Γέροντας Γρηγόριος ο Δοχειαρίτης: «Η έκτρωση είναι η αμαρτία του αιώνα»

Σέργιος Τσεσνοκόβ

Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύεται με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 3 χρόνων από την κοίμηση του γέροντα Γρηγορίου (Ζουμή), στις 22 Οκτωβρίου του 2018. Η συνέντευξη είχε πραγματοποιηθεί τον Αύγουστο του 2011 και είχε δημοσιευτεί για πρώτη φορά στα ρωσικά, στις 3 Μαρτίου του 2015.

Ο μακαριστός γέροντας Γρηγόριος (Ζουμής), καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου, στο Άγιο Όρος

Η πρώτη μου εντύπωση από το Άγιο Όρος: το κάλλος του ορεινού τοπίου ηφαιστειακής καταγωγής, οι ανήσυχες κραυγές των γλάρων, ο έντονος ήλιος και τα χαρούμενα πρόσωπα των μοναχών, τους οποίους κυριολεκτικά λούζει αυτός ο ήλιος του Αγίου Όρους.

Το διαμονητήριο – η ειδική πρόσκληση στο Άγιο Όρος – μου το είχε κάνει ο καθηγούμενος της Μονής Βατοπεδίου, Αρχιμανδρίτης Εφραίμ (Κουτσού), που είχε στηρίξει πολλές φορές το κίνημά μας υπέρ της ζωής με χαιρετισμούς, με νουθεσίες, με την προσευχή του.

Νομίζω ότι όποιος και να έχει σκεφτεί αυτήν την τρομερή αμαρτία της εποχής μας, όπως είναι η ενδομήτρια παιδοκτονία, όποιος και να έχει σκεφθεί την προστασία της ζωής, αργά ή γρήγορα, αναρωτιέται σοβαρά: και γιατί, άραγε, είναι τόσο αναγκαίο να προστατεύεις τη ζωή, αφού η επίγεια ζωή μας είναι γεμάτη δεινά, αρρώστιες, απώλειες και στερήσεις; Για ποιο λόγο είναι τόσο αναγκαίο τα παιδιά να έρχονται σε έναν τέτοιο κόσμο;

Ο ποιητής Βασίλειος Ζουκόβσκιϊ, παιδαγωγός του Ρώσου αυτοκράτορα Αλέξανδρου Β΄, δίδασκε το διάδοχο ότι κύριος σκοπός της εκπαίδευσης είναι να μαθαίνει κανείς πώς να ζει μια ζωή αντάξια του ονόματος του χριστιανού. Και ο κύριος σκοπός της ίδιας της ζωής είναι να προετοιμάζεται κανείς για την αιώνια ζωή.

Το Άγιο Όρος Άθως

Στο Άγιο Όρος, αξιώθηκα να αγγίξω την αυθεντική βυζαντινή παράδοση, εκείνον τον πολύτιμο θησαυρό, χάρη στον οποίο η βυζαντινή αυτοκρατορία υπήρξε για χίλια χρόνια.   

Η δομή της τεράστιας αυτοκρατορίας του Βυζαντίου τώρα είναι συμπιεσμένη στα όρια του Αγίου Όρους. Το αυτοκρατορικό καρδιοχτύπι του Βυζαντίου έχει μετατραπεί σε πολύωρες νυχτερινές αγιορείτικες ιερές ακολουθίες, αόρατες στον κόσμο αγρυπνίες στα κελλιά, πανηγύρεις, εργασία με αυταπάρνηση, σχολείο υπακοής, αδελφικές τράπεζες, παρατήρηση της φύσης, αδιάλειπτη νοερά προσευχή.

Οι εγκαταβιούντες στο Άγιο Όρος έχουν αρνηθεί τη συνέχιση του επίγειου γένους. Αλλά αυτοί οι άνθρωποι, όσο κανένας άλλος, εξασφαλίζουν τη συνέχεια του πνευματικού γένους της Εκκλησίας, έχοντας γίνει συγγενείς με τους κατοίκους του Ουρανού που είναι παρόντες εδώ σε πολυάριθμα λείψανα και σε παλαιές εικόνες.  

Το ξηρό ξύλο, ο μοναχισμός, εκπροσωπούμενος από τους καθοδηγητές του, τους γέροντες, με το πιο στενό τρόπο στηρίζει την οικογένεια, αυτή τη ζωντανή κληματαριά, η οποία, αν δεν είχε υποστήριξη, θα είχε πέσει και δε θα είχε δώσει τόσο γλυκό και πλούσιο καρπό.

Όταν, επιστρέφοντας, κατέβηκα από το πλοίο και έβλεπα όχι μόνο άντρες αλλά και γυναίκες, ένιωσα ότι στο Άγιο Όρος είχα βρεθεί ανάμεσα σε πραγματικούς άντρες, πατέρες, οι οποίοι προστατεύουν, ως το μεγαλύτερο θησαυρό, την παρθενία και την μητρότητα για να επαναφέρουν σε αυτές την οικουμενική διάσταση.

Ο Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος (Ζουμής), καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου Τη συνέντευξη με τον καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου, Αρχιμανδρίτη Γρηγόριο (Ζουμή) που ακολουθεί, την είχα καταγραμμένη από την πρώτη μου επίσκεψη στο Άγιο Όρος, όπως την αφηγήθηκα παραπάνω.

Η ελληνική Ιερά Μονή Δοχειαρίου είναι γνωστή ως η πιο εργατική Μονή του Αγίου Όρους. Πολύ συχνά, το εκθετήριο της Μονής δε λειτουργεί, επειδή ο καθηγούμενος θεωρεί ότι το έργο των μοναχών είναι να δουλεύουν και όχι να εμπορεύονται. Και γενικώς, όλες οι αμαρτίες του ανθρώπου, κατά τη γνώμη του, συχνά προκύπτουν εξαιτίας της αργίας. Συνάντησα το γέροντα βράδυ, όταν επέστρεφε στη Μονή μετά τη μακρά εργάσιμη μέρα, και γι΄ αυτό τη συνέντευξη την έκανα με φόντο τη δύση του ηλίου, στο κιόσκι δίπλα από το μοναστήρι, με θέα τη δύση.

– Τι θα μπορούσατε να πείτε για το κίνημα προστασίας της ζωής στην Ελλάδα;

– Στην Ελλάδα όλα ξεκίνησαν, τότε που ένας μοναχός από το Άγιο Όρος, ονόματι Νικόδημος (Μπιλάλης), ένας πολύ μορφωμένος άνθρωπος (το 2014, ο πατήρ Νικόδημος εκδήμησε εις Κύριον - ΣτΣ), άρχισε να δραστηριοποιείται κατά των εκτρώσεων: βοηθούσε εγκύους και πολύτεκνες οικογένειες. Τώρα ζει στην Αθήνα και εργάζεται πολύ σε αυτήν την κατεύθυνση. Ζει πολύ ταπεινά. Νομίζω πως από πουθενά δεν παίρνει χρήματα για αυτό που κάνει. Συχνά απευθύνεται στο κράτος με πολλές πρωτοβουλίες για βοήθεια στους πολύτεκνους. Έχει το ταλέντο για τέτοιου είδους πρωτοβουλίες και το θάρρος απέναντι στις Αρχές. Αφού ο δικός μας ορθόδοξος τρόπος είναι να τονίζουμε ότι δεν είναι μόνο η έκτρωση αμαρτία, αλλά ότι, γενικώς, οποιαδήποτε αντισύλληψη είναι θανάσιμη αμαρτία.  

Νομίζω ότι έκτρωση είναι η χειρότερη αμαρτία του περασμένου, αλλά και του παρόντος αιώνα. Το θέμα είναι ότι χάρη στις εκτρώσεις και στην αντισύλληψη, η σεξουαλική επαφή ανάμεσα στους ανθρώπους είναι πλέον ελεύθερη και δεν αναχαιτίζεται με τίποτα.

Το να γεννήσεις, να βαπτίσεις και να σφάξεις το παιδί σου είναι καλύτερο από τον ενδομήτριο φόνο

Ένας γνωστός Έλληνας συγγραφέας, ο γέροντας Φιλόθεος (Ζερβάκος), ηγούμενος της Ιεράς Μονής Λογγοβάρδας, που βρίσκεται στο νησί της Πάρου, έλεγε: «δε χρειάζεται να κάνει κανείς εκτρώσεις. Ας γεννήσει, ας βαπτίσει το παιδί του και ας το σφάξει μετά. Έτσι θα έχει λιγότερη αμαρτία την Ημέρα της Κρίσης, επειδή τα παιδιά που αποβάλλονται με έκτρωση πάνε στην άλλη ζωή αβάπτιστα».

Το θέμα της γέννησης των παιδιών και των εκτρώσεων είναι πολύ σύνθετο και πρέπει να έχει ιδιαίτερη θέση στο κήρυγμα της Εκκλησίας.

Λένε ότι στη Σερβία, πριν τον πόλεμο, που οδήγησε όλη τη χώρα και πολλούς ορθόδοξους ναούς στην καταστροφή, έγινε αλλαγή νομοθεσίας, με αποτέλεσμα οι κλινικές να γεμίσουν αίμα. Και εδώ βλέπουμε τώρα τη θεία δίκη.

Η έννοια της έκτρωσης χαρακτηρίστηκε ως η αμαρτία του αιώνα. Ξέρετε πώς γίνεται μια έκτρωση; Όταν το παιδί βγαίνει ζωντανό από αυτή τη διαδικασία, συχνά η νοσηλεύτρια το παίρνει και αλύπητα το χτυπάει στο πάτωμα ή στη ντουλάπα, για να πεθάνει. Αναρωτιέμαι κιόλας: θα συγχωρεθεί αυτή η αμαρτία, αν δεν ακολουθήσει μετάνοια; Και όχι απλά μετάνοια, αλλά μετάνοια σε όλη τη διάρκεια της ζωής. Οι εκτρώσεις είναι αναμφισβήτητα έργα του διαβόλου, ο οποίος πάντοτε εναντιώνονταν στον Θεό.   

Ο μοναχός Νικόδημος διαδίδει τα περιοδικά του δωρεάν. Αν ασχοληθείτε με αυτό το εγχείρημα μην περιμένετε οικονομική βοήθεια από το κράτος. Επειδή αν μαζέψουμε όλες τις εκτρώσεις που έχουν γίνει με ευθύνη των κυβερνώντων, μπορούμε να συγκροτήσουμε ένα ολόκληρο νέο λαό…

Είμαι ήδη πάνω από 40 χρόνια πνευματικός και άκουσα τόσο άσχημα πράγματα για αυτό το θέμα που δεν θέλω όχι μόνο να μιλάω για αυτά αλλά ούτε να τα θυμάμαι καν…

Δυστυχώς, όταν στις μέρες μας ο άνθρωπος το αποκαλύπτει στην εξομολόγηση, το λέει με τόση αναισθησία λες και είχε πλησιάσει ένα δέντρο για να φάει ένα μήλο…

– Δεν εκπλήσσει αυτό, αφού οι άνθρωποι έδιωξαν τον Χριστό από τη ζωή τους. Θα κάνουν και αυτά και χειρότερα ακόμα.

– Στην εποχή μας, αν η Εκκλησία πάρει πραγματικά ορθόδοξη στάση, δηλαδή αν στηριχθεί στους κανόνες των Αγίων Πατέρων, η πλειονότητα των συγχρόνων μας θα μπορέσει να μεταλάβει μόνο την τελευταία μέρα, όταν θα δίνει την ψυχή του στον Θεό.

Το μοναδικό που μπορεί να σταματήσει αυτήν την αμαρτία είναι η μετάνοια, που σήμερα, δυστυχώς, δεν υπάρχει. Στην εποχή μας, ο άνθρωπος δεν μπορεί ή δε θέλει να συνειδητοποιήσει ότι από τη στιγμή της σύλληψης έχουμε μπροστά μας ήδη ολοκληρωμένο άνθρωπο. Έχουμε μια προσωπικότητα, μια υπόσταση.

Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία γραμμένη στα γερμανικά. Ένας γιατρός δούλευε σε μαιευτήριο και κάθε μέρα έκανε μεγάλο αριθμό εκτρώσεων, και, βεβαίως, έπαιρνε πολύ καλά λεφτά, γεγονός που χαροποιούσε τη γυναίκα του.

Κάθε μέρα επέστρεφε σπίτι του μετά τη δουλειά με ένα μπουκάλι ουίσκι. Καθόταν στην πολυθρόνα, με το ένα χέρι κρατούσε το κεφάλι του, και με το άλλο κρατούσε μπουκάλι με το ουίσκι. Η γυναίκα προσπαθούσε να τον καθησυχάσει, λέγοντας: μην το παίρνεις τόσο στα σοβαρά. Δεν είναι τίποτε. Ώσπου μια μέρα δεν άντεξε και έσπασε το μπουκάλι στο κεφάλι της. Αυτή πέθανε αμέσως και ο ίδιος βρέθηκε στην αστυνομία και στη συνέχεια στη φυλακή.

Έβλεπε μια λεκάνη γεμάτη αίμα, από την οποία έβγαιναν κεφαλάκια παιδιών…

Στη φυλακή τον επισκέφτηκε μια γυναίκα, κοινωνική λειτουργός, και τον ρώτησε πώς έφτασε στο σημείο να κάνει αυτό το έγκλημα. Της είπε την ιστορία του. Της είπε ότι λόγω της δουλειάς του κάθε νύχτα έβλεπε το ίδιο όνειρο. Έβλεπε μια λεκάνη γεμάτη αίμα, από την οποία έβγαιναν κεφαλάκια παιδιών και του έτριβαν τα δόντια. Ακριβώς αυτό ήταν που δεν άντεχε και τώρα στη φυλακή νιώθει ότι βρίσκεται στη θέση που του αξίζει και ότι τώρα είναι πολύ καλύτερα, που δε βλέπει αυτά τα όνειρα…  

Αυτή η φοβερότατη αμαρτία θα επισπεύσει το τέλος του κόσμου. Και, δυστυχώς, σήμερα, οι πνευματικοί δεν ζυγίζουν καλά αυτά τα πράγματα, γι΄ αυτό το κακό διαδίδεται.

Σε εκείνο το μικρό βιβλιαράκι, που ο Κύριος με αξίωσε να εκδώσω, αναφέρω διάφορες ιστορίες. Μια από αυτές είναι για μια γυναίκα που είχε παράνομη σχέση με τον ξάδελφο της και το αποτέλεσμα αυτής της σχέσης ήταν να πλημμυρίσει ολόκληρη χαράδρα με αίμα από τις εκτρώσεις. Μετά παντρεύτηκε και γέννησε σε νόμιμο γάμο τρία παιδιά. Μια φορά ένα από αυτά χτύπησε με τσαπί τον άλλο και το σκότωσε. Μόλις άκουσε φωνές, βγήκε έξω, οπότε αντίκρισε όλη αυτή την φρικαλέα κατάσταση. Τότε η ίδια πολύ δυνατά αναφώνησε: «Είναι το αίμα των παιδιών μου!» Και αυτό ήταν αλήθεια. Έτσι πρέπει να φωνάζουν εν μετανοία όλοι αυτοί που έχουν διαπράξει αυτή την τρομερή αμαρτία, για την οποία οπωσδήποτε θα έχουν θεία δίκη και εδώ, στη γη, και στην αιωνιότητα.

Ο άνθρωπος που έχει κάνει έκτρωση, γενικώς, δε χρειάζεται να κάνει άλλες αμαρτίες για να πάει στην κόλαση. Είναι αρκετό.

Μπορούμε όλη τη νύχτα να μιλάμε για αυτό το πρόβλημα, έτσι που και το μελάνι σας και η μπαταρία από το φαναράκι να τελειώσουν (φώτιζα τότε ήδη με φαναράκι για να γράφω αυτά που έλεγε ο γέροντας και ο διερμηνέας, ο αδελφός Γεώργιος και νυν μοναχός Μαρτύριος - ΣτΣ).

Αν κάποιος ή η γυναίκα του, έκαναν έστω μια έκτρωση, δεν μπορεί να γίνει ιερέας, και του αξίζει πικρός θάνατος. Και πιο πολύ: ακόμα και εάν ένας άνθρωπος έχει βοηθήσει οικονομικά στην έκτρωση, δεν μπορεί να λειτουργεί στο ιερό.

– Γέροντα, μπορώ να κάνω τολμηρές ερωτήσεις;

– Έλα.

Το πού οι δούλοι του Καίσαρα θα ξοδέψουν τους φόρους είναι θέμα της συνείδησής τους

– Και τι να κάνουμε που σήμερα οι εκτρώσεις είναι νόμιμες και το κράτος ξοδεύει φόρους και για τις εκτρώσεις, και τους φόρους τους πληρώνουν και οι ιερείς;

– Δεν είναι το ίδιο. Όταν το κράτος επιβάλλει φόρους, πρέπει να τους πληρώνω. Αφού έχουμε: Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, και τα του Θεού τω Θεώ. Το πού οι δούλοι του Καίσαρα τα ξοδεύουν; Είναι δικό τους το φταίξιμο.

– Γέροντα, σε όλο το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο σκοτώθηκαν, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, 60 εκατομμύρια άνθρωποι. Σήμερα, σχεδόν ο ίδιος αριθμός ανθρώπων (55 εκατομμύρια) σκοτώνονται σε όλο τον κόσμο με τις εκτρώσεις. Είναι επίσημη στατιστική, ο πραγματικός αριθμός είναι πολύ μεγαλύτερος. Μπορούμε να το θεωρήσουμε Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο;

– Και τρίτο και τέταρτο! Να σας πω και κάτι ακόμα. Θα ονομάσω όλη τη σημερινή γενιά απόβρασμα του Ηρώδη επειδή επαναλαμβάνει τα έργα του Ηρώδη.

– Αν είναι πόλεμος, γιατί από την πλευρά μας έχουμε τόσο λίγα στρατεύματα; Τι να κάνουν αυτοί που καταλαβαίνουν ότι αυτό είναι πόλεμος; Πώς να πολεμούν σε αυτή την περίπτωση;

– Πρέπει να αναπτυχθεί μεγάλο κίνημα που να ξεκινάει από τους λαϊκούς. Μην απελπίζεστε, που είστε λίγοι. Από μικρό το κίνημα θα γίνει μεγάλο. Αν εμείς, οι πιστοί, δε βάλουμε «στοπ», πολύ περισσότερο δε θα το κάνουν οι άλλοι που δεν καταλαβαίνουν και δεν κάνουν τίποτα.