«Στην πηγή»

«Εικόνα της Θεομήτορος «Πιουχτίτσκαγια» («Στην πηγή»)

Ήξερα για την «Πιουχτίτσα^[1]» από τα πρώτα μου χρόνια. Στο εικονοστάσι των παιδικών μου χρόνων, υπήρχε μια εικονίτσα “στην πηγή”, δώρο από κάποιον από τους γνώριμους προσκυνητές, ο οποίος έλεγε, ότι όλοι όσοι επισκέφτηκαν αυτό το μοναστήρι, το είχαν μετέπειτα στην καρδιά τους για πάντα. Κοίταξα την άγια εικόνα και σκέφτηκα, ότι κάπου θα υπάρχει ένα ιερό μέρος, πολύ κοντά μου, όπου η Ίδια η Μητέρα του Θεού, εμφανίστηκε σε απλούς βοσκούς. Με άγγιζαν πολύ τα ελατάκια, που απεικονίζονται στην εικόνα και τα απλωμένα χέρια Της προς εμένα. Αλλά δεν είχα πάει ποτέ στην Πιουχτίτσα.

Έχουν περάσει πολλά χρόνια. Καλοκαίρι. Τέλος Ιουλίου. Ο σύζυγος, μάζεψε τα παιδιά και τα πήγε να επισκεφθούν τη γιαγιά τους, σε άλλη πόλη. Είχα μερικές ημέρες ελεύθερες εργασίας. Το αυτοκίνητο βρισκόταν κάτω από το παράθυρο και μου προσφέρθηκε επίμονα να αφήσω ένα σωρό δουλειές του σπιτιού και να μην χάσω την ευκαιρία να χαλαρώσω λίγο. Ξαφνικά, αργά το βράδυ, μου έρχεται στο μυαλό η σκέψη, ότι πρέπει να μαζέψω τα πράγματά μου και να πάω στην Πιουχτίτσα, που ήταν η χαρά μου στην παιδική μου ηλικία και για την οποία είχα ξεχάσει όλα αυτά τα χρόνια.

Νωρίς το πρωί, πληκτρολόγησα στον οδηγό πλοήγησης «Κουρέμιε» στον και αναχώρησα. Δεν ήταν καθόλου τυπικό για μένα, γιατί συνήθως όταν ετοιμάζομαι για ένα ταξίδι, προετοιμάζομαι πολύ καιρό πριν. Πετούσα, σαν να είχα φτερά, σε ένα εντελώς άγνωστο, αλλά τόσο εγκάρδιο μέρος. Στο μοναστήρι έφτασα το βράδυ της 30ής Ιουνίου. Ήταν δύσκολο να βρω ένα μέρος για να διαμείνω, γιατί υπήρχαν τόσοι πολλοί προσκυνητές. Όταν μπήκα στην εκκλησία, όπου άρχιζε, ήδη, η ολονύχτια αγρυπνία, δάκρυα κυλούσαν στα μάγουλά μου. Πόσες φωτογραφίες και βίντεο έχω δει για αυτό το μέρος, πόσες ιστορίες έχω ακούσει από ευχάριστους προσκυνητές! Πόσες σκέψεις και τρυφερότητα είχα στην παιδική μου καρδιά τότε! Αλλά το πιο σημαντικό, εδώ είναι Αυτή – η Παναγία μου. Η Μητερούλα περπατεί δίπλα στα ελατάκια, πηγαίνει προς την πηγή και ευθύς αμέσως ανοίγει τα χέρια Της σε μένα. Και για όλους εμάς, που προσερχόμαστε να Την προσκυνήσουμε με τέτοια αγάπη.

Να, Αυτή – είναι η Παναγία μου. Η Μητερούλα περπατεί δίπλα στα ελατάκια, πηγαίνει προς την πηγή και ευθύς αμέσως ανοίγει τα χέρια Της σε μένα

Και μόνο κατά τη διάρκεια της λειτουργίας, έμαθα εντελώς τυχαία, ότι, αύριο εορτάζεται η ημέρα της εικόνας «Στην πηγή», και γι' αυτό λειτουργεί ο επίσκοπος, υπήρχαν τόσοι πολλοί προσκυνητές και ο ναός ήταν θαμμένος στα λουλούδια. Αύριο, μετά τη λειτουργία, θα γευματίσω στην τράπεζα της εκκλησίας, της αφιερωμένης στα ονόματα του Δικαίου Συμεών του Θεοδόχου και της Άννας της Προφήτιδας^[2] και ύστερα θα τρέξω στην πηγή για να βουτήξω, ενώ αργότερα οι μοναχές θα μας ξεναγήσουν σε μια περιήγηση στο μοναστήρι, αναρωτώντας, πώς η Ίδια η Μητέρα του Θεού με κάλεσε να Την επισκεφτώ στη Χάρη Της.

Έφυγα από την Πιουχτίτσα με δάκρυα στα μάτια μου. Ω, πόσα από αυτά έχουν χυθεί αυτές τις λίγες μέρες! Δεν ήθελα να αφήσω καθόλου την ευγενική αγκαλιά της Μητερούλας του Θεού. Σήμερα, όταν μιλάω για αυτό το υπέροχο μοναστήρι, λέω ότι θα παραμείνει πάντα στην καρδιά μου και η 1η Ιουλίου θα είναι πάντα μια ξεχωριστή μέρα για μένα.