Θαύματα του οσίου Κούκσα

Σας παρουσιάζουμε τη συλλογή των δέκα σύντομων ιστοριών, που αποδεικνύουν τη βοήθεια του Οσίου Κούκσα σε όσους τού προσεύχονται με ευλάβεια. Τα πρώτα πέντε θαύματα ο γέροντας τα πραγματοποίησε κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής του και τ’ άλλα πέντε έλαβαν χώρα μετά τον θάνατό του.

Πρώτη ιστορία. «Εάν δώσεις υπόσχεση στον Θεό ν’ αλλάξεις τη ζωή σου και να εκκλησιάζεσαι, τότε η κόρη σου θ’ αναρρώσει».

Όσιος Ομολογητής Κούκσα της Οδησσού Ένα από τα πρώτα θαύματα του Οσίου Κούκσα έγινε όταν ο γέροντας βρισκόταν στη φυλακή. Ο Κύριος αποκάλυψε στον γέροντα ότι η κόρη ενός φύλακα αρρώστησε πολύ σοβαρά. Τότε ο Άγιος είπε σ’ εκείνον: «Παιδί μου, πάρε άδεια και πήγαινε στο σπίτι. Θα σε αφήσουν να πας, γιατί στο σπίτι έχεις άρρωστη κόρη». Ο φύλακας, όμως, δεν πίστεψε ότι θα καταφέρει να λάβει άδεια: «Το καλοκαίρι δεν θ’ αφήσουν να φύγω». Μετά από αυτήν τη συνομιλία ο φύλακας έφυγε και ο Άγιος προσευχόταν γι’ αυτόν και την άρρωστη κόρη του. Λιγότερο από μία ώρα μετά ο φύλακας επέστρεψε στον Άγιο και του είπε ότι έφτασε τηλεγράφημα με ειδοποίηση για την αρρώστια τη κόρης του και ότι ο προϊστάμενος του έδωσε άδεια να πάει στο σπίτι του. «Να προσευχηθείς γι’ αυτήν, πάτερ, είναι το μόνο παιδί που έχω, τη λένε Άννα». Ο γέροντας του απάντησε: «Εάν δώσεις υπόσχεση στον Θεό ν’ αλλάξεις τη ζωή σου και να εκκλησιάζεσαι, τότε η κόρη σου θ’ αναρρώσει». Εκείνος έκλαψε σαν παιδί και υποσχέθηκε. Με τις προσευχές του Οσίου, το κοριτσάκι έγινε καλά.

Δεύτερη ιστορία. Ο 102-χρονος μαθητής του Οσίου Κούκσα.

Στην Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννη Προδρόμου της πόλης Κουγγούρ, τον Μάρτιο του 2014, εκάρη σε μεγάλο σχήμα ο 102-χρονος μοναχός Νίκων, λαμβάνοντας το όνομα του Οσίου Κούκσα της Οδησσού. Στα χρόνια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου υπηρετούσε ως ολμοβολητής και τραυματίστηκε σοβαρά στο χέρι, από ένα θραύσμα, το οποίο δεν κατέστη δυνατό ν’ αφαιρέσει. Με το πέρασμα του χρόνου, το θραύσμα άρχισε να προκαλεί αφόρητους πόνους και τότε ο Νίκων πήγε στον πνευματικό πατέρα του. Ο Όσιος Κούκσα τον έστειλε ξαφνικά να κόψει μια ξερή φλαμουριά για καυσόξυλα. Υποφέροντας από τον πόνο, ο Νίκων -κατ’ υπακοήν- πήγε να εκπληρώσει την εντολή. Μετά από τα πρώτα χτυπήματα με τσεκούρι, το θραύσμα βγήκε ξαφνικά από το χέρι του και ο μοναχός θεραπεύτηκε.

Τρίτη ιστορία. «Το κελλί ήταν γεμάτο από δαιμόνια και αυτά ρίχθηκαν προς τα έξω!!!»

Ένας νεαρός δόκιμος, μη καταλαβαίνοντας τι ανάγκη έχει ο καθημερινός αγιασμός του κελλιού, ρώτησε μια φορά τον π. Κούκσα: «Πάτερ, γιατί το κάνετε; Τι αποτέλεσμα έχει;». Πέρασαν τρεις μέρες. Ο π. Κούκσα μπήκε στο κελλί του δόκιμου και με την παρουσία του άρχισε να ρίχνει αγιασμό. Αργότερα ο δόκιμος διηγήθηκε το εξής: «Και ξαφνικά είδα κάτι φοβερό! Το κελλί ήταν γεμάτο από δαιμόνια και αυτά ρίχθηκαν προς τα έξω, αλλά δεν χωρούσαν όλα στην πόρτα και ήταν ένα πάνω στο άλλο...». Μετά τον αγιασμό του κελλιού, ο γέροντας ρώτησε: «Λοιπόν, είδες τι αποτέλεσμα έχει ο αγιασμός;».

Τέταρτη ιστορία. Δύναμη της ελεημοσύνης

Ο γέροντας έδινε πολλή σημασία στην ελεημοσύνη. Μια γυναίκα, που ήταν πνευματικό τέκνο του π. Κούκσα, πήρε από έναν άνθρωπο ένα βιβλιαράκι με τον Ακάθιστο Ύμνο, για να το ξαναγράψει και μετά να του το δώσει πίσω. Στον ναό η γυναίκα άφησε το βιβλιαράκι δίπλα στη θήκη των κεριών, όπου πουλούσε τα κεριά ο γνωστός της μοναχός Θαδδαίος, και πήγε για να χριστεί με λάδι^[1]. Ύστερα, όταν επέστρεψε, είδε ότι το βιβλιαράκι είχε εξαφανιστεί. Η γυναίκα στεναχωρήθηκε πολύ, γιατί δεν ήταν δικό της το βιβλιαράκι κι έπρεπε να το δώσει πίσω. Τότε η γυναίκα απευθύνθηκε στον π. Κούκσα και του διηγήθηκε τι συνέβη. Ο π. Κούκσα της απάντησε: «Μη στεναχωριέσαι, αλλά να προσεύχεσαι, ώστε ο Θεός να το δεχτεί ως ελεημοσύνη. Κι έτσι ο εχθρός θα το φέρει πίσω, γιατί αυτός μισεί την ελεημοσύνη». Το βράδι της επόμενης μέρας το βιβλιαράκι βρέθηκε στην ίδια θέση, όπου το άφησε η γυναίκα. Ο π. Θαδδαίος είπε: «Το έφεραν κάποιοι άνθρωποι, επειδή το βρήκαν στο τραμ, δεν ήξεραν πού να το πάνε, σκέφτηκαν και αποφάσισαν να το πάνε στο μοναστήρι. Όταν ήρθαν, το άφησαν ακριβώς στο ίδιο μέρος, όπου βρισκόταν την προηγούμενη μέρα».

Πέμπτη ιστορία. Βοήθημα για επιστήμονα

Μια φορά επισκέφτηκε τον π. Κούκσα ένας γνωστός επιστήμονας, ο οποίος είχε ένα άλυτο πρόβλημα στο επιστημονικό έργο του. Στη διάρκεια της συνομιλίας με τον π. Κούκσα, μέσα από τ’ απλά λόγια του, βρέθηκε και η λύση του ερωτήματος. Ύστερα, αυτός ο επιστήμονας, ευρισκόμενος σε χαρούμενη διάθεση, έλεγε σε όλους πώς ένας αγράμματος γέροντας τον βοήθησε ν’ αποκαλύψει το μυστικό των επιστημονικών ερευνών του.

Έκτη ιστορία. «Να έχεις υπομονή και να προσεύχεσαι και τότε ο άνδρας σου θα γίνει χριστιανός!»

Συχνά επισκεπτόταν τον γέροντα η πνευματική κόρη του, η Ελένα. Αυτή ήταν επιστήμονας-χημικός και ο άνδρας της ήταν μηχανικός, διάσημος ειδικός στον τομέα των πετρωμάτων. Η Ελένα στεναχωριόταν πολύ που ο άνδρας της δεν είχε βαφτιστεί και ήθελε κιόλας να τον χωρίσει. Όμως ο γέροντας της είπε: «Να κάνεις υπομονή, να προσεύχεσαι και τότε ο άνδρας σου θα γίνει χριστιανός!». Όταν ο γέροντας είχε ήδη αποβιώσει, η Ελένα μια φορά αποφάσισε να επισκεφθεί τη Μονή των Σπηλαίων στο Πσκοφ και κατάφερε να πείσει τον άνδρα της να τη συνοδεύσει. Σ’ εκείνο το μοναστήρι υπάρχουν σπήλαια, χτισμένα με το χέρι του Θεού, όπου θάβονται οι κεκοιμημένοι μοναχοί. Η Ελένα πρότεινε στον άνδρα της να επισκεφθούν μαζί τα σπήλαια, όπου κατά παράδοση τα θέρετρα δεν ενταφιάζονται, αλλά τοποθετούνται το ένα πάνω στο άλλο. Εκεί μπορεί να νιώσει κάποιος την ιδιαίτερη Χάρη του Θεού. Όταν ο άνδρας της είδε τους θόλους των σπηλαίων, έμεινε κατάπληκτος, επειδή ως μηχανικός πετρωμάτων καταλάβαινε πόσο μεγάλο θαύμα αποτελεί το γεγονός ότι η αμμόπετρα είναι σαν την πέτρα και δεν καταρρέει στη διάρκεια πολλών αιώνων. Ένα τέτοιο φανερό θαύμα του έκανε μεγάλη εντύπωση και η Χάρις του Θεού άγγιξε την καρδιά του. Ο άνδρας επιθύμησε να βαφτιστεί αμέσως και ύστερα έκανε και θρησκευτικό γάμο με τη γυναίκα του. Στη συνέχεια έτρεφε πολλή εμπιστοσύνη στον πνευματικό πατέρα του.

Έβδομη ιστορία. «Ξαφnικά είδα τον Όσιο Κούκσα, ο οποίος, πλησιάζοντας, μου έβαλε το χέρι στο μέτωπο...»

Ένας φοιτητής του Θεολογικού Σεμιναρίου της Οδησσού, ο Αλέξανδρος, αρρώστησε σοβαρά με πνευμονία. Ο πυρετός ανέβηκε στο 39,9°. Ο νοσοκόμος του Σεμιναρίου και όλοι οι συγκάτοικοί του ανησυχούσαν γι’ αυτόν. Τη νύχτα της 12ης Δεκεμβρίου του 1994 ο Αλέξανδρος έπεσε σε λήθαργο. Κάλεσαν ασθενοφόρο. Ο άρρωστος, ευρισκόμενος σε λήθαργο, επικαλείτο το όνομα του Οσίου Κούκσα. Ξαφνικά σώπασε και για λίγα λεπτά φαινόταν σαν πεθαμένος. Φοβισμένοι, οι φίλοι του άρχισαν να τον τινάζουν, φωνάζοντάς τον με τ’ όνομά του. Αίφνης ο Αλέξανδρος συνήλθε και σηκώθηκε από το κρεβάτι. Προς έκπληξη όλων φαινόταν εντελώς υγιής. Του έβαλαν θερμόμετρο, το οποίο έδειξε 36,6°. Τότε τον ρώτησαν τι έγινε, που έτσι ξαφνικά άλλαξε η κατάστασή του. Ο Αλέξανδρος είπε ότι, όταν ένιωσε εντελώς άσχημα και του φάνηκε ότι θα πεθάνει σε λίγο, είδε τον Όσιο Κούκσα, ο οποίος, πλησιάζοντας, έβαλε το χέρι του στο μέτωπό του. Ξαφνικά αισθάνθηκε να γεμίζει από ευλογημένη δύναμη, η οποία τον διαπέρασε τρεις φορές, από το κεφάλι μέχρι τα πόδια. Τότε ένιωσε ότι κάποιος τον τινάζει και τον καλεί με τ’ όνομα του. Μόλις συνήλθε, αισθάνθηκε ότι θεραπεύτηκε εντελώς. Όταν ήρθαν οι γιατροί, τον βρήκαν καλά.

Όγδοη ιστορία. Η γυναίκα δεν ήξερε ότι ο Όσιος Κούκσα υπέφερε το ίδιο από τον πόνο στα πόδια

Λειψανοθήκη του Οσίου Ομολογητή Κούκσα της Οδησσού Μια γυναίκα, που υπέφερε από θρομβοφλεβίτιδα -αρρώστια των ποδιών- πήγε από τη Μόσχα στη Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Οδησσσό για να προσευχηθεί στον Όσιο Κούκσα. Τα πόδια της πονούσαν πολύ, οι φλέβες είχαν φουσκώσει και αδυνατισμένη προσκύνησε τα άγια λείψανα του Οσίου Κούκσα, λέγοντας: «Όσιε πάτερ Κούκσα, βοήθησέ με!». Μόλις επέστρεψε στη Μόσχα και αποβιβάστηκε από το τρένο, έτρεξε προς τον γιο της, που την περίμενε στην απόβαθρα, και ξαφνικά κατάλαβε πως είχε γιατρευτεί: Το πρήξιμο εξαφανίστηκε, οι φλέβες έγιναν καλά και ο πόνος έφυγε. Η γυναίκα αυτή τότε ακόμα δεν ήξερε τον βίο του Οσίου Κούκσα και ότι αυτός κατά τη ζωή του υπέφερε από τον ίδιο πόνο στα πόδια.

Την άνοιξη του 1996, μια ψάλτρια από τον ναό του Αγίου Νικολάου στο Πούσκινο της περιοχής της Μόσχας έμαθε για τη θαυμάσια θεραπεία της γυναίκας με τα άρρωστα πόδια. Μερικές μέρες μετά την επισκέφτηκε μια γειτόνισσα και είπε της για τη μεγάλη συμφορά, που βρήκε τον άνδρα της. Οι γιατροί είχαν διαγνώσει γάγγραινα και η αποκοπή των ποδιών του ήταν αναπόφευκτη. Η ψάλτρια της μίλησε για τον Όσιο Κούκσα και την ιδιαίτερη συμπόνοια του σε όσους υποφέρουν από πόνο στα πόδια. Η γυναίκα αμέσως πήγε στην εκκλησία και ζήτησε να λειτουργήσουν την παράκληση στον Όσιο Κούκσα. Εκείνη την ώρα ο άρρωστος μεταφέρθηκε στη Μόσχα για εγχείρηση. Όλα ήταν έτοιμα για το χειρουργείο, όμως οι γιατοί παρατήρησαν ότι η κυκλοφορία του αίματος είχε αρχίσει ν’ αποκαθίσταται. «Σας έσωσε κάποιο θαύμα», είπαν οι γιατροί στον άρρωστο, οι οποίοι, βέβαια, δεν ήξεραν τίποτα ούτε για την παράκληση ούτε για τον γρήγορο βοηθό και θαυματουργό Όσιο Κούκσα.

Ένατη ιστορία. Το θαύμα θεραπείας ενός άρρωστου παιδιού

Μερικές μέρες μετά την αγιοκατάταξη του Οσίου Κούκσα, μια δούλη του Θεού μίλησε για το χαρμόσυνο γεγονός, που συνέβη στην οικογένειά της. Το παιδί της ήταν άρρωστο, είχε πάρα πολύ υψηλό πυρετό για μερικές ημέρες, με αποτέλεσμα οι γονείς να μην ξέρουν πώς να το βοηθήσουν. Τότε αυτή η γυναίκα, μαθαίνοντας για την τελετή αγιοκατάταξης του Οσίου Κούκσα, πήγε εκεί και έλαβε μικρά κομματάκια από τα άμφια και τον τάφο του Αγίου. Όταν επέστρεψε στο σπίτι, υπέστη τις κατηγορίες των οικείων της, για το γεγονός ότι εγκατέλειψε το άρρωστο παιδί της. Η μητέρα πήγε αμέσως στο παιδί και του έβαλε στο μέτωπο τα κομματάκια των αμφίων και του τάφου του Οσίου. Το παιδί κοιμήθηκε και την επόμενη μέρα ξύπνησε εντελώς γερό.

Δέκατη ιστορία. Η ανάσταση νεκρού κοριτσιού

Με τις πρεσβείες του Οσίου Κούκσα ο Κύριος ανέστησε ένα νεκρό μωρό. Τη νύχτα τις 7ης προς 8η Ιανουαρίου του 1996, σε μια ορθόδοξη οικογένεια στην Οδησσό, αρρώστησε ένα κορίτσι δύο ετών, η Ξένια. Ο πυρετός ανέβηκε απότομα στο 39 και συνέχιζε ν’ αυξάνεται. Το κορίτσι άρχισε να τρέμει από την αυξημένη θερμοκρασία. Η γιαγιά της, που ήταν γιατρός, κατάλαβε πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση και είπε στην κόρη της, δηλαδή στη μητέρα του παιδιού, να καλέσει ασθενοφόρο. Την ώρα που η μητέρα μιλούσε στο τηλέφωνο, η Ξένια ξαφνικά ηρέμησε. Η γιαγιά εξέτασε το μωρό και είδε ότι η καρδιά της δεν χτυπά πια. «Δεν χρειάζεται ασθενοφόρο, είναι αργά πια...», είπε η γιαγιά στην κόρη της. Ευρισκόμενη σε απόγνωση, η μητέρα γονάτισε μπροστά στις εικόνες και άρχισε να προσεύχεται: «Κύριε, πάρε τη δική μου ψυχή και την ψυχή της κόρης μου άφησέ την εδώ!». Μετά από εκτενή προσευχή θυμήθηκε ότι το φθινόπωρο του 1994, στη Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου, έλαβε κομματάκια από τα άμφια και τον τάφο του Οσίου Κούκσα. Επικαλούμενη το όνομα του Οσίου, η μητέρα έβαλε τα άγια κομμάτια στο μέτωπο του νεκρού κοριτσιού. Ξαφνικά η Ξένια πήρε βαθιά αναπνοή. Όταν το κορίτσι είχε συνέλθει ολοκληρωτικά, τότε έδειξε με το δάχτυλό της την εικόνα του Οσίου Κούκσα και παρακάλεσε τη μητέρα: «Δώσ’ μου τον Κούκσα...». Ο γιατρός, που ήρθε, εξέτασε το κορίτσι και κατέληξε ότι δεν υπήρχε λόγος για να κάλεσουν το ασθενοφόρο. Στην οικογένεια του κοριτσιού, αυτή η μέρα τιμάται ως δεύτερη γέννηση της Ξένιας.

^[1] Στη Ρωσική Εκκλησία, σε αντίθεση με την Ελληνική, κατά τη διάρκεια του Όρθρου (ο οποίος επίσης τελείται διαφορετικά στις δυό Εκκλησίες) σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή οι πιστοί προσέρχονται στον ιερέα, ο οποίος σχηματίζει με λάδι έναν σταυρό στο μέτωπό τους.