«Ουκρανικό»· ενός κακού, μύρια έπονται.

Αρχιμανδρίτης Χριστόδουλος Αγγελόγλου

«Τις Σου τον χιτώνα, Σώτερ, διείλεν;…» (Άγιος Πέτρος, Πατριάρχης Αλεξανδρείας, 286-305 μ.Χ.)

Το θέμα της Ουκρανίας είναι κατ’αρχάς πολυπαραγοντικό· οφείλεται οπωσδήποτε σε γεωπολιτικές ανακατατάξεις που προωθούν οι ισχυροί της γης (όπως είναι γνωστό, την αυτοκεφαλία τη μεθόδευσε και τη ζήτησε προεκλογικά ο ουνίτης πρ. Πρόεδρος της Ουκρανίας, κ. Ποροσένκο, με τις ευλογίες των Η.Π.Α. και με μια μικρή ομάδα καθαιρεμένων και αυτοχειροτόνητων «Επισκόπων», οι οποίοι ζήτησαν τη συνεργασία των ουνιτών).

Επίσης είναι θέμα «κανονικό», διότι αφορά Συνοδικούς κανόνες· διότι α) ο Αρχιεπίσκοπος Επιφάνιος χειροτονήθηκε από τον πρώην Πατριάρχη Κιέβου, Φιλάρετο, ο οποίος λόγω πρόκλησης σχίσματος καθαιρέθηκε το 1992 και αναθεματίστηκε από το Πατριαρχείο Ρωσίας. Μάλιστα, η καθαίρεσή του και ο αναθεματισμός του ενεκρίθησαν και υπό του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου και υπό των άλλων Πατριαρχείων. β) Αποτελεί παράνομη και αντικανονική παρέμβαση στα εσωτερικά της Εκκλησίας και του Πατριαρχείου Ρωσίας, στο οποίο από το 1686 έχει περιέλθει η Ουκρανική Εκκλησία με τη σύμφωνη γνώμη και έγκριση και του Οικουμενικού Πατριαρχείου και των άλλων Πατριαρχείων. γ) Αγνοήθηκε παντελώς η μόνη κανονική Εκκλησία της Ουκρανίας, η υπό τον Αρχιεπίσκοπο Ονούφριο, τον οποίο όλα τα Πατριαρχεία και οι Αυτοκέφαλες Εκκλησίες αναγνώριζαν και μνημόνευαν στα δίπτυχά τους. δ) Αποτελεί παράνομη και αντικανονική πράξη, η -με μια δήλωση του Φαναρίου- αποκατάσταση του καθαιρεμένου και αφορισμένου (υπό του Πατριαρχείου Ρωσίας) για πρόκληση σχίσματος Αρχιερέως Φιλαρέτου (Πατριάρχου Κιέβου), δεδομένου ότι οι Ιεροί Κανόνες σαφώς ορίζουν ότι δεν υφίσταται το «έκκλητο», ότι δηλαδή δεν μπορεί να αποκαταστήσει τον αφορισμένο οποιαδήποτε άλλη Πατριαρχική Σύνοδος, παρά μόνον μια Οικουμενική πλέον συνελθούσα Σύνοδος.

Το θέμα της Ουκρανίας είναι όμως και πνευματικό θέμα, με οδυνηρές κοινωνικές συνέπειες, αφού προκαλείται σχίσμα στην Ορθόδοξη Εκκλησία (πράγμα που θεωρείται ως η μεγαλύτερη αμαρτία), και στην τοπική κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας κηρύσσεται πλέον κανονικός διωγμός από τις ουκρανικές κρατικές αρχές, από την ουκρανική αστυνομία, με την σύμπραξη των άθεων και φανατικών Ουκρανών εθνικιστών· και φυσικά, με πρωτοστάτες τους σχισματικούς της νέας δομής, στην οποία εχαρίσθη η Αυτοκεφαλία.

Εμείς, λόγω της εντολής της προς τον πλησίον αγάπης, είμεθα υποχρεωμένοι να συμπαρασταθούμε στην υπό διωγμό κανονική Εκκλησία της Ουκρανίας και φυσικά να συνταχθούμε με το Πνεύμα της Αληθείας. Σημειώνουμε ότι η εν διωγμώ τιθεμένη κανονική Εκκλησία της Ουκρανίας -υπό τον Αρχιεπίσκοπο Ονούφριο- απαριθμεί τα 4/5 του ουκρανικού λαού, 100 σχεδόν Αρχιερείς των τοπικών εκκλησιών, 12.500 ενορίες και 258 ιερές μονές με 5.000 περίπου μοναχούς και μοναχές!

Οι Αρχιερείς της κανονικής Εκκλησίας προπηλακίζονται και τους ασκούνται τρομερές πιέσεις, για να προσχωρήσουν στη σχισματική εκκλησία. Το ίδιο ακριβώς υφίστανται και οι χιλιάδες Ιερείς που βιώνουν την κατάσχεση και την αρπαγή των Ιερών Ναών των χιλιάδων ενοριών, τον προπηλακισμό των ιδίων και των πιστών που ξυλοκοπούνται και εγκαταλείπουν τους Ναούς και τις ενορίες τους. Οι Ναοί αδειάζουν, γιατί οι πιστοί δεν απαρνούνται την κανονική τους Εκκλησία. Οι εκατοντάδες Ιερές Μονές κατάσχονται, αρπάζονται και δέχονται από τους σχισματικούς λυσσαλέο πόλεμο, δέχονται τελεσίγραφα διά των οποίων τους τίθεται το αδιέξοδο πρόβλημα ότι πρέπει ή να προσχωρήσουν στην ουκρανική σχισματική δομή ή να εγκαταλείψουν τις μονές της μετανοίας τους!! Την ίδια στιγμή που όλα αυτά διαδραματίζονται στους εν Χριστώ αδελφούς μας στην κανονική Εκκλησία της Ουκρανίας, στην Ελλάδα ήρθαν με διατεταγμένη υπηρεσία, οι δύο μοναδικοί αποσχισθέντες Αρχιερείς από την κανονική Ορδόθοξη Εκκλησία της Ουκρανίας και προσχωρήσαντες στη σχισματική Εκκλησία, ο Βίνιτσας Συμεών και ο Περιεγεσλάβ Αλέξανδρος.

Από 9-15 Νοεμβρίου 2019 σε μια αστραπιαία «προσκυνηματική» τους περιοδεία στην Ελλάδα (που θα τη ζήλευαν ακόμα και οι… Rolling Stones!), επισκέφθηκαν τα μεγαλύτερα προσκυνήματα, ιερές μονές, έχοντας μαζί τους συνεργεία φωτογράφων και βιντεοληπτών, που δεν έχαναν στιγμή που να μην την καλύψουν. Όλο αυτό το «θέατρο» αποσκοπούσε στην προβολή αυτού του υλικού στην Ουκρανία και μαζί με δημοσιογραφικά άρθρα, να δείξουν στη συντριπτική πλειοψηφία των εκατομμυρίων πιστών ότι η Εκκλησία της Ελλάδος αποδέχεται ως κανονική, τη σχισματική δική τους δομή.

Αγαπητοί μας αδελφοί, έχει παρατηρηθεί προσφάτως ότι οι Έλληνες είναι πολύ επιρρεπείς αποδέκτες στα κάθε είδους θαύματα. Εμείς όμως σας δηλώνουμε ότι μεγάλα «θαύματα», όπως να μετατρέπεται εν μιά νυκτί μια κανονική εκκλησία σε σχισματική και παραλλήλως μια σχισματική αφορισμένων, καθαιρεμένων και αυτοχειροτόνητων να γίνεται «κανονική», τέτοια «θαύματα» ούτε τα πιστεύουμε ούτε τα αποδεχόμεθα, έστω κι αν «άγγελος εξ ουρανού» είναι ο θαυματοποιός τους.

Επίσης ούτε παρόμοια «θαύματα» πιστεύουμε, όπου αιρετικές ομολογίες καθίστανται δήθεν «εκκλησίες», τη στιγμή που οι Οικουμενικές Σύνοδοι με εκατοντάδες θεοφόρους και θεόπτες Πατέρες, όρισαν στο Σύμβολο της Πίστεως ότι πιστεύουμε «εις μίαν Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν», ούτε φυσικά «θαύματα» δήθεν αγάπης και εναγκαλισμού μετά αιρετικών πιστεύουμε (που προωθούν την παναίρεση του οικουμενισμού).

Κατ’αρχήν, λοιπόν, θέλουμε να πούμε ότι συντασσόμεθα με την πνευματική θεώρηση πολλών Αρχιερέων της Ελλαδικής μας Εκκλησίας, οι οποίοι δημοσίως και εγγράφως έχουν αποφανθεί (όπως λ.χ. ο Άγιος Κυθήρων, ο Άγιος Πειραιώς κ.α.), αλλά κυρίως συντασσόμεθα με τα όσα αναφέρει ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας γι’αυτό το θέμα, στην από 14 Ιανουαρίου 2019 επιστολή Του προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη, κ. Βαρθολομαίο, με τίτλο: «Προβληματισμός της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας για το ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα», την οποία παραθέτουμε κάτωθι. ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

Είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι στην Εκκλησία του Χριστού πνέει πνεύμα διχαστικό, διαιρετικό και σχισματικό, δηλ. πνεύμα εντελώς αντίθετο με το αγαθό και ευάρεστο θέλημα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, της Κεφαλής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, που θέλει: «ίνα πάντες εν ώσι…» (Ιωαν.ΙΖ΄). Είναι δε χαρακτηριστικό το εναγώνιο παράπονο του Αρχηγού και μόνου αληθινού Αρχιερέως της Εκκλησίας: «37… ποσάκις ηθέλησα επισυναγαγείν τα τέκνα σου ον τρόπον επισυνάγει όρνις τα νοσσία εαυτής υπό τας πτέρυγας, και ουκ ηθελήσατε. 38 ιδού αφίεται υμίν ο οίκος υμών έρημος…» (Ματθ. κγ΄). Δυστυχώς, αυτό το πνεύμα διαίρεσης θα κορυφώνεται συν τω χρόνω· οικουμενισμός, νομιμοποίηση ετερόδοξων ομολογιών και μετατροπή τους σε εκκλησίες!!, δημιουργία αντικανονικών Αυτοκεφάλων εκκλησιών!! Και «μείζω τούτων όψει»!!

Οι ισχυροί της γης διαμορφώνουν τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις ενάντια στα έθνη και προσπαθούν να συμπεριλάβουν έθνη και χώρες (που στο πρόσφατο παρελθόν ήταν υπό την επιρροή της Σοβιετικής Ένωσης και Ρωσίας), στην εντελώς ΑΘΕΗ και  ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ, ΝΑΤΟ κ.λ.π. Στις νέες δημιουργούμενες συνθήκες, έχει ανατεθεί σε κάποιους να αναλάβουν τις εκκλησίες, ώστε να συμμορφωθούν με τα νέα δημιουργούμενα δεδομένα και να συμβάλουν όχι στην ενότητα της Εκκλησίας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, αλλά στην ΑΘΕΗ και ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ δημιουργούμενη Ευρωπαϊκή Ένωση. Δυστυχώς όλα τελούνται κάτω από το δίκαιο παραχωρητικό θέλημα του Θεού. Ίσως οι αγαπώντες το αγαθό και ευάρεστο θέλημα του Θεού να αντιδρούμε, να διαμαρτυρόμεθα, να αγωνιζόμαστε για την επικράτησή του. Ο Κύριος όμως είπε: «ο αδικών αδικησάτω έτι, και ο ρυπαρός ρυπαρευθήτω έτι, και ο δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω έτι, και ο άγιος αγιασθήτω έτι» (Αποκ.κβ΄,11). Ας έχουμε υπόψη μας και τα ειρημένα υπό του Αποστόλου Παύλου σε εμάς τους Έλληνες: «…ακούω σχίσματα εν υμίν υπάρχειν, και μέρος τι πιστεύω· 19 δει γαρ και αιρέσεις εν υμίν είναι, ίνα οι δόκιμοι φανεροί γένωνται εν υμίν» (Α΄ Κορινθ. κεφ.ΙΑ΄,18-19). Βοηθούν, λοιπόν, και οι αιρέσεις που γίνονται, για να γνωρίζει σιγά σιγά το πλήρωμα της Εκκλησίας, όλους αυτούς που αγαπούν ειλικρινά τον Θεό και σταθερά κοιτούν μόνο προς το θέλημά Του, και να τους ξεχωρίζει από εκείνους που ενεργούν ανάλογα με τα προσωπικά τους θελήματα και συμφέροντα.

Όσον αφορά τη μεθόδευση της νομιμοποίησης της νέας αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ουκρανίας, να γνωρίζετε ότι έγινε, προκειμένου δυστυχώς να εγκλωβισθεί η Εκκλησία της Ελλάδος, να απομονωθούν Αρχιερείς ενεργούμενοι υπό Πνεύματος Αγίου και να σχισθεί η αγάπη και η ενότητα του Ελληνικού Ορθοδόξου Λαού από τον αγνό Ορθόδοξο Ρωσικό Λαό και από το Ρωσικό Πατριαρχείο. Να είσθε απόλυτα σίγουροι ότι «ενός κακού, μύρια έπονται». Τώρα έρχεται η σειρά… να σχισθεί η αγάπη και η ενότητα του Ελληνικού Ορθόδοξου Λαού από τον αγνό Ορθόδοξο Σερβικό Λαό και από το Πατριαρχείο Σερβίας, με την αναγνώριση αυτοκεφαλίας της σχισματικής εκκλησίας των Σκοπίων, ως πλέον «Εκκλησίας Βόρειας Μακεδονίας», μία αναγνώριση την οποία φυσικά με τίποτα δεν δέχεται το Πατριαρχείο Σερβίας και ήδη συντάσσεται με το Πατριαρχείο της Ρωσίας. Ήδη όμως και δυστυχώς γίνονται διεργασίες και στην Εκκλησία της Τσεχίας, η οποία αντιδρά και δεν αναγνωρίζει τον σχισματικό Επιφάνιο.

Θα παραθέσουμε μόνο το πνεύμα ενός Πατριάρχου, διαδόχου του Αποστόλου Μάρκου και των Αγιωτάτων Πατριαρχών Αλεξανδρείας, Αγίου Πέτρου, Μ. Αθανασίου κ.α., ώστε να κατανοήσετε τον Λόγο ον «ο Ιησούς ελάλησε τοις όχλοις και τοις μαθηταίς αυτού λέγων· επί της Μωσέως καθέδρας εκάθισαν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι. 3 πάντα ουν όσα εάν είπωσιν υμίν τηρείν, τηρείτε και ποιείτε, κατά δε τα έργα αυτών μη ποιείτε· λέγουσι γαρ, και ου ποιούσι» (Ματθ. κεφ.ΚΓ΄,1-3).

Δείτε, λοιπόν, στο κάτωθι βίντεο το Πνεύμα του νυν Πατριάρχου Αλεξανδρείας, κ. Θεοδώρου Β΄, ως προς τη θέση του για το ουκρανικό ζήτημα, ενθυμούμενοι το υπό του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου ρηθέν: «το μην κρίνετε ίνα μη κριθήτε, περί βίου εστίν, ου περί πίστεως»!

​

Αγαπητοί μας εν Χριστώ αδελφοί και φίλοι, μνημονεύετε πλέον το γεγραμμένο: «ουαί την γην και την θάλασσαν, ότι κατέβη ο διάβολος προς υμάς έχων θυμόν μέγαν, ειδώς ότι ολίγον καιρόν έχει…. και ωργίσθη ο δράκων επί τη γυναικί, και απήλθε ποιήσαι πόλεμον μετά των λοιπών του σπέρματος αυτής, των τηρούντων τας εντολάς του Θεού και εχόντων την μαρτυρίαν Ιησού» (Αποκ.ΙΒ΄12, 17).

Το μοναδικό φάρμακο στην επικράτηση του αντικειμένου στη γη, είναι η διά του θείου έρωτος εγκαθίδρυση της εντός ημών ούσης Βασιλείας του Θεού, για την οποία ο Θεός εσαρκώθη και θυσιάσθηκε. Το Ευαγγέλιό Του (το χαρούμενο άγγελμα και μήνυμα), δεν αφορά καμμία επί γης (πριν την Β΄ Παρουσία) βασιλεία Του, αλλά αφορά την εγκαθίδρυση αυτής της εντός ημών Βασιλείας Του, και ΑΥΤΗΝ μας έδωσε εντολή να ζητάμε εξ’όλης της ψυχής μας, ης γένοιτο ημάς επιτυχείν, διά πρεβειών της Κυρίας ημών Θεοτόκου, των οσίων και θεοφόρων Πατέρων και Μητέρων ημών, μαρτύρων, ομολογητών,… ΑΜΗΝ.

Ε Π Ι Λ Ο Γ Ο Σ

Όταν η «Μητέρα» μας (Εκκλησία) είναι στοργική προς τα παιδιά της και μαζί με τον Ουράνιο ΠΑΤΕΡΑ συνάζουν αυτά ως η όρνις τα εαυτής νοσσία, τότε και εμείς της εμπιστευόμεθα τη ζωή μας και τη ζωή των αδελφών μας. Όταν όμως φέρεται σαν μητριά και διώχνει τα κανονικά παιδιά της και υιοθετεί νόθα, εμείς συνεχίζουμε αφενός μεν να την αγαπάμε –δεδομένου, ότι η Αγάπη ουδέποτε εκπίπτει-, αφ’ετέρου δεν συμφωνούμε με ενέργειες και λόγους της εναντίον των κανονικών αδελφών μας, επειδή η Αγάπη «ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία» (Α΄ Κορινθ.ιγ΄,6). Συμπαρατασσόμεθα απολύτως με τα κανονικά μας αδέλφια, που διώκονται εκεί όπου η ΘΗΒΑΪΔΑ του ΒΟΡΡΑ ανέδειξε τους μεγάλους αγίους στάρετς και δημιούργησε το μεγαλύτερο μοναστικό κέντρο βορρά και δύσης. Διά δε της αγάπης, η καρδιά μας «πάντα πιστεύει, πάντα υπομένει, πάντα ελπίζει» ότι ο Θεός και εμάς και τη Μητέρα μας θα φωτίσει, να δούμε το αγαθό και ευάρεστο θέλημά Του, ώστε να το αγαπήσουμε και να ζητήσουμε να βασιλεύσει εντός ημών.