Η παρουσία της Ορθοδοξίας στην Ινδία

Συγγραφέας – Σεργκέι Βίκτοροβιτς Σολοβιόβ, Καθηγητής του Ιερατικού Σεμιναρίου στη Σαμάρα με master στη Θεολογία.

Η παρουσία της Ορθοδοξίας στην Ινδία είναι ακόμα μικρή και σχεδόν απαρατήρητη. Είναι, επίσης, περιορισμένη, λόγω πενιχρού ιεραποστολικού ενδιαφέροντος της Οικουμενικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στη διάρκεια όλης της Ιστορίας, προς τη μακριά ευρισκόμενη και ελάχιστα γνωστή στον ορθόδοξο κόσμο Ινδία. Για την ενημέρωσή σας, παρουσιάζουμε μια σύντομη ανασκόπηση της σύγχρονης Ορθοδοξίας στην Ινδία και την αξιολόγηση του ιεραποστολικού δυναμικού σ’ αυτήν τη χώρα.

Τον 1ο αιώνα στην Ινδία κήρυξε το Ευαγγέλιο ο Απόστολος Θωμάς, όμως τον 5ο αιώνα οι χριστιανοί της Ινδίας ακολούθησαν τον Νεστοριανισμό. Από τον 16ο αιώνα στην Ινδία μετέβησαν Καθολικοί ιεραπόστολοι, λίγο αργότερα Αγγλικανοί και μετά πολλοί Προτεστάντες κήρυκες. Όλοι αυτοί είναι αρκετά δραστήριοι και σήμερα. Η πρώτη ιεραποστολή του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης οργανώθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα (!), δηλαδή ύστερα από 13 αιώνες, από τη στιγμή που οι Ινδοί αποκόπηκαν από την Ορθόδοξη Εκκλησία, τον 5ο αιώνα.

Προς το παρόν, η παρουσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι εμφανής στη Δυτική Βεγγάλη, στην περιοχή του Τσαντραπούρ (κρατίδιο Μαχαράστρα), στο Δελχί, καθώς και στα κρατίδια της Γκόα και του Άντρα Πραντές. Οι ορθόδοξοι ιεραπόστολοι θα ήθελαν να ιδρύσουν καινούργιες ενορίες σε κάθε πολιτεία της Ινδίας, όμως είναι σχεδόν αδύνατο να το πράξουν, με τα δεδομένα της ισχύουσας νομοθεσίας στην Ινδία. Πριν λίγο καιρό αυτό ήταν πιο εφικτό, αλλά το ευνοϊκό χρονικό διάστημα παρήλθε. Σήμερα μόνο Ινδοί πολίτες μπορούν να ιδρύουν ενορίες χωρίς εμπόδια και ν’ ασχολούνται με ιεραποστολικό έργο.

Ελληνική ιεραποστολή στη Δυτική Βεγγάλη. Στη Δυτική Βεγγάλη, με κέντρο την Καλκούτα, δρα η ιεραποστολή της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η ιεραποστολή ξεκίνησε τις δραστηριότητές της ακόμα από το 1812, για να τις παύσει κατά το μέσον του 19ου αιώνα και να τις ξαναρχίσει μόνο το 1980. Ο ιεραπόστολος πατήρ Αθανάσιος (Αντελής) κήρυττε τον λόγο του Θεού, γυρίζοντας τα χωριά με τη Βίβλο στα χέρια. Μετά από τον θάνατό του, το 1990, είχαν μείνει 24 κοινότητες. Με τα δεδομένα του 2004, έχουν απομείνει 16 κοινότητες, που αποτελούνται από 5.000 πιστούς, 10 ιερείς και 2 διακόνους. Είναι γνωστό ότι μεταξύ τους υπάρχουν και Ινδοί. Μετά από τον θάνατο του πατρός Αθανασίου, οι ιεραποστολικές δραστηριότητες έχουν μειωθεί. Το αποδεικνύει το γεγονός ότι στον ιερέα Κλίμεντ Νεχαμαΐα, Ινδό ιεραπόστολο της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, απευθύνθηκαν μερικοί άνθρωποι από τη Δυτική Βεγγάλη, συμπεριλαμβανομένων και κάποιων από την Καλκούτα, για να ενταχθούν στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία (Ρ.Ο.Ε. στη συνέχεια) δεν έχει ακόμα συνάψει επίσημη συνεργασία με την ελληνική ιεραποστολή, κάτι που δεν πρόκειται να συμβεί και στο εγγύς μέλλον, λόγω της διακοπής της ευχαριστιακής επικοινωνίας μεταξύ της Ρ.Ο.Ε. και του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης. Αυτό το σχίσμα εντός της Εκκλησίας εξασθενίζει ουσιαστικά τη δύναμη του ιεραποστολικού έργου, γεγονός το οποίο διαπιστώνουμε με θλίψη.

Έλευση της Ρ.Ο.Ε. μέσω της Πρεσβείας της Ρωσίας στο Δελχί. Στην πρωτεύουσα της Ινδίας υπάρχει η ορθόδοξη ενορία του Αγίου Αποστόλου Θωμά. Το παρεκκλήσι βρίσκεται μέσα σ’ ένα από τα κτήρια της Ρωσικής Πρεσβείας. Τα εγκαίνια της ενορίας έγιναν με τις διπλωματικές προσπάθειες της Ρ.Ο.Ε., καθώς και με την υποστήριξη της Ρωσικής Κυβέρνησης. Είναι γνωστό ότι η ανακοίνωση για την οικοδόμηση ενός μεγάλου Ναού στην περιοχή της Ρωσικής Πρεσβείας έγινε πριν από 10 χρόνια. Όμως τα έργα δεν έχουν ξεκινήσει ακόμα και ούτε πρόκειται να ξεκινήσουν σύντομα. Πέρσι, με την προσθήκη ενός ακόμα δωμάτιού, ο χώρος του παρεκκλησιού επεκτάθηκε. Και φέτος εκεί θα συναρμολογηθεί ένα εικονοστάσι, που αγοράστηκε με δωρεές.

Οι ενορίτες αποτελούνται, πρωτ’ απ’ όλα, από Ρώσους πολίτες, που βρέθηκαν στην Ινδία, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Κυρίως είναι οι υπάλληλοι της Πρεσβείας, αλλά και άλλοι Ρώσοι, που μόνιμα ή προσωρινά διαμένουν στην Ινδία. Ως πρώτος προϊστάμενος της εκκλησίας, που έλαβε την άδεια να διαμένει μόνιμα και να λειτουργεί, διορίστηκε ο πρωτοπρεσβύτερος Ντμίτρι Κουλακόβ. Ο βασικός σκοπός του προϊσταμένου είναι να εκκλησιάζει του υπαλλήλους της Πρεσβείας, τους Ρώσους τουρίστες και τους πιστούς, που έχουν εγκατασταθεί στην Ινδία. Εκτός τούτου, ο προϊστάμενος της ενορίας στο Δελχί επισκέπτεται και άλλες μεγάλες πόλεις της Ινδίας, καθώς και το Μπαγκλαντές και το Νεπάλ, για εκκλησιασμό των πιστών.

Ορθόδοξη κοινότητα στην Γκόα. Το 2013, στο κρατίδιο της Γκόα δημιουργήθηκε η ορθόδοξη κοινότητα της Ρωσικής Εκκλησίας, χάρη στις επισκέψεις από Ρώσους ιερείς. Η κοινότητα ενώνει ορθοδόξους πιστούς από διάφορες χώρες, αλλά κατά πλειοψηφία είναι από τη Ρωσία. Είναι άνθρωποι, που για διάφορους λόγους βρέθηκαν στην Ινδία κι έχουν επιθυμία να εκκλησιάζονται. Στην Γκοά δεν υπάρχει μόνιμος ιερέας και οι ακολουθίες τελούνται όταν έρχεται κάποιος ορθόδοξος ιερέας από τη Ρωσία. Σήμερα η κοινότητα μειώθηκε, σε σύγκριση με το 2013. Η κοινότητα θα ήθελε να χτίσει το ναό, αλλά ακόμα δεν δύναται να το κάνει, χωρίς άδεια των αρχών της Ινδίας. Επί του παρόντος, ο ιερέας Ντμίτρι Κουλακόβ ασχολείται με τον εκκλησιασμό αυτής της κοινότητας.

Ιεραποστολή της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας εκτός Ρωσίας (στη συνέχεια Ρ.Ο.Ε.ε.Ρ) στο κρατίδιο Άντρα Πραντές. Πρόσφατα φανερώθηκαν οι καρποί του ιεραποστολικού έργου της Ρ.Ο.Ε.ε.Ρ στην πολιτεία Άντρα Πραντές. Είναι γνωστό ότι ο ιερέας της Ρ.Ο.Ε.ε.Ρ, ο πατήρ Αθανάσιος Κονέ, προϊστάμενος του Ναού της Εικόνας της Παναγίας των Ιβήρων στη Χαβάη, καθώς και ο πατήρ Εφραίμ από την Αλάσκα, είχαν επισκεφτεί την Ινδία τον Σεπτέμβριο του 2018. Μετά συνέχισαν την κατήχηση προτεσταντών εξ αποστάσεως. Στο τέλος του 2019 αυτοί οι ιερείς επανήλθαν στην Ινδία, για να δεχτούν μια ομάδα πιστών στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Τότε στην Εκκλησία προσήλθαν 47 προτεστάντες πάστορες, συμπεριλαμβανόμενου του Δρ. Ουέσλε και μερικών πιστών. Τη στιγμή της βαπτίσεως ο Δρ. Ουέσλε, που ήταν παλιός γνωστός του πατρός Αθανασίου, ήταν ένας από τους πιο αξιοσέβαστους ανάμεσα στους προτεστάντες. Οι πάστορες έγιναν κοσμικοί και συνέχισαν το έργο τους ως επίτροποι των κοινοτήτων. Τον πρώτο καιρό η επιτυχία της ορθόδοξης ιεραποστολής είναι καταπληκτική. Οι προτεστάντες έγιναν ορθόδοξοι και είναι έτοιμοι να φέρουν και άλλους στην Ορθόδοξη Εκκλησία, ακόμη και όταν δεν έχουν ακολουθίες στη μητρική τους γλώσσα, Τελούγκου, δεν έχουν βιβλία, καθώς και παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι πιστοί από χωριά δεν γνωρίζουν Αγγλικά ή κάποια άλλη γλώσσα. Οι ιερείς ιεραπόστολοι της Ρ.Ο.Ε.ε.Ρ δεν μπορούν να διαμένουν μόνιμα στην Ινδία, επειδή χρειάζεται μια ειδική «ιεραποστολική βίζα», την οποία είναι πάρα πολύ δύσκολο να εκδώσει κανείς. Προς το παρόν, μπορούμε μόνο να ευελπιστούμε ότι οι ιεραπόστολοι θα διορθώσουν τις ατέλειες του έργου τους και θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητα της ιεραποστολής εξ αποστάσεως.

Ινδική ιεραποστολή της Ρ.Ο.Ε. με κέντρο το Τσαντραπούρ. Στην καρδιά της Ινδίας, στο κρατίδιο Μαχαράστρα, ο εφημέριος ιερέας της Ρ.Ο.Ε. είναι ο Κλίμεντ Νεχαμαΐα. Είναι Ινδός στην καταγωγή και απόφοιτος της Εκκλησιαστικής Ακαδημίας της Αγίας Πετρούπολης, μιλάει πολύ καλά τα Ρωσικά. Η ιστορία του ιεραποστολικού έργου σ’ αυτούς τους τόπους ξεκινά από τον πρώην αγγλικανό επίσκοπο, Δρ. Πολύκαρπο (Ρόχαν) Νεχαμαΐα, αδερφό του ιερέα Κλίμεντ. Το 2011 αυτός ο Ινδός αγγλικανός επίσκοπος και ιεραπόστολος έλαβε την απόφαση να γίνει ορθόδοξος κι έγραψε επιστολές σε μερικές Τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες. Το 2012 ήρθε στο Τσαντραπούρ από τη Ρωσία ο ιερέας Στανισλάβ Ρασπούτιν και δέχτηκε τον Πολύκαρπο και πέντε ινδικές κοινότητες στην Ορθόδοξη Εκκλησία (γύρω στα 160 άτομα). Ο Πολύκαρπος προετοιμάστηκε με επιμέλεια για το πέρασμά του στην Ορθοδοξία. Θ’ αναφέρουμε τις εντυπώσεις του πατρός Γεωργίου Μαξίμοφ:

«Ο Πολύκαρπος, που ήταν προτεστάντης εκ γενετής, πριν από πέντε χρόνια αισθάνθηκε την απουσία πληρότητας στον προτεσταντισμό, άρχισε να μελετά για τον χριστιανισμό και τελικά πείστηκε για τη γνησιότητα της Ορθοδοξίας. Πλην τούτου, έπεισε άλλους 250 προτεστάντες και όλα αυτά τα χρόνια τούς κατηχούσε στην ορθόδοξη πίστη, κάνοντας ταυτόχρονα προσπάθειες να τον ακούσουν οι αντιπρόσωποι της Ορθόδοξης Εκκλησίας και να τους δεχτούν στους κόλπους της [...] Μου κάνει εντύπωση πώς οι άνθρωποι, που δεν ήταν μέλη της Εκκλησίας, μπορούν να ξέρουν τα πάντα για μας τόσο καλά [...] Είναι κάποιο θαύμα. Και όχι μόνο να ξέρουν, αλλά και να τα πιστεύουν ειλικρινά και να περιμένουν το πότε θα τους δεχτούν στην Ορθοδοξία»^[1].

Το 2013 ο Μητροπολίτης της ανατολικής Αμερικής και της Νέας Υόρκης, ο κ. Ιλαρίων (Καπράλ), επικεφαλής της Ρ.Ο.Ε.ε.Ρ, πρότεινε να χειροτονήσει ιερέα τον Πολύκαρπο. Ο Πολύκαρπος παρακολούθησε κατηχητικά μαθήματα στη Μπανγκόκ, από τον Αρχιμανδρίτη Όλεγκ (Τσερεπάνιν), αλλά η χειροτονία τελικά δεν τελέστηκε, επειδή κάποιος, που είχε επικοινωνία με τον Πολύκαρπο, είπε στον Μητροπολίτη Ιλαρίωνα ότι ο Πολύκαρπος ψάχνει να χειροτονηθεί σε άλλα θρησκεύματα. Ο Πολύκαρπος, όμως, είπε ότι είναι ψέμα και πρότεινε να τον εξετάσουν. Τελικά, η χειροτονία δεν έγινε. Οι Ρώσοι ιερείς-ιεραπόστολοι είχαν επισκεφθεί ξανά τον τόπο το 2013 και το 2014, αλλά η κοινότητα εξακολούθησε να μην έχει μόνιμο ιερέα. Ο Πολύκαρπος δεν έχανε χρόνο και συνέχισε να μαθαίνει στους ενορίτες την εκκλησιαστική ζωή, να διδάσκει στους πιστούς την ορθόδοξη πίστη, να τελεί μικρές ακολουθίες με ανάγνωση των ψαλμών στη μητρική του γλώσσα, τη Μαράτχι.

Το 2014 ο Κλίμεντ, αδελφός του Πολυκάρπου, πήγε να σπουδάσει στο Εκκλησιαστικό Σεμινάριο στην Αγία Πετρούπολη. Εκεί είχε δύσκολο εγκλιματισμό και οι γιατροί ήταν σχεδόν έτοιμοι να τον στείλουν πίσω στην Ινδία. Τον χειμώνα του 2016 είχε έρθει στην Αγία Πετρούπολη η σύζυγος του Πολυκάρπου, η Κατερίνα, για να συνάψουν εκκλησιαστικό γάμο. Το Μυστήριο τελέστηκε από τον πρώην Πρύτανη της Εκκλησιαστικής Ακαδημίας της Αγίας Πετρούπολης, τον Αρχιεπίσκοπο Αμβρόσιο. Το 2018, κατά την εορτή της Πεντακοστής, ο Πρύτανης της Ακαδημίας χειροτόνησε ιερέα τον Ινδό φοιτητή.

Το καλοκαίρι του 2018 ο ιερέας Κλίμεντ πήγε στην Ινδία, όπου συνέχισε το ιεραποστολικό έργο του, το οποίο δεν σταματούσε ακόμη και όταν σπούδαζε στην Αγία Πετρούπολη. Στα χρόνια, που ο Κλίμεντ ήταν φοιτητής, κατάφερε να μεταφράσει στη μητρική του γλώσσα, τη Μαράτχι, τις Ώρες, τη Λειτουργία του Αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου, τα τροπάρια με κοντάκια Κυριακών και Δωδεκάορτου, το Μυστήριο Βαπτίσεως, καθώς και τον Μεγάλο Αγιασμό. Τα κείμενα αυτά ήδη χρησιμοποιούνται και υπάρχει μεγάλη ανάγκη να εκδοθούν μαζικά.

Ο ιερέας Κλίμεντ πραγματοποιεί ιεραποστολικά ταξίδια σχεδόν σε όλη την Ινδία. Τον προσκαλούν διάφορες κοινότητες προτεσταντών, οι οποίοι θέλουν να γίνουν ορθόδοξοι. Μεγάλος αριθμός πιστών ετοιμάζεται να εισέλθει στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Για τους ετερόδοξους, το γεγονός ότι θα γίνουν ορθόδοξοι σημαίνει να συμπληρώσουν την πίστη τους στον Χριστό και να δεχτούν την πληρότητα των δώρων του Αγίου Πνεύματος. Επίσης, με πολλή προσοχή τελείται το ιεραποστολικό έργο και στο περιβάλλον των μη χριστιανών, μέσα σε συνθήκες επιφυλακτικότητας, από μέρους της ινδουιστικής πλειοψηφίας.

Προς το παρόν, ο ιερέας Κλίμεντ Νεχαμαΐα ασχολείται με τις ιεραποστολικές δραστηριότητες, χάρη στην υποστήριξη ορθοδόξων πιστών στη Ρωσία. Το δίκτυο αρωγής οργανώθηκε μέσω ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Vkontakte και το Facebook («Дело апостола Фомы»), καθώς και το Instagram (orthodoxindia). Οι Ινδοί ορθόδοξοι έχουν ανάγκη από τα πιο βασικά πράγματα για την πλήρη λειτουργία της Εκκλησίας τους, δηλαδή δεν διαθέτουν ούτε ναό ούτε κοιμητήριο ούτε αυτοκίνητο, για να επισκέπτονται άλλες ορθόδοξες κοινότητες.

Το ιεραποστολικό έργο στην Ινδία συνοδεύεται από διάφορα θεϊκά σημάδια. Ένα απ’ αυτά μας αναφέρει ο ιερέας Κλίμεντ:

«Ένα αγόρι 12 χρονών νόσησε με πολιομυελίτιδα. Ο πατέρας του τον έφερε αγκαλιά στον ναό, επειδή το παιδί δεν μπορούσε να περπατάει. Οι γονείς μάς παρακάλεσαν να προσευχηθούμε κι εμείς αρχίσαμε να κάνουμε προσευχή. Το παιδί δεν θεραπεύτηκε αμέσως, όχι. Όμως, με το πέρασμα του χρόνου έγινε καλύτερα. Τώρα το αγόρι περπατάει μόνο του, χωρίς καμία βοήθεια. Ο πατέρας, η μητέρα του και το ίδιο το παιδί βαφτίστηκαν ορθόδοξοι. Οι άνθρωποι εδώ, στην αρχή, νομίζουν ότι ο Κύριος είναι ένας από τους πολλούς θεούς, μετά ότι Αυτός είναι ο πιο σπουδαίος θεός και μόνο στο τέλος συνειδοτοποιούν ότι είναι ο μοναδικός Θεός. Είναι μεγάλη διαδικασία».

Βάσει ιστορικών παραδειγμάτων της ορθόδοξης ιεραποστολής στην Ιαπωνία, στην Κίνα, στην Κορέα και στην ήπειρο της Αφρικής, μπορούμε να πούμε ότι η ορθόδοξη ιεραποστολή εισχωρεί στην καρδιά του λαού και ριζώνει εκεί, μόνο όταν με ιεραποστολικές δραστηριότητες αρχίζουν ν’ ασχολούνται οι ντόπιοι κάτοικοι, που έχουν κατηχηθεί στην πίστη κι έχουν φωτισθεί από το Άγιο Πνεύμα. Η ιεραποστολή στη μητρική γλώσσα με γνώση του πολιτισμού είναι απαραίτητη και σημαντική προϋπόθεση, για το κήρυγμα του λόγου του Θεού.

Σήμερα οι πιο ευνοϊκές συνθήκες για τη γνωριμία των Ινδών με την ορθόδοξη πίστη είναι στην καρδιά της Ινδίας, στην ορθόδοξη κοινότητα της πόλης Τσαντραπούρ, στο κρατίδιο της Μαχαράστρα. Στη θετική εξέλιξή τους συμβάλλει το γεγονός ότι οι πολίτες της Ινδίας δεν χρειάζονται να λαμβάνουν κάποια επιπλέον άδεια για ιεραποστολικές δραστηριότητες, σε σύγκριση με τους ξένους ιεραποστόλους, που χρειάζονται «ιεραποστολική βίζα». Μερικές φορές οι Ρώσοι ιεραπόστολοι θεωρούν ότι αφού στο Δελχί υπάρχει μία ορθόδοξη ενορία, «άρα όλα είναι καλά και ο καθένας μπορεί να γίνει μέλος της Εκκλησίας». Δυστυχώς, ο τομέας δράσεως του προϊσταμένου της ενορίας στο Δελχί είναι περιορισμένος και βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο των αρχών της Ινδίας, οι οποίες, όπως είναι γνωστό, δεν τα τηρούν ιδιαίτερα θετική στάση. Η ελληνική ιεραποστολή στην Καλκούτα, πιθανόν, άντιμετωπίζει δυσκολίες με τα στελέχη και την οικονομική υποστήριξη. Το ιεραποστολικό δυναμικό της τα τελευταία χρόνια έχει μειωθεί. Οι Εκκλησίες δεν έχουν στενή συνεργασία μεταξύ τους και γίνεται δύσκολο να μπορούν από κοινού να διαδίδουν τον λόγο του Χριστού.

Ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας Αναστάσιος (Γιαννουλάτος) γράφει: «Όσο προφέρουμε το Σύμβολο της πίστεως μας, τόσο πρέπει ν’ αναρωτιόμαστε αν πιστεύουμε αληθινά “Εις μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν”. Νιώθουμε, άραγε, στην πραγματικότητα ότι είναι ΜΙΑ ή τη βλέπουμε ως μια “συνομοσπονδία” ανεξάρτητων Εκκλησιών, όπου οι δοκιμασίες της μίας είναι, κατά κανόνα, μόνο πληροφορίες των ΜΜΕ για την άλλη; Δεν είναι απλώς ότι πρέπει, αλλά ότι υπάρχει επιτακτική ανάγκη να μετανοήσουμε, δηλαδή ν’ αλλάξουμε τον τρόπο σκέψεως και να αισθανθούμε ότι δεν γίνεται να συνεχίζουμε ατιμώρητα να ομολογούμε την πίστη “Εις μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν”, να κοινωνούμε “ενός άρτου” (Α΄ Κορ.10,17) και “ενός ποτηρίου” και να παραμένουμε απομονωμένοι και συγκεντρωμένοι αποκλειστικά στα δικά μας επαρχιακά προβλήματα, εκφράζοντας, ταυτόχρονα, κάπως από ευπρέπεια, μια ελαφρά συμπόνοια στους αδελφούς μας, οι οποίοι πεθαίνουν με αργό θάνατο, μέσα στην πνευματική τους μοναξιά»^[2]. Σε μια τέτοια «πνευματική μοναξιά» βρίσκεται σήμερα η νέα κοινότητα στο Τσαντραπούρ, η οποία δεν έχει καμία οικονομική υποστήριξη και στην οποία τόση ανάγκη έχουν οι πιστοί. Θα ήθελα ν’ απευθυνθώ στους αναγνώστες και να καλέσω σε ολόπλευρη βοήθεια στην κοινότητα του Τσαντραπούρ, με επικεφαλής τον ιερέα Κλίμεντ Νεχαμαΐα.