Ο Άγιος Αρτέμιος της Βέρκολα, ο 13χρονος άγιος της Ρωσίας

Στο χωριουδάκι της Βέρκολα στην βόρεια Ρωσία που βρίσκεται δίπλα από τον ποταμό Ντβίνα το 1532 γεννήθηκε ο μικρός Αρτέμιος από απλοϊκούς, χωρικούς και ευλαβείς γονείς.

Ο μικρός Αρτέμιος δεν ήταν σαν τα άλλα παιδιά της ηλικίας του. Ήδη από την ηλικία των 5 ετών διακρινόταν για την σιωπή την υπακοή του, την ταπεινότητα του αλλά και την αγνότητα του που ξεχώριζε από τα συνομηλικά παιδιά της περιοχής.

Ξαφνικά στις 23 Ιουνίου του 1545 σε ηλικία μόλις 13 ετών κι ενώ βοηθούσε σε γεωργικές εργασίες τον πατέρα του στο χωράφι ξαφνικά ξέσπασε καταιγίδα και χτυπήθηκε από κεραυνό.

Ο μικρός Αρτέμιος έπεσε στο έδαφος και το νήμα της επίγειας ζωής του κόπηκε ξαφνικά μέσα σε μια στιγμή.

Οι χωρικοί αυτό το γεγονός το εισέπραξαν ως τιμωρία του Θεού προς τον Αρτέμιο ίσως επειδή τον έβλεπαν ξεχωριστό και να μην μοιάζει με τα υπόλοιπα παιδιά του χωριού και θεώρησαν ότι το παιδί δεν ήταν "φυσιολογικό" για αυτό και δεν το ενταφίασαν ούτε του απέδωσαν τις νεκρικές τιμές που είθισται μιας και ως δεισιδαίμονες το θεώρησαν κακό σημάδι.

Έριξαν το σεπτό άψυχο σωματάκι του στο δάσος χωρίς να το ενταφιάσουν και το σκέπασαν με κάποια κλαδιά.

Τα χρόνια πέρασαν και το γεγονός σχεδόν είχε ξεχαστεί μα και ο Θεός ήθελε να φανερώσει το πραγματικό του σχέδιο κι έτσι 32 χρόνια μετά το 1577 ο αναγνώστης του ναού του Αγίου Νικολάου της Βέρκολα ονόματι Καλλίνικος πηγαίνοντας στο δάσος να μαζέψει μανιτάρια όταν παρατηρησε ένα υπέρλογο φως να φωτίζει ένα σημείο του δάσους τόσο έντονα που του κίνησε την περιέργεια να δει περί τίνος πρόκειται.

Φτάνοντας στο σημείο που το φως κατέληγε αντίκρυσε έναν σωρό από κλαδιά και κάτω από αυτόν τον σωρό σαν έψαξε ήταν άφθαρτο το σεπτό σκήνωμα του 13χρονου Αρτεμίου.

Γεμάτος χαρά για αυτήν την ευλογία ενημέρωσε τον ιερέα και μετέφεραν το σκήνωμα στο χωριό. Το τοποθέτησαν σε ένα μικρό ξύλινο φέρετρο-λάρνακα και το εναπόθεσαν σε μια στοά του ναού κάπως παραμελημένο και χωρίς να ενδιαφερθούν.

Ο Θεός όμως και πάλι τους δίδει σημάδι ώστε να αναδείξει τον μικρό Άγιο Αρτέμιο για τον οποίο δεν γνωρίζουμε και πολλά για την επίγεια ζωή του.

Μεγάλος λοιμός πέφτει σε όλη την περιοχή και σημειώνονται πολλοί θάνατοι και ιδιαιτέρως γυναικόπαιδων.

Για άγνωστο λόγω ένας άνδρας που έβλεπε το παιδί του να αργοπεθαίνει από την ασθένεια που είχε χτυπήσει την περιοχή σπεύδει στην εκκλησία κι από εκεί στην στοά που βρισκόταν το σεπτό σκήνωμα του Αγίου Αρτεμίου. Εκεί παρακάλεσε κλαίγοντας τον Άγιο Αρτέμιο να μεσσιτεύσει για να γίνει καλά ο γιος του και να πάψει εκείνη η ολέθρια επιδημία. Ήταν σίγουρος πως ο άγιος Αρτέμιος θα πραγματοποιούσε την ικετευτική του αυτή επιθυμία.

Φεύγοντας πήρε σαν ευλογία μέσα από την μικρή ξύλινη λάρνακα που είχαν τοποθετήσει το άφθαρτο σκήνωμα κάποια φύλλα και κλαδάκια από εκείνα τα οποία σκέπαζαν το σκήνωμα του Αγίου στο δάσος.

Με τα φύλλα και τα κλαδάκια αυτά ευλόγησε το παιδί του και έγινε καλά αμέσως ενώ η ασθένεια εξαλείφθηκε με θαυμαστό τρόπο αναδεικνύοντας τον μικρό Αρτέμιο ως Άγιο μετά την δεύτερη φανέρωση αυτή του Θεού.

Τότε οι χωρικοί κατάλαβαν το σημάδι του Θεού και έσπευσαν στον ταπεινό ναό του χωριού όπου προσκυνούσαν τον μικρό Άγιο Αρτέμιο και του ζητούσαν να μεσσιτεύει για την απαλλαγή των ίδιων από τα δεινά τους.

Θεραπείες ασθενών και θαυμαστά γεγονότα έκαναν τον ιερέα να αφιερώσει έναν χώρο στον Άγιο Αρτέμιο και να τοποθετήσει το σκήνωμα του σε περίλαμπρη λάρνακα, ενώ τις σανίδες από την προηγούμενη ταπεινή λάρνακα του Αγίου τις αγιογράφησαν με εικόνες του Αγίου και με απεικόνιση θαυμάτων του και συνέλεξαν με προσοχη όλα τα φύλλα και τα κλαδάκια τα οποία τα χρησιμοποιούσαν σαν φυλαχτά ευλογίας τα οποία επιτελούσαν θαύματα οάσεων ασθενών.

Μάλιστα κάποιες από τις εικόνες αυτές του αγίου επιτέλεσαν θαυμαστά γεγονότα σε όποια μέρη κι αν πήγαν.

Το 1619 ο μητροπολίτης Νόβγκοροντ Μακάριος έφτασε στο μικρό χωριουδάκι όπου εξέτασε το λείψανο του Αγίου και αφότου άκουσε με προσοχή όλες τις διηγήσεις κατάλαβε ότι πρόκειται για φανέρωσις Αγίου και έδωσε ευλογία να μεταφερθεί η Λάρνακα στον ναό και να τιμάται ως άγιος ενώ ξεκίνησε και η έγγραφη καταγραφή των θαυμάτων που επιτελούνταν.

Τον 17ο αιώνα συντάχθηκε ακολουθία για τον μικρό Άγιο Αρτέμιο. Ενώ τον ίδιο αιώνα ο τσάρος της Ρωσίας δίδει άδεια ανέγερσης μονής στο σημείο που είχε βρεθεί το σκήνωμα του.

Το λείψανο του τοποθετείτε σε ναό του Αγίου Αρτεμίου του Μεγαλομάρτυρος, εξ' ου και σε πολλές τοπικές εκκλησίες τιμάται την ίδια ημέρα με τον άγιο Αρτέμιο αλλά στον ναό αυτό κινδύνεψε πολλές φορές να καεί μέσα σε φωτιά και έναν αιώνα μετά αποφασίστηκε να χτισθεί πέτρινος ναός προς τιμήν του και να μεταφέρουν εκεί το σκήνωμα για να τιμούν τον άγιο.

Ο άγιος έλαχε να μαρτυρήσει τρόπον τινά όμως μετά θάνατον, όπως και αιώνες πριν ο άγιος Τριφύλλιος στην Λευκωσία της Κύπρου όπου στο άφθαρτο σκήνωμα του απέκοψαν την τίμια κεφαλή του. Το 1918 μπολσεβίκοι αθεϊστές κατέστρεψαν τα πάντα στο πέρασμά τους και τεμάχισαν το λείψανο του αγίου Αρτεμίου της Βέρκολα και για να το βεβηλώσουν το έριξαν σε ένα πηγάδι της περιοχής εκεί.

Μπορεί να ειναι άγνωστος στους Ελλαδίτες αλλα τα θαύματα του δεν έχουν σταματήσει αιώνες τώρα στην Ρωσία. Κι όποιος επικαλείται τον "μικρό" στο μπόι αλλά μεγάλο αυτόν άγιο τότε έχει έναν λαμπρό μεσίτη στον ουρανό δίπλα στον Πανάγαθο και ελεήμων Θεό.

Άγιε Αρτέμιε της Βέρκολα πρέσβευε και υπέρ εμού.
Αμίν...