Ένα θαύμα στο Ντιβέεβο

Όταν ήμουν 17 χρονών, οι γονείς μου κι εγώ ήρθαμε να ζήσουμε στο Ντιβέεβο από μια νότια πόλη. Η αδελφή μου έμεινε εκεί μαζί με την οικογένειά της και κάθε καλοκαίρι ερχόταν με τα παιδιά της να μας επισκεφτεί. Ήταν ένα πολυαναμενόμενο γεγονός, μια περίοδος με πολλές εγκάρδιες συζητήσεις, θορυβώδη οικογενειακά δείπνα, βόλτες γύρω από το Ντιβέεβο. Έφερνε πολλά κεράσματα μαζί της, πράγμα το οποίο έκανε τις επισκέψεις της ακόμη πιο ευχάριστες.

Όμως εκείνο το καλοκαίρι όλα ήταν διαφορετικά...

Έφτασε μόνη της, χωρίς δώρα, αναστατωμένη και άφωνη. Είπε μόνο στη μητέρα μας τον λόγο της αναστάτωσής της. Αλλά επειδή το σπίτι μας ήταν μικρό, μια κουζίνα κι ένα δωμάτιο με σόμπα, το μυστικό δεν μπορούσε να κρυφτεί. Άκουσα τη συζήτησή τους, ευρισκόμενη πίσω από τη σόμπα. Η αδελφή μου και η μαμά μου νόμιζαν ότι κοιμόμουν και μιλούσαν ψιθυριστά. Η αδελφή μου έκλαιγε και η μητέρα μου την καθησύχαζε. Μερικές φορές τα κλάματα της αδελφής μου μετατρέπονταν σε λυγμούς. Σύντομα κατάλαβα τι συμφορά την περίμενε στο εγγύς μέλλον.

Η αδελφή μου έκλαιγε και η μητέρα μου την καθησύχαζε. Μερικές φορές τα κλάματα της αδελφής μου μετατρέπονταν σε λυγμούς

Πριν από μερικούς μήνες, άρχισε να κάνει μια θεραπεία σε γυναικολόγους. Οι γιατροί τής έγραψαν ενέσεις, ορμονικά χάπια, κάποια άλλα φάρμακα και της απαγόρευσαν αυστηρά να μείνει έγκυος: «Τα φάρμακα είναι ισχυρά και αν μείνεις έγκυος, θα πρέπει να κάνεις έκτρωση». Πώς συνέβη αυτό, η ίδια δεν καταλάβαινε: Εκείνη και ο σύζυγός της έλαβαν όλα τα μέτρα για ν’ αποκλείσουν την εγκυμοσύνη. Στο πλαίσιο αυτό, έκαναν συχνά τεστ εγκυμοσύνης. Το πέμπτο στη σειρά από αυτά ήταν ξεκάθαρο: «Θ’ αποκτήσετε παιδί». Η αδελφή πήγε με αυτή την είδηση στους γιατρούς, εκείνοι είπαν: «Κυρία, έχετε τρελαθεί; Θέλετε να γεννήσετε ένα τέρας, το οποίο θα φροντίζετε για το υπόλοιπο της ζωής σας; Η περίοδος είναι μικρή, μη φοβάστε, θα την τερματίσουμε με φάρμακα. Στη συνέχεια θα θεραπευτείτε και θα γεννήσετε ένα υγιές παιδί». Η αδελφή μου φοβόταν και να σκεφτεί να σκοτώσει το παιδί της. Είπε στους γιατρούς ότι δεν θα κάνει έκτρωση. Οι γιατροί σήκωσαν τα χέρια ψηλά: «Τότε δεν μπορούμε να σας βοηθήσουμε». Έτσι, η αδελφή μου πήγε στο μέρος όπου μπορούσε να πάρει βοήθεια.

Η μητέρα ήταν ήρεμη: «Όλα θα πάνε καλά», έλεγε στην αδελφή μου με σιγουριά, «ο Θεός θα το τακτοποιήσει»

Κάθε μέρα έσπευδε στον ναό για τη λειτουργία, προσκυνούσε τα λείψανα του Αγίου Σεραφείμ, περπατούσε στο χαντάκι της Παναγίας. Κοινωνούσε κάθε εβδομάδα. Προσευχόταν, έκλαιγε, παρακαλούσε να γεννηθεί το παιδί υγιές. Γύριζε στο σπίτι και ξάπλωνε στο κρεβάτι. Συχνά την άκουγα να κλαίει. Τον πατέρα μου κι εμένα επίσης μας κατέλαβε θλίψη. Τα δείπνα μας ήταν σιωπηλά. Μια ανήσυχη ατμόσφαιρα επικρατούσε στο μικρό μας σπιτάκι. Μόνο η μητέρα ήταν ήρεμη: «Όλα θα πάνε καλά», έλεγε στην αδελφή μου με σιγουριά, «ο Θεός θα το τακτοποιήσει».

Τις τελευταίες ημέρες πριν φύγει από το Ντιβέεβο, η αδελφή μου πήγε στην πηγή της εικόνας της Παναγίας των Ιβήρων. Πάντα της άρεσε η πηγή αυτή, λόγω της απομόνωσής της και του γεγονότος ότι συνήθως δεν είχε πολύ κόσμο. Αφού έκανε μια βουτιά, πήγε στην εικόνα της Παναγίας των Ιβήρων και την προσκύνησε. Την ίδια στιγμή άκουσε μια φωνή στο κεφάλι της: «Θα ονομάσεις το κοριτσάκι σου Μαρία».

Η αδελφή μου επέστρεψε στο σπίτι περιχαρής και μόλις μπήκε μας είπε για το θαύμα που της είχε συμβεί

Η αδελφή μου επέστρεψε στο σπίτι περιχαρής και μόλις μπήκε μας είπε για το θαύμα που της είχε συμβεί. Γελούσε και μας αγκάλιαζε, όντας σίγουρη ότι το μωρό θα είναι καλά. Η Μητέρα του Θεού είχε ακούσει τις προσευχές της! Δόξα τω Θεώ, η θλίψη είχε φύγει από το σπίτι μας. Εγώ καθόμουν στο τραπέζι και γελούσα επίσης. Θυμήθηκα τα λόγια της αδελφής μου, όταν διάλεγε το όνομα για τη μεγαλύτερη κόρη της. Της πρότεινα να ονομάσει το κορίτσι Μαρία και η αδελφή μου απάντησε: «Μαρία; Ποτέ δεν θα την ονομάσω Μαρία, είναι πολύ απλό όνομα».

Μετά από κάμποσο καιρό η αδελφή μου απέκτησε πραγματικά ένα κοριτσάκι, και το πιο αξιοσημείωτο είναι ότι γεννήθηκε την ημέρα του εορτασμού της εικόνας της Παναγίας των Ιβήρων.

Η Μαρία είναι τώρα 11 χρονών. Είναι ένα καλά αναπτυγμένο και υγιές κορίτσι. Κάθε χρόνο αυτή και η μητέρα της έρχονται στο Ντιβέεβο και ευχαριστούν την Παναγία για τη μεσιτεία Της.