Πότε έγινε η Κοίμηση της Θεοτόκου;

Η Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου

Δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα ποιά χρονιά κοιμήθηκε η Υπεραγία Θεοτόκος. Μπορούμε μόνο να υποθέτουμε.

Γύρω στο 60 μ.Χ., ο Ευαγγελιστής Λουκάς, γιατρός και βοηθός του Αποστόλου Παύλου, είχε επισκεφτεί τα Ιεροσόλυμα. Σύμφωνα με την Παράδοση, συναντήθηκε με την Θεοτόκο και, μετά από παράκληση χριστιανών από απόμακρες νέες κοινότητες, αγιογράφησε τρείς εικόνες Της.

Από τα Ιεροσόλυμα ο Λουκάς, μαζί με τον Παύλο που είχε συλληφθεί, πήγε στη Ρώμη. Στη Ρώμη, ο Λουκάς ολοκλήρωσε τη συγγραφή του τρίτου Ευαγγελίου, το οποίο συμπεριλαμβάνει πολύ σημαντικές για μας διηγήσεις για τον Ευαγγελισμό, την Γέννηση και την εφηβεία του Ιησού Χριστού. Αυτές οι διηγήσεις περιέχονται μόνο στο Ευαγγέλιο του Λουκά, πράγμα που έμμεσα αποδεικνύει το γεγονός ότι ο Άγιος βιογράφος και αγιογράφος συναντήθηκε προσωπικά με την Παρθένο Μαρία. Αυτές τις λεπτομέρειες ο Λουκάς μπορούσε να τις ακούσει μόνο από την Ίδια.

Αμέσως μετά το Ευαγγέλιο, ο Λουκάς γράφει το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων. Το τελευταίο γεγονός που περιγράφεται σε αυτό το βιβλίο είναι η άφιξη του Αποστόλου Παύλου στη Ρώμη, γύρω στο 62. Όμως, το συγκεκριμένο βιβλίο δεν αναφέρει τίποτα για την Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου! Αυτή η σιωπή μπορεί να σημαίνει μόνο ένα πράγμα: ότι η Θεοτόκος ζούσε ακόμα στα Ιεροσόλυμα, μέσα στο εχθρικό προς Αυτήν περιβάλλον των Ιουδαίων.

Το 64, στη Ρώμη, αρχίζουν οι διωγμοί του Νέρωνα, στη διάρκεια των οποίων βρίσκουν μαρτυρικό τέλος οι Άγιοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος. Με βάση την επικρατούσα παράδοση της Εκκλησίας ξέρουμε ότι και οι δύο πρωτοκορυφαίοι Απόστολοι ήταν παρόντες (ζωντανοί, εννοείται) στην κηδεία της Θεοτόκου. Αυτό σημαίνει ότι το έτος 63 συγκεντρώνει πολύ μεγάλες πιθανότητες να είναι το έτος Κοίμησης της Μητέρας του Θεού. Τότε πρέπει να ήταν 82 ετών. Πριν από τα φρικιαστικά βασανιστήρια του Νέρωνα, ο Κύριος είχε πάρει την Πάναγνη Μητέρα Του στους Ουρανούς, στο Θρόνο Του, εκεί όπου οι χριστιανοί Την χρειάζονταν, πλέον, πιο πολύ.

Το 63, πριν από τα φρικιαστικά βασανιστήρια του Νέρωνα, ο Κύριος είχε πάρει την Πάναγνη Μητέρα Του στους Ουρανούς

«Ὅπου γὰρ ἐὰν ᾖ τὸ πτῶμα, ἐκεῖ συναχθήσονται οἱ ἀετοί» (Μτ. 24: 28). Για την Κοίμηση της Θεοτόκου, στα Ιεροσόλυμα, είχαν συγκεντρωθεί κατά τρόπο θαυματουργικό οι 12 Απόστολοι. Δεν ήταν παρών ο Ιακώβ του Ζεβεδαίου, καθώς εκείνη την εποχή είχε ήδη αξιωθεί μαρτυρικό στέφανο. Εννοείται, δεν ήταν παρών και ο Ιούδας ο Ισκαριώτης. Ήταν, όμως, ο Ματθίας, που είχε εκλεγεί στη θέση του αποστάτη Ιούδα, και ο Παύλος. Σύμφωνα με την «Ιστορία» κάποιου Ευθυμίου, τον οποίον επικαλείται ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός, που ζούσε στο μεταίχμιο του 7^ου με τον 8^ο αιώνα, ο ένας εκ των 12 (ίσως, ο Θωμάς, αλλά δεν ξέρουμε σίγουρα) άργησε να φτάσει στην κηδεία της Παρθένου Μαρίας και έφτασε μόλις την τρίτη ημέρα…

Όπως κάποτε στο κρεβάτι του ετοιμοθάνατου Ιακώβ συγκεντρώθηκαν οι 12 υιοί του, έτσι και τώρα στο νεκρικό κρεβάτι της Θεοτόκου, στη Σιών, είχαν συγκεντρωθεί οι μαθητές του Χριστού. Αποχαιρετώντας τους, η Μητέρα του Βασιλιά και Μεσσία από τον Οίκο του Δαβίδ τους ευλογεί για το δικό τους μαρτυρικό τέλος. Θα τους περιμένει εκεί, δίπλα στον Θρόνο του Υιού. Μέσα σε λίγα χρόνια, μετά την Κοίμησή Της, θα μαρτυρήσουν ο Πέτρος και ο Παύλος και μαζί με αυτούς εκατοντάδες χριστιανοί της Ρώμης. Μετά και όλοι οι υπόλοιποι Απόστολοι θα υποστούν μαρτυρικό θάνατο, εκτός από τον Ιωάννη τον Θεολόγο.

Είναι ενδιαφέρον, ότι, όταν ο Άγιος Επιφάνιος Κύπρου, που ζούσε τον 4^ο αιώνα, προσπάθησε να διερευνήσει τις εκδοχές της Παράδοσης που είχαν διασωθεί εκείνη την εποχή, ανακάλυψε ότι ένα μέρος των χριστιανών της εποχής του θεωρούσε ότι και η Ίδια η Θεοτόκος είχε υποστεί μαρτυρικό θάνατο. Προφανώς, στο περιβάλλον κάποιων χριστιανών (ενδεχομένως χριστιανών της Ρώμης), η χρονολογική εγγύτητα των δύο γεγονότων – της Κοίμησης της Θεοτόκου και της έναρξης των διωγμών – είχε συντελέσει σε αυτή τη σύγχυση.

Το τελευταίο βιβλίο της Βίβλου, «Αποκάλυψη Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου», είχε γραφτεί στο αποκορύφωμα των αντιχριστιανικών διωγμών. Σε αυτό εμφανίζεται «γυνὴ περιβεβλημένη τὸν ἥλιον» (Αποκ.12,1), δηλαδή η Εκκλησία, στην περίοδο των διωγμών και, ταυτόχρονα, η Πάναγνη Παρθένος Μαρία μεταστάσα εις τον ουρανόν.