Θαυμαστή βοήθεια του Αγίου Λουκά της Κριμαίας στις μέρες μας (Μέρος Γ)

Ιστορίες από τις επιστολές που έλαβε η συντακτική επιτροπή της ιστοσελίδας https://gr.pravoslavie.ru/

Μακέεβα Αναστασία
«Ακριβώς από εκείνη τι στιγμή ο πόνος άρχισε να ελαττώνεται»

Άγιος Λουκάς Βόινο-Γιασενέτσκι Πρόσφατα ένιωσα πόνο στον λαιμό. Σκέφτηκα ότι είναι ένα απλό κρυολόγημα και δεν έδωσα πολλή σημασία. Πέρασαν κάποιες μέρες, ο πόνος μεγάλωσε και πονούσε όχι μόνο ο λαιμός, αλλά και το αυτί και το ούλο. Μου έβγαινε φρονιμίτης. Τα χάπια δε βοηθούσαν, ο πόνος έγινε σχεδόν ανυπόφορος. Καταλάβαινα πως πιθανόν ο φρονιμίτης βγαίνει λάθος και μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα.

Τη νύχτα προσευχόμουν στον Άγιο Λουκά, δεν ξέρω γιατί ακριβώς σε αυτόν. Αποκοιμόμουν με δυσκολία, κρατώντας στο χέρι μια μικρή εικονίτσα του Αγίου. Εκείνη τη νύχτα πέρασα ήσυχα. Ακριβώς από εκείνην τη στιγμή ο πόνος άρχισε να ελαττώνεται και σε δύο μέρες μπορούσα να τρώω χωρίς κανένα πρόβλημα.

Ίσως σε κάποιον αυτή η ιστορία θα φανεί εντελώς λογική, αλλά εγώ αισθάνθηκα τη βοήθεια και την πρεσβεία του Αγίου. Επίσης, θα φανεί ενδιαφέρον το γεγονός ότι στην προσευχή υποσχέθηκα να διηγούμαι για το θαύμα αυτό σε όλους, ώστε όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι να μπορέσουν να έρθουν σε επαφή με αυτήν τη θαυμάσια πηγή του Θείου Φωτός. Και μετά από κάποιον καιρό βλέπω την ανακοίνωση στην ιστοσελίδα σας. Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού!!!    

***

Μιχαήλ Χαριτόνοβ
«Ο Άγιος σαν να οδηγεί τα χέρια των γιατρών»

Η ιστορία μου περί της βοήθειας του Αγίου πατρός Λουκά. Να σας πω ειλικρινά ότι πριν δεν ήξερα τίποτα για τον Άγιο. Το 2006 ήμουν πολύ στεναχωρημένος, γιατί αρρώστησε σοβαρά ο πατέρας μου. Ήταν 73 χρονών τότε. Οι καρδιακές προσβολές και οι κλήσεις του ασθενοφόρου ήταν σχεδόν η καθημερινότητά μας. Οι γιατροί είπαν ότι πρέπει να κάνουμε χειρουργική επέμβαση αορτοστεφανιαίας παράκαμψης (by-pass). Συνειδητοποιούσα ότι είναι πολύ σοβαρή επέμβαση ανοιχτής καρδιάς και, φυσικά, ανησυχούσα πάρα πολύ για τον αγαπημένο μου πατέρα.

Κάποια στιγμή, βλέποντας τον πόνο μου, ένας φίλος συμφοιτητής μου μου σύστησε να προσεύχομαι στον Άγιο Λουκά της Κριμαίας, ο οποίος κάποτε ο ίδιος ήταν ταλαντούχος χειρουργός και μέχρι τώρα βοηθά στις σοβαρές εγχειρήσεις. Επίσης, ο φίλος μου μου έκανε δώρο ένα βιβλίο για τον Άγιο και μια εικονίτσα του Αγίου, με ένα απότμημα των λειψάνων του μέσα.

Αμέσως διάβασα τον βίο του Αγίου και κατάλαβα ότι αυτός θα μας βοηθήσει οπωσδήποτε. Άνθρωπος τέτοιας δύναμης, όπως ήταν ο Άγιος Λουκάς, δεν μπορεί να αδιαφορήσει! Λένε πως ο Άγιος σαν να οδηγεί τα χέρια των γιατρών και ήδη πολλές φορές έχει παράσχει τη βοήθειά του. Όταν ξεκίνησε η εγχείρηση, με πόνο στην ψυχή διάβασα τους χαιρετισμούς στον Άγιο Λουκά μπροστά στην εικόνα του, την προσκύνησα και άρχισα να περιμένω...

Ύστερα, ο πατέρας μου έλεγε ότι ο καθηγητής Ακτσούριν, που κατά το θέλημα του Θεού δέχτηκε να κάνει την εγχείρηση, στην αρχή της εγχείρησης έβγαλε τον σταυρό από τον λαιμό του πατέρα και τον έβαλε κάτω από το μαξιλάρι. Μετά τον κοίταξε με προσοχή και είπε: «Ο Θεός μαζί μας..!»  

Όπως καταλάβατε, η δύσκολη εγχείρηση ολοκληρώθηκε με επιτυχία, με τα μαγικά χέρια του ειδικού και του Αγίου! Ο πατέρας μου τώρα είναι 81 χρονών και συνεχίζει να χαίρεται τη ζωή. Είμαι πολύ ευγνώμων στον φημισμένο καθηγητή και δε θα τον ξεχάσω ποτέ. Προσεύχομαι και στον Άγιο Λουκά αρκετά συχνά, στεκόμενος μπροστά στην εικονίτσα, δώρο του φίλου μου, που βρήκε τη θέση του στο σπιτικό εικονοστάσι.

***

Νατάλια Σνίτλερ
«Σε όλη την εγκυμοσύνη δεν άφηνα την εικόνα του Αγίου»

Χαίρετε. Είμαι πολύ ευγνώμων στον Άγιο Λουκά για τη βοήθειά του και νομίζω ότι, εάν σας διηγηθώ την ιστορία μου, θα μπορέσω να εκφράσω, έστω και λίγο, την ευχαριστία μου και τον σεβασμό μου σ’ αυτόν τον υπέροχο, άγιο άνθρωπο.

Είμαι 35 χρονών τώρα και πρόσφατα έγινα μητέρα. Πριν αυτό δέκα ολόκληρα χρόνια δεν μπορούσα να συλλάβω. Στα 17 μου έβγαλαν την ωοθήκη και ο οργανισμός μου δε λειτουργούσε σωστά. Νομίζω ότι όποιος έχει υποστεί κάτι παρόμοιο, ξέρει πόσο υποφέρει ο άνθρωπος σε τέτοια περίπτωση.

Και όταν έμαθα για την πρώτη εγκυμοσύνη μου, εγώ με τον άντρα μου ήμασταν πάρα πολύ ευτυχισμένοι. Αλλά δεν ολοκληρώθηκε. Η εγκυμοσύνη διεκόπη σύντομα. Τώρα είναι εύκολο να το περιγράφω, αλλά τότε νόμιζα ότι η ζωή μου τελείωσε.

Τώρα δεν θυμάμαι ποιος μου συνέστησε να παρακαλέσω για βοήθεια τον Άγιο Λουκά. Άρχισα να παρακαλώ χωρίς να πιστεύω ιδιαίτερα σε θετική εξέλιξη. Απλώς έχασα την πίστη μου. Αλλά έγινε το θαύμα –συνέλαβα για δεύτερη φορά. Σε όλη την εγκυμοσύνη δεν άφηνα την εικόνα του Αγίου. Τα βράδια την έβαζα πάνω στην κοιλιά μου και παρακαλούσα, παρακαλούσα, παρακαλούσα... Και ο πατήρ Λουκάς βοήθησε. Η εγκυμοσύνη εξελίχθηκε ομαλά, όλες οι αναλύσεις ήταν άριστες, ο τοκετός εύκολος. Τώρα είμαι μητέρα ενός γλυκού κοριτσιού.

Τώρα, βέβαια, δεν είναι όλα τέλεια. Όσοι έχουν μικρά παιδιά, το ξέρουν. Όμως σε όλες τις δύσκολες στιγμές, παρακαλώ: «Πάτερ Λουκά, σε παρακαλώ, βοήθησέ με!» Και αυτός βοηθάει.

Την εικόνα του Αγίου οπωσδήποτε θα την παραδώσω στην κόρη μου, όταν μεγαλώσει. Από μέρους μου, θα ήθελα να προσθέσω: «Σ’ ευχαριστώ, πάτερ Λουκά! Συγχώρεσέ με, εάν κάτι δεν έκανα σωστά. Να βοηθάς εμάς, τους αμαρτωλούς. Άγιε, πάτερ Λουκά, πρέσβευε τον Θεό υπέρ ημών!»

***

Εβγένι Εφρέμοβ
«Οι γιατροί είπαν ότι δεν έχω καθόλου ελπίδες»

Λείψανα του Αγίου Λουκά Καλημέρα! Με λένε Εβγένι, είμαι 25 χρονών και κάνω το διδακτορικό μου στην Εκκλησιαστική Ακαδημίας της Μόσχας. Είχα την εξής ιστορία με τον Άγιο Λουκά. Στις 8 Απριλίου του 2006 (τότε ήμουν φοιτητής του πρώτου έτους στο Θεολογικό Σεμινάριο Μόσχας), στον δρόμο της επιστροφής στο σπίτι από τον εσπερινό την παραμονή της Κυριακής, μου επιτέθηκαν άγνωστοι. Δύο άτομα, οπλισμένα με ρόπαλα του μπέιζμπολ, με χτυπούσαν αλύπητα και στοχευμένα στο κεφάλι. Παρ’ όλο που μετά από το πρώτο χτύπημα στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου βρισκόμουν αδύναμος κάτω στη λάσπη και δεν μπορούσα να αντιδράσω, οι κακοποιοί συνέχισαν να με χτυπούν στο ήδη χτυπημένο κεφάλι. Δόξα τω Θεώ, σε λίγο ακούστηκαν κάποιες φωνές από κοντά, γεγονός το οποίο τρόμαξε τους κακοποιούς κι αυτοί εξαφανίστηκαν. Από τότε δε γνωρίζουμε τίποτα για αυτούς.

Ως αποτέλεσμα αυτής της επίθεσης, οι γιατροί διέγνωσαν ανοιχτή κρανιοεγκεφαλική κάκωση με βαρύ χτύπημα του εγκεφάλου, μερικά κατάγματα κρανίου, συντριπτικό κάταγμα αυχένα (το κόκκαλο διασκορπίστηκε προς τα μέσα του κρανίου), κάταγμα της βάσης του κρανίου, δύο αιματώματα στον εγκέφαλο. Οι γιατροί είπαν στους γονείς μου ότι δεν έχω καθόλου ελπίδες.

Όλο το Σαββατοκύριακο το πέρασα στο νοσοκομείο ξαπλωμένος, ελπίζοντας να αντέξω μέχρι τη Δευτέρα. Τη Δευτέρα, όντως με χειρούργησαν εκτάκτως στο νοσοκομείο Σ. Π. Μπότκιν.

Όλες εκείνες τις μέρες, αλλά και μετά, πολλοί καθηγητές και φοιτητές του Σεμιναρίου, μαζί με τον Πρύτανη της Ακαδημίας, τον αρχιεπίσκοπο Ευγένιο της Βερέας, οι ενορίτες του ναού μας της Μεταμορφώσεως του Κυρίου (πόλη Λούμπερτσι, περιφέρεια της Μόσχας) με επικεφαλής τον προϊστάμενο πρωθιερέα Δημήτριο Μουρζουκόβ, πολλοί συγγενείς και φίλοι, προσεύχονταν ο Κύριος να γιατρέψει τον δούλο Του. Προσεύχονταν, βέβαια, στην Παναγία και τους Αγίους του Θεού, μεταξύ των οποίων ήταν και ο Άγιος Λουκάς.

Τη Δευτέρα, την τρίτη ημέρα από το γεγονός, ο υπέροχος γιατρός Ντ. Β. Βακάτοβ, περίτεχνα προέβη σε δύο τρυπανισμούς του κρανίου. Ύστερα, πριν βγω από το νοσοκομείο, ομολόγησε ότι δεν πίστευε στην επιτυχή έκβαση της εγχείρησης. Μετά από έξι μήνες, ο γιατρός Ντ. Β. Βακάτοβ μου έκανε την τρίτη εγχείρηση, την πλαστική του κρανίου, δηλαδή αντί του οστού του αυχένα που έχασα, τοποθέτησε πλάκα τιτανίου.

Μετά από έναν μήνα, κατόπιν των προσπαθειών του πατρός Δημητρίου, πρώτη φορά στη ζωή μου αξιώθηκα να βρεθώ στη Συμφερούπολη και να προσκυνήσω τα λείψανα του μεγάλου γιατρού Αγίου Λουκά! Από τότε είναι ένας από τους αγαπημένους Αγίους στην οικογένειά μας. Αργότερα μάθαμε ότι η ζωή του Αγίου ολοκληρώθηκε ακριβώς την ίδια χρονιά και μέρα, της γέννησης της μητέρας μου!

Κατόπιν των προσπαθειών του πατρός Δημητρίου, που είναι Αρχιερατικός προϊστάμενος των εκκλησιών στην περιοχή του Λούμπερτσι (επαρχία της Μόσχας), και με την ευλογία του Μητροπολίτη Κρουτίτσης Ιουβενάλιου, στα νοσοκομεία της περιοχής μας εγκαινιάστηκαν μερικά παρεκκλήσια αφιερωμένα στον Άγιο Λουκά.

Με το έλεος του Θεού και τις ευχές του Αγίου Λουκά, μετά από ενάμιση χρόνο θεραπείας, κατάφερα να συνεχίσω τις σπουδές μου στο Σεμινάριο, κατόπιν να κάνω το μεταπτυχιακό μου και τώρα το διδακτορικό μου.