«Ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται»

Τα άγια λείψανα του Οσίου Γαβριήλ (Ουργκεμπάτζε) στο Καθολικό της Μονής Σαμταβρό. Φωτογραφία: pravslov.ru

«Θα δείτε, θα έρθει η ώρα που στο άνοιγμα του τάφου του Γαβριήλ θα συγκεντρωθεί η μισή Γεωργία...». Αυτή η προφητεία, την οποία έκανε ο πατήρ Γαβριήλ αστειευόμενος, εκπληρώθηκε τη νύχτα της 22ας Φεβρουαρίου του 2014, όταν ευρέθησαν τα ιερά λείψανα του Οσίου, που ήταν ενταφιασμένα στην Ιερά Μονή Σαμταβρό. Στην ανακομιδή παραβρέθηκε πλήθος κόσμου. Στον τάφο συγκεντρώθηκαν ορθόδοξοι από όλη τη Γεωργία. Προσήλθαν πιστοί από πολλές άλλες χώρες. Τα λείψανα μεταφέρθηκαν με μεγαλοπρέπεια στο Ναό Σβετιτσχοβέλι, όπου και παρέμειναν για τρεις ημέρες. Όλο αυτό το διάστημα τελούνταν συνεχώς ιερές ακολουθίες και η ροή του κόσμου δεν σταμάτησε λεπτό. Όλα έγιναν ακριβώς όπως τα είχε προβλέψει ο γέροντας Γαβριήλ.

Η παρουσία του πατέρα Γαβριήλ ήταν αισθητή σε όλους τους ορθοδόξους. Οι άνθρωποι ένιωθαν ότι κάπου κοντά τους στεκόταν ο αγαπημένος τους γέροντας

Η νεότερη ιστορία της Γεωργίας δεν θυμάται κάτι παρόμοιο. Τα πάντα ήταν διαποτισμένα από τόση αγάπη που οι λέξεις δεν μπορούν να την περιγράψουν. Η παρουσία του πατέρα Γαβριήλ ήταν αισθητή σε όλους τους ορθοδόξους. Οι άνθρωποι ένιωθαν ότι κάπου κοντά τους στεκόταν ο αγαπημένος τους γέροντας, ότι χαιρόταν και προσευχόταν για όλους τους θλιμμένους, όλους τους πιστούς που είχαν προσέλθει σε αυτόν για ευλογία. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη, διότι ο πατήρ Γαβριήλ έλεγε: «Φεύγω, αλλά αόρατα θα είμαι πάντα κοντά σας, δεν θα σας εγκαταλείψω ποτέ».

Στη συνέχεια παραθέτουμε για τους αναγνώστες μας μερικές ιστορίες για τον Όσιο Γαβριήλ.

«Κάθε καλό έργο ανταμείβεται από τον Κύριο! »

Αρχιμανδρίτης Σάββας (Κουτσάβα):

– Γνώρισα τον π. Γαβριήλ στο μοναστήρι Σαμταβρό. Όταν μπήκα στον Ιερό Ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, ξαφνικά κάποια δύναμη με έκανε να γυρίσω το κεφάλι μου. Με κοίταζε ένας χαμογελαστός μοναχός με μάτια γεμάτα αγάπη. Το όνειρό μου εκπληρώθηκε. Όλη μου τη ζωή περίμενα να συναντήσω έναν τέτοιο κληρικό. Με κάλεσε κοντά του, μου πρότεινε να καθίσω δίπλα του, με ευλόγησε και μου είπε: «Δικαιούμαι να έχω βοηθό. Αν έχουμε την ευλογία του Αγιωτάτου και θέλεις να κάνεις υπακοή, μείνε μαζί μου».

Η χαρά μου δεν είχε όρια. Αποφάσισα να μείνω μαζί του για πάντα. Μου φόρεσε ένα κοντομάνικο πουκάμισο και με ευλόγησε να καθαρίζω την αυλή του μοναστηριού, παρακολουθώντας με προσεκτικά.

Ο παππούλης αγαπούσε ιδιαίτερα τον πατριάρχη και έλεγε συχνά: «Ο Καθολικός Πατριάρχης πάσης Γεωργίας φέρει βαρύ σταυρό, το να τον κρίνεις είναι σαν να ρίχνεις καυτά κάρβουνα στο κεφάλι σου».

Μερικές φορές πολύ δυνατά, έτσι που μπορούσαν να τον ακούν όλοι, μιλούσε για κάτι που αφορούσε μόνο εσένα. Αλλά αυτό το καταλάβαινε μόνο εκείνος στον οποίο τον αφορούσε άμεσα. Οι διδαχές του έρχονταν στο νου την κατάλληλη στιγμή και σε έσωζαν από το κακό.

Ήταν αδύνατο να διεισδύσει κανείς στις σκέψεις του, αλλά ο ίδιος, αναμφίβολα, μπορούσε να διαβάσει τις σκέψεις των άλλων ανθρώπων και είχε το χάρισμα της προορατικότητας. Κάποτε, τον επισκέφτηκαν νέοι άνθρωποι για να εξομολογηθούν, αλλά δεν τολμούσαν να ξεκινήσουν. Ο γέροντας τους μίλησε ήρεμα, απαρίθμησε όλες τις αμαρτίες τους, έτσι που δε χρειάστηκε να συμπληρώσουν κάτι άλλο. Τους ευλόγησε και τους άφησε να φύγουν εν ειρήνη.

Με σταύρωσε με τα λόγια «Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν!» και ο πόνος σταμάτησε αμέσως

Είχε και το χάρισμα της θαυματουργίας και της θεραπείας. Μια φορά αισθάνθηκα πολύ άσχημα. Είχα κρίση πόνου, και τότε ο πατήρ Γαβριήλ μου λέει: «Μα για ποιο λόγο είμαι εγώ εδώ;» Με σταύρωσε με τα λόγια «Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν!» και ο πόνος σταμάτησε αμέσως.

Κάποτε ο πατήρ Γαβριήλ ετοιμάστηκε να πάει στην Τιφλίδα για να αγοράσει εκκλησιαστικά σκεύη. Είχε μαζί του εκατό ρούβλια. Στη στάση του λεωφορείου άκουσε δύο μελισσοκόμους να συζητούν. Θρηνούσαν που δεν μπορούσαν να βρουν εκατό ρούβλια για να σώσουν τις κυψέλες τους. Ο πατήρ Γαβριήλ τους έδωσε τα χρήματα και ο ίδιος επέστρεψε στο μοναστήρι. Την επόμενη μέρα τον επισκέφτηκαν κάποιοι διάσημοι ηθοποιοί και του δώρισαν χίλια ρούβλια. Ο γέροντας μας είπε νουθετώντας μας: «Κάθε καλή πράξη ανταμείβεται από τον Κύριο!»

Ο πατήρ Γαβριήλ, με τη βοήθεια του Θεού, έχει οδηγήσει πολλούς στον δρόμο της αλήθειας. Κάποτε του έφεραν έναν μάρτυρα του Ιεχωβά. Τον άκουγε με προσοχή για πολλή ώρα και στη συνέχεια του είπε: «Έχω πολύ καιρό να κάνω μια τόσο θαυμάσια, ευφυή συζήτηση». Ο γέροντας δεν τον επέπληττε, δεν του έκανε καμία παρατήρηση. Ξαφνικά ο άνδρας αυτός δάκρυσε, έπεσε στα γόνατα και άρχισε να ζητάει από τον γέροντα συγχώρεση.

Ο πατήρ Γαβριήλ, προικισμένος με το χάρισμα της προορατικότητας, με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, προέβλεπε το παρόν και το μέλλον με εκπληκτική ακρίβεια. Μια φορά με έστειλε σε έναν δόκιμο στον Ναό Σβετιτσχοβέλι για να πάρω φάρμακα. Ήθελα να εκπληρώσω την ευλογία το συντομότερο δυνατό και να επιστρέψω, αλλά ο δόκιμος έπλενε τα χέρια του και καθυστερούσε για κάποιο λόγο. Θύμωσα και τον μάλωσα. Όταν επέστρεψα στο Σαμταβρό, ο γέροντας με υποδέχτηκε σκυθρωπός και μου είπε αυστηρά: «Θα πάμε τώρα αμέσως στο Σβετιτσχοβέλι». Υπάκουσα. Όταν φτάσαμε, κάλεσε τον δόκιμο, και με κοιτούσε με νόημα. Κατάλαβα αμέσως ότι ο γέροντας ήξερε τα πάντα. Άρχισα να προσεύχομαι σιωπηλά, και ο πατήρ Γαβριήλ άλλαξε θέμα.

«Τη στιγμή των βασανιστηρίων δεν ένιωθα τον πόνο»

Πρωτοπρεσβύτερος Ρεβάζ (Τομαράτζε):

– Ο πατήρ Γαβριήλ και εγώ υπηρετούσαμε μαζί στον Καθεδρικό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Τον εκτιμούσα πολύ και του έφερνα προσωπικά σε δίσκο το πρόσφορο, όπως γίνεται με επίσκοπο σε εορταστική λειτουργία.

Κάποτε ο πατήρ Γαβριήλ μου διηγήθηκε ένα επεισόδιο που είχε σημειωθεί τότε που ο παππούλης είχε κάψει το πορτραίτο του Λένιν:

«Με έφεραν στο δωμάτιο βασανιστηρίων, κάλεσαν γιατρό που είχε μαζί του μια τεράστια βελόνα για να με βασανίσει. Άρχισα να προσεύχομαι σιωπηλά, ζητώντας από τον Κύριο να βγάλει προσωρινά την ψυχή μου από το σώμα μου. Δεν ξέρω πώς συνέβη, αλλά εκείνη τη στιγμή δεν ένιωθα καθόλου πόνο. Ωστόσο, αργότερα τα τραυματισμένα μέρη του σώματός μου πονούσαν πολύ».

«Δε δεχόταν τους επαίνους από τον κόσμο»

Ηγουμένη Κετεβάν (Κοπαλιάνι):

– Ο παππούλης δεν δεχόταν τους επαίνους από τον κόσμο. Σε τέτοιες περιπτώσεις κατέφευγε σε σαλότητες, αναγκάζοντας τους ανθρώπους να το βουλώσουν. Όταν κάποιος ερχόταν ταπεινά σε αυτόν για συμβουλή, τον καθοδηγούσε με βιβλική σοφία. Αν κάποιος χρειαζόταν ενίσχυση της πίστης του, ο πατήρ Γαβριήλ άρχιζε να διηγείται θαύματα που του είχαν συμβεί.

Αν κάποιος χρειαζόταν ενίσχυση της πίστης του, ο πατήρ Γαβριήλ άρχιζε να διηγείται θαύματα που του είχαν συμβεί

Μια μέρα επισκεφθήκαμε την εκκλησία που είχε χτίσει ο ίδιος ο παππούλης. Μας διηγήθηκε το εξής περιστατικό:

«Σε αυτό το εκκλησάκι έσταζε η στέγη και εγώ στεναχωριόμουν πολύ και με απασχολούσε τι θα απογίνουν αυτές οι εικόνες; Χρειαζόμουν αρκετά κυβικά μέτρα οικοδομικού υλικού για τις επισκευές, αλλά δεν είχα χρήματα. Ανησυχούσα πολύ και προσευχόμουν στον Θεό να βοηθήσει. Ξαφνικά ήρθε ένας άγνωστος άνθρωπος, ο οποίος αποδείχθηκε ότι ήταν μηχανικός. Κοίταξε τις εικόνες και μετά είπε έκπληκτος: “Είναι παράξενο, βιαζόμουν πολύ, αλλά κάποια δύναμη με ανάγκασε να περάσω από εδώ. Ξέρετε τι μου ζητάει τώρα η εικόνα; Να δωρίσω μερικά κυβικά μέτρα ξύλα στον γέροντα”».

Ο γέροντας του έδειξε την εικόνα του Σωτήρος, μπροστά στην οποία ο ίδιος ικέτευε τον Θεό να βοηθήσει. Ο λαϊκός αυτός χάρηκε πολύ και υποσχέθηκε να δωρίσει ό, τι χρειαζόταν και κράτησε τον λόγο του.

«Κάθισε κάτω, άπλωσε το χέρι και ζήτα ελεημοσύνη»

Ηγουμένη Ελισάβετ (Ζετγκενίτζε):

– Όταν τον είδα για πρώτη φορά στο Σαμταβρό, δεν μπορούσα να σταματήσω να τον κοιτάζω. Τον αγάπησα με όλη μου την καρδιά και πάντα προσπαθούσα να είμαι κοντά του. Περνούσα όλο τον ελεύθερο χρόνο μου στο κελί του και τον πήγαινα συχνά με το αυτοκίνητό μου όπου χρειαζόταν. Η εγγύτητά μου σε αυτόν με βοηθούσε να εξελίσσομαι πνευματικά και ενίσχυε την πίστη μου. Ένα Σάββατο μου λέει: «Πάμε να καταλάβουμε το μοναστήρι Τζβάρα!». Είχα ήδη συνηθίσει τις σαλότητές του. Με ευλόγησε να αγοράσω βότκα, την έκρυψε κάτω από το ράσο του και με σοβαρό ύφος κατευθύνθηκε προς το μοναστήρι. Ξαφνικά γύρισε προς το μέρος μου, άνοιξε το μπουκάλι, έκανε μια γουλιά και μου πρότεινε να πιω κι εγώ. Έκανα κι εγώ μια γουλιά και μου φάνηκε ότι ήταν νερό. Όσους συναντούσε τους πρότεινε να πιουν μια γουλιά βότκα και με ικανοποίηση μου λέει: «Είδες, κανένας δεν με κατέκρινε, όλοι θα αξιωθούν της Βασιλείας των Ουρανών». Ήλπιζα ότι αυτό ήταν το τέλος της παράστασης, αλλά αλίμονο! Ο πατήρ Γαβριήλ με κοίταξε σοβαρά και μου λέει: «Κάθισε κάτω, άπλωσε το χέρι σου και ζήτα ελεημοσύνη». Πολύ σύντομα μας έδωσαν για ελεημοσύνη ψωμί και φαγητό. Ο παππούλης κάλεσε όλους τους παρευρισκόμενους σε γεύμα, αλλά ο ίδιος δεν άγγιξε τίποτα. Τελείωσε αυτό το ασυνήθιστο γεύμα με τα λόγια: «Ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται».

«Ήταν υπόδειγμα αγάπης και ταπείνωσης»

Κωνσταντίνος Τσερτσβάτζε:

– «Ήταν υπόδειγμα αγάπης και ταπείνωσης» - έτσι χαρακτηρίζουν τον γέροντα Γαβριήλ ακόμη και αυτοί που τον είχαν συναντήσει έστω και μία φορά. Η ημέρα της ανακομιδής των λειψάνων του είναι και αυτή μια υπενθύμιση της ταπεινότητάς του: άλλωστε, στον τόπο όπου ήταν ενταφιασμένος ο γέροντας Γαβριήλ, στη διάρκεια της ζωής του, υπήρχε χωματερή. Ο ίδιος είχε υποδείξει και είχε δώσει εντολή να ταφεί σε εκείνο το μέρος.

Στον τόπο όπου ήταν ενταφιασμένος ο γέροντας Γαβριήλ, στη διάρκεια της ζωής του, υπήρχε χωματερή

Μετά το άνοιγμα του τάφου του Οσίου Ομολογητή και δια Χριστόν σαλού Αρχιμανδρίτη Γαβριήλ, τα ιερά του λείψανα μεταφέρθηκαν στον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδας στην Τιφλίδα. Αυτό συνέβη στις 24 Φεβρουαρίου 2014. Καθ’ όλη τη διάρκεια της παραμονής των λειψάνων στον Καθεδρικό Ναό, η ροή των ανθρώπων που προσέρχονταν να τα προσκυνήσουν δεν σταμάτησε. Τελούνταν συνεχώς προσευχές και ιερές ακολουθίες. Ήταν μεγάλη η χαρά να βλέπεις με πόση πίστη και αγάπη διάβαζαν τους Χαιρετισμούς του Αγίου Γαβριήλ οι στρατιώτες, οι οποίοι είχαν σταλεί από το Υπουργείο Εσωτερικών για την επίβλεψη της τάξης και οι οποίοι δεν απομακρύνθηκαν από την εκκλησία ούτε για ένα λεπτό...

Αυτές ήταν πραγματικά αξέχαστες στιγμές στη ζωή μου και, φυσικά, επρόκειτο για μια μεγάλη Θεία ευλογία, την οποία δια των πρεσβειών του γέροντα Γαβριήλ ο Κύριος έδωσε σε όλους, πιστούς και μη, σε όλους τους Γεωργιανούς, την πιο κατάλληλη για μας ώρα.

Από την 1^η Μαρτίου, με την ευλογία του πνευματικού μου, του Πρωτοπρεσβυτέρου Ιωάννη (Μπαρκαλάϊ) και του επισκόπου Μιχαήλ (Γκαμπριτσίτζε), ήμουν παρών στις νυχτερινές θείες λειτουργίες και διακονούσα ως νεωκόρος. Σε όλη τη διάρκεια του μήνα, όσο τα λείψανα βρίσκονταν στον Καθεδρικό Ναό, ακούσια έγινα μάρτυρας πολλών ορατών θαυμάτων, τα οποία ενίσχυσαν ακόμη περισσότερο την πίστη μου.

Μια μέρα, έφεραν ανθρώπους με αναπηρία για να προσκυνήσουν τα λείψανα. Ένας νεαρός άνδρας τράβηξε την προσοχή μου: καθόταν σε αναπηρικό καροτσάκι δίπλα στα λείψανα και έκλαιγε. Πόνεσε η καρδιά μου, τον πλησίασα και του είπα: «Επιτρέψτε μου να σας βοηθήσω». Δεν μπορούσε καν να μιλήσει και είχε ατροφικά τα χέρια και τα πόδια του. Πήρα το χέρι του και το ακούμπησα στη λάρνακα. Θυμάμαι εκείνο το παγωμένο του χέρι. Προσκύνησε τη λάρνακα, προσευχήθηκε για πολλή ώρα και μετά...

Πέρασαν μερικές μέρες, η ροή του κόσμου έχει ελαφρά μειωθεί. Στέκομαι πάλι δίπλα στη λάρνακα και κάποια στιγμή παρατηρώ έναν νεαρό άνδρα σε αναπηρικό καροτσάκι. Εντάξει, τίποτα το παράξενο, αλλά ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι πρόκειται για τον ίδιο νεαρό που είχα βοηθήσει να προσκυνήσει τη λάρνακα. Αλλά αυτή τη φορά τον είδα να κάνει το σημείο του σταυρού! Έτρεξα προς το μέρος του – με αναγνώρισε κι εκείνος – και του είπα: «Εσύ είσαι, έτσι δεν είναι;». – «Ναι, εγώ είμαι. Από χθες μιλάω, και από χθες τα χέρια μου άρχισαν να λειτουργούν!».

«Από χθες μιλάω, και από χθες τα χέρια μου άρχισαν να λειτουργούν!»

Νομίζω ότι και τώρα αισθάνεται καλά, και ίσως έχει θεραπευτεί εντελώς, επειδή ο Γέροντάς μας Γαβριήλ κάνει τέτοια θαύματα που είναι ακατανόητα για τον κοινό νου.

Μερικές φορές θα ήθελα τόσο πολύ να επιστρέψω σε εκείνες τις μακάριες στιγμές, τότε που στην Τιφλίδα στον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδας, μαζί με τις μοναχές, με το ιερατείο, με όλη τη Γεωργία και με όλους τους πιστούς, στεκόμασταν τις νύχτες στη λάρνακα του Αγίου Γαβριήλ και γινόμασταν μάρτυρες πολλών θαυμάτων. Θα ήθελα να επιστρέψω σε εκείνη την εποχή, τότε που τελούσαμε αδιάκοπα τις ακολουθίες, διαβάζαμε τους Χαιρετισμούς του Αγίου, δοξολογούσαμε και υμνολογούσαμε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και την Υπεραγία Θεοτόκο, και νιώθαμε την παρουσία της χάρης του Αγίου Πνεύματος και του Αγίου Γαβριήλ.