Θαύματα ελεημοσύνης

Στις 9 Ιανουαρίου 2024, σε ηλικία 80 ετών, απεδήμησε εις Κύριον ένας ένοικος της Λάβρας της Αγίας Τριάδας του Αγίου Σεργίου, ένας από τους πιο έμπειρους εξομολογητές των ημερών μας, ο Αρχιμανδρίτης Ηλίας (Ρεϊζμίρ) (κατά κόσμον Νικολάι Νικίτοβιτς Ρεϊζμίρ). Ο Αρχιμανδρίτης Ηλίας ήταν ένοικος της Λαύρας για 55 χρόνια, ενώ για περισσότερα από 20 χρόνια (μέχρι τις 10 Ιουνίου 2020) εκτελούσε χρέη υποτακτικού στον ανώτερο επιτηρητή των Πατριαρχικών θαλάμων.

Ο Αρχιμανδρίτης Ηλίας (Ρεϊζμίρ) ήταν επίσης περίφημος ιεροκήρυκας και συγγραφέας θεολογικών συγγραμμάτων.

Στις 17 Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους, συμπληρώθηκαν 40 ημέρες από τον θάνατό του. Ένα από τα πνευματικά τέκνα του Αρχιμανδρίτη Ηλία, ο ιερέας Βαλέρι Ντουχάνιν, μοιράζεται μαζί μας, τις αναμνήσεις του πνευματικού του πατρός.

Ο Αρχιμανδρίτης Ηλίας (Ρεϊζμίρ). Φωτογραφία: stsl.ru

Μέχρι και χρεοκοπημένοι τραπεζίτες κατέφευγαν στον ιερέα. Φυσικά, ο πατέρας Ηλίας δεν θα μπορούσε να αντισταθμίσει το απωλεσθέν κεφάλαιό τους. Όμως, αντιστάθμιζε την απώλεια του κεφαλαίου τους με πνευματικό πλούτο και έτσι οι άνθρωποι αυτοί αποκόμιζαν παρηγοριά, που δεν έβρισκαν μέσα στον κόσμο.

Θυμάμαι, ότι μου είπε για έναν τέτοιο επιχειρηματία, ο οποίος συνήψε ένα δάνειο πολλών εκατομμυρίων δολαρίων για χάρη της επιχείρησής του κι ενώ οδηγούσε το αυτοκίνητό του, τον σταμάτησαν κάποια στιγμή στο δρόμο για να ελέγξουν τα έγγραφά του. Του ζήτησαν να μεταβεί στο Αστυνομικό Τμήμα της Τροχαίας και όταν επέστρεψε, βρήκε το τζάμι του αυτοκινήτου του σπασμένο, ενώ από μέσα έλειπε ο χαρτοφύλακας με χρήματα. Ο άτυχος άνδρας, ήθελε να αυτοκτονήσει. Αυτόν, άρρωστο και απογοητευμένο, τον έφεραν στη Λαύρα, στον πατέρα Ηλία. Ο ιερέας είπε από το βάθος της καρδιάς του: «η ανθρώπινη ψυχή είναι πιο πολύτιμη από όλους τους θησαυρούς του κόσμου. Μην κάνεις τίποτα στον εαυτό σου». Τον πήγε στον Άγιο Σέργιο, προσευχήθηκε μαζί του και τον εξομολόγησε. Η ψυχή του ανθρώπου αυτού ξεπάγωσε. Υπήρξαν πολλές παρόμοιες περιπτώσεις.

Ένας στενός μου φίλος, ο Σεργκέι, μου είπε πώς συνέβη ένα μικρό θαύμα χάρη στον ιερέα. Το 2009, ήταν φοιτητής στο Σεμινάριο. Ένας Ουκρανός φίλος που έμενε μαζί του, πηγαίνοντας σε χειμερινές διακοπές, από τη βιασύνη του δεν είχε χρόνο να φέρει το απαραίτητο πιστοποιητικό για να επεκτείνει την διαμονή του. Παρακάλεσε τον Σεργκέι και έφυγε. Και ο Σεργκέι δεν το προσκόμισε εγκαίρως, οι προθεσμίες παραβιάστηκαν και επιβλήθηκε πρόστιμο στον Ουκρανό συνάδελφό του. Ο σύντροφος θύμωσε: «εδώ, πρέπει να πληρώσω τώρα εξαιτίας σου». Εν τω μεταξύ, έφτασαν τα Χριστούγεννα, όλοι πήγαν να δοξάσουν τον Χριστό και προσπαθούσαν να επισκεφθούν τον πατέρα Ηλία στους Πατριαρχικούς θαλάμους. Τους δέχτηκε όλους με γενναιοδωρία και αγάπη. Ο Σεργκέι δεν ήταν ευδιάθετος λόγω της σύγκρουσης. Οι φίλοι του, του πρότειναν: «Ας πάμε στον πατέρα Ηλία, να του πούμε τα κάλαντα». «Όντως, δεν θέλω και δεν ξέρω πώς να τραγουδήσω αυτά τα κάλαντα». Αλλά εκείνοι, σχεδόν τον έσυραν με τη βία. Ο πατέρας Ηλίας, με χαμόγελο και ευτυχώς, τους δέχτηκε όλους. Οι φίλοι του Σεργκέι τραγουδούσαν τα κάλαντα, ο ίδιος δε, ο Σεργκέι, στεκόταν σεμνά στην άκρη. Μετά τα κάλαντα, ο πατέρας Ηλίας μοίρασε δώρα σε όλους: ένα μικρό βιβλίο, μια σοκολάτα, ένα μικρό χρηματικό ποσό σε ένα φάκελο και ξαφνικά στο Σεργκέι δίνει ακριβώς το ποσό που χρειαζόταν για να καλύψει το πρόστιμο του φίλου του. Ο Σεργκέι έμεινε έκπληκτος. Έτσι, η έμπνευση και η χαρά του, επέστρεψαν από το φαεινό έλεος του Θεού.

Στη συνέχεια ήρθε μια περίοδος (φαίνεται, ότι αυτή οφείλετο στην ένταση στις σχέσεις της Ρωσίας με την Ουκρανία μετά το 2014) όταν άρχισαν να εξαντλούνται τα κεφάλαια. Οι άνθρωποι συνέχισαν να προσέρχονται. Ο πατέρας Ηλίας μου είπε με θλίψη: «ξέρεις, πόσοι άνθρωποι έρχονται τώρα, και δεν έχουν καθόλου χρήματα;». Θυμάμαι, ότι ένας ηλικιωμένος άνδρας, ήρθε σε μένα και μου ζήτησε χρήματα για μια επιχείρηση, ενώ μου είπε ότι είχε εργαστεί στην Ακαδημία για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τον πίστεψα, δεν έλεγε ψέματα. Ο πατέρας Ηλίας του είπε: «Ω, δεν έχω καθόλου ιδέα. Αν και μου φαίνεται, ότι κάποιος μου έδωσε σε ξένο νόμισμα. Θα ρίξω μια ματιά τώρα». Τα έφερε, τα έδωσε και στο τέλος είπε: «Πήγαινε να τα ανταλλάξεις, σου αρκούν αυτά;». Έφυγε χαρούμενος από τον πατερούλη.

Ταυτόχρονα, ο ίδιος ο ιερέας, δεν έδινε προσοχή στην αρετή που τον χαρακτήριζε. Ήταν η συνήθης στάση του απέναντι στους ανθρώπους. Αλλά, αν κάποιος άρχισε να την επισημαίνει επίτηδες, αναστατωνόταν. Το 2014, δεδομένου ότι ήταν το ιωβηλαίο έτος – η 700ή επέτειος από τη γέννηση του Αγίου Σεργίου του Ράντονιεζ – ετοιμάζονταν διάφορα ντοκιμαντέρ, μεταξύ άλλων και σε ομοσπονδιακά τηλεοπτικά κανάλια. Ήρθαν να μου πάρουν συνέντευξη. Μου έκαναν ερωτήσεις, όχι μόνο για τον Άγιο Σέργιο, αλλά και για το πώς η πνευματική κληρονομιά του Αββά Σεργίου συνεχίζει να υπάρχει στην εποχή μας, επάνω στα πρόσωπα των σύγχρονων μοναχών της Λαύρας. Τους περιέγραψα για τον πατέρα Ηλία και ανέφερα τις ελεημοσύνες του. Από όσο γνωρίζω, δημοσιογράφοι ήρθαν και στην ίδια τη Λαύρα.

Πέρασε λίγος καιρός και ξαφνικά ο πατέρας Ηλίας μου λέει:

– Ξέρεις τι συνέβη; Μεταδόθηκε μια εκπομπή, όπου ανέφεραν, ότι δίνω χρήματα σε όλους, ανεξάρτητα από το ποιος ζητάει, είπαν επίσης ότι θεραπεύω και ότι είμαι προορατικός. Τώρα άνθρωποι έχουν αρχίσει να προσέρχονται, να με ψάχνουν και όλοι ζητούν κάτι.

Φυσικά, ο πατήρ-Ηλίας, δεν απέδιδε καμία θαυματουργή δύναμη στον εαυτό του. Αναφερόταν στην επίδραση των μυστηρίων. Έλεγε, ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο για τον Θεό και αν κάποιος με ειλικρινή ψυχή κοινωνήσει, ο Κύριος μπορεί να του δώσει ό,τι χρειάζεται και έτσι να επιλύσει όλα τα προβλήματά του.

Θα πω, επίσης, ότι η σχέση του πατρός Ηλία με τους Αγίους Τόπους, ήταν σταθερή (όπως το καταλαβαίνω, αυτή η σχέση δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 2000). Του έφεραν λάδι από τις λαμπάδες από την ίδια τη σπηλιά του Παναγίου Τάφου, όπου αναστήθηκε ο Σωτήρας. Το ιερό έλαιο μοιράστηκε σε μικρές φυσαλίδες, τις οποίες ο πατέρας Ηλίας μοίραζε γενναιόδωρα σε όλους. Στους ιερείς έδιδε ιδιαίτερα πολλές από αυτές, για να τις δώσουν στους ενορίτες τους. Και γενικά, έδιδε ιερό έλαιο σε όλους όσους προσέρχονταν σε αυτόν.

Ο πατήρ-Ηλίας μου διηγήθηκε για δύο περιπτώσεις θεραπείας με αυτό το ιερό έλαιο. Ένα άτομο, στην περιοχή της Μόσχας, υπέφερε από καταρράκτη. Άλειψε το ιερό έλαιο και στα δύο μάτια, αν και δεν ήταν αρκετό και δυνατό να πάει στα μάτια. Όμως, ήταν αρκετό να χρίσει τα βλέφαρα με το ιερό έλαιο. Δεν υπήρχε καταρράκτης μετά από αυτό. Ο άλλος είχε καρκίνο, είχε ήδη μετασταθεί, ήπιε ολόκληρο το μπουκαλάκι με το ιερό έλαιο από την απελπισία του και η ασθένεια πέρασε.