτεί. Όπως φανερώθηκε αργότερα, η κοπέλα έκανε μάγια για να τον προσελκύσει. Εκείνος ο νεαρός μέχρι τώρα είναι ευγνώμων στον πατέρα Δανιήλ γι’ αυτήν την απόφαση. Με το πέρασμα του χρόνου ο νεαρός παντρεύτηκε και είναι ευτυχισμένος στον γάμο του.

Ο πατήρ Δανιήλ πάντα έλεγε ότι για κάθε ερώτημα πρέπει ν’ απευθυνόμαστε στον Κύριο και ποτέ να μη λαμβάνουμε αποφάσεις χωρίς προσευχή και πίστη.

Ήξερε να θρηνεί με τους θρηνούντες και να χαίρεται με τους χαιρόμενους. Τον πόνο και τις δυστυχίες των ανθρώπων μπορούσε να τα σηκώσει ο ίδιος, για να τους διευκολύνει.

Γι’ αυτό, στη δέκατη επέτειο του θανάτου του πατρός Δανιήλ παρακαλούμε για τις ένθερμες προσευχές σας για την κοίμηση της ψυχής του. Πιστεύουμε ότι και αυτός προσεύχεται για όλους μας στον Ουρανό, στα μέρη του Ουρανίου Πατρός μας, Τον Οποίο τόσο ποθούσε η διψασμένη ψυχή του.