«Ο παππούλης από την εικονίτσα»

Έμαθα για τον Άγιο Λουκά (Βόινο-Γιασενέτσκι), όταν έλαβα ως δώρο το αυτοβιογραφικό βιβλίο του «Ταξιδεύοντας μέσα στον πόνο». Εκείνην την περίοδο ήμουν πολύ άρρωστη και μου έκανε εντύπωση ο τίτλος. Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να αρέσκεται να ταξιδεύει μέσα στον πόνο;!

Όταν διάβασα το βιβλίο, κατάλαβα ότι είναι δυνατόν ν’ αγαπήσει κανείς τα βάσανα, αλλά μόνο στην περίπτωση που συνειδητοποιεί ότι το βάσανο αυτό το επέτρεψε ο Θεός και ότι τον οδηγεί στην κάθαρση της ψυχής, όπως θεωρούσε και ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος. Επίσης, ο Άγιος Λουκάς είχε μεγάλη πίστη, βαθιά ταπείνωση και θαυμαστή αγάπη προς τον Θεό και τους ανθρώπους! Ακριβώς αυτή η αγάπη δεν τον άφηνε να λυγίσει, αλλά του έδινε δυνάμεις να ζήσει, να ξεπεράσει πραγματικά απάνθρωπα βάσανα, τα οποία ήταν πολλά στη ζωή του Αγίου. Τρεις εξορίες, έντεκα χρόνια στις φυλακές, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, πείνα, χτυπήματα, στερήσεις και παρ’ όλα αυτά αδιάλειπτη ομολογία του ονόματος του Χριστού, συνεχής ιατρική βοήθεια σε όσους είχαν ανάγκη, ατελείωτη επιστημονική εργασία.

Για πρώτη φορά αισθάνθηκα βοήθεια του Αγίου, όταν η μητέρα μου έπρεπε να χειρουργηθεί σοβαρά. Προσευχόμουν στον Άγιο Λουκά πριν την εγχείρηση και κατά τη διάρκειά της. Μάλιστα, παρακαλούσα για βοήθεια και άλλους Αγίους, αλλά ακριβώς την ώρα της προσευχής μου στον Άγιο Λουκά το άγχος για τη μητέρα μου υποχώρησε και πίστεψα ότι όλα θα πάνε καλά. Έτσι κι έγινε. Η εγχείρηση ήταν επιτυχής, ενώ και η περίοδος ανάρρωσης ήταν ταχεία, γεγονός το οποίο μας εξέπληξε, λόγω της μεγάλης ηλικίας της μητέρας μου.

Πρόσφατα έπρεπε και πάλι ν’ απευθυνθώ για βοήθεια στον Άγιο Λουκά της Κριμαίας. Στη μητέρα μου, που είναι κατάκοιτη εδώ και τέσσερα χρόνια, υπήρχαν υποψίες για πηκτική νέκρωση. Παρακαλούσα τον Άγιο Λουκά να βοηθήσει, παρακαλούσα και άλλους Αγίους. Και, ευτυχώς, η τρομερή διάγνωση δεν επιβεβαιώθηκε. Αποδείχτηκε ότι επρόκειτο γι’ άλλη αρρώστια, αλλά όχι τόσο τρομερή.

Σε μια ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης, που είναι αφιερωμένη στον Άγιο Αρχιεπίσκοπο, με την πρόνοια του Θεού, γνώρισα μια κυρία, που διηγήθηκε μια θαυμαστή ιστορία, για τη βοήθεια του Αγίου στην κόρη της:

«Η κόρη μου ήταν τριών χρονών τότε, όταν για την τρίτη φορά έπαθε πνευμονία και βρέθηκε στην εντατική. Οι γιατροί έκαναν ό,τι μπορούσαν, αλλά η κατάστασή της επιδεινονόταν κάθε ώρα. Οι πνεύμονές της λειτουργούσαν στο είκοσι τοις εκατό και αντιλαμβανόμασταν ότι χάνουμε το παιδί. Βλέποντας αυτήν την κατάσταση, κάναμε το μόνο που ήταν δυνατό και αναγκαίο να κάνουμε σ’ αυτήν την περίπτωση -καλέσαμε ιερέα να την κοινωνήσει. Ο ιερέας την κοινώνησε κι έμεινε πολλή ώρα στην εντατική μαζί της και όταν βγήκε, μας είπε: “Η κόρη σας είναι υγιής. Να προσεύχεστε στον Άγιο Λουκά”.

Οι γιατροί τής έβγαλαν ξανά ακτινογραφία κι εξ όσων είδαν υπέστησαν σοκ, γιατί οι πνεύμονες του παιδιού θεραπεύτηκαν μπροστά στα μάτια τους!

Την επόμενη μέρα οι χειρουργοί σκόπευαν να κάνουν βιοψία σ’ εναν πνεύμονα, επειδή σε μια προηγούμενη ακτινογραφία ήταν σαφές ότι οι πνεύμονες του μωρού μας διαλύονταν, όπως σε περίπτωση φυματίωσης. Συγκλήθηκε ιατρικό συμβούλιο, στο οποίο συζητούσαν για πολλή ώρα, και μετά βγήκε ο γιατρός μας και μας είπε το εξής: «Δεν καταλαβαίνουμε πώς συνέβη αυτό, αλλά η κόρη σας συνήλθε και δεν έχει πια πυρετό». Οι γιατροί τής έβγαλαν ξανά ακτινογραφία κι εξ όσων είδαν έπαθαν σοκ, γιατί οι πνεύμονες του παιδιού θεραπεύτηκαν μπροστά στα μάτια τους!

Σύντομα η κόρη μας μεταφέρθηκε από την εντατική σε κανονικό θάλαμο. Και όταν σηκώθηκε για πρώτη φορά μετά από δύο εβδομάδες, αμέσως πλησίασε το κομοδίνο, πάνω στο οποίο βρισκόταν η εικόνα του Αγίου Λουκά, και τη φίλησε. Βεβαίως, η κόρη μας δεν ήξερε τίποτα για τον Άγιο, δεν ήξερε ότι είχε έρθει ιερέας, γιατί δεν είχε τις αισθήσεις της. Αλλά μας διηγήθηκε αργότερα ότι κατά τη διάρκεια που βρισκόταν αναίσθητη, ο παππούλης της εικόνας την επισκεπτόταν σε όνειρα που έβλεπε.

Μάλιστα, μετά απ’ όλα αυτά τα θαυμαστά γεγονότα, πήγαμε να προσκυνήσουμε τα λείψανα του Αγίου στη Συμφερούπολη. Και από τότε, κάθε φορά που πάμε στην Κριμαία, επισκεπτόμαστε οπωσδήποτε “τον παππούλη μας”, όπως τον αποκάλεσε η κόρη μας».

Στη συνέχεια έχουμε άλλη μία καταπληκτική ιστορία θαυμαστής θεραπείας, με τις πρεσβείες του Αγίου.

«Στο μωρό μας, εκ γεννετής, τσίμπλιαζαν τα μάτια του. Δεν βοηθούσε ούτε το μασάζ ούτε οι σταγόνες. Οι βλεφαρίδες ήταν συνέχεια υγρές κι έμπυες. Οι γιατροί σύστηναν να κάνουμε εγχείρηση, αλλά εμείς δεν χάναμε την ελπίδα μας να θεραπεύσουμε το μωρό χωρίς χειρουργική επέμβαση. Όλον αυτόν τον καιρό έβαζα λάδι από το καντήλι στα λείψανα του Αγίου Λουκά στα μάτια του μωρού. Είχαμε ήδη συμφωνήσει να κάνουμε την επέμβαση, γιατί η κατάσταση δεν παρουσίαζε αλλαγή, αλλά ξαφνικά τα μάτια του έπαψαν να στάζουν. Και από τότε το παιδί δεν είχε κανένα πρόβλημα με τα μάτια του».

Την παρακάτω ιστορία τη διάβασα ανάμεσα στα σχόλια ενός άρθρου και με την άδεια του συγγραφέα τη δημοσιεύω εδώ.

«Η εγκυμοσύνη μου συνέπεσε με βαριά αρρώστια. Οι γιατροί επέμεναν να κάνω έκτρωση και με τρόμαζαν ότι θα γεννήσω ένα ανάπηρο παιδί. Προσευχόμασταν με όλη μας την οικογένεια, προσεύχονταν και οι συγγενείς και οι φίλοι μας. Παρακαλούσαμε τον Άγιο Λουκά να βοηθήσει και ο Άγιος δεν αγνόησε την ελπίδα μας και ο γιος μας γεννήθηκε υγιής. Του δώσαμε το όνομα Λουκά στην τιμή του Αγίου. Οι γιατροί μας είπαν ότι αυτό είναι ένα αληθινό θαύμα!»

Εδώ είναι άλλη μια ιστορία θαυμαστής θεραπείας ενός παιδιού, μετά από βαρύ έγκαυμα.

Το κοριτσάκι, μόλις είδε την εικόνα του Αγίου, την πήρε με τα δυο της χέρια και άρχισε να του χαμογελάει, να τον αγκαλιάζει, να τον φιλά και να του κουνάει το χέρι

«Η ενάμιση έτους κόρη μου υπέστη έγκαυμα τρίτου βαθμού στο στήθος. Όταν της έβγαζαν τα ρούχα, το δέρμα της ξεφλούδιζε. Ήρθε το ασθενοφόρο, την πήγαν στο νοσοκομείο και είπαν πως χρειάζεται να κάνει μεταμόσχευση δέρματος. Έβαλαν επίδεσμους και όρισαν την ημερομηνία της εγχείρησης. Όλο εκείνο το χρονικό διάστημα προσευχόμασταν στον Άγιο Λουκά της Κριμαίας και μετά πήγαμε το μωρό στην εκκλησία να κοινωνήσει. Το κοριτσάκι, μόλις είδε την εικόνα του Αγίου, την πήρε με τα δυο της χέρια και άρχισε να του χαμογελάει, να τον αγκαλιάζει, να τον φιλά και να του κουνάει το χέρι. Ύστερα επιστρέψαμε στο Κέντρο Εγκαυμάτων. Την πήρε ο χειρουργός για να κάνει την επίδεση και ξαφνικά τρέχει πίσω με την κόρη μας αγκαλιά και φωνάζει: “Αυτά, τέλος!”. Δεν καταλάβαμε τι σημαίνει αυτό. Όλο το νοσηλευτικό προσωπικό έτρεξε να δει κι εκείνος τους έδειξε το μέρος του σώματος όπου είχε το έγκαυμα και είπε: “Το δέρμα αποκαταστάθηκε από μόνο του!”. Μας έδωσε πίσω το παιδί και είδαμε πως δεν είχε όχι μόνο ουλή, αλλά ακόμη δεν έμεινε ούτε ίχνος από το έγκαυμα, σαν κάποιος ν’ αντικατέστησε το δέρμα σε καινούργιο, μόνο λιγάκι ροδαλό. Έτσι ο Άγιος Αρχιεπίσκοπος αντικατέστησε το δέρμα στην κόρη μας και τη γλύτωσε από τη μεταμόσχευση!»

Να ένα άλλο παράδειγμα θαυμαστής θεραπείας ενός εγκαύματος.

«Ένας συγγενής μου έπαθε σοβαρά εγκαύματα στα πόδια από τον ήλιο. Μετά από την παράκληση στον Άγιο Λουκά και πολλά δάκρυα μπροστά στην εικόνα του, την τρίτη ημέρα τα εγκαύματα εξαφανίστηκαν, δεν έμεινε ούτε ίχνος».

Θα ήθελα να τελειώσω με μια άλλη ιστορία ασυνήθιστης θεραπείας ενός βαριά αρρώστου από τον Άγιο Γιατρό.

«Με πίστη στο θαύμα και ότι ο Άγιος δεν θα μας αφήσει έτσι, πήγα τον άνδρα μου, που είχε υποστή βαρύ εγκεφαλικό, να προσκυνήσει τα λείψανα του Αγίου Λουκά της Κριμαίας. Ο άνδρας μου δεν περπατούσε. Οι προβλέψεις των γιατρών ήταν απογοητευτικές και δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε στα μάτια μας, όταν την επόμενη μέρα ο άνδρας μου περπάτησε μόνος του πάνω στα μεγάλα βότσαλα στην παραλία. Και τώρα οδηγεί αυτοκίνητο κιόλας! Είναι τόσο εύκολο και ταυτόχρονα τόσο δύσκολο να καταλάβουμε ότι ο άνθρωπος έχει ό,τι χρειάζεται, αν έχει πίστη! Ο Άγιος Λουκάς (Βόινο-Γιασενέτσκι) μάς ακούει και μας βοηθά».