Η γυναικολόγος Άννα Μουστάφινα: «Να εμπιστευόμαστε ή όχι τον «κακό» προληπτικό έλεγχο;»

Μιλήσαμε με την Άννα Μουσταφίνα, γυναικολόγο και μέλος του Συλλόγου «Οι Γιατροί υπέρ της Ζωής», για το τι πρέπει να κάνουμε, όταν οι γιατροί λένε ότι μια εγκυμοσύνη είναι περίπλοκη, όταν τ’ αποτελέσματα των εξετάσεων και του υπέρηχου δείχνουν μια ανωμαλία ή μια γενετική παρέκκλιση του μωρού;

– Πριν από 14 χρόνια εγώ η ίδια είχα θέμα με τον «κακό» έλεγχο: Υψηλή πιθανότητα να γεννήσω παιδί με σύνδρομο Ντάουν. Έκλαιγα, ανησυχούσα, προσευχόμουν. Αποφάσισα μέσα μου ότι θα σώσω τη ζωή του παιδιού μου σε κάθε περίπτωση. Ο γιος μου γεννήθηκε απόλυτα υγιής. Πόσο ακριβείς είναι οι έλεγχοι σήμερα;

– Η διάγνωση μπορεί να γίνει με τη βοήθεια του υπερηχογραφήματος, των εξετάσεων αίματος και αμνιακού υγρού. Σε αυτήν την περίπτωση, οι γιατροί ορίζουν τη διακοπή της εγκυμοσύνης, υποστηρίζοντας ότι το παιδί δεν είναι υγιές. Δυστυχώς, δεν μας παρέχονται επίσημα στατιστικά στοιχεία σχετικά με την αξιοπιστία του ελέγχου.

Δεν μας παρέχονται επίσημα στατιστικά στοιχεία σχετικά με την αξιοπιστία του ελέγχου

Για λόγους ενδιαφέροντος, μπορείτε να ρωτήσετε: Πόσο μεγάλη είναι η αξιοπιστία των τεστ και των εξετάσεων; Θα εκπλαγείτε με την απάντηση ότι ο υπέρηχος έχει το δικαίωμα να κάνει λάθος. Έχω συναντήσει έναν τεράστιο αριθμό από τέτοια λάθη στην πρακτική μου. Μπορώ ν’ αναφέρω ένα πρόσφατο παράδειγμα, από μία γέννα τον Νοέμβριο. Όταν μια γυναίκα γέννησε, είπε την ιστορία της. Στις 20 εβδομάδες υποβλήθηκε σε έλεγχο και της είπαν ότι το μωρό θα είναι αρσενικό, με σύνδρομο Ντάουν. Έκανε μια δεύτερη εξέταση, που επιβεβαίωσε την πρώτη. Μετά την έστειλαν να διακόψει την εγκυμοσύνη. Η γυναίκα δεν το έκανε, γιατί ήταν σίγουρη ότι κάθε παιδί, ακόμα και αν έχει κάποια αρρώστια, έχει δικαίωμα να ζήσει. Πήρε την απόφαση να το γεννήσει οπωσδήποτε. Παρ’ όλ’ αυτά, το ερώτημα αυτό τη βασάνιζε και γι’ αυτό πήγε να βρει έναν "βιοενεργειακό θεραπευτή" και αυτός με τη βοήθεια των "υπερδυνάμεών" του επιβεβαίωσε (ως προς το ερώτημα για την αξιοπιστία των μέντιουμ): "Ναι, έχετε αγόρι και πάσχει από σύνδρομο Ντάουν". Και στη συνέχεια μια κυρία-μέντιουμ είπε μια τρομερή φράση: "Θα ήταν πιο οικολογικό για εσάς να κάνετε έκτρωση".

Πείτε μου, πώς ταιριάζουν η οικολογία και η αποβολή μεταξύ τους; Πού στο φυσικό σύστημα συμβαίνουν οι τεχνητές αποβολές; Εάν το έμβρυο είναι πολύ διαφορετικό από τον κανόνα, η εγκυμοσύνη μπορεί να διακοπεί νωρίς, διότι εάν το έμβρυο δεν είναι βιώσιμο, θ’ αποσυρθεί από τη μήτρα από μόνο του.

Ακόμη και μετά την επίσκεψη του "βιοενεργειακού θεραπευτή", η γυναίκα αποφάσισε να κρατήσει το μωρό. Ναι, στεναχωρέθηκε πάρα πολύ, αλλά προετοιμάστηκε να μεγαλώνει έναν άρρωστο γιο. Τότε οι γνωστοί της της βρήκαν έναν καθηγητή (που δεν ήταν τσαρλατάνος, όπως ο προηγούμενος), ειδικό στον υπέρηχο. Εκείνος κοίταξε, μελέτησε τα πάντα κι έβγαλε το εξής συμπέρασμα: Έχετε ένα υγιές παιδί, δε φαίνεται να έχει κάποιο πρόβλημα, και είναι κορίτσι. Τέτοιες παράξενες ήταν οι ενδείξεις του υπέρηχου. Στις 40 εβδομάδες η ηρωίδα της ιστορίας μου γέννησε ένα πανέμορφο κοριτσάκι 3,5 κιλά, χωρίς σύνδρομο Ντάουν. Μπορείτε να φανταστείτε ποια είναι η διαγνωστική σήμερα και πόσο αξιόπιστη είναι;

Υπάρχουν επίσης πολλές περιπτώσεις, που οι γιατροί έλεγαν ότι θα γεννηθεί ένα κορίτσι με ανωμαλίες, αλλά τελικά γεννήθηκαν δύο αγόρια και μάλιστα υγιή. Ακόμη και στους υπερήχους εμπειρογνώμων συμβαίνουν συχνά λάθη.

– Παρ’ όλο που έχουμε τη σύγχρονη τεχνολογία και τους εξειδικευμένους γιατρούς, γιατί γίνονται συχνά όχι μόνο μικρά σφάλματα, αλλά σοβαρά λάθη;

– Επειδή μια ηχώ δεν μπορεί να είναι αξιόπιστη. Τι είναι ο υπέρηχος; Είναι μια ηχώ. Πώς μπορεί να είναι 100% αξιόπιστος; Πώς μπορούν οι γιατροί ν’ αποφασίζουν βάσει αυτής της εξέτασης να ζήσει ένας άνθρωπος ή όχι; Ας πάρουμε τα στατιστικά στοιχεία του φιλανθρωπικού ιδρύματος «Ακτίς». Οι υπάλληλοι του ιδρύματος βοηθούν τις μητέρες, στις οποίες, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους, έχουν διαγνωστεί ανωμαλίες ανάπτυξης του παιδιού. Επίσης συνεργάζονται με εμπειρογνώμονες, για να διαγνώσουν ή να διευκρινίσουν την κατάσταση. Μέχρι τον Ιούλιο του περασμένου έτους, το ίδρυμα είχε τα εξής στοιχεία: 278 εγκυμοσύνες κατέληξαν σε τοκετό, εκ των οποίων 136 παιδιά ήταν απολύτως κανονικά! Όλες αυτές οι μητέρες είχαν παραπεμφθεί για άμβλωση. Το 49% των παιδιών γεννήθηκαν υγιή, πράγμα που σημαίνει ότι το λάθος της διάγνωστικής δεν είναι μόνο 5%, ούτε 10%, αλλά σχεδόν 50%!

58 παιδιά, δηλαδή το 21%, γεννήθηκαν με ανωμαλίες και παραπέμφθηκαν σε εξειδικευμένες ιατρικές εγκαταστάσεις για περίθαλψη.

278 εγκυμοσύνες κατέληξαν σε τοκετό, εκ των οποίων 136 παιδιά ήταν απολύτως κανονικά! Όλες αυτές οι μητέρες είχαν παραπεμφθεί γι’ άμβλωση

84 παιδιά, δηλαδή το 30%, γεννήθηκαν με σοβαρές ανωμαλίες, ασύμβατες με τη ζωή. 84 από τα 278. Ήταν θέλημα του Θεού, ώστε αυτά τα μωρά να έχουν λιγότερο χρόνο ζωής από άλλα: Κάποια να ζήσουν λίγες μέρες ή και ώρες, κάποια άλλα 8-9 μήνες μετά τη γέννησή τους. Αλλά αυτή είναι η ζωή τους, ολόκληρη η ζωή τους. Ποιοι είμαστε εμείς, για ν’ αποφασίζουμε ποιος να ζήσει και ποιος να πεθάνει; Ποιοι είμαστε, για να κρίνουμε ποιος είναι υγιής και ποιος όχι. Αναλαμβάνουμε τον ρόλο του Θεού και δεν είναι δικός μας. Η υπερηφάνειά μας είναι πολύ φουσκωμένη, νομίζοντας ότι έχουμε τη σύγχρονη ιατρική, η οποία καθορίζει τα πάντα με ακρίβεια. Καθόλου. Μπορείτε να δείτε από αυτούς τους απλούς αριθμούς πόσο μεγάλη είναι η πιθανότητα λάθους στον έλεγχο. Για κάθε ένα υγιές παιδί υπάρχει ένα παιδί με προβλήματα. Ποιος είπε ότι ένα ανάπηρο ή άρρωστο παιδί πρέπει να στερηθεί τη ζωή του;

– Στο Διαδίκτυο υπάρχει συχνά μια επιθετική στάση: «Γεννούν με γενετικές ανωμαλίες, υποφέρουν οι ίδιες κι επιβαρύνουν τους άλλους».

– Γιατί αντιμετωπίζουμε τη ζωή ενός παιδιού με αυτόν τον τρόπο; Δεν αγωνιζόμαστε γι' αυτό; Εντάξει, ας είναι η περίπτωση με το σύνδρομο Ντάουν ή κάποια άλλη ανωμαλία. Με συγχωρείτε, αλλά ένα άτομο με αυτήν ή εκείνη την ασθένεια δεν έχει το δικαίωμα να ζήσει; Οι φασίστες ή οι ναζί θεωρούσαν ότι οι άρρωστοι άνθρωποι έπρεπε να στέλνονται στον θάλαμο αερίων. Έχουμε μια φασιστική ιδεολογία, άραγε, ή έχουμε μια ανθρωπιστική ιδεολογία; Μιλάμε για έλεος, περιμένουμε έλεος από τον Θεό, οπότε γιατί θα πρέπει να σκοτώνονται οι άνθρωποι με προβλήματα ανάπτυξης;

Καταλαβαίνω ότι υπάρχει οικονομικός λόγος εδώ, επειδή τα άτομα με αναπηρία πρέπει να πληρώνονται με σύνταξη για όλη τη ζωή τους, και γι’ αυτό αγοράζονται μηχανήματα υπερήχων υψηλής τεχνολογίας κι επεκτείνεται ο έλεγχος για την πρόληψη της γέννησης παιδιών με σοβαρές αναπηρίες. Αυτό είναι καθαρά οικονομικό κίνητρο. Κανείς δεν θέλει ν’ ασχοληθεί μ’ ένα άτομο με αναπηρία, κανείς δεν θέλει να βάλει τη ζωή του στη φροντίδα ενός ατόμου με αναπηρία, δεν υπάρχουν πολλές ανιδιοτελείς, ειλικρινείς, πιστές μητέρες, που να το κάνουν προαιρετικά. Εδώ, και πάλι, πρόκειται για ζήτημα νοοτροπίας και πίστεως.

Παρεμπιπτόντως, έχει αποδειχθεί ότι τα παιδιά με σύνδρομο Ντάουν κοινωνικοποιούνται, αν οι γονείς ασχολούνται μαζί τους. Αν τα αναπτύσσουν με τον ίδιο τρόπο όπως τα άλλα παιδιά. Τα παιδιά με σύνδρομο Ντάουν μπορούν να ολοκληρώσουν ακόμη και τις σπουδές τους. Έχουμε μια ολόκληρη κοινότητα, που ονομάζεται «Παιδιά του Ηλίου». Αν κάποιος βρεθεί μπροστά στην επιλογή να κρατήσει ένα άρρωστο παιδί ή να το ξεφορτωθεί, πρώτα να μελετήσει το θέμα, να μιλήσει με μητέρες ατόμων με αναπηρία. Ρωτήστε τις πώς ζουν, τι κάνουν για τα παιδιά τους. Οι γονείς από αυτήν την κοινότητα είναι ανοιχτοί, έρχονται εύκολα σ’ επαφή. Θα δείτε ότι τα παιδιά με μια ανωμαλία ζουν και κάνουν τους γονείς τους να χαίρονται.

– Τι θα πείτε στους υποστηρικτές της «επιλογής», δηλαδή των εκτρώσεων, όταν λένε: Τι πρέπει να κάνουν οι γυναίκες, αν διατρέχουν θανάσιμο κίνδυνο, εξ αιτίας της εγκυμοσύνης;

– Η ιατρική εξελίσσεται, έχουμε υψηλές τεχνολογίες για να σώσουμε τη μητέρα και το παιδί. Εάν για παράδειγμα μια μητέρα πάσχει από κάποιο καρδιακό νόσημα και είναι τόσο σοβαρό ώστε να υπάρχει ήδη ανεπάρκεια κυκλοφορίας του αίματος σε έντονο βαθμό, η εγκυμοσύνη, κατά κανόνα, δεν πραγματοποιείται. Ο οργανισμός δεν είναι αυτοκτονικός! Επομένως, με ανεπάρκεια κυκλοφορίας του αίματος του 2^ου και του 3^ου σταδίου επέρχεται δυσλειτουργία στο αναπαραγωγικό σύστημα, για παράδειγμα, μπορούν ν’ απουσιάζουν οι εμμηνορροϊκοί κύκλοι (αμηνόρροια), ή μπορούν να λαμβάνουν χώρα άλλες διαταραχές υποθαλάμου-υπόφυσης. Σε σοβαρές περιπτώσεις καρδιακού νοσήματος η εγκυμοσύνη δεν πραγματοποιείται. Εάν τελικά μια τέτοια γυναίκα μείνει έγκυος, η κατάστασή της είναι οριακή. Υπάρχουν νοσοκομεία όπου οι ασθενείς με καρδιακά νοσήματα και παθήσεις του καρδιακού συστήματος λαμβάνουν περίθαλψη.

Ακόμη και σ’ εκείνες τις εποχές που δεν υπήρχε τόσο υψηλή τεχνολογία, οι γυναίκες με καρδιακά νοσήματα και αντενδείξεις για εγκυμοσύνη, παρά τις απόψεις των γιατρών, με δική τους ευθύνη, διατηρούσαν την εγκυμοσύνη και γεννούσαν. Υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα! Οι θαρραλέες και θυσιαστικές γυναίκες βρίσκονταν υπό ιατρική επίβλεψη επί 9 μήνες και δεν γεννούσαν με φυσικό τρόπο, αλλά τους έκαναν ήπια καισαρική τομή, μερικές φορές και πρόωρα. Σήμερα νοσηλεύουν νεογέννητα μωρά από τις 28 εβδομάδες, χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα, καθώς υπάρχουν και περιγεννητικά κέντρα, όπου μπορούν να μεγαλώσουν ένα μωρό από τις 25 εβδομάδες. Είναι σαφές ότι οι 25 εβδομάδες δεν είναι ο καλύτερος καιρός για τον τοκετό, αλλά παρ' όλα αυτά οι γιατροί θα κάνουν τα πάντα για να κρατήσουν το μωρό μέσα στην κοιλιά της μητέρας του μέχρι τις 28 εβδομάδες και μετά θα το περιποιούνται, όταν γεννηθεί. Υπάρχει πάντα μια διέξοδος. Πρέπει να εξετάζουμε κάθε περίπτωση ξεχωριστά. Εάν η αξία της ζωής της μητέρας και του παιδιού βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής, τότε μπορούμε να δούμε πώς να βοηθήσουμε.

Κανένας δεν θέλει ν’ αφαιρεθεί η έκτρωση από την Υ.Α.Υ. για ιατρικούς λόγους

Εξάλλου, αν υπάρχει πραγματική απειλή για τη ζωή της μητέρας, κανείς δεν πρόκειται ν’ αφαιρέσει από την Υποχρεωτική Ασφάλεια Υγείας (Υ.Α.Υ.) τη διακοπή της εγκυμοσύνης για ιατρικούς λόγους. Θέλουν να βγάλουν από την Υ.Α.Υ. εκείνες τις περιπτώσεις που ταιριάζουν στην περιγραφή: «Ωχ, δεν είναι η ώρα να γεννήσω τώρα», «Έχω ένα διαμέρισμα ενός δωματίου και δεν θα χωρέσει ένα παιδί», «Έχουμε ήδη δύο παιδιά, πού ν’ αποκτήσουμε ένα τρίτο παιδί;». Το ζήτημα απόσυρσης των εκτρώσεων από την Υ.Α.Υ. έχει να κάνει με τις περιπτώσεις, που η έκτρωση γίνεται όχι για ιατρικούς λόγους, αλλά βουλήσει της γυναίκας. Υπάρχουν τέτοιοι λόγοι που κάνουν τις τρίχες στο κεφάλι μου να κουνιούνται: «Ετοιμαζόμασταν να πάμε διακοπές, έχουμε ήδη αγοράσει τα εισιτήρια, και να μια εγκυμοσύνη». Είναι ακριβώς τέτοιες περιπτώσεις που πρέπει ν’ αφαιρεθούν από την Υ.Α.Υ.

– Επιστρέφοντας στο θέμα του ελέγχου και στις περίπλοκες εγκυμοσύνες, υπάρχει κάτι που θα θέλατε να προσθέσετε;

– Κάθε επικεφαλής ενός ιατρικού ιδρύματος καλείται να δώσει στατιστικά στοιχεία. Ξέρετε γιατί όσες έχουν κακά αποτελέσματα ελέγχου και περίπλοκη εγκυμοσύνη τις συμβουλεύουν να κάνουν έκτρωση; Ο θάνατος ενός μωρού κατά τη διάρκεια της διακοπής της εγκυμοσύνης, της φυσικής έκτρωσης, που έγινε πριν από τις 22 εβδομάδες, μπαίνει στα στατιστικά στοιχεία των αποβολών. Όλοι οι θάνατοι βρεφών από τις 22 εβδομάδες έως 7 ημέρες μετά τη γέννηση μπαίνουν στα στοιχεία των περιγεννητικών θανάτων. Οι περιγεννητικοί θάνατοι είναι μέρος του ποσοστού βρεφικής θνησιμότητας. Ο συντελεστής του τελευταίου χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό μιας βαθμολογίας, που αντικατοπτρίζει την ποιότητα ζωής του πληθυσμού στις διάφορες χώρες. Ακριβώς αυτό επιδιώκουν οι γιατροί που σας προτείνουν να κάνετε έκτρωση, παρ’ όλο που και οι ίδιοι αντιλαμβάνονται ότι οι μελέτες αυτές δεν είναι 100% ακριβείς. Αυτό απαιτούν οι ανώτεροι τους από αυτούς. Αυτοί το κάνουν για τη στατιστική, εσάς όμως σας ενδιαφέρουν τα σταστιστικά στοιχεία; Πρόκειται για τη ζωή ενός ανθρώπου. Πρέπει να καταλάβετε ότι δεν εξυπηρετούν τα δικά σας συμφέροντα, ούτε τα συμφέροντα του παιδιού σας, αλλά τα δικά τους, δεν θέλουν να χαλάσουν τις στατιστικές. Ήθελα να σας μεταφέρω αυτές τις πληροφορίες, για να γνωρίζετε τα κρυφά κίνητρα, γιατί όταν θα μιλήσουν μαζί σας, θ’ αναφέρουν διάφορα επιχειρήματα: Πώς θα ζείτε μ’ ένα προβληματικό παιδί, θα εξαντληθείτε, θα γεράσετε νωρίς, θα ταλαιπωρηθείτε πολύ. Θα σας πουν πολλά πράγματα, για να σας κατευθύνουν στην έκτρωση. Μερικές φορές μιλάνε και με αγένεια. Πιέζουν, είναι αναίσθητοι, παραβιάζουν τα προσωπικά όρια.

Σήμερα υπάρχει ευθύνη για την προτροπή σε έκτρωση και αν αυτή έγινε «χωρίς λόγο», δηλαδή το παιδί γεννήθηκε υγιές, η γυναίκα μπορεί να υποβάλει μήνυση. Μπορεί να γράψει στη δήλωση ότι την προέτρεπαν σε έκτρωση, αλλά το παιδί γεννήθηκε χωρίς ελαττώματα. Κανείς, όμως, δεν κάνει μηνύσεις, γιατί το παιδί γεννήθηκε υγιές, όλοι είναι χαρούμενοι και ξεχνούν εκείνον τον γιατρό και την ανησυχία, που βασάνιζε τη γυναίκα κατά τη διάρκεια όλης της εγκυμοσύνης της.

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Εσείς χρειάζεστε τη ζωή του παιδιού σας. Αν την κρατήσετε, θα την προσθέσετε στη δική σας ζωή. Και αν αποφασίσετε ν’ αφαιρέσετε τη ζωή του παιδιού σας, τότε όχι μόνο αφαιρείτε αυτό το παιδί από την οικογένειά σας, αλλά εξαθλιώνετε και τη δική σας ζωή.

Οι γυναίκες, που έχουν υποστεί αυτές τις επεμβάσεις, υποφέρουν. Ηθικά, ψυχολογικά. Είναι άλλο πράγμα όταν ο Θεός πήρε το παιδί μακριά και άλλο πράγμα όταν τον παραδίδει κανείς για εκτέλεση με τα ίδια του τα χέρια. Τίθεται το ερώτημα: Είχα το δικαίωμα να το κάνω αυτό; Αυτό το ερώτημα είναι βαρύ και θα εμφανίζεται συνεχώς. Ίσως δεν πρέπει να παίρνουμε τέτοιες αποφάσεις και ν’ αφήνουμε τον Κύριο ν’ αποφασίσει αν το παιδί είναι υγιές ή όχι, βιώσιμο ή όχι. Θα γεννηθεί ένα μικρό ανθρωπάκι και τότε ο Δημιουργός θ’ αποφασίσει αν θα ζήσει αυτό ή όχι κι εμείς να μην αναλαμβάνουμε πάρα πολλά, ώστε να μην κουβαλάμε αυτό το βάρος στη συνέχεια και να μην υποφέρουμε από αυτό.

Εύχομαι σε όλους καθαρή συνείδηση και ανάλαφρη ψυχή!