Σχετικά με τη γιαγιά Πέρσα, που υπερασπίστηκε το ναό

Η γιαγιά Πέρσα από το χωριό Παράλοβο, στο Κοσσυφοπέδιο, υπερασπίστηκε το ναό από τους Αλβανούς καταστροφείς με τα δυο της χέρια επί 10 χρόνια. Η ηλικιωμένη γυναίκα και οι γιοι της δέχτηκαν πολλές επιθέσεις, αλλά άντεξαν. Επιπλέον: επέστρεψαν την εκκλησία στο χωριό τους.

Κατά τη διάρκεια του κομμουνιστικού διωγμού, σύμφωνα με τους ντόπιους, κοντά στη μικρή πόλη Νόβο Μπρντο καταστράφηκε η εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Οι κομμουνιστές εκείνης της εποχής χρειάζονταν υλικό για να χτίσουν έναν στάβλο για το δημόσιο κοπάδι.

Ο μόνος άνθρωπος που θυμάται ότι εδώ υπήρχε μια εκκλησία είναι η γιαγιά Πέρσα. Έδιωξε με τα δυο της χέρια έναν Αλβανό που ήθελε να πάρει το οικόπεδο όπου βρισκόταν η εκκλησία.

“Δεν έχει σημασία που ο ναός έχει καταστραφεί, ο άγγελος είναι ακόμα εδώ.”

- Θυμάμαι ότι ανάγκασα τον Αλβανό να φύγει από εδώ, πάλεψα και με αυτόν τον άντρα", λέει η Πέρσα. - Αυτό το μέρος είναι δικό μας, της εκκλησίας, και ο Αλβανός ήθελε να το αγοράσει. Δεν έχει σημασία που ο ναός έχει καταστραφεί, ο άγγελος είναι ακόμα εδώ! Έτσι, αυτός ο Αλβανός ερχόταν εδώ σχεδόν κάθε μέρα, απαιτώντας να του πουλήσω τη γη όπου βρισκόταν η εκκλησία, ήταν πολύ θρασύς. Μια φορά τον έστειλαν, και την δεύτερη και την τρίτη φορά... Και μια μέρα τα παιδιά έφυγαν και εγώ έμεινα μόνη στο σπίτι. Εμφανίστηκε ξανά αυτός: "Πούλησέ μου αυτή την γη, έτσι κι αλλιώς δεν θα τη χρειαστείς, έτσι κι αλλιώς θα εξαφανιστείς από εδώ, δικιά μας είναι η γη". Του είπα: "Μην το σκέφτεσαι καν. Την εκκλησία δεν θα την δώσουμε. Εάν θα χρειαστεί, θα την αγοράσω εγώ η ίδια. Παρεμπιπτόντως, συνέβη αυτό όμως λίγο αργότερα: ο πρώην ιδιοκτήτης μας έδωσε τη γη έναντι συμβολικού τιμήματος, ήθελε να παραμείνει στα χέρια των Ορθοδόξων. Ο Αλβανός όταν το έμαθε πήδηξε από την αυλή και ήρθε σε μένα! Φώναζε και έβριζε. Τι έπρεπε να κάνω; Τον άρπαξα από το λαιμό και από το χέρι και τον πέταξα έξω, έφυγε τρέχοντας. Τον κυνήγησα: "Εδώ είναι ναός, κατάλαβες;! Αυτή η γη δεν είναι δική σου!"

Την γιαγιά την κατηγόρησαν για εγκληματική επίθεση. Σαφώς, διότι ο τρομοκράτης: επιτέθηκε στον αθώο ειρηνικό Αλβανό πολίτη, ο οποίος απλώς της ευχήθηκε μία καλημέρα. Ο φιλήσυχος Αλβανός, τρεις φορές μεγαλύτερός της και δέκα φορές πιο δυνατός από αυτήν, πήγε ο ίδιος στην αστυνομία, απαιτώντας να τιμωρήσουν την φανατική ορθόδοξη. Την έσωσαν από τη φυλακή οι γείτονες που έγιναν μάρτυρες της όχι και τόσο ειρηνικής συμπεριφοράς του άτυχου κακοποιού-θύματος.

- Δεν μπορούμε να ανεχτούμε τα ψέματα! Εμείς οι Σέρβοι είμαστε καταδικασμένοι εδώ. Αλλά να φοβόμαστε, να ταπεινωνόμαστε μπροστά στους εισβολείς - όχι, δεν θα ανεχτούμε τέτοιο πράγμα! Δεν φοβάμαι. Δεν είμαι μόνη μου: έχω τα παιδιά μου, τα εγγόνια μου, η πατρίδα μου, η εκκλησία μου... Και δεν θα επιτρέψω να ταπεινωθώ στην πατρίδα μου, έτσι!

Φυσικά, οι προσπάθειες κατάληψης της εκκλησίας δεν σταμάτησαν: πετούσαν πέτρες στον γιο της Πέρσας, και η ίδια η γιαγιά δέχτηκε επίθεση με τσεκούρι από έναν νεαρό Αλβανό βοσκό, όταν τόλμησε να διώξει το κοπάδι των αγελάδων του από τη γη της εκκλησίας.

- "Εμπρός, χτύπαμε με! Δεν θα μπεις στο ναό!" - Αυτό είναι το μόνο που του είπα", λέει η Πέρσα.

Και πάλι, καθώς οι ορθόδοξοι ετοιμάζονταν για τη γιορτή, καθάριζαν τη γη για την προσευχή, εμφανίστηκε ο Αλβανός.

- Όταν έκοβαν το γκαζόν στο μέρος της εκκλησίας, προετοιμάζοντας τη γιορτή, αυτός ο Αλβανός απείλησε τον γιο μου με ένα τσεκούρι. Βγήκα έξω: "Σου είπα ότι δεν υπάρχει θέση για σας σε αυτή τη γη, εδώ είναι ναός; "Ήταν, είπες; Και θα είναι, πίστεψε με!" Κάποιος αστυνομικός που στεκόταν κοντά, λοιπόν, από το "ανεξάρτητο Κόσοβο" τους, και μου λέει: "Γιαγιά, κάνε ησυχία, δεν ξέρεις τίποτα!" Του είπα: "Τι εννοείς δεν ξέρω; Ζω εδώ και 80 χρόνια, πήγαινα στο ναό εδώ, και εσείς πριν λίγο καιρό ήρθατε. Χωρίς πρόσκληση, θα μπορούσα να προσθέσω".

Η σερβική επιμονή γίνεται αισθητή: στο Παράλοβο, χάρη στις προσπάθειες της οικογένειας της γιαγιάς Πέρσας, χτίστηκε μια νέα εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης. Δεν υπήρχαν αρκετά χρήματα για την πλήρη αποκατάσταση της παλιάς εκκλησίας (ελπίζουμε ότι θα αποκατασταθεί εν ευθέτω χρόνω), οπότε μια νέα, μικρή εκκλησία βρίσκεται κοντά. Χωρίς καμπαναριό, ταπεινό, φτωχό, αλλά λειτουργεί: εδώ ακούμε πάλι προσευχές. Και, όπως έχει γίνει κακή παράδοση στο Κοσσυφοπέδιο, η νέα εκκλησία έχει ήδη βεβηλωθεί αρκετές φορές, πρόσφατα κλάπηκαν εικόνες και δωρεές. Έτσι, όλα είναι "υπό έλεγχο", δεν θα κάνεις λάθος: ο ναός είναι ανοιχτός και με αυτή την ενέργεια εμποδίζει τους εισβολείς. Τυπικό Κόσοβο.

“Ο ναός είναι ενεργός και με αυτή τη δράση εμποδίζει τους εισβολείς. Τυπικό Κόσοβο.”

Η εκκλησία συντηρείται, φυσικά, από την γιαγιά Πέρσα και τους γιους της. Είναι αληθινοί κτήτορες της εκκλησίας: σχεδόν μόνοι τους έχτισαν τα νέα θεμέλια, έκαναν μόνοι τους τις εσωτερικές εργασίες της εκκλησίας. Τις Κυριακές και άλλες αργίες, η Πέρσα ανοίγει την εκκλησία, θυμιατίζει, υπάρχουν λίγοι ιερείς στο Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια. Περιμένουν να τελεστεί η πρώτη λειτουργία.

Το Παράλοβο είναι ένα μικρό χωριό σε ορεινή περιοχή με φτωχές υποδομές. Δεν είναι εύκολο να φτάσει κανείς εκεί. Ακόμη και πριν από τον πόλεμο, χιλιάδες κάτοικοι έφυγαν για να βρουν δουλειά και για καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Και σχεδόν κανείς δεν ζει εδώ μετά το 1999 - εδώ είναι μερικές ιδιαιτερότητες της "βελτιστοποίησης τύπου Κοσσυφοπεδίου". Αλλά τώρα, χάρη στην προσπάθεια της γιαγιάς Πέρσας και της οικογένειάς της, οι πρώην Σέρβοι κάτοικοι έρχονται στο Παράλοβο για να γιορτάσουν την εκκλησιαστική γιορτή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. Έχουν πράγματα να σκεφτούν, και για πράγματα να προσευχηθούν. Για να σκεφτούμε σε τι οδηγεί η καταστροφή του ιερού για χάρη του στάβλου, για παράδειγμα. Να προσευχηθείτε για την ημέρα που θα εμφανιστεί Κάποιος στο στάβλο και που δεν θα σας αφήσει ποτέ. Είναι η ελπίδα μας. Σας ευχαριστώ για την υπενθύμιση, γιαγιά Πέρσα.