Το θαύμα της ευγνωμοσύνης

Φωτογραφία: RIA NOVOSTI / Vladimir Sergeev

Έχουμε συνηθίσει να νομίζουμε ότι το θαύμα είναι κάτι υπερφυσικό, που βγαίνει πέρα από τα όρια του συνηθισμένου γήινου κόσμου. Ή, στη χειρότερη περίπτωση, αποκαλούμε θαύμα κάποιες καταπληκτικές τεχνικές εφευρέσεις, έργα μεγάλης κλίμακας που καταπλήσσουν τη φαντασία. Αυτό που έχουμε μπροστά μας, το καθημερινό και το κοινότοπο, δεν το αποκαλούμε θαύμα, αλλά το αντιλαμβανόμαστε με τον ίδιο τρόπο, καθημερινά και κοινότοπα. Και φυσικά, δεν πρόκειται να ευχαριστούμε τον Δημιουργό για τόσο ασήμαντα πράγματα.

Για παράδειγμα, ένα άνετο διαμέρισμα ή σπίτι με όλες τις ανέσεις: νερό στη βρύση, ηλεκτρικό ρεύμα, φυσικό αέριο, θέρμανση, αποχέτευση, διαδίκτυο. Θαύμα; Πού να δεις το θαύμα! Αυτό είναι το φόντο της ρυθμισμένης μας ζωής, χωρίς το οποίο δε νοείται η άνεση στο σήμερα. Για ποιο πράγμα να ευγνωμονούμε; Και ποιον; Τον υδραυλικό, τον ηλεκτρολόγο, την υπηρεσία φυσικού αερίου; Πρέπει πάντως να ευχαριστούμε. Τον Θεό να ευχαριστούμε για αυτά τα θαύματα κοινής ωφέλειας.

Το πρωί, όταν πλενόμαστε με το νερό της βρύσης, ας πούμε από καρδιάς: «Κύριε, Σε ευχαριστώ για τούτο το δώρο του νερού. Μη μου στερήσεις το δώρο του νερού ζώντος, που ρέει στην αιώνια ζωή, που είναι η ζωοποιός χάρη Σου!»

Όταν ανάβουμε τα φώτα στο δωμάτιο, ας θυμηθούμε ξανά τον Θεό: «Σε ευχαριστούμε, Κύριε, για τούτο το φως, δώρισέ μας το Θαβώρειο φως της αλήθειας Σου!»

Καθώς ανάβουμε το μάτι της κουζίνας ή ανοίγουμε τη σόμπα αερίου, ας πούμε με την καρδιά μας: «Σε ευχαριστούμε, Κύριε, για το δώρο αυτής της φυσικής φωτιάς, δώρισέ μας τη φωτιά της αγάπης Σου!»

Πηγαίνουμε καθημερινά για ψώνια και δεν εκπλησσόμαστε με την αφθονία των τροφίμων στα ράφια, όμως και αυτό είναι ένα μικρό θαύμα: «Κύριε, Σε ευχαριστούμε για αυτή την αφθονία των δώρων Σου, μη μας στερήσεις την αφθονία των ουράνιων δώρων Σου!».  

Κάθε πρωί βγαίνουμε από το σπίτι μας, το διαμέρισμά μας, και κάθε βράδυ επιστρέφουμε. Είναι και αυτό θαύμα που έχουμε δικό μας σπίτι! Επομένως, όταν κλείνουμε την εξώπορτα πίσω μας ή όταν την ανοίγουμε επιστρέφοντας, ας κάνουμε μια προσευχή: «Κύριε, Σε ευχαριστούμε για αυτό το επίγειο σπίτι που μας έδωσες! Μη μας στερήσεις και το ουράνιο, το αιώνιο σπίτι Σου!».

Στην πραγματικότητα, κάθε μέρα και κάθε νύχτα που ζούμε είναι ένα θαύμα του Θεού

Στην πραγματικότητα, κάθε μέρα και κάθε νύχτα που ζούμε είναι ένα θαύμα του Θεού, ο Οποίος παρατείνει τη ζωή μας λόγω της αγάπης Του και όχι επειδή το αξίζουμε. Αφού μπορεί να πεθάνουμε ανά πάσα στιγμή, το γεγονός ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί δεν αποτελεί θαύμα; Οπότε, όταν ξυπνάμε το πρωί και στεκόμαστε μπροστά στις εικόνες, η πρώτη προσευχή της ημέρας ας είναι το: «Κύριε, Σε ευχαριστώ για τη νύχτα που πέρασε, ευλόγησέ με για αυτήν την ημέρα, που την αφιερώνω σε Σένα, σώσε και διαφύλαξέ με σε όλους τους δρόμους μου!», «Υπεραγία Θεοτόκε, Σε ευχαριστώ για τη νύχτα που πέρασε, ευλόγησέ με για την ημέρα που αρχίζει. Βοήθησέ με σε όλα μου τα έργα προς δόξα του Υιού Σου!», «Άγγελε του Θεού, Άγιε μου φύλακα, σ’ ευχαριστώ για τη νύχτα που πέρασε, ευλόγησέ με για την ημέρα που αρχίζει, προστάτεψέ με και διαφύλαξέ με από κάθε κακό!».

Κάθεσαι στο τραπέζι για να φας; «Κύριε, Σε ευχαριστώ για αυτά τα νόστιμα ελέη σου, μη μου στερήσεις τα ελέη Σου τα ουράνια!»

Όπου κι αν κοιτάξουμε, παντού υπάρχουν θαύματα και παντού υπάρχει λόγος για ευγνωμοσύνη. Η δουλειά που αποφέρει εισόδημα, η οικογένεια, τα παιδιά, οι φίλοι, η υγεία, η διαύγεια του νου και η νηφαλιότητα της σκέψης... Πολλοί δεν τα έχουν αυτά που έχουμε εμείς.

Αλλά το κύριο θαύμα της ζωής μας, το σωτήριο θαύμα, είναι το θαύμα της πίστης, το θαύμα της αγάπης προς τον Θεό, και για αυτά τα θαύματα πρέπει αδιαλείπτως να υψώνουμε τις προσευχές ευχαριστίας. Πρέπει να ευχαριστούμε τον Θεό για το ίδιο το δώρο της ευγνωμοσύνης, διότι αυτή ενσταλάζεται στην καρδιά που αγαπά τον Θεό, και αυτό γίνεται με τη βοήθεια του Θεού. Πώς να μη θυμηθούμε εδώ τη ζωογόνο συμβουλή του Αγίου Αποστόλου Παύλου: «Πάντοτε χαίρετε, ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε» (Α΄ Θεσ. 5: 16-18).

Ο δρόμος προς το θαύμα της ανθρώπινης ευτυχίας είναι ένας δρόμος της αδιάλειπτης ευγνωμοσύνης

Εν κατακλείδι, θέλω να πω ότι πρέπει να μάθουμε να βλέπουμε το μεγάλο μέσα στο μικρό και να ευχαριστούμε για το μικρό, τιμώντας το μεγάλο. Ως ανταμοιβή για αυτό θα εγκατασταθεί στην καρδιά μας μια ήρεμη χαρά εν Κυρίω, θα κατοικήσει στην ψυχή μας ειρήνη και ησυχία που δεν σαλεύονται με τίποτα. Ο δρόμος προς το θαύμα της ανθρώπινης ευτυχίας είναι ένας δρόμος της αδιάλειπτης ευγνωμοσύνης. Δοκιμάστε το, και θα δείτε πώς θα αλλάξει ολόκληρη η ζωή σας.....