Προσκύνημα στο Άγιο Όρος με το γιο μου. Μέρος Β.

Το νότιο μέρος του Αγίου Όρους από την Ιερά Μονή του Αγίου Παύλου (αριστερά) μέχρι τη ρουμανική Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου (δεξιά)

Η προγραμματισμένη γνωριμία με τα μοναστήρια του Αγίου Όρους έπρεπε εκεί να σταματήσει. Είχαμε προγραμματίσει από το Δοχειάρι να πάμε στην περιοχή με τα κελλιά, τους ερημίτες, τα δυσπρόσιτα μονοπάτια και την άγρια φύση, δηλαδή, στο νότιο μέρος του Αγίου Όρους. Ωστόσο, η επίσκεψη των μονών του Αγίου Όρους συνεχίστηκε, και ιδού γιατί.

Το μετόχι της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρα, κοντά στο Αβινιόν: η ανέγερση του κυρίως ναού και το παρεκκλήσι στο δάσος

Το μετόχι της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρα, κοντά στο Αβινιόν: η ανέγερση του κυρίως ναού και το παρεκκλήσι στο δάσος

Η οικογένειά μας, εδώ και πολύ καιρό, γνώριζε τον αρχιμανδρίτη Πλακίδα (Ντεσέιγ), έναν από τους ιδρυτές του γαλλικού ορθόδοξου μοναχισμού, γνωστό πνευματικό, πατρολόγο και θεολόγο. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο πατήρ Πλακίδας τα είχε περάσει στην Ιερά γυναικεία Μονή της Αγίας Σκέπης Σολάν, που είχε ιδρύσει ο ίδιος, κοντά στο Αβινιόν, μετόχι της Αγιορείτικης Μονής Σίμωνος Πέτρα. Στη Μονή Σολάν συνδυάζονται η πνευματικότητα της αγιορείτικης μοναχικής παράδοσης και η ανοιχτοσύνη της ομολογίας και του κηρύγματος ζωής της Ορθοδοξίας σε μια χώρα βαθιά εκκοσμικευμένη. Το Σολάν φιλόξενα υποδέχεται και ασχολείται με προσκυνητές, με μη ορθόδοξους επισκέπτες, με τις οικογένειες των ενοριτών, διάφορους φοιτητές και νεολαίες, προσφέρει μαθήματα, σεμινάρια, ξεναγήσεις κτλ. Στα παιδιά με τις μαμάδες τους αρέσει να περνάνε το χρόνο τους στο μοναστήρι. Το Σολάν, εκτός των άλλων, είναι πρωτοπόρος στην οργανική καλλιέργεια στη Γαλλία, όπου μπορεί κανείς ακόμα και να κάνει μαθήματα αειφόρου καλλιέργειας, δηλαδή τρόπων καλλιέργειας που βασίζονται στις αλληλεπιδράσεις των φυσικών οικοσυστημάτων. Εκεί κάνουν πολύ καλό κρασί διάφορων ειδών. Το κρασί για τη Θεία Λειτουργία, μάλιστα, δε συγκρίνεται με κανένα άλλο.

Η Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρα

Είχαμε προγραμματίσει να πάρουμε μαζί μας στο Άγιο Όρος γνωστούς μας Γάλλους, οι οποίοι ήθελαν πάρα πολύ να το επισκεφτούν. Από το Σολάν μας ενημέρωσαν σε ποιο μέρος του Αγίου Όρους ασκητεύουν Γάλλοι πατέρες, έτσι ώστε οι συνοδοιπόροι μας να επικοινωνούν πιο εύκολα. Ωστόσο, αυτή τη φορά το ταξίδι των γνωστών μας ακυρώθηκε, και εμάς, λίγες μέρες πριν την αναχώρηση, μας ενημέρωσαν ότι έχουμε την ευλογία να επισκεφτούμε στο Άγιο Όρος την Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρα, όπου ζουν μερικοί Γάλλοι πατέρες και πρώτα από όλα ο πατήρ Μακάριος, συντάκτης του γνωστού Συναξαρίου, μια πολύτομη συλλογή βίων αγίων που έχει εκδοθεί από την Ιερά Μονή Σρέτενσκι, στη Ρωσία. Όμως, πριν το ταξίδι μας στο Άγιο Όρος, η Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρα, που πολλές φορές έχει αναστηλωθεί, τον 19^ο αιώνα, με χρήματα από τη Ρωσία, άρχισε να έχει στενή επικοινωνία στην Ουκρανία με τους σχισματικούς. «Ποταπὸς εἴη ὁ ἀσπασμὸς οὗτος;». Αλλά στη Σίμωνος Πέτρα μας υποδέχτηκε φιλόξενα ο πατήρ Μακάριος, ο οποίος μας έδειξε τη Μονή από τη βιβλιοθήκη και το θησαυροφυλάκιο μέχρι και το καθολικό στην κορυφή του μοναστηριού-βράχου. Μας διηγήθηκε την ιστορία του Αγίου Όρους και της μονής και μας πλούτισε με ενδιαφέροντα συμπεράσματα και συλλογισμούς.

Το σχέδιο της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρα ζωγραφισμένο από τον Βασίλειο Γκριγκορόβιτς-Μπάρσκι

Το Άγιο Όρος πάντα είχε έναν ισχυρό και πλούσιο προστάτη ανάμεσα τους ηγέτες ορθόδοξων κρατών: του Βυζαντίου, της Σερβίας, της Ρουμανίας, της Ρωσίας. Στα τέλη του 20^ου αιώνα, στο Άγιο Όρος, αθόρυβα είχε συντελεστεί ένα θαύμα: όλα τα μοναστήρια του Αγίου Όρους έγιναν και πάλι κοινόβια. Τα ιδιόρρυθμα μοναστήρια επέστρεψαν στην παραδοσιακή κοινόβια δομή. Με την εξέλιξη και χρήση των εργαλείων και των μηχανημάτων, οι μοναχοί των μοναστηριών έχουν περισσότερες προϋποθέσεις να ασχολούνται με πνευματική εργασία (ασκούσαν κριτική στον γέροντα Αιμιλιανό για την εγκατάσταση ηλεκτρισμού στη μονή και τον κατηγορούσαν για εκμοντερνισμό, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη ότι ο γέροντας πάλευε ώστε οι μοναχοί να έχουν τη δυνατότητα να διαβάζουν τους αγίους πατέρες). Στα χρόνια του Οσίου Αθανασίου του Αθωνίτη, οι μοναχοί, που ποθούσαν ησυχία και περισσότερες πνευματικές ασκήσεις, μετακόμιζαν από τα πολυάνθρωπα μοναστήρια, με τις βαριές δουλειές-διακονήματα, τις εκτενείς ακολουθίες, χωρίς ελεύθερο χρόνο, στην ησυχία των κελλιών, των καλυβιών και των σπηλαίων. Εκείνα τα χρόνια, σύμφωνα με το τυπικό, το μοναστήρι είχε την ευθύνη, και την οικονομική, των ερημιτών του, και τους κάλυπτε τις ανάγκες τους. Τώρα, στο Άγιο Όρος η κατάσταση με τους ερημίτες, εκείνους δηλαδή τους μοναχούς που θέλουν να αποφύγουν τις επίγειες μέριμνες για περισσότερη πνευματική άσκηση, έχει αλλάξει. Κατά τη γνώμη του πατέρα Μακαρίου, στα σημερινά αγιορείτικα μοναστήρια η ζωή είναι καλύτερη. Οι ερημίτες πλέον δεν υποστηρίζονται οικονομικά από τα μοναστήρια τους. Οπότε, χρειάζεται να μειώνουν το χρόνο της προσευχής, να εξασφαλίζουν τα μέσα για την αυτοσυντήρησή τους, να βγάζουν οι ίδιοι χρήματα, να επιβιώνουν, σε αντίθεση με τους μοναχούς που συντηρούνται από το μοναστήρι.

Στη βιβλιοθήκη της Σίμωνος Πέτρα, σε μια ειδική θήκη φυλάσσεται ως ιδιαίτερο αναμνηστικό, το άλμπουμ με πολλές φωτογραφίες, που έχει δωρίσει στη Μονή ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Οι πατέρες της Σίμωνος Πέτρας δεν μπορούν να κατανοήσουν γιατί έκανε αυτό το δώρο, με τις φωτογραφίες του ίδιου, του ομολόγου του από τη Μόσχα και του προέδρου της Ουκρανίας, στο εξώφυλλο.

Την πρόταση να συμμετέχουμε στην ιερή ακολουθία αναγκάστηκα να την απορρίψω. Με τον πατέρα Μακάριο ανταλλάξαμε βιβλία και αποχωριστήκαμε πολύ θερμά. Ο δρόμος μας ήταν να πάμε προς τους Ρώσους ερημίτες, σε περιοχές με άγρια βλάστηση, στη Βίγλα, κάτω από το Χαϊρί.

Η Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου

Στο λιμάνι της Δάφνης, γνωριστήκαμε με Γεωργιανούς από την Ελλάδα, που σκόπευαν να πάρουν το ίδιο πλοίο προς τα Καυσοκαλύβια, όπως κι εμείς, αλλά θα έβγαιναν νωρίτερα, στην Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου, όπου εγκαταβιώνουν τρείς Γεωργιανοί μοναχοί. Την ώρα της επιβίβασης στο πλοίο, μας ενημέρωσαν ότι, ίσως, το πλοίο δε θα φτάσει μέχρι το τέλος της διαδρομής, στα Καυσοκαλύβια, και ότι στα Καρούλια μπορεί να επιστρέψει πίσω, στη Δάφνη, λόγω του δυνατού ρεύματος που υπήρχε στην ανοιχτή θάλασσα, μετά το ακρωτήρι. Οι Γεωργιανοί βγήκαν στην Μονή Οσίου Γρηγορίου. Στα Καρούλια βγήκαν οι τελευταίοι επιβάτες. Το πλοίο άρχισε να αποπλέει και να παίρνει κατεύθυνση προς το ακρωτήρι και την ανοιχτή θάλασσα. Δόξα τω Θεώ! Το πλοίο πάει προς τα Καυσοκαλύβια. Το πλοίο άρχισε να κλυδωνίζεται από το ρεύμα, αν και η θάλασσα δε φαινόταν να είναι ταραγμένη.

Η σκήτη της Αγίας Άννης και δεξιά πάνω, κοντά στη σκήτη της μικρής Αγίας Άννης, βρίσκεται το κελλί του Οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστή (σημειωμένο με κύκλο· αυτό είναι το δεύτερο κελλί, στο οποίο ο γέροντας με την αδελφότητα έζησαν από το 1938 έως το 1953)

Τα Καρούλια

Προς τα Καυσοκαλύβια αντίθετα στο δυνατό ρεύμα

Συνεχίζεται...