Θαύματα της αγίας μακαρίας Ματρώνας

Η μακαρία Ματρώνα, δοξάστηκε για πολλά θαύματα, που έγιναν με την προσευχή της στο Θεό. Όλες οι θεραπείες, οι προφητείες και οι άλλες θαυματουργές της πράξεις, ήταν συγκεκριμένη βοήθεια προς εκείνους τους ανθρώπους, που προσέφυγαν στην αγία γερόντισσα, για βοήθεια.

Το σημάδι, ότι η Ματρώνα επιλέχθηκε από τον Κύριο, για μια ιδιαίτερη διακονία, δόθηκε στους ανθρώπους, ήδη από τη βάπτισή της. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, όταν ο ιερέας κατέβασε το παιδί στην κολυμβήθρα, όλοι οι παρευρισκόμενοι, είδαν μια στήλη αρωματικού ελαφρού καπνού πάνω από αυτό. Ο ιερέας, τον οποίο οι ενορίτες σέβονταν ως δίκαιο και ευλογημένο, εξεπλάγην από αυτό που συνέβη και είπε: «Έχω βαφτίσει πολλά μωρά, αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά, που βλέπω κάτι τέτοιο και αυτό το μωρό θα αγιάσει».

***

Μια από τις αποδείξεις της πνευματικής διορατικότητας της Ματρώνας, ήταν ένα περιστατικό που συνέβη, όταν αυτή ήταν ακόμα παιδί. Κάποτε σε μια εορτή, η μητέρα της Ματρώνας προσήλθε στην εκκλησία και κάλεσε τον σύζυγό της μαζί της, αλλά αυτός αρνήθηκε και δεν πήγε. Στο σπίτι, ο πατέρας της διάβαζε προσευχές, έψελνε και η Ματρώνα ήταν επίσης δίπλα του. Η μητέρα, που ήταν στην εκκλησία, συνέχισε να τον σκέφτεται: «Να, δεν ήλθε». Μετά τη Λειτουργία, όταν επέστρεψε στο σπίτι, η Ματρώνα της είπε: «Εσύ, μητέρα, δεν ήσουν στην εκκλησία». «Πώς δεν ήμουν; Μόλις έφτασα εδώ και τώρα ξεντύνομαι!»– η μητέρα εξεπλάγη. Το κορίτσι απάντησε σε αυτό: «Ο πατέρας μου ήταν στην εκκλησία, αλλά δεν ήσουν εκεί». Με το πνευματικό της όραμα, η Ματρώνα είδε ότι η μητέρα της ήταν στο ναό μόνο με το σώμα της, ενώ οι λογισμοί της ήταν μακριά από την λειτουργία.

***

Η Εκκλησία του Αγίου Νικολάου του «Απόκεντρου[1]» στο Μούρομ (περιοχή Βλαντίμιρ). Έκρηξη του καμπαναριού. 1930

Ακόμη και ως παιδί, η Ματρώνα, προέβλεψε τη μελλοντική επανάσταση στη Ρωσία: πώς «θα ληστέψουν, θα καταστρέψουν εκκλησίες και θα συνεχίσουν τις διώξεις». Μεταφορικά, είπε για το πώς θα διαμοίραζαν με δόλο τη γη, και στη συνέχεια θα εγκατέλειπαν τα πάντα και θα έτρεχαν εδώ κι εκεί.

Λίγο πριν την επανάσταση, μια αρχόντισσα ήρθε στην ευλογημένη, η οποία αγόρασε ένα σπίτι στο Σέμπινο και αποφάσισε να χτίσει ένα καμπαναριό στο χωριό. «Ό,τι σχεδιάζεις να κάνεις, δεν θα γίνει πραγματικότητα», της είπε η Ματρώνα. Η γυναίκα εξεπλάγην: «πώς δεν μπορεί να γίνει πραγματικότητα, όταν διαθέτω τα πάντα – τόσο τα χρήματα, όσο και τα υλικά;» Στο τέλος, όλα συνέβησαν, όπως είπε η Ματρώνα, – η επανάσταση χάλασε τα σχέδια της αρχόντισσας.

***

Εικόνα της Θεομήτορος «Τιμωρία των θανόντων»

Μια ζωντανή απόδειξη της σοβαρής σχέσης απέναντι στην πίστη, της μακαρίας Ματρώνας και της βοήθειας που της προσέφερε ο Κύριος, είναι η ιστορία της αγιογράφησης της εικόνας «Τιμωρία των θανόντων». Αυτή η εικόνα αγιογραφήθηκε με την επιμονή της αγίας για την αγροτική εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου. Έτσι και συνέβη. Μια μέρα, η Ματρώνα ζήτησε από τη μητέρα της, να πει στον ιερέα ότι στη βιβλιοθήκη του, στην τάδε σειρά, υπάρχει ένα βιβλίο με την εικόνα της εικόνας «Τιμωρία των θανόντων». Ο ιερέας ήταν πολύ έκπληκτος. Βρήκαν την εικόνα και η Ματρώνα είπε: «Μαμά, θα αντιγράψω μια τέτοια εικόνα». Η μητέρα της στενο χωρήθηκε – με τι να πληρώσει για αυτήν; Τότε, η Ματρώνα είπε στη μητέρα της: «Μαμά, συνεχίζω να ονειρεύομαι την εικόνα «Τιμωρία των θανόντων». Η μητέρα του Θεού, ζητά να έρθει στην εκκλησία μας». Άρχισαν να μαζεύουν χρήματα, για την αγιογράφηση της εικόνας. Όταν συγκέντρωσαν το απαραίτητο ποσό, παρήγγειλαν μια εικόνα σε έναν καλλιτέχνη από την πόλη Επιφάν (περιοχή Τούλας). Η Ματρώνα, τον ρώτησε, αν μπορούσε να αγιογραφήσει μια τέτοια εικόνα. Ο καλλιτέχνης απάντησε, ότι ήταν ένα οικείο πράγμα γι' αυτόν. Η Ματρώνα, του είπε να μετανοήσει για τις αμαρτίες του, να εξομολογηθεί και να συμμετάσχει στα Ιερά Μυστήρια του Χριστού. Τότε ρώτησε: «Είσαι σίγουρος, ότι θα ζωγραφίσεις αυτή την εικόνα;» Ο καλλιτέχνης απάντησε θετικά και άρχισε να εργάζεται. Έχει περάσει πολύς καιρός; Τελικά, ήρθε στη Ματρώνα και ομολόγησε, ότι τίποτα δεν του πήγαινε. Σε απάντηση, η ευλογημένη του είπε: «Πηγαίνετε, μετανοήστε για τις αμαρτίες σας». Με το πνευματικό της όραμα, είδε, ότι είχε ακόμα μια μη ομολογημένη αμαρτία στη συνείδησή του. Ο καλλιτέχνης πήγε ξανά στον ιερέα, μετανόησε, πήρε κοινωνία και ζήτησε συγχώρεση από τη Ματρώνα. Του είπε: «Πήγαινε, τώρα θα ζωγραφίσεις την εικόνα της Βασίλισσας του Ουρανού». Όπως προέβλεψε η ευλογημένη, έτσι κι έγιναν όλα.

***

Η αγία γερόντισσα, προέβλεψε, επίσης, τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο, για την έναρξη του οποίου, προειδοποίησε τους οικείους της, το 1939-40: «Αυτή τη στιγμή όλοι βρίζεστε, χωρίζεστε, αλλά ο πόλεμος πρόκειται να ξεκινήσει. Φυσικά, πολλοί άνθρωποι θα πεθάνουν, αλλά ο ρωσικός λαός μας θα κερδίσει». Μια άλλη φορά, σε μια συνομιλία με μια γυναίκα, η ευλογημένη είπε: «θα γίνει πόλεμος. Η νίκη θα είναι δική μας. Η Μόσχα δεν θα αγγιχτεί από τον εχθρό, θα καεί μόνο λίγο. Δεν θα χρειαστεί να φύγουμε από τη Μόσχα».

Παρέλαση στην Κόκκινη Πλατεία στις 7 Νοεμβρίου 1941

Όταν άρχισε ο πόλεμος, η γερόντισσα ζήτησε από όλους όσους προσήλθαν σε αυτήν, να φέρουν κλαδιά ιτιάς. Τα έσπασε σε μπαστούνια του ιδίου μήκους, ξεφλούδισε το φλοιό και προσευχήθηκε. Οι γείτονές της, θυμήθηκαν, ότι τα δάχτυλά της ήταν όλα γεμάτα πληγές. Η ευλογημένη Ματρώνα, έλεγε συχνά ότι ήταν αόρατη στο πολεμικό μέτωπο, βοηθώντας τους Ρώσους στρατιώτες. Προέβλεψε για συμπατριώτες της, ότι οι Γερμανοί δεν θα μπουν στην Τούλα, κάτι που τελικά έγινε πραγματικότητα.

***

Τα πιο φημισμένα, είναι τα θαύματα θεραπειών, που έκανε η Ματρώνα με τις προσευχές της στο Θεό.

Τέσσερα χιλιόμετρα από το Σέμπινο, ζούσε ένας άνθρωπος, που δεν μπορούσε να περπατήσει. Η ευλογημένη Ματρώνα είπε: «Αφήστε τον να έρθει σε μένα το πρωί, μπουσουλώντας. Θα σέρνεται μέχρι τις τρεις.» Ο άντρας σύρθηκε πραγματικά τέσσερα χιλιόμετρα στο σπίτι της αγίας και εξερχόμενος από αυτήν, περπάτησε στα πόδια του, θεραπεύτηκε εντελώς.

Για μια από τις ιάσεις, η Α.Φ. Βιμπορνόβα, της οποίας ο πατέρας, βαφτίστηκε μαζί με τη Ματρώνα, διηγήθηκε: «η μητέρα μου καταγόταν από το χωριό Ούστυα (Στόμιο) και είχε έναν αδελφό εκεί. Μια μέρα σηκώνεται αυτός – χωρίς να μπορεί να κινήσει ούτε τα χέρια, ούτε τα πόδια, που ήταν σαν μαστιγωμένα. Και δεν πίστευε στις θεραπευτικές ικανότητες της Ματρώνουσκας. Η κόρη του αδελφού μου, πήγε στο χωριό Σέμπινο για να συναντήσει τη μητέρα μου: "Νονά, ας πάμε σύντομα, συνέβη κάτι κακό με τον πατέρα μου, έχει γίνει σαν ανόητος: χαμήλωσε τα χέρια του, τα μάτια του δεν φαίνονται, η γλώσσα του μόλις κινείται". Τότε, η μητέρα μου έζεψε ένα άλογο και αυτή και ο πατέρας μου πήγαν στο χωριό Ούστυα. Ήρθαμε στον αδερφό μου, και κοίταξε τη μητέρα μου και μόλις ψέλλισε "αδελφή". Πήρε τον αδερφό της και τον έφερε στο χωριό μας. Τον άφησα στο σπίτι και πήγα στη Ματρώνα, για να ρωτήσω αν θα μπορούσα να τον φέρω. Έρχεται και η Ματρώνουσκα της λέει: "Λοιπόν, ο αδερφός σου λέει, ότι δεν μπορώ να κάνει τίποτα κι είναι σαν μαστιγωμένος". Κι αυτή, ούτε καν τον είχε δει ακόμα! Τότε είπε, "Φέρε τον σε μένα, θα βοηθήσω". Διάβασε προσευχές πάνω του, του έδωσε νερό και αυτός κοιμήθηκε. Κοιμήθηκε σαν κούτσουρο και σηκώθηκε το πρωί εντελώς υγιής. "Ευχαρίστησε την αδερφή σου, η πίστη της σε θεράπευσε", είπε μόνο η Ματρώνα στον αδερφό της.»

***

Η Πρασκόβια (Παρασκευή) Σεργκέεβνα Ανόσοβα, η οποία επισκέφθηκε ένα ψυχιατρικό νοσοκομείο, είπε για την περίπτωση της θεραπείας του δαιμονισμένου αδελφού της: «Μια μέρα, όταν επρόκειτο να τον δούμε, ένας άντρας με τη σύζυγό του, ταξίδευαν μαζί μας – για να πάρουν με εξιτήριο την κόρη τους από το ίδιο νοσοκομείο. Επιστρέφαμε ξανά μαζί. Ξαφνικά αυτό το κορίτσι (ήταν 18 ετών) άρχισε να γαβγίζει. Λέω στη μητέρα της: "Λυπάμαι για σας, μια και περνάμε από τον Τσαρίτσινο, ας πάμε την κόρη σας στη Ματρώνουσκα..."Ο πατέρας αυτού του κοριτσιού, στρατηγός, δεν ήθελε να ακούσει τίποτα στην αρχή, έλεγε, ότι όλα αυτά ήταν μυθοπλασία. Αλλά, η σύζυγός του επέμεινε και έτσι πήγαμε στη Ματρώνουσκα... Και έτσι άρχισαν να φέρνουν το κορίτσι στη Ματρώνουσκα, και έγινε σαν ένας πάσσαλος, τα χέρια της σαν ραβδιά, τότε άρχισε να φτύνει τη Ματρώνουσκα, ξεσπούσε. Η Ματρώνα είπε: "Αφήστε την, δεν θα κάνει τίποτα τώρα". Το κορίτσι αφέθηκε ελεύθερο. Έπεσε, άρχισε να χτυπιέται και να στριφογυρίζει στο πάτωμα κι άρχισε να κάνει εμετό αίμα. Τότε, αυτό το κορίτσι αποκοιμήθηκε και κοιμήθηκε για τρεις μέρες. Την φρόντιζαν. Όταν ξύπνησε και είδε τη μητέρα της, ρώτησε: "Μαμά, πού είμαστε; Της απαντά: "Εμείς, κόρη μου, είμαστε με έναν προορατικό άνθρωπο..." Και της είπε, όλα όσα της συνέβησαν. Και από εκείνη τη στιγμή, το κορίτσι θεραπεύτηκε εντελώς.»