Πασχαλινό θαύμα του Αγίου Λουκά της Κριμαίας

Αυτό το Πάσχα είχαμε δύο χαρές. Η πρώτη χαρά ήταν για τον Αναστηθέντα Χριστό και η δεύτερη για τη θαυμαστή ανάρρωση του γιου μιας γνωστής μας.

Πρόσφατα μάθαμε ότι ο Λουκάς, το περιπόθητο πεντάμηνο μωρό μιας γνωστής μας, η οποία εδώ και καιρό ασκεί φιλοζωική δραστηριότητα, βρέθηκε στην εντατική, με 40% εγκαύματα δεύτερου και τρίτου βαθμού. Η κατάσταση θα μπορούσε να ήταν ακόμη χειρότερη, αν ένα από τα σκυλιά, που ζούσαν στο σπίτι, δεν τον προφύλασε από τον αναποδογυρισμένο ηλεκτρικό βραστήρα γεμάτο με βραστό νερό, δεχόμενο ένα μέρος του περιεχομένου και μη αφήνοντας το βραστό νερό να χυθεί στο πρόσωπο του παιδιού. Οι γιατροί από το Κέντρο Εγκαυμάτων προειδοποίησαν ότι το μωρό θα χρειαστεί μεταμόσχευση δέρματος. Η κατάσταση ήταν σοβαρή. Η μητέρα του παιδιού υπέφερε από μεγάλη θλίψη. Ένα άλλο παιδάκι, οχτώ μηνών, που βρισκόταν στον ίδιο Κέντρο, στο διπλανό κρεβάτι, και είχε λιγότερα εγκαύματα, είχε πεθάνει την προηγούμενη μέρα, λόγω νεφρικής ανεπάρκειας.

Από την πρώτη μέρα που μάθαμε γι’ αυτό το γεγονός, εγώ και ο γιος μου αρχίσαμε να προσευχόμαστε στον Άγιο Λουκά, τον ουράνιο προστάτη του μωρού, και να τον παρακαλούμε για τη βοήθεια και τις πρεσβείες του. Μέσω ενός γκρουπ στο VKontakte (Σ.τ.Μ.: Ρωσική ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης), αφιερωμένου στον Άγιο Λουκά, στείλαμε το όνομα του παιδιού στον ναό, όπου βρίσκονται τα λείψανα του Αγίου και όπου κάθε Τρίτη τελείται παράκληση κοντά στη λειψανοθήκη του. Προσευχόμασταν και στο σπίτι, παρακαλώντας τον Άγιο να σώσει το μωρό. Γράψαμε ακόμη σ’ ένα γκρουπ στο Διαδίκτυο, με παράκληση για προσευχή, και ως αποτέλεσμα περίπου 500 άτομα προσευχήθηκαν για τον μικρό Λουκά. Επίσης, απευθυνθήκαμε στο Μοναστήρι της Αγίας Νίνας, στο Μπόντμπε της Γεωργίας, για να προσευχηθούν υπέρ υγείας του Λουκά επί 40 μέρες. Προσευχόταν έντονα και ο πατήρ Αλέξανδρός μας, ο οποίος βάπτισε πρόσφατα τον νεογένητο Λουκά. Πίστευα ότι ο Άγιος δεν θα εγκαταλείψει το μωρό και μάλιστα με τις προσευχές του ιερέα μας θα βοηθήσει οπωσδήποτε.

Σε μια εβδομάδα οι γιατροί ενημέρωσαν τη μητέρα ότι τα εγκαύματα επουλώθηκαν από μόνα τους και ο Λουκάς μπορεί να πάει στο σπίτι

Την παραμονή της Κυριακής των Βαΐων η μητέρα του παιδιού μάς έγραψε ότι τα εγκαύματα δεύτερου βαθμού είχαν επουλωθεί, η ζωή του μωρού δε κινδύνευε πια και ότι τα εγκαύματα τρίτου βαθμού έπρεπε να χειρουργηθούν. Συνεχίσαμε να προσευχόμαστε κάθε μέρα στον Άγιο Λουκά, παρακαλώντας τον τα εγκαύματα να επουλωθούν από μόνα τους, χωρίς εγχείρηση. Σε μια εβδομάδα οι γιατροί ενημέρωσαν τη μητέρα ότι και τα εγκαύματα τρίτου βαθμού επουλώθηκαν από μόνα τους, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, και ο Λουκάς μπορεί να πάει στο σπίτι. Έτσι περάσαμε το Πάσχα μέσα στη χαρά, σταλμένη από τον Άγιο! Τώρα ο μικρός Λουκάς βρίσκεται στο σπίτι, αναρρώνει από το άγχος κι εμείς ευχαριστούμε τον Άγιο γι’ αυτήν τη θαυμαστή θεραπεία!

Πιο κάτω αναφέρονται και άλλες ιστορίες θαυμαστής βοήθειας του Αγίου Λουκά της Κριμαίας.

Η Τατιάνα διηγήθηκε το εξής:

«Η μητέρα μου διαγνώστηκε με νέκρωση του παγκρέατος. Τη χειρούργησαν, είδαν την κατάσταση και ολοκλήρωσαν το χειρουργείο χωρίς να κάνουν κάτι. Ο καθηγητής γιατρός είπε ότι καλύτερα να είχε καρκίνο και όχι τη νέκρωση, επειδή με τη νέκρωση το πάγκρεας αποσυντίθεται και αυτό συνοδεύεται από τρομερούς πόνους.

Πήγα στην εκκλησία και παρακάλεσα έναν ιερέα εκεί να προσευχηθεί για τη μητέρα μου κι εκείνος μ’ έστρεψε προς την εικόνα, δίπλα από την οποία περνούσα εκείνην τη στιγμή, και είπε: “Σ’ αυτόν να προσευχηθείς, είναι ο Άγιος Λουκάς, γιατρός ανάργυρος”. Θυμήθηκα ότι τη δεκαετία του 1990 ήμουν συνδρομήτρια του περιοδικού “Οκτώβριος” και μια φορά διάβασα εκεί τον βίο του Αγίου Λουκά (Βόινο Γιασενέτσκι). Η ζωή του μου προκάλεσε μεγάλο θαυμασμό. Άρχισα να προσεύχομαι και να παρακαλώ για τη μαμά μου. Επίσης, τελέσαμε παράκληση στην Παναγία υπέρ υγείας της μητέρας μου. Μετά από αυτό το γεγονός, η μητέρα μου μεταφέρθηκε από την εντατική σε κανονικό θάλαμο. Σιγά-σιγά έγινε καλά, σε σημείο που δεν είχε ίχνος από την αρρώστια, από την οποία συνήθως πεθαίνουν νέοι και δυνατοί άνδρες εντός τριών ημερών! Οι γιατροί που της έκαναν τον υπέρηχο, ρωτούσαν για τι είναι το ράμμα που είχε και δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι ξεπέρασε μια τόσο σοβαρή αρρώστια. Η μητέρα μου, στη συνέχεια, έζησε ακόμα δέκα χρόνια.

Η μαμά ανάρρωσε και δεν είχε ούτε ίχνος από την αρρώστια

Από τότε, πάντα προσεύχομαι στον Άγιο Λουκά. Όταν επρόκειτο να χειρουργηθώ στη σπονδυλική στήλη, παρακαλούσα τον Άγιο να βοηθήσει, διάβαζα τους χαιρετισμούς σ’ αυτόν και τη στιγμή που μ’ έφερναν στην αίθουσα εγχειρήσεων, τον παρακαλούσα να κάνει την εγχείρηση με τα χέρια των γιατρών. Και όλα ήταν επιτυχημένα!

Πριν από δύο χρόνια βρέθηκα στην Κριμαία, η νύφη μου με πήγε στη Συμφερούπολη, στα λείψανα του Αγίου. Πλησίασα τη λειψανοθήκη, προσκύνησα και δεν μπορούσα να κουνηθώ. Ευχαριστούσα τον Άγιο για τη μητέρα μου, για τον εαυτό μου και δεν πρόσεξα πως στεκόμουν εκεί δακρυσμένη για κάμποση ώρα. Όταν συνήλθα, κοίταξα γύρω και είδα ότι πίσω μου είχε μαζευτεί αρκετός κόσμος. Οι άνθρωποι, βλέποντας την κατάστασή μου, περίμεναν με υπομονή».

Άλλη μια ιστορία.

«Στον γείτονά μου έπρεπε ν’ αφαιρέσουν το ένα πόδι. Προσευχόμασταν στον Άγιο Λουκά, παρακαλούσαμε τον Άγιο να βοηθήσει, να τον θεραπεύσει και ν’ αποτρέψει τον ακρωτηριασμό. Την παραμονή του χειρουργείου, οι γιατροί προσπάθησαν γι’ άλλη μια φορά να ξεκινήσουν την κυκλοφορία του αίματος στο νεκρωμένο πόδι. Ήταν η τελευταία ευκαιρία για τον γείτονά μου και ο Κύριος τον βοήθησε. Το πόδι του ξαναέγινε λειτουργικό!

Ήταν η τελευταία ευκαιρία για τον γείτονά μου και ο Κύριος τον βοήθησε. Το πόδι του ξαναέγινε λειτουργικό!

Διηγείται η Οξάνα Σ.:

«Προσευχόμουν στον Άγιο Λουκά πριν την εγχείρησή μου και τον παρακαλούσα να βοηθήσει. Κατά τη διάρκεια του χειρουργείου, ο Άγιος μού εμφανίστηκε σαν σε όνειρο και μου μιλούσε τόσο εγκάρδια κι αισθανόμουν τόσο καλά, που γελούσα υπό το καθεστώς της νάρκωσης. Η εγχείρηση ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Η μετεγχειριτική περίοδος κύλησε χωρίς επιπλοκές. Έχουν περάσει 8 χρόνια από τότε και δεν έχω καμία ενόχληση. Συνήθως τα όνειρα δεν διατηρούνται καιρό στη μνήμη κι εξαφανίζονται, αλλά αυτή η εικόνα και η αίσθηση ευτυχίας και ανάπαυσης μένουν στη μνήμη μου μέχρι τώρα. Από τότε, η εικόνα του Αγίου Λουκά βρίσκεται στο εικονοστάσι του σπιτιού μας.

Ο Άγιος, που δεν αρνείτο την ιατρική βοήθεια σε κανέναν κατά τη διάρκεια της ζωής του, βοηθά όσους του απευθύνονται και μετά τον θάνατό του. Καμιά φορά βοηθά μ’ έναν εντελώς θαυμαστό τρόπο, που δεν μπορείς να πιστέψεις ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατόν. Δόξα τω Θεώ, για όλα!»