Ο Άγιος, που τον άλειψαν με μέλι και θανατώθηκε από τσιμπήματα μελισσών

Γράφει ο π. Ηλίας Μάκος

Ο άγιος Αστείος, που τη μνήμη του η Εκκλησία εορτάζει στις 6 Ιουλίου, έζησε τα πρωτοχριστιανικά χρόνια και διετέλεσε επίσκοπος Δυρραχίου (στα όρια της σημερινής Αλβανίας).

Αρνούμενος να θυσιάσει στα είδωλα, υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια. Αλλά την πίστη του την υπερασπίστηκε με καθαρότητα και ζήλο.

Έτσι οι διώκτες του, μια πολύ ζεστή ημέρα τον σταύρωσαν, τον άλειψαν με μέλι και σμήνη μελισσών έπεσαν πάνω του και από τα τσιμπήματά τους θανατώθηκε.

Μάλιστα στο Δυρράχιο ο καθεδρικός ναός είναι αφιερωμένος στ' όνομά του, καθώς και στον Απόστολο Παύλο.

Εκείνο, που χαρακτήριζε τον άγιο Αστείο ήταν η ομολογία της πίστης. Κάθε βασανισμός για την πίστη του, γινόταν και μια νεα αφορμή χαράς και αγαλλίασης.

Έτσι αντιμετώπιζε το σκληρό διωγμό. Έχαιρε ιδιαίτερα, γιατί αξιωνόταν μαρτυρίων για τον Χριστό. Και όχι μόνο τον ομολογούσε, αλλά και έπασχε υπέρ Αυτού.

Αν με τέτοια διάθεση πιστεύουμε και αγωνιζόμαστε, ας μην αμφιβάλλει κανείς ότι η νίκη είναι δική μας.

Έδινε στα δύσκολα εκείνα χρόνια προσοχή στο περιεχόμενο της ομολογίας, γι' αυτό κράτησε την πίστη του απαρασάλευτη και ακέραια.

Μιας πίστης, που αποκτήθηκε με μεγάλες θυσίες και αποτελεί το βάθρο της χριστιανικής διδασκαλίας.

Ζούσε σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας του και βρισκόταν απόλυτα μέσα στο γράμμα και στο πνεύμα του Ευαγγελίου.

Ως αληθινά Ορθὀδοξος ήταν φωτισμένος και καλά κατηχημένος στο λόγο της αλήθειας.

Γνώριζε τη θρησκεία του. ήταν προσηλωμένος στην Εκκλησία του, αλλά και ζούσε την εν Χριστώ ζωή. Γι' αυτό αξιώθηκε όχι μόνο του επισκοπικού αξιώματος, αλλά και της αγιότητας.

Έμπρακτα έδειξε ότι η ορθή πίστη απαιτεί και ορθό βίωμα. Αισθανόταν τον ίδιο τον Κύριο να βρίσκεται στο πλευρό του, όταν πάλευε με τις αντιξοότητες.

Θα Τον έχουμε και εμείς δίπλα μας, αν παραμένουμε αφοσιωμένοι σ' Αυτόν. Αν η ζωή μας παίρνει το φως της από το φως Εκείνου, που δεν γνωρίζει σβήσιμο και δύση.