Στοχασμοί κατά την ανάγνωση των Ψαλμών

Ψαλμός 1. Περιγράφει την προκοπή και την ευτυχία των ευσεβών ανθρώπων και την δυστυχία των ασεβών. Ο ευσεβής άνθρωπος είναι σαν το καρποφόρο δέντρο κοντά στο ρέμα και οι αμαρτωλοί είναι σαν την σκόνη που την παίρνει ο άνεμος από το έδαφος.

Ψαλμός 2. Η προφητεία για τον Μεσσία.

Ψαλμός 4, στ.7-8. Αποκαλυψέ μας [εκκλ.-σλαβ.: «εσημειώθη εφ’ ημάς»] το φως του προσώπου Σου, Κύριε. Έδωσες στην καρδιά μου ευφροσύνη. Το φωτεινό δωμάτιο [1] του Θεού αναφέρεται στους αληθινά ευσεβείς ανθρώπους κατά την διάρκεια των ευσεβών δραστηριοτήτων τους με την ευφροσύνη στην καρδιά τους. Συμβαίνει να είναι θαυμάσια αυτή η αγαλλίαση. Στον κόσμο δεν υπάρχει τέτοια χαρά. Υπάρχει μόνο ως καθησυχασμός, ενθάρρυνση και ενθουσιασμός.

Ψαλμός 11,στ.9. Ως Ύψιστος όλων, πολλαπλασίασες την φροντίδα για τους γιους των ανθρώπων.Τι πλήθος ανθρώπων θαύμασες, πρόγονε του Θεού [2]; Θαύμασε (αναφέρεται στον σημερινό άνθρωπο) το πλήθος των αγγέλων: ενενήντα εννέα φορές περισσότεροι από όσο έζησαν και θα ζήσουν ακόμα άνθρωποι από την αρχή του κόσμου μέχρι το τέλος του. Και είναι αλήθεια, ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι πάνω στην γη, ακόμη και σε μια τυχαία χρονική στιγμή. Και πού δεν υπάρχουν..; Παντού, σε όλη την υδρόγειο σφαίρα. Συμβαίνει μέχρι ένα εκατομμύριο και ακόμα περισσότερο στην ίδια πόλη. (Αλήθεια, από το ύψος του ουρανού και «επί της γης» πλήθυνες εσύ, Κύριε, τους ανθρώπους. όσο ψηλός είναι ο ουρανός, τόσο πολλοί είναι και οι άνθρωποι. Κι από το ύψος του ουρανού και «επί της γης» εσύ, Κύριε, ενέκρινες την Χάριν Σου στους «φοβούντες σε»).

Ψαλμός 12. «Μέχρι πότε, Κύριε, θα με λησμονείς...», διάβασε περισσότερα.

Ψαλμός 15,στ.11. Εσύ μου όρισες τον δρόμο της ζωής. Αφθονία ευφροσύνης ενώπιόν του προσώπου Σου και ευτυχία μέσω της δεξιάς Σου «εις τους αιώνας». Σε ευχαριστώ, Δημιουργέ και Λυτρωτή μου, που μου έδειξες τον δρόμο της ζωής, συγκεκριμένα τον δρόμο της αγάπης προς εσένα, της περισυλλογής των ιδανικών Σου και τον δρόμο της αγάπης μου προς τον πλησίον. Όταν είμαι μαζί Σου, Θεέ μου και σε υπηρετώ με καθαρή καρδιά, τότε ευφραίνομαι. Εγώ το ασήμαντο πλάσμα με τον καθ' όλα Τέλειο Δημιουργό μου. τότε χαίρονται όλα τα οστά μου. Πληρότητα αγαλλίασης ενώπιόν του προσώπου Σου. Και αυτό δεν αποτελεί έκπληξη, επειδή η γλυκύτητα [3] της δεξιάς Σου είναι παντοτινή. ατέρμονη, απερίγραπτη γλυκύτητα…

Ψαλμός 16,στ.2. Η κρίση μου ας βγει από το πρόσωπό Σου {εκκλ.-σλαβ.: Από το προσωπό Σου ας βγει το πεπρωμένο [4] μου}. Ναι, Κύριε, εσύ είσαι ο Βασιλεύς μου, μέσω του δικαίου της δημιουργίας και της σωτηρίας μου, και εγώ ο δούλος Σου. Όλα, όσα κατέχω είναι δικά Σου: και η ψυχή και το σώμα και η υγεία και η ικανότητα, και όλα όσα έχω. Ολόκληρη η μοίρα μου, και η προσωρινή και η αιώνια, εξαρτάται από εσένα, όπως η μοίρα ενός κοινού δούλου από τον αφέντη του. Δώσε μου να θυμάμαι αυτό για πάντα και να σε ευγνωμονώ, Δέσποτά μου, για να παρηγορηθεί η προσμονή μου από σένα της καλής μου προνοίας. Στ.5. Στήριξε τα βήματα μου στους δρόμους Σου, για να μην τρέμουν τα πόδια μου. Αν εσύ δεν μπορείς να με βοηθήσεις να περπατήσω με σταθερό πόδι στους δρόμους Σου, στους δρόμους της αληθείας, της αγάπης και της αγνότητας, πάντα θα κουτσαίνω και από τα δύο μέρη. θα είμαι ασταθής στο δρόμο της ευσέβειας [5]. Στήριξε τα βήματα μου στους δρόμους Σου, για να μην τρέμουν τα πόδια μου…

Ψαλμός 17, στ.5. Ωδίνες ανομίας με περικύκλωσαν. Σταμάτησέ τους, Κύριε και Θεέ μου! Στ.24. Και θα σταθώ άμεμπτος [6] απέναντί Του και θα φυλαχτώ από την αμαρτία μου. Θα είσαι μαζί μου; Θα είμαι άμεμπτος και θα φυλαχτώ από την αμαρτία μου. Δεν θα είσαι; Θα πέσω [7].

Ψαλμός 18, στ.13-15. Ποιος παραδέχεται τα σφάλματά του; Καθάρισέ με από τις κρυφές μου ανομίες και από τα σκόπιμα αμαρτήματα [εκκλ.-σλαβ.: από τα ξένα] προφύλαξε τον δούλον Σου. Ώστε αυτά να μην επικρατήσουν σε μένα. Τότε θα είμαι άμεμπτος και καθαρός από την μεγάλη διαφθορά. Και θα είναι ευάρεστα τα λόγια του στόματός μου και η μελέτη της καρδιάς μου ενώπιόν Σου... Εμείς αμαρτάνουμε συνεχώς, και συχνά σοβαρά. Από το μεγάλο πλήθος των αμαρτιών μας συχνά εμείς δεν τα επισημαίνουμε και δεν αναγνωρίζουμε την σοβαρότητά τους. Για μας υπάρχουν πολλά είδη αμαρτιών. Ξεκάθαρες και κρυφές, ξένες και δικές μας. Κρυφές αμαρτίες και αμαρτίες άλλων. Κρυφές, γιατί δεν μπορούμε να τις παρατηρήσουμε και δεν διορθωνόμαστε από αυτές. Ξένες, επειδή διαφθείρουν όχι μόνο εμάς, αλλά και τους συνανθρώπους μας. Eλέησέ με, Κύριε, από τις αμαρτίες των άλλων, μην κατακρίνεις αυτούς πάνω μου. Καθάρισέ με από τα κρυφά μου αμαρτήματα. Αυτές στερούν από τον εαυτό μου εσένα, Πανάγαθε και Δίκαιε Πατέρα μου, με απομακρύνουν από σένα, επιρρίπτουν πάνω μου την δικαία οργή Σου, έτσι που εσύ δεν εισακούς με ευδοκία [8] τα λόγια μου και τις προσευχές μου. Έτσι, δεν έχω στην καρδιά μου τόλμη ενώπιόν Σου. ...Για να μην επικρατήσουν σε μένα. Τότε θα είμαι άμεμπτος και καθαρός από την μεγάλη διαφθορά. Και θα είναι ευάρεστα τα λόγια του στόματός μου και η μελέτη της καρδιάς μου ενώπιόν Σου, Κύριε, οχυρό [9] και Σωτήρα της ψυχής μου!

Ψαλμός 19, στ.4. Να ενθυμηθεί (ο Θεός) όλες τις θυσίες [10] σου... Μην αποδυναμώνεσαι ακόμα και στην καλή πράξη. Ο Θεός θυμάται κάθε θυσία σου και θα σε ανταμείψει για όλα.

Ψαλμός 20. «Περί του βασιλέως».

Ψαλμός 21,στ.10-12. Εσύ με ανέλαβες από την (μητρική) κοιλιά και έβαλες μέσα μου την ελπίδα από τα στήθη της μητέρας μου. Σε σένα ρίχτηκα από την μήτρα. Από την κοιλιά της μητέρας μου. Εσύ είσαι ο Θεός μου. Μην απομακρύνεσαι από μένα, γιατί η θλίψη είναι κοντά και βοηθός δεν υπάρχει. Είμαι όλος δικός Σου: Εσύ με έβγαλες από την κοιλιά της μητέρας μου. Είσαι ο Δημιουργός μου και ο Θεός μου. Δεν γνωρίζω άλλο καταφύγιο, εκτός από σένα, μόνο σε σένα ελπίζω. Μην με αφήνεις. Είμαι πλάσμα των χεριών Σου. Γιατί η θλίψη είναι κοντά και βοηθός δεν υπάρχει... Στ.15. Η καρδιά μου έγινε σαν το κερί που λιώνει μες στα σωθικά μου. Αυτό συμβαίνει συχνά σε μένα. Στ.16. Η δύναμή μου στέρεψε σαν το τσουκάλι [11]. Όπως ο πηλός, όταν είναι υγρός. Είναι λείος, ομαλός και μαλακός. Όταν στεγνώσει γίνεται τραχύς [12] και καταρρέει. Έτσι και το ανθρώπινο σώμα. όταν ενυδατώνεται με τα υγρά [13] και τις τροφές [14] γίνεται ομαλό και μαλακό. και όταν επιβαρύνεται με την νηστεία, είναι ζαρωμένο, ξηρό και αδύναμο [15]. ...Στέρεψε σαν το τσουκάλι – το κάστρο του σώματός μου. Στ.29. Επειδή του Κυρίου είναι η βασιλεία και αυτός είναι ο Άρχοντας των εθνών. Ένας είναι ο Θεός και κατά την κυρία έννοια είναι ο Βασιλιάς. Οι βασιλείς της γης αποτελούν μόνο την αδύναμη [16] ομοιότητα με τον Βασιλέα των Ουρανών. Είναι ο ενιαίος Βασιλιάς όλου του κόσμου. Είναι Ένας και εξουσιάζει όλους τους λαούς, την ίδια στιγμή που οι βασιλείς της γης, επειδή αυτοί είναι πολλοί, εξουσιάζουν μόνο τα γνωστά έθνη. Του Κυρίου είναι η βασιλεία και αυτός είναι ο Άρχοντας των εθνών.

Ψαλμός 22, στ.1-3,6. Ο Κύριος είναι ο Ποιμένας μου. Εγώ τίποτε δεν θα στερηθώ. Σε γόνιμους τόπους με ανάπαυσε και με οδήγησε σε ήρεμα νερά, ενδυνάμωσε την ψυχή μου και με κατευθύνει στα μονοπάτια της αληθείας «ένεκεν του ονόματός Του»... η καλοσύνη [17] και το έλεος [δικά Σου], ναι, θα με συνοδεύουν σε όλη μου την ζωή και θα κατοικήσω στον «οίκο» του Κυρίου «επί μακρόν». Ναι, από την πληρότητα της εγκαρδίας ευγνωμοσύνης και την αγαλλίαση είπα στον εαυτό μου: ο Κύριος είναι ο Ποιμένας μου, εγώ τίποτε δεν θα στερηθώ. Αυτός θα με αναπαύσει σε γόνιμους τόπους... Θα ενδυναμώσει την ψυχή μου... Πόσο χαίρομαι στην σκέψη ότι ο Κύριος, ο Παντοδύναμος και Πανάγαθος, ο ίδιος θα «ποιμαίνει» εμένα σε τόπους χλοερούς, αυτός θα μου διδάσκει τα μονοπάτια της αληθείας, εμένα, τον μέγα αμαρτωλό, «ένεκεν του ονόματός Του». Πόσο κοντά νιώθω, ότι τα λόγια του ψαλμού του Δαβίδ είναι συστημένα για μένα; Πώς αυτά ήταν κοντά στην καρδιά μου και πώς ταιριάζουν με την δική μου κατάσταση; Ω, Ποιμένα μου Πανάγαθε, Γλυκέ μου

Ιησού! Ποίμαινέ με εσύ ο ίδιος σε ευδόκιμους τόπους. Γευθήκαμε την γλυκύτητά Σου. Η ειρήνη Σου μπήκε μέσα στην καρδιά μου, όπως το ζουμερό γρασίδι στον αμνό [18]. Έτσι δεν την στερήθηκα για να καταφύγω στο πικρό δηλητήριο [19] των παθών και των αμαρτιών και δεν σκότωσα με αυτό (το δηλητήριο) την ψυχή μου. Δώσε μου την χαρά στην καρδιά μου και «πολλή ειρήνη», χαρακτηριστική αυτών που σε αγαπούν (Ψαλμ.118, στ.165). Καθοδήγησέ με, ώστε να βρίσκομαι πιο συχνά στον ναό Σου και να υποκλίνομαι στους πρόποδες [20] του θρόνου Σου με την προσευχή για συγχώρεση των αμαρτιών, για την δωρεά σε μένα της Χάριτός Σου.

Ψαλμός 23, στ.1. Του Κυρίου είναι η γη και απόδοσή (πληρότητα) της, το σύμπαν και όλα τα ζώντα [21] πάνω σε αυτήν. Ως ένα ενιαίο Θεόκτιστο σπίτι, όλη η γη ανήκει στον Κύριο μαζί με όλα, όσα βρίσκονται μέσα σε αυτό το σπίτι. Τι θαυμαστό είναι αυτό τοσπίτι! Αντί της ποικιλίας των νεκρών [22] επίπλων και ό,τι είναι ορατό στα σπίτια των ανθρώπων, τα χειροποίητα, σε αυτό όλα είναι ζωντανά και κινούνται. Οι άνθρωποι, τα ζώα, τα ψάρια στο νερό, τα πουλιά στον αέρα, τα έντομα συνεχώς πετούν66. Όλα, όπως είναι εναρμονισμένα σε μια χαρούμενη χορωδία, που γιορτάζει την τελετή της ύπαρξής της και εξυμνεί την καλοσύνη και την σοφία του Δημιουργού. Αντί των κανδηλίων και των κηροπηγίων, τα οποία είναι πάρα πολλά για τον φωτισμό ενός χειροποίητου σπιτιού, σε αυτό το αχειροποίητο σπίτι, το οποίο από την απεραντοσύνη και το εκτόπισμά του δεν μπορεί να μετρηθεί, φέγγει μόνο μια λαμπάδα την ημέρα, και είναι τόσο φωτεινή, που κάθε λαμπάδα ανθρώπου μαζί με το φως της εξαφανίζεται εντελώς μπροστά της σαν να μην υπάρχει. Πράγματι, κατά τη διάρκεια της νύχτας φέγγουν πολλά φώτα στον ουρανό. Ένα μεγάλο, το φεγγάρι, και άλλα μικρά, αλλά αυτά δεν δημιουργήθηκαν κατευθείαν [23] για να φωτίζουν την γη, αλλά για να δείξουν στους γηγενείς [24] ότι στον ουράνιο θόλο υπάρχει πλήθος τέτοιων φωτεινών σωμάτων και πολύ μεγάλων, που δεν είναι μικρότερα από την γη [λένε], λογικά πλάσματα της δόξας του Θεού. Και ακόμα, πώς είναι και ποια διαφορετικά παιχνίδια υπάρχουν σε αυτό το Θεόκτιστο σπίτι. Ξύλα, δέντρα, χορτάρια, λουλούδια, πέτρες πολύτιμες και απλές. Αντί των χαλιών, το πράσινο των λιβαδιών. Έτσι όλα είναι υπέροχα, όμορφα και άνετα στο σπίτι του Θεού!

Ψαλμός 24, στ.11. «Ένεκεν του ονόματός Σου», Κύριε, συγχώρεσε την αμαρτία μου,γιατί είναι μεγάλη. Είμαι ο μεγαλύτερος αμαρτωλός και ο ίδιος ανάξιος ελεήσεως. Μόνο η Χάρις Σου μπορεί να επιβάλλει την άφεση των αμαρτιών μου. Όχι για χάρη της αξιοπρεπείας μου, όχι για χάρη της προσευχής και των δακρύων μου, συγχώρεσε τις αμαρτίες μου, αλλά «ένεκεν του ονόματός Σου», Κύριε, συγχώρεσε την αμαρτία μου, γιατί είναι μεγάλη. Στ.12. Ποιος είναι ο άνθρωπος, που φοβάται τον Κύριο; Του δείχνει τον δρόμο, που πρέπει να επιλέξει. Η ψυχή του θα κατοικεί στο καλό και το σπέρμα Του θα κληρονομήσει την γη. Τους φοβουμένους αυτόν, ο Κύριος βοηθά να πάρουν καλό δρόμο, τον οποίο αυτοί θα επιλέξουν. Θα τους φωτίζει το μυαλό και την συνείδηση για να κατανοήσουν και να αφομοιώσουν για τον εαυτό τους τούς νόμους του Κυρίου. Συνέπεια της ευσεβείας ή της εκτελέσεως των εντολών του Θεού για την ψυχή μας είναι ο εσωτερικός κόσμος και η αγνή, η αληθινή [25] χαρά, ώστε η ψυχή τουευσεβούς ανθρώπου να αποβεί καλή και αγαθή. «Η ψυχή του θα κατοικεί στο καλό...». Έτσι, ως άνθρωπος θεοσεβής θα υπάρχει ως πιστός υπηρέτης του Δημιουργού του κόσμου και όλων των ανθρώπων και θα συμβάλει στην πρόθεση του Θεού να εξαπλώσει τους πιστούς, αυτούς που αγαπούν τα παιδιά του Θεού. Των κληρονόμων της Βασιλείας των Ουρανών. αυτών που ο Κύριος θα πολλαπλασιάζει «εκ των απογόνων Του» πάνω στην γη. Έτσι ώστε από το πλήθος, μερικές φορές δεν θα μπορεί κανείς να τους μετρήσει. «Και το σπέρμα Του θα κληρονομήσει την γη»… Στ.18. Κοίταξε την δυστυχία μου και την εξάντλησή μου και συγχώρεσε όλες τις αμαρτίες μου. Συγχώρεσε τις αμαρτίες της ασημαντότητάς μου, Απείρως Πανάγαθε, για το δικό μου τίποτα!

Ψαλμός 26, στ.6. Θα προσφέρω μέσα στην σκηνή Του θυσίες δοξολογίας, θα τραγουδήσω και θα ψάλλω ενώπιον του Κυρίου. Χρησιμοποιώ την ευτυχία του

Δαβίδ, αλλά μέσα από τις αμαρτίες μου, που πλησιάζουν σαν το σκοτάδι την ψυχή μου, δεν αισθάνομαι το μεγαλείο αυτής της ευτυχίας. Θεέ μου! Φώτισέ με και σώσε με. Στ.9 και 10. Μην κρύψεις από μένα το πρόσωπό Σου. Μην απορρίψεις τον δούλο Σου σε ώρα οργής. Εσύ στάθηκες βοηθός μου. Μην με αφήσεις και μην με εγκαταλήψεις, Θεέ και Σωτήρα μου! Γιατί ο πατέρας μου και η μητέρα μου με εγκατέλειψαν, αλλά ο Κύριος θα με προσδεχθεί. Για τις αμαρτίες μου, είμαι άξιος ώστε να απορρίψεις την καλοσύνη Σου από εμένα, αλλά για την καλοσύνη Σου σε ικετεύω, Κύριε και Δημιουργέ μου, επίβλεψε [26] τον δούλο Σου. Αν εσύ απομακρύνεις από μένα το πρόσωπό Σου, θα γίνω δυστυχισμένος.

Ψαλμός 29, στ.8. Έκρυψες το πρόσωπό Σου και ταράχτηκα. Ναι, αυτή την ταραχή αισθάνονται όλοι, που παραμένουν στον Κύριο. Είναι πολύ δυσάρεστη. Στ.10. Ποιο το όφελος για το αίμα μου, όταν κατέβω στον τάφο {εκκλ.-σλαβ.: στην διαφθορά[27]}; Mήπως θα σε δοξολογεί η στάχτη {εκκλ.-σλαβ.: η σκόνη [28]}; Θα διακηρύσσει την αλήθειά Σου;.." Αλλά αν εσύ δεν διακηρύξεις την αλήθεια του Θεού στην ζωή σου, με έργα, όχι μόνο με λόγια, σε τι θα διαφέρεις από μια άψυχη σκόνη; Ποιο θα είναι το όφελος από την ζωή σου; Καλύτερα να πέσεις στην διαφθορά. Είσαι ένα άχρηστο φορτίο. Στ.11 και 12. "Άκουσε, Κύριε, και ελέησέ με. Κύριε! Γίνε βοηθός μου". Και μετέτρεψες τον θρήνο μου [εκκλ.-σλαβ.: το κλάμα μου] σε χαρά, έλυσες τον σάκκο μου και με περιτύλιξες στην ευφροσύνη. Αλλά θα πρέπει ακόμα να φωνάξω: «Άκουσόν με, Κύριε, και ελέησόν με». Επέστησε την προσοχή Σου στο κλάμα μου και την θλίψη μου μέσα στην χαρά μου και τύλιξέ με στην ευφροσύνη.

Ψαλμός 30, στ.16. Στο χέρι Σου είναι οι ημέρες μου {εκκλ.-σλαβ.: Στο χέρι Σου η μοίρα [29] μου}. Όχι μόνο οι δικές μου, αλλά και όλου του κόσμου. Στ.23. Στην σύγχυσή [30] μου σκέφτηκα: "Απορρίφθηκα από τα μάτια Σου", αλλά άκουσα την φωνή της προσευχής μου, όταν απευθύνθηκα σε σένα. Αν αμαρτήσεις, μην απελπίζεσαι και μην πεις «απέρριψόν με εσαεί εκ των οφθαλμών Σου», αλλά προσευχήσου στον Κύριο με όλη σου την καρδιά για την συγχώρεση των αμαρτιών σου. Ομολόγησε σε αυτόν στην προσευχή των δακρύων σου για τις αμαρτίες σου με ειλικρινή συντριβή για αυτές και ο Κύριος οικτίρμων θα στρέψει ξανά σε σένα το άγιο πρόσωπό Του, για να ακούσει την φωνή της προσευχής σου και να σε συγχωρήσει.

Ψαλμός 31, στ.5. Αλλά φανέρωσα την αμαρτία μου σε σένα και δεν έκρυψα την ανομία μου. Είπα: "Θα ομολογήσω στον Κύριο το έγκλημά μου" και εσύ απέσυρες από μένα την ενοχή της αμαρτίας μου {εκκλ.-σλαβ.: απόρριψες [31] από μένα την ανομία της καρδιάς μου}. Όταν αμαρτήσεις, άνθρωπε, μην αφήσεις χωρίς προσοχή την αμαρτία σου, αλλά αμέσως προσπάθησε να την τραβήξεις [32] από την ψυχή σου από την ρίζα. Εξομολογήσου την αμαρτία σου στον Κύριο και αυτός θα συγχωρήσει την κακία της καρδιάς σου. Κλάψε στην προσευχή, θρήνησε και η αμαρτία με τα δάκρυα θα βγει από την ψυχή σου.

Ψαλμός 32, στ.5. Αυτός αγαπάει την αλήθεια και την δικαιοσύνη. Από το έλεος του Κυρίου είναι γεμάτη η γη. Του Κυρίου ως ελεήμονος του αρέσει να ελεεί τα λογικά πλάσματά Του. Από την καλοσύνη και την ευσπλαχνία Του υπάρχει ο ουρανός και η γη και τα πάντα σε αυτά και από το έλεος [33] του Κυρίου είναι γεμάτη η γη. Πώς μπορούμε εμείς, ως έξυπνα πλάσματα, να μην αγαπάμε την Χάρι ή την ελεημοσύνη. Να είστε ελεήμονες, όπως και ο Πατέρας σας είναι ελεήμων [Λουκ. κεφ.6, στ.36]. Στ.8 Ναι, φοβάται τον Κύριο ολόκληρη η γη. Ναι τρέμουν [εκκλ.-σλαβ.: σείονται] ενώπιόν Του όλοι οι κάτοικοι της οικουμένης, γιατί αυτός είπε, και έγινε. αυτός πρόσταξε, και φάνηκε. Στον Κύριο με δέος στέκονται Δυνάμεις ουράνιες, Φώτα πνευματικά και Μυαλά υψηλά. Ναι, ακόμη και αυτή η γη τρέμει μπροστά Του, αυτός ο μικροσκοπικός κόκκος σκόνης της δημιουργίας του Θεού. Ναι, σείονται από αυτόν όλα αυτά που ζουν στην οικουμένη, όπως ο πηλός [34] και η στάχτη. Μηδαμινά, απερίγραπτα ασήμαντα μπροστά Του και η γη και τα πλάσματα που ζουν πάνω της. Με μια Του λέξη αυτά γεννήθηκαν και παραμένουν στην ύπαρξή τους. Γιατί αυτός είπε και έγινε. αυτός πρόσταξε, και φάνηκε. Στ.18-19. Δες, το μάτι του Κυρίου. Βρίσκεται πάνω σε εκείνους που τον φοβούνται και πάνω σε εκείνους που ελπίζουν στο έλεός Του. Για να σώσει την ψυχή τους από τον θάνατο και κατά τη διάρκεια της πείνας να τους θρέψει [35]. Για τους φοβουμένους τον Κύριο όλα θα είναι καλά: Αυτοί τον ξέρουν και αυτός τους ξέρει. «Ο Κύριος γνωρίζει τους δικούς Του [Τιμ.Β΄κεφ.2,στ.19]». «Ξέρει ο Θεός πώς να σώσει τους ευσεβείς [Πέτρ. Β΄ κεφ.2, στ.9]» από τον θάνατο. Δεν θα τους αφήσει να πεθάνουν. Στ.21. Σε αυτόν θα ευφρανθεί η καρδιά μας, γιατί το άγιο όνομά Του επικαλούμαστε. Ο Κύριος είναι μοναδικός στην καθαρότητά Του, την μεγαλοψυχία108, την δύναμη και την γαλήνη για την χαρά στην καρδιά μας.

Ψαλμός 33, στ.19. Ο Κύριος είναι κοντά στους «συντετριμμένους την καρδίαν» και σώζει τους ταπεινούς «εν πνεύματι». Έτσι, προσπάθησε να έχεις «καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην» και ελεήμων ο Κύριος θα είναι πάντα κοντά σου.

Ψαλμός 34, στ.13-14. Εγώ, όμως, όταν αυτοί θρηνούσαν [36], ήμουν ντυμένος στις λινάτσες και ταπείνωνα την ψυχή μου με την νηστεία και η προσευχή μου επέστρεφε στον κόρφο [37] μου. Μάθε από τους πατριάρχες [38] πώς να ανέχεσαι τις κακίες. Ταπεινώσου και προσευχήσου, όταν σε προσβάλλουν και θεώρησε τις ύβρεις των άλλων στον εαυτό σου ως δίκαια αντίποινα για τις αμαρτίες σου.

Ψαλμός 36, στ.4. Ευφραίνου στον Κύριο, και αυτός θα εκπληρώσει την επιθυμία της καρδιάς σου. Στ.7. Υποτάξου [39] στον Κύριο και ανάθεσε την ελπίδα σου σε αυτόν. Στ.10-11. Λίγο ακόμα και ασεβής δεν θα υπάρχει. Θα κοιτάξεις στην θέση του και δεν θα βρίσκεται. Και οι φρόνιμοι [40] θα κληρονομήσουν την γη και θα απολαύσουν την πληρότητα της ειρήνης. Στ.16. Καλύτερο το λιγοστό του δικαίου από τον πλούτο των πολλών ασεβών. Ξέρεις πώς θα απολαύσεις τον Κύριο; Συλλογίσου για αυτόν, για τις άπειρες [41] τελειότητές Του και τότε θα πάρεις για τον εαυτό σου την μεγαλύτερη απόλαυση, που δεν θα συγκρίνεται με τίποτα. Απόλαυσε τους αγαπώντες αυτόν, και αυτός θα εκπληρώσει την επιθυμία της καρδιάς σου. Θα σε ακούσει σαν φίλο και σε καμία περίπτωση δεν θα σε αρνηθεί. Οι αμαρτωλοί γρήγορα περνούν και ξεχνιούνται. Οι δίκαιοι, αντίθετα, κληροδοτούν την αιώνια μνήμη των πράξεών τους και στους απογόνους τους. Απολαμβάνουν την ειρήνη του Θεού στην ψυχή τους. Άλλωστε, ο δίκαιος άνθρωπος και με τα λίγα είναι ικανοποιημένος, περισσότερο από ό,τι ο πλούσιος αμαρτωλός με την πληθώρα του πλούτου του. Στ.21. Ο ασεβής δανείζεται και δεν αποδίδει, όμως ο δίκαιος ελεεί και προσφέρει. Στ.25-26. Ήμουν νέος και ήδη γέρασα και δεν έχω δει δίκαιο εγκαταλελειμμένο [42], ούτε τους απογόνους του να παρακαλάνε για ψωμί. Όλη την ημέρα ελεεί και δανείζει και οι απόγονοί [43] του είναι ευλογημένοι. Στ.28-29. Δεν εγκαταλείπει ο Θεός τους αγίους Του. Θα διαφυλαχθούν για πάντα [οι άνομοι θα απορριφθούν] και οι απόγονοι των ασεβών θα εξολοθρευτούν. Οι δίκαιοι θα κληρονομήσουν την γη και θα κατοικούν πάνω της για πάντα. Αλλά η επίσκεψη του Θεού είναι αναπόφευκτη στην ζωή. Αλλιώς, θα ήμασταν ξεχασμένοι. Στ.13,14. “Επάκουσον, Κύριε, την προσευχή μου” και αφουγκράσου την κραυγή μου. Στα δάκρυά μου μην σιωπήσεις, γιατί περιπλανώμενος και ξένος είμαι κοντά Σου, όπως και όλοι οι πατέρες μου. “Απέκλινον απ' εμού”, για να ενδυναμώσω, πριν πεθάνω και δεν θα υπάρχω πλέον. Θεέ μου! Χάρισέ μου την δυνατότητα να προσεύχομαι με την ίδια ακριβώς παιδική αφέλεια και ειλικρίνεια, όπως ο πιστός δούλος Σου, ο βασιλιάς και προφήτης Δαβίδ. Κάνε με να φρονώ, όπως και αυτός. Αυτός είπε: “Γιατί περιπλανώμενος και ξένος είμαι κοντά Σου, όπως και όλοι οι πατέρες μου”. Δώσε μου και μένα με πλήρη πεποίθηση να μιλώ και να ενεργώ με τρόπο συνεπή με τα λόγια μου. Μην με αφήσεις να υποφέρω πολύ στην γη της παροικίας μου. Όταν χρειάζεται, τιμώρησέ με μέ πατρικό τρόπο, αλλά και μαλάκωσε μετά “για να ενδυναμώσω, πριν πεθάνω και δεν θα υπάρχω πλέον” στην γη Σου.

Ψαλμός 39, στ.3-4. Με ανέσυρε από λάκκο ταλαιπωρίας, από τελματώδη βάλτο, έστησε πάνω στην πέτρα τα πόδια μου, στερέωσε τα βήματά μου και έβαλε στο στόμα μου ένα νέο άσμα, δοξάζοντας τον Θεό μας. Ω, όταν είσαι κοντά μου, Κύριε, ανασύρεις από τον φοβερό λάκκο τα πάθη, διορθώνεις τα βήματά μου και βάζεις στο στόμα μου τον ύμνο Σου, τον ύμνο δοξολογίας και ευγνωμοσύνης! Στήριξέ τα με όλη την δύναμη της Χάριτός Σου και κατεύθυνέ τα στον ορθό δρόμο. Στ.11. Την δικαιοσύνη Σου δεν την έκρυψα στην καρδιά μου. Διακήρυξα την πίστη μου σε σένα και την σωτηρία Σου και δεν απέκρυψα το έλεός Σου και την αλήθειά Σου ενώπιον της μεγάλης σύναξης. Και οι ποιμένες του ποιμνίου του λόγου του Χριστού κρύβουν την αλήθεια του Θεού στην καρδιά τους, το έλεος και την αλήθειά Του μπροστά στην μεγάλη σύναξη, αν δεν κηρύττουν το λόγο του Θεού ανά πάσα στιγμή. Στ.12. Μην καταστείλεις, Κύριε, την γενναιοδωρία Σου από μένα. Το έλεός Σου και η αλήθειά Σου ας με προστατεύουν αδιάλειπτα.