Ο Άγιος Παΐσιος και ο αγώνας του ενάντια στην αίρεση του Οικουμενισμού

Άρθρο της Ελένης Παπασταματάκη
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Λέει ο Άγιος Παΐσιος: Πολλοί άγιοι Μάρτυρες, όταν δεν ήξεραν το δόγμα, έλεγαν «Πιστεύω ό,τι θέσπισαν οι Άγιοι Πατέρες»

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Στις 12 του μηνός Ιουλίου τιμούμε τη μνήμη του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτη. Αυτός ο ιδιαιτέρως αγαπητός και λαοφιλής Γέροντας του Άθω που πρόσφατα ανακηρύχτηκε Άγιος, έζησε μια ζωή ασκητική, με τέλεια αυταπάρνηση χάριν της αγάπης του Χριστού.

Αξίζει να αναφέρουμε το περιστατικό που σημάδεψε μια για πάντα την επίγεια ζωή του αγίου Παϊσίου. Στην ηλικία των δεκαπέντε χρόνων ο πειρασμός μέσω ενός συμπατριώτη του προσπάθησε να του ρίξει στην καρδιά το δηλητήριο της απιστίας και της αθεΐας, γι’ αυτό του μιλούσε για τη θεωρία του Δαρβίνου. Τότε ο μικρός Αρσένιος κατέφυγε στην προσευχή και στις μετάνοιες παρακαλώντας τον Θεό να του φανερωθεί, βάζοντας ταυτόχρονα τον φιλότιμο λογισμό πως «Ακόμη κι αν ο Χριστός ήταν απλώς ένας καλός και δίκαιος άνθρωπος όπως μου είπε ο συμπατριώτης μου, και οι Εβραίοι τον θανάτωσαν από φθόνο, αξίζει και να πεθάνω γι’ Αυτόν». Τότε μέσα σε φως παρουσιάστηκε ο Χριστός και του είπε «Εγώ ειμί η Ανάστασις και η ζωή. Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη, ζήσεται».

Από εκεί και πέρα η ζωή του συνυφαίνονταν με το Λόγο του Ευαγγελίου και η καρδιά του ήταν δοσμένη στον Χριστό. Ο βίος του όλος ήταν μια ατελείωτη προσφορά στο συνάνθρωπο. Θαυμαστά γεγονότα φώτιζαν την πορεία του σε κάθε στάδιο του αγώνα του είτε ως φαντάρος είτε ως δόκιμος μοναχός είτε ως υποτακτικός και ασκητής.

Ο Άγιος γέροντας Παΐσιος δέχονταν στο κελλάκι του και ανέπαυε πολλές ψυχές. Άλλοτε νουθετούσε, άλλοτε παρηγορούσε, άλλοτε επέπληττε προς συμφέρον πάντα της ψυχής που τον πλησίαζε. Οι λόγοι του ήταν ιδιαίτερα χαριτωμένοι. Δεν θα αναφερθούμε στους λόγους του γενικά ούτε στα θαύματα του Αγίου.

Εν καιρώ κινδυνευούσης πίστεως ανάγκη είναι να σταθούμε στο αντιαιρετικό φρόνημα των Αγίων μας, το οποίο είναι ταυτισμένο με την αγιότητα. Προσηλωμένος στην Αλήθεια του Χριστού μας, έδωσε τους δικούς του αγώνες απέναντι στην αίρεση. Λίγοι είναι όμως αυτοί που γνωρίζουν τους αγώνες και την καλή ανησυχία του για την αίρεση του Οικουμενισμού.

Είχε μεγάλη ορθόδοξη ευαισθησία, γι’ αυτό δεν δεχόταν συμπροσευχές και κοινωνία με πρόσωπα μη ορθόδοξα. Τόνιζε: “Για να συμπροσευχηθούμε με κάποιον πρέπει να συμφωνούμε στην πίστη”. Διέκοπτε τις σχέσεις του ή απέφευγε να δει κληρικούς που συμμετείχαν σε κοινές προσευχές με ετερόδοξους. Τα «μυστήρια» των ετεροδόξων δεν τα αναγνώριζε και συμβούλευε οι προσερχόμενοι στην Ορθόδοξη Εκκλησία, να κατηχούνται καλά πριν βαπτιστούν.

Η αγιασμένη του ζωή δεν άφηνε περιθώρια διολίσθησης στην πλάνη αλλά αντιθέτως καταπολέμησε τον Οικουμενισμό.

Στις 21-11-1968 βλέποντας τα προδοτικά ανοίγματα του Πατριάρχη Αθηναγόρα έγραψε μαζί με άλλους δύο ιερομοναχους της Ι. Μ. Σταυρονικήτα, μια επιστολή στην οποία έλεγε: «Οι Πατέρες της Εκκλησίας, που φάνηκαν “σκληροί” στη διατήρηση του Δόγματος, είναι εκείνοι που αγάπησαν περισσότερο από κάθε άλλον τον άνθρωπο. Γιατί γνώρισαν τα απύθμενα βάθη του και δεν θέλησαν ποτέ να τον κοροϊδέψουν με τις συνθηματογίες εφήμερης και ανύπαρκτης αγάπης…»

Λίγους μήνες αργότερα έγραψε και άλλη επιστολή: «…Τα γραφόμενά μου δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας βαθύς μου πόνος δια την γραμμήν και κοσμική αγάπην δυστυχώς του πατέρα μας Αθηναγόρα. Όπως φαίνεται αγάπησε μίαν άλλη γυναίκα μοντέρνα, που λέγεται Παπική Εκκλησία, διότι η Ορθόδοξος Μητέρα μας δεν του κάμνει καμμίαν εντύπωση, επειδή είναι πολύ σεμνή».

Είχε πεποίθηση όμως ο Άγιος στην παντοδυναμία του Θεού. «…Ας γνωρίσουμε καλά ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία μας δεν έχει καμία έλλειψη. Η μόνη έλλειψη που παρουσιάζεται είναι η έλλειψη σοβαρών Ιεραρχών και Ποιμένων με Πατερικές αρχές. Η Εκκλησία είναι η Εκκλησία του Χριστού και Αυτός την κυβερνάει… Ο Κύριος, όταν θα πρέπει, θα παρουσιάσει τους Μάρκους τους Ευγενικούς και τους Γρηγόριους Παλαμάδες, δια να συγκεντρώσουν όλα τα κατασκανδαλισμένα αδέρφια μας, δια να ομολογήσουν την Ορθόδοξον Πίστη, να στερεώσουν την Παράδοση και να δώσουν χαρά μεγάλη εις την Μητέρα μας».

Για ένα διάστημα είχε διακόψει μαζί με όλο το Άγιο Όρος το μνημόσυνο του Πατριάρχη Αθηναγόρα για τα οικουμενιστικά του ανοίγματα.

Χωρίς να επιδιώκει να φαίνεται ομολογητής, με τον τρόπο του αντιδρούσε, μιλούσε και έγραφε σε εκκλησιαστικά πρόσωπα. Η Εκκλησία έλεγε δεν είναι καράβι του κάθε Επισκόπου να κάνει ό,τι θέλει.

Θα συμπληρώσουμε και μερικά σταχυολογήματα από το βιβλίο «Με πόνο και αγάπη για το σύγχρονο άνθρωπο».

Λέει ο Άγιος Παΐσιος «Πολλοί άγιοι Μάρτυρες, όταν δεν ήξεραν το δόγμα, έλεγαν “Πιστεύω ό,τι θέσπισαν οι Άγιοι Πατέρες”. Αν κάποιος το έλεγε αυτό, μαρτυρούσε. Δεν ήξερε δηλαδή να φέρει αποδείξεις στους διώκτες για την πίστη του και να τους πείσει, αλλά είχε εμπιστοσύνη στους Αγίους Πατέρες… Να έχουμε εμπιστοσύνη στην Παράδοση. Σήμερα δυστυχώς μπήκε η ευρωπαϊκή ευγένεια και πάνε να δείξουν τον καλό. Θέλουν να δείξουν ανωτερότητα και τελικά πάνε να προσκυνήσουν τον διάβολο με τα δύο κέρατα. “Μια θρησκεία σου λένε να υπάρχει και τα ισοπεδώνουν όλα”».

«Ήρθαν και σε μένα μερικοί και μου είπαν “όσοι πιστεύουμε στο Χριστό, να κάνουμε μια θρησκεία”. Τώρα είναι σα να μου λέτε χρυσό και μπακίρι να τα κάνουμε ένα… Κάνει να ανακατέψουμε την σαβούρα με τον χρυσό; Έγινε τόσος αγώνας για να λαμπικάρει το δόγμα. Οι Άγιοι Πατέρες κάτι ήξεραν και απαγόρευσαν τις σχέσεις με αιρέσεις… Σήμερα λένε: Όχι μόνο με αιρετικό αλλά και με βουδιστή και με πυρολάτρη και με δαιμονολάτρη να συμπροσευχηθούμε…»

Και αλλού ο Άγιος δίνει την αγία λύση απέναντι στην αίρεση λέγοντας: «Την Ορθοδοξία μας σαν Έλληνες την οφείλουμε στο Χριστό και τους αγίους Μάρτυρες και Πατέρες της Εκκλησίας μας… Αυτήν την αγία κληρονομιά οφείλουμε να την τιμήσουμε και όχι να την εξαφανίσουμε στις μέρες μας… Δε θα αφήσει ο Θεός, αλλά πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε ανθρωπίνως και για ό,τι δεν μπορούμε να κάνουμε ανθρωπίνως, να κάνουμε προσευχή να βοηθήσει ο Θεός».

Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης να πρεσβεύει να κρατήσουμε πρωτίστως την αγία πίστη μας, την Ορθοδοξία. Αμήν!

Πηγές
Ημερολόγιο Ορθόδοξου Χριστιανικού Συλλόγου “Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής“, Η διακοπή μνημοσύνου στα συναξάρια των αγίων
Ιερομονάχου Ισαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, Άγιον Όρος 2004
Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο, εκδ. Ι. Η.Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος Σουρωτή, 1998

(Μόνιμη στήλη: Για την ζωή αυτών που λάτρεψαν και ομολόγησαν Χριστό)