Εις τόπον μετανοίας η αμετανοησία δια το έγκλημα του σχίσματος δεν χωρεί

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Προσφάτως η μη αναγνωρισμένη από την πλειοψηφία των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών ‘’Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας’’, εξέφρασε την επιθυμία για δημιουργία Ουκρανικής Σκήτης στο Άγιο Όρος. Δημιουργείται εύλογα το ερώτημα γιατί επιζητούν Ουκρανική Σκήτη στο Άγιο όρος. Δεν αποτελεί αυτό προσπάθεια εδραίωσης και έμμεσης αναγνώρισης των; Δεν το επιζητούν για να εδραιώσουν την ύπαρξή τους; Δεν τους αρκεί ο κλονισμός της Εκκλησιαστικής ενότητας, θα πρέπει να προστεθεί και ο διχασμός του Αγίου Όρους με αυτό το θέμα;

Υπάρχουν αρκετές Αγιορείτικες Μονές που δεν συμφωνούν με τη μονομερή και χωρίς Πανορθόδοξη συναίνεση εκχώρηση Αυτοκεφαλίας στην Ουκρανία και αυτό πρέπει να ληφθεί υπόψη. Είναι γνωστό ότι στο Άγιο Όρος αρκετές Ιερές Μονές δεν συναινούν στον κλονισμό της Εκκλησιαστικής ενότητας που επέφερε η κληθείσα ‘’Ενωτική Σύνοδος’’ στην Ουκρανία. Αρκετές Αγιορείτικες Μονές δεν συμφωνούν με τη μεγάλη ανατροπή στην Ουκρανία. Αν ανακινηθεί θέμα δημιουργίας Ουκρανικής Σκήτης στο Άγιο Όρος, θα δημιουργήσει μορφή διχασμού και στο Αγιώνυμον Όρος.

Ενθυμούμαι κάποιον Αγιορείτη μοναχό που περιτριγυρισμένος από λαϊκούς, είπε ότι ‘’το Άγιον Όρος είναι τόπος μετανοίας’’. Οι θεωρούντες το έγκλημα του σχίσματος ‘’καλόν αγώνα’’, τι εκζητούν Σκήτη στο Αγιώνυμον Όρος; Χωρίς τη μετάνοια και τη συγνώμη για το έγκλημα του σχίσματος, τι επιζητούν σε τόπο μετανοίας;

Η προϋπόθεση της εκζήτησης συγνώμης από την Εκκλησία της Βουλγαρίας, η οποία καταγράφεται στο Πρωτόκολλο των Όρων της άρσης του Σχίσματος το έτος 1945 ως εξής : ‘’Α) ‘’Ίνα η Αγιωτάτη Σύνοδος της Ορθοδόξου Βουλγαρικής Εκκλησίας δια γραμμάτων αυτής προς τον Οικουμενικόν Πατριάρχην δηλώση ότι, θλιβομένη δια τον χωρισμόν…’’*. Στην περίπτωση όμως της μη αναγνωρισμένης από την πλειοψηφία των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών ‘’Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ουκρανίας’’, το ‘’θλιβομένη’’ έχει αντικατασταθεί από το ‘’επαιρομένη’’, αφού θεωρούν ως αγώνες καλούς το έγκλημα του σχίσματος.  

Οι Αγιορείτες οι οποίοι ενθυμούνται τις επισκέψεις στο Άγιο Όρος του Μητροπολίτη Ονουφρίου, του Προκαθημένου της Αυτόνομης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας, ο οποίος έδινε την εντύπωση ότι επρόκειτο περί ενός απλού μοναχού, θα συνηγορήσουν στη μεγάλη ανατροπή στην Ουκρανία, η οποία Πανορθοδόξως προκάλεσε λύπη μεγίστη;  

Θα υποδεχθούν αυτούς που συνεχίζουν να πολεμούν την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας; Είναι γνωστή η ολιγοχρόνια ανοχή των απέναντι στον ‘’Ονούφριο και στην Εκκλησία του’’, όπως ήταν η θρασύτατη έκφρασή των. Ούτε την ονομασία Ουκρανική δεν ανέχονται. Τόσο ζήλο επέδειξαν, συνεργούσης της αμετανοησίας για το έγκλημα του σχίσματος. Δεν αντιλαμβάνονται τον διχασμό που θα προκαλέσουν στο Άγιο Όρος;

Θα υποδεχθούν στο Άγιο Όρος, αυτούς που με αντιεκκλησιαστικές ενέργειες συμπληρώνουν την ουνιτική εχθρότητα; Είναι γνωστή και στο Άγιο Όρος η αντιεκκλησιαστική προσπάθεια κατάληψης της Ιεράς Μονής της Λαύρας των Σπηλαίων και της Ιεράς Μονής της Λαύρας του Ποτσάεφ. Απότοκες της αμετανοησίας είναι επίσης και οι αντιεκκλησιαστικές ενέργειες εις βάρος Ιερών Ναών και Ορθοδόξων πιστών στο Zhytomyr, στο χωριό Luka-Meleshkovskaya, στο χωριό Pohreby, στο χωριό Ptitsa και πολλών άλλων Ουκρανικών Ιερών Ναών. Οι θεωρούντες το έγκλημα του σχίσματος ‘’καλόν αγώνα’’, τι επιζητούν Σκήτη σε τόπο μετανοίας;

*Ιστορία των Σλαβικών Ορθοδόξων Εκκλησιών. Α. Ιστορία της Βουλγαρικής Εκκλησίας. Ιωάννη Ταρνανίδη (Εκδόσεις Αδελφών Κυριακίδη α.ε.)