Ο Πατήρ Κλήμης Νεχαμάγια, ένας ιερέας από την Ινδία

Φωτογραφία – Οι Ιερείς Κλήμης Νεχαμάγια και Βαλέρι Ντουχάνιν.     

Γνωρίσαμε έναν καταπληκτικό άνθρωπο. Ο Πατήρ Κλήμης Νεχαμάγια είναι ένας Ινδός που αφιέρωσε τον εαυτό του στην θεοφιλή ιερατική διακονία του στο Χριστό. Κάποτε, ο προπάππους του και η οικογένειά του προσευχόντουσαν στον Κύριο με όλη τους την καρδιά και ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό. Για αυτό τον λόγο, οι συγχωριανοί τους, τους έδιωξαν, μισώντας τους επειδή απέρριπταν τον παγανισμό.

Δεν τους επέτρεπαν καν να πάνε καν στην πηγή νερού, θεωρώντας τους "ακάθαρτους". Έτσι, όλη η οικογένεια αναγκάστηκε να μετακομίσει και να ζήσει έξω στη ζούγκλα, εγκαταστάθηκαν στη φύση κάτω από τον ανοιχτό ουρανό. Προσπαθώντας να βρουν νερό, άρχισαν να σκάβουν τρύπες σε διάφορα σημεία, μέχρι που βρήκαν μια πηγή, αν και συνήθως ήταν εξαιρετικά δύσκολο να βρει κανείς νερό σε αυτά τα μέρη.

Φανταστείτε, πως έζησαν στη ζούγκλα για 15 χρόνια! Έφτιαξαν ένα δικό τους κήπο και κατάφεραν με κάποιο τρόπο να εκτρέφουν πουλερικά. Μας διηγήθηκαν ότι κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ένιωσαν ιδιαίτερα τη βοήθεια του Θεού, ως άμεση συμμετοχή του Θεού στη ζωή τους. Καθώς η ζωή τους κρεμόταν από μια κλωστή, στην καθημερινότητά τους γινόντουσαν πραγματικά θαύματα. Οι ασθένειες, τους προσπερνούσαν και τα δηλητηριώδη ζώα δεν τους άγγιζαν. Μια μέρα λοιπόν τη νύχτα, τους επισκέφτηκε μια τίγρης, η οποία άρπαζε μερικά από τα ζώα, όμως τους ίδιους δεν τους πείραζε ποτέ.

Πέρασαν λοιπόν 15 χρόνια. Σε αυτά τα μέρη είχε πολύ υγρασία. Στο χωριό από το οποίο εκδιώχθηκαν, η πηγή στέρεψε και η σοδειά δεν ήταν καλή. Οι κάτοικοι, γνωρίζοντας για την οικογένεια που είχε επιβιώσει στη ζούγκλα, στράφηκαν απροσδόκητα σε αυτούς για νερό και φαγητό. «Αλλά είμαστε ακάθαρτοι για εσάς. Πώς θα δεχτείτε κάτι από τέτοιο από εμάς;» εξεπλάγη η οικογένεια που ήρθαν σε αυτούς για βοήθεια. Όσοι είχαν την ανάγκη τους μετάνιωσαν για τα λόγια που είχαν πει. Μπροστά στις αντιξοότητες, ο διαχωρισμός των ανθρώπων σε «καθαρούς και ακάθαρτους» αλλοιώνετε γρήγορα. Η οικογένεια με χαρά προσέφερε ότι είχε για να τους βοηθήσει. Και μετά από αυτό, τους επετράπη να επιστρέψουν στο χωριό τους.

Πέρασαν πολλά χρόνια. Γεννήθηκαν ο Κλήμης και ο μεγαλύτερος αδελφός του Πολύκαρπος. Αποφάσισαν να αφιερώσουν την ζωή τους στον Θεό. Εδώ πρέπει να πούμε ότι όλη η οικογένεια, ξεκινώντας από τον προπάππου, ήταν Αγγλικανοί. Ας μην εκπλαγεί κανείς από αυτό. Απλώς δεν είχαν ακούσει κανένα άλλο κήρυγμα. Τα λόγια του κηρύγματος είχαν ήδη γίνει κάλεσμα για μια νέα ζωή, για απελευθέρωση από τον παγανισμό. Δεν είχε νόημα η ζωή τους πάρα μόνο να είναι πιστοί στον Κύριο Ιησού Χριστό και να ζουν στη ζωή τους σύμφωνα με το Ευαγγέλιο.

“Δεν είχε νόημα η ζωή τους πάρα μόνο να είναι πιστοί στον Κύριο Ιησού Χριστό και να ζουν τη ζωή τους σύμφωνα με το Ευαγγέλιο.”

Ο μεγαλύτερος αδελφός του Κλήμη, Πολύκαρπος, έγινε επίσκοπος μετά από χρόνια. Παντρεύτηκε, κάτι που επιτρέπεται για έναν Αγγλικανό επίσκοπο. Ο Κλήμης ήθελε επίσης να ακολουθήσει την πορεία της ιεροσύνης, σκέφτηκε να σπουδάσει σε Αγγλικανική Ιερατική Σχολή, αλλά ο πατέρας του ήταν κάθετος. Ο πατέρας ήταν πολύ άρρωστος και την τελευταία ημέρα της ζωής του, έχοντας μάθει ότι ο Κλήμης ήταν έτοιμος να γίνει δεκτός στην Ιερατική Σχολή, του ζήτησε να μην πάει σε αυτή την Σχολή, και πέθανε την ίδια μέρα. Ο Κλήμης το έλαβε αυτό ως αποχαιρετιστήριο λόγο και δεν πήγε στις εισαγωγικές εξετάσεις της Ιερατικής Σχολής.

Πέρασε λίγος καιρός. Η οικογένεια ποτέ πριν δεν είχε ακούσει για τον Χριστιανισμό. Και ήταν ο μεγαλύτερος αδελφός Πολύκαρπος που μίλησε για πρώτη φορά για τον Χριστιανισμό. Όταν σπούδαζε ακόμα στην Αγγλικανική Ιερατική Σχολή, έμαθε από έναν καθηγητή του ότι, όπως αποδείχθηκε, υπάρχει ο Ανατολικός Χριστιανισμός, οι άγιοι πατέρες και οι καταπληκτικές παραδόσεις και τελετουργίες. Άρχισε να λέει στους συγγενείς του για την Ορθοδοξία, μιλώντας γι' αυτήν με σεβασμό. Οι συγγενείς διαφωνούσαν, συμπεριλαμβανομένου του Κλήμη, και δεν συμφωνούσαν.

Ο μεγαλύτερος αδελφός, έχοντας γίνει Αγγλικανός ιερέας, κατάλαβε τελικά ότι ο Προτεσταντισμός δεν έχει καμία σχέση με την Εκκλησία του Χριστού. Και από κάποιο θαύμα, όλη η οικογένεια, συμπεριλαμβανομένου του μικρότερου αδελφού Κλήμη, συμφώνησε. Ο ίδιος ο πατήρ Κλήμης λέει ότι με την πάροδο του χρόνου είδε μια βαθιά σύνδεση μεταξύ της Εκκλησίας των πρώτων αιώνων και της σύγχρονης Ορθοδοξίας.

“Ο πατήρ Κλήμης με την πάροδο του χρόνου είδε μια βαθιά σύνδεση μεταξύ της Εκκλησίας των πρώτων αιώνων και της σύγχρονης Ορθοδοξίας”

Αποφάσισαν να ασπαστούν τον Χριστιανισμό. Αλλά πώς να το κάνουν αυτό; Άλλωστε, δεν υπήρχε ούτε ένας Ορθόδοξος ιερέας κοντά. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Αποφάσισαν να γράψουν μια επίσημη επιστολή. Η επιστολή γράφτηκε από τον μεγαλύτερο αδελφό, επειδή ήταν κληρικός και έγραψε εκ μέρους ολόκληρης της κοινότητας. Εφόσον γνώριζαν ότι υπήρχε ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, στράφηκαν πρώτα σε αυτόν. Ο χρόνος περνούσε, αλλά δεν πήραν καμία απάντηση. Σαν να μην υπήρχε αυτή η ινδική κοινότητα που ήθελε να δεχτεί την Ορθοδοξία. Τότε αποφάσισαν να γράψουν στο Πατριαρχείο Μόσχας. Έγραψαν. Δυστυχώς, ούτε από εκεί πήραν μια απάντηση.

Στη συνέχεια, στράφηκαν με μια επιστολή στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία του Εξωτερικού. Ο χρόνος περνούσε και ήδη σκεφτόντουσαν ότι, ίσως, η Ορθοδοξία δεν ήταν κατάλληλη για αυτούς. Μια απροσδόκητη απάντηση ήρθε από τον Πρώτο Ιεράρχη της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Εξωτερικού, Μητροπολίτη Ιλαρίωνα (Καπράλ). Αποδεικνύεται ότι η ικανότητα απάντησης είναι ένα πολύ σημαντικό και ουσιαστικό ιεραποστολικό βήμα, ικανό να αποφασίσει την τύχη μιας χριστιανικής κοινότητας σε μια μακρινή χώρα. Χάρη στον Μητροπολίτη Ιλαρίωνα (Καπράλ), ένας ιερέας από το Πατριαρχείο Μόσχας ήρθε στην Ινδία. Έκανε αρκετές συζητήσεις και στη συνέχεια δέχτηκε τους πάντες στην Ορθοδοξία μέσω του Χρίσματος.

Υπάρχει και κάτι άλλο εξίσου σημαντικό. Στην πραγματικότητα, εκτός από τον μεγαλύτερο αδελφό, και άλλοι Αγγλικανοί επίσκοποι με τις κοινότητές τους ήθελαν επίσης να δεχτούν την Ορθοδοξία. Αλλά όταν έμαθαν ότι θα γίνονταν δεκτοί ως λαϊκοί, η επιθυμία τους χάθηκε γρήγορα. Ο μόνος επίσκοπος που ασπάστηκε την Ορθοδοξία ήταν ο μεγαλύτερος αδελφός του Κλήμη, Πολύκαρπος Νεχαμάγια.

Έχοντας γίνει δεκτός ως λαϊκός, αναγκάστηκε να εργαστεί. Και ο νεότερος, ο Κλήμης, πίστευε ότι ήταν αδύνατο να σπουδάσει στην Ιερατική Σχολή, αφού ο αείμνηστος πατέρας του ήταν κάθετος σ ’αυτό.

Μια μέρα, ο Κλήμης άκουγε στα ακουστικά του ένα ορθόδοξο άσμα αφιερωμένο στη Μητέρα του Θεού. Απλώς ήταν ξαπλωμένος στον καναπέ, χωρίς να σκέφτεται τίποτα και άκουγε το άσμα. Και ξαφνικά άκουσε καθαρά μια φωνή να του λέει: «Σπούδασε στην Ιερατική Σχολή». Με φόβο έβγαλε τα ακουστικά από τα αυτιά του, προσπαθώντας να καταλάβει από πού προερχόταν αυτή η φωνή. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, άνοιξαν τα μάτια του και κατάλαβε τι πρέπει να κάνει στη ζωή του. Ο Κλήμης άφησε το κοσμικό πανεπιστήμιο στην Ινδία, ταξίδεψε για τη Ρωσία και πέρασε στην Θεολογική Σχολή της Αγίας Πετρούπολης, σπουδάζοντας εκεί Ρωσικά. Παραδόξως, ένιωθε σαν στο σπίτι του εδώ, όλα εδώ του φαίνονταν οικεία, επειδή υπήρχαν εκκλησίες, εικόνες και Ορθόδοξοι άνθρωποι παντού. Στην πρώτη του Θεία Λειτουργία, βίωσε τέτοια αγαλλίαση που απλά δεν ήξερε αν βρισκόταν στον ουρανό ή στη γη.

“Στην πρώτη του Θεία Λειτουργία, βίωσε τέτοια αγαλλίαση που απλά δεν ήξερε αν βρισκόταν στον ουρανό ή στη γη.”

Η ζωή του Πατήρ Κλήμη Νεχαμάγια είναι γεμάτη με απίστευτα ενδιαφέροντα γεγονότα. Για παράδειγμα, έτσι γνώρισε τη μέλλουσα σύζυγό του στην Ινδία. Ήταν κόρη γειτόνων και, με κάποιο τρόπο, έχοντας μιλήσει με τον Κλήμη, έμαθε για τον Χριστό. Μιλούσαν συχνά στο τηλέφωνο και εκείνη στράφηκε με όλη της την ψυχή στον Χριστό. Οι γονείς της παρατήρησαν ότι η κόρη τους είχε σταματήσει τις ειδωλολατρικές τελετουργίες το πρωί και το βράδυ. Άρχισαν να την πιέζουν αρκετά σκληρά, δημιουργήθηκε για σοβαρή σύγκρουση μεταξύ τους. Και τότε ο Κλήμης και ο μεγαλύτερος αδελφός του προσποιήθηκαν την απαγωγή της. Ας μην εκπλαγεί κανείς από αυτό που συμβαίνει στην Ινδία. Κανόνισαν να συναντηθούν με το κορίτσι στον δρόμο την καθορισμένη ώρα, της έδωσαν μουσουλμανικά ρούχα που έκρυβε το πρόσωπό της και την πήγαν σε μια άλλη πόλη. Οι γονείς της όμως βρήκαν το τηλέφωνό της και συνειδητοποίησαν ότι μιλούσε συχνά με τον Κλήμη και κατάλαβαν περί τίνος πρόκειται.

Αυτό που συνέβη στη συνέχεια είναι αντάξιο μιας κινηματογραφικής σειράς ή ενός μυθιστορήματος. Έστειλαν έναν εκτελεστή στον Κλήμη, αλλά τον βοήθησε ένας άντρας που γνώριζε τον εκτελεστή και τον παρότρυνε να μην τον πειράξει. Η αστυνομία απείλησε τον Κλήμη, αλλά ακόμα και τότε ο Κλήμης δεν υποχώρησε. Τέλος, προσπάθησαν να τον καταραστούν. Με τη βοήθεια του Θεού, κατάφερε να ξεπεράσει όλες αυτές τις δοκιμασίες. Ο Κλήμης παντρεύτηκε την κοπέλα του, o πολιτικός γάμος έγινε σε κάποιο ινδικό ίδρυμα, όπου βοηθούν τους νέους, σε περίπτωση που οι γονείς δεν συμφωνούν.

Πέρασε λίγος ακόμη χρόνος. Στη Θεολογική Ακαδημία της Αγίας Πετρούπολης, ο Κλήμης χειροτονήθηκε διάκονος και την επόμενη μέρα, ως ιερέας. Κατά τη διάρκεια της χειροτονίας, ο Κλήμης έκλεγε. Βρήκε το πνευματικό του σπίτι στη Ρωσία. Αλλά δέχτηκε τη χειροτονία για να διακονήσει στην πατρίδα του. Η Ινδία βρήκε έναν πνευματικό ποιμένα.

“Κατά τη διάρκεια της χειροτονίας, ο Κλήμης έκλεγε. Βρήκε το πνευματικό του σπίτι στη Ρωσία. Αλλά δέχτηκε τη χειροτονία για να διακονήσει στην πατρίδα του. Η Ινδία βρήκε έναν πνευματικό ποιμένα.”

Μακάρι να είχε χειροτονηθεί και ο μεγαλύτερος αδελφός του, ο Πολύκαρπος, τι απόκτημα θα ήταν αυτό! Ο Πολύκαρπος είναι παντρεμένος και δεν μπορεί να αφήσει την οικογένειά του για να σπουδάσει στη Ρωσία. Εάν μία από τις Ιερατικές Σχολές μας θα τον βοηθούσαν και θα του είχαν προσφέρει ένα πρόγραμμα σπουδών εξ αποστάσεως, στα αγγλικά, τότε η Ινδία θα είχε βρει έναν άλλο πνευματικό ποιμένα.

Ο πατήρ Κλήμης διακονεί στην Ινδία σε διάφορα μέρη, στο σπίτι του, έξω στον δρόμο, στο πάρκο. Έχει μετατρέψει ένα μέρος του δωματίου του σε κατ' οίκον εκκλησία. Όταν μιλάει σε κάποιον για την Ορθοδοξία, συχνά τον προσκαλεί στην κατ' οίκον εκκλησία του, και εκεί όσους φωνάζει ανακαλύπτουν έναν εντελώς νέο κόσμο.

Έμαθα για τον πατήρ Κλήμη Νεχαμάγια από τη μοναχή Ευδοκία από το Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου (Άγια Σπήλαια) στην Επισκοπή Όρενμπουργκ (κατάγομαι από το Όρενμπουργκ). Μου ζήτησε να «συναντηθώ με έναν ιερέα από την Ινδία και να ηχογραφήσω μια συζήτηση μαζί του». Δεν μπορούσα να αρνηθώ από σεβασμό για τη μοναχή Ευδοκία, αλλά σκέφτηκα ότι ήταν σχεδόν αδύνατο, γιατί το να βρω έναν ιερέα από την Ινδία που έρχεται μόνο μία φορά το χρόνο και να συνδυάσω τη συνάντηση με τα τρέχοντα σχέδιά του, πως θα ήταν δυνατόν; Και ξαφνικά ένας ιερέας από την Ινδία εμφανίστηκε μπροστά στα μάτια μου, στο Ιερό Βήμα της εκκλησίας όπου ήρθα για την αγρυπνία. Δεν πίστευα στα μάτια μου, εκείνη την στιγμή τα ‘χασα και απλώς τον χαιρέτησα. Ήρθε κοντά του ο ιερέας και από μόνος του συστήθηκε και είπε ότι η μοναχή Ευδοκία του μίλησε για μένα. Και ήρθε επειδή ο επίσκοπος που διακονεί στην εκκλησία είναι ο πνευματικός του πατέρας. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι ο Θεός μας συνέδεε και η συζήτησή μας με την ηχογράφηση στην πύλη https://ekzeget.ru/ θα γινόταν σίγουρα (η οποία, στην πραγματικότητα, ολοκληρώθηκε).

Τα μάτια του έλαμπαν από χαρά και καλοσύνη, καθώς και εκπληκτική ειλικρίνεια και αγνότητα. Υπήρχε μια αίσθηση πνευματικής συγγένειας και κάποιας βαθιάς εσωτερικής αμοιβαιότητας, και πραγματικά αποκαλύφθηκε ότι στην Ορθοδοξία ούτε οι φυλές, ούτε οι εθνικότητες, ούτε οι γλώσσες, ούτε οι λαϊκοί πολιτισμοί μας χωρίζουν ούτε στο ελάχιστο. Γιατί όλοι είμαστε ενωμένοι με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος! Ας ευχηθούμε στην Ινδία να έχει ανάπτυξη και ενίσχυση στην ορθόδοξη πίστη. Θέλω μόνο να πω: «Αγία Ινδία! Κράτα την ορθόδοξη πίστη, σε αυτήν βρίσκεις την δικαιοσύνη!» Είθε ο Θεός να δώσει να υπάρχουν περισσότεροι ιερείς σαν τον πατέρα Κλήμη Νεχαμάγια στον κόσμο!