Πρόσωπα της Ιεράς Μονής των Σπηλαίων του Πσκωφ
Ιστορικά και κανονικά ερείσματα ενότητας της Ρωσικής Εκκλησίας
Λιτανεία προς τιμήν του Αγίου Ειρηνάρχου του Εγκλείστου 2019
Μητροπολίτης Ονούφριος μιλά για την πορεία της κανονικής Ορθοδοξίας στην Ουκρανία– Ποιος ήταν ο επόμενος στην οικογένειά σας, που βαφτίστηκε;
– Ο δεύτερος ήμουν εγώ. Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς ο πατήρ Τιμόθεος με βάπτισε στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο Ντένμπερι. Στις 24 Δεκεμβρίου, μετά την κατήχηση, στη σύζυγό μου και τον γιο μου, νυν διάκονο Σεραφείμ, τελέστηκε το Μυστήριο του Χρίσματος. Αργότερα βαπτίστηκε η κόρη μας, η Δέσποινα. Και ο τελευταίος που χρίστηκε ήταν ο Ισραέλ (νυν μοναχός Δανιήλ).
Ο Ισραέλ Ιουστιανιάνο (μέλλων ιερομόναχος Δανιήλ) στο Μπρόντγουεϊ
– Η μεταστροφή του στην Ορθοδοξία δεν έγινε με το συνηθισμένο τρόπο, έτσι δεν είναι;
– Ναι. Έζησε το γεγονός της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001, όταν οι Δίδυμοι Πύργοι κατέρρευσαν στο κέντρο της Νέας Υόρκης. Ο Ισραέλ εργαζόταν τότε σε μια εταιρεία, η οποία ενοικίαζε ένα κτήριο ακριβώς απέναντι από τους Πύργους. Η εταιρεία ασχολιόταν με την παραγωγή θεαμάτων για το Μπρόντγουεϊ και ο γιος μου ετοίμαζε την παράσταση με το όνομα «Splash». Μετά τις 11 Σεπτεμβρίου η εταιρεία έκλεισε.
– Ο πατήρ Δανιήλ είναι πολύ ταλαντούχος άνθρωπος, είχε τόσο ενδιαφέροντα επαγγέλματα.
– Μετά την αποφοίτησή του από το Πανεπιστήμιο Yale, στο Νιου Χέιβεν της πολιτείας του Κονέκτικατ, ξεκίνησε να εργάζεται ως σχεδιαστής βιβλίων και του προτάθηκε να δουλέψει στον εκδοτικό οίκο του Πανεπιστημίου Κολούμπια. Ήταν ευχαριστημένος με τη δουλειά του και ο μισθός ήταν καλός. Κάθε φορά που ολοκλήρωνε ένα βιβλίο, μου έστελνε ένα αντίγραφο, υπογεγραμμένο με το κοσμικό του όνομα, Ισραέλ Ιουστινιάνο. Ύστερα εργάστηκε στο Μουσείο Καλών Τεχνών Metropolitan, στη Νέα Υόρκη, όπου ασχολιόταν με έρευνα και προετοιμασία διαφημιστικού υλικού για εκθέσεις: βιβλία, κατάλογοι, σουβενίρ. Η δουλειά τον ευχαριστούσε και ο Ισραέλ καλούσε συχνά εμένα και τη μαμά του στις εκθέσεις.
Μια μέρα με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι σκοπεύει να πάει στο Μπρόντγουεϊ, στο θέατρο. Πήγε σε ακρόαση και τον κάλεσαν να συμμετάσχει σε μια επιβλητική παράσταση, το «Splash». Αργότερα την είδαμε. Ο Ισραέλ χόρευε και τραγουδούσε εκεί. Ήταν φοβερός.
– Υποθέτω ότι ήταν ωραία εμπειρία γι’ αυτόν;
– Ήταν μέρος της ζωής του. Όμως μετά τις 11 Σεπτεμβρίου η εταιρεία ακύρωσε το σόου. Είπαν πως όσοι επιθυμούν να συνεχίσουν τη δουλειά τους στην εταιρεία, πρέπει να μετακομίσουν στην Καλιφόρνια ή να ψάξουν γι’ άλλη δουλειά. Αυτός μετακόμισε μαζί με την εταιρεία. Μια φορά, κατά τη διάρκεια της πρόβας, έπεσε και τραυμάτισε την πλάτη του. Οι γιατροί τού είπαν πως δεν είναι τόσο σοβαρό, αλλά πρέπει να σταματήσει τις πρόβες για 6 μήνες. Η εταιρεία ήταν έτοιμη να τον διατηρήσει στο προσωπικό της, αλλά δεν μπορούσε να του πληρώνει τον μισθό γι’ αυτό το χρονικό διάστημα και γι’ αυτό ο γιος μου αποφάσισε να επιστρέψει στο σπίτι, στο Κονέκτικατ.
Ο μέλλων πατήρ Γρηγόριος μαζί με τον Μητροπολίτη Νικόλαο και τον ιερέα Λουκά Μιχάλι
Τότε πλέον είχαμε γίνει όλοι Ορθόδοξοι. Μια φορά τον καλέσαμε στη σύναξη κληρικών στο Χάρισον της Νέας Υόρκης. Εκεί έβγαλε λόγο ο Μητροπολίτης Καρπάθιο-Ρουθηνών στην Αμερική Νικόλαος (Σμισκό). Αργότερα με χειροτόνησε ιερέα.
Ο γιος μου άκουσε το κήρυγμά του, όταν εκείνος έλεγε για την τραγωδία της 11ης Σεπτεμβρίου. Τα λόγια του άγγιξαν την καρδιά του γιου μου και από τότε άρχισε να επισκέπτεται τον ναό της Αγίας Τριάδος στο Ντέμπερι, όπου εκκλησιαζόμασταν κι εμείς. Ο γιος μου συζητούσε με τον προϊστάμενο ιερέα, πατέρα Λουκά Μιχάλι, διάφορα πνευματικά θέματα. Έτσι αποφάσισε να προσηλυτιστεί στην Ορθοδοξία και χρίστηκε το 2002.
Ο πατήρ Γρηγόριος μαζί με την οικογένειά του στον τόπο της Ιεραποστολής
– Πώς αποφασίσατε να γίνετε ορθόδοξος ιερέας;
– Εγώ και η γυναίκα μου πάντα παίρναμε στα σοβαρά την πίστη και την Εκκλησία. Επί 30 χρόνια υπηρετούσα ως πάστορας στην κοινότητα των Πεντηκοστιανών, 18 από τα οποία ήμουν πάστορας υψηλού επιπέδου στην ιεραρχία της εκκλησίας τους, ο λεγόμενος χειροτονημένος πάστορας.
Όταν προσηλυτίστηκα στην Ορθοδοξία, αγάπησα ακόμη περισσότερο την Εκκλησία και με το πέρασμα του χρόνου είπα στον προϊστάμενο της ενορίας μας ότι θέλω να γίνω ιερέας. Όμως δεν ήξερα τη διαδικασία της χειροτόνησης. Νόμιζα ότι θα πρέπει να παρουσιάσω κάποια έγγραφα, που ν’ αποδεικνύουν την εμπειρία μου ως πάστορα.
Χωρίς πολλά λόγια, με παρακάλεσε να μεταβώ το επόμενο Σάββατο στην Ιερατική Σχολή για μια συνομιλία. Ο προϊστάμενός μου κανόνισε μια συνάντηση με τον άρχοντα Αρχιερέα, τον Μητροπολίτη Καρπάθιο-Ρουθηνών στην Αμερική Νικόλαο, στο Τζόουνσταουν, της πολιτείας της Πενσιλβανίας. Έφερα όλα τα έγγραφα για τον Μητροπολίτη και νόμιζα ότι τον επόμενο μήνα θα με χειροτονήσει. Αλλά οι προσδοκίες μου ήταν λανθασμένες.
Χειροτονία εις Διάκονο
Κάθομαι μπροστά στον Μητροπολίτη, δεν τον αποκαλώ «Δέσποτα», επειδή δεν ήξερα καλά πώς συμπεριφέρονται σ’ έναν τέτοιο κύκλο, και του λέω ότι θέλω να γίνω ιερέας και να υπηρετώ την Εκκλησία.
«Άκου», μου λέει. «Βλέπεις αυτόν τον ιερέα;», δείχνοντας τον πατέρα Λουκά.
«Ναι», του λέω.
«Θα είσαι στην ενορία του και ό,τι σου πει, θα το εκπληρώνεις. Ενώ όσον αφορά στην ιεροσύνη επί του παρόντος να το ξεχάσεις».
Στεναχωρέθηκα και ήμουν αποθαρρημένος.
«Εντάξει», του είπα. «Θα μαθαίνω από τον πατέρα Λουκά».
Μου πήρε 10 χρόνια για να γίνω ιερέας. Έπρεπε να εγγραφώ σ’ ένα ειδικό πρόγραμμα για κοσμικούς, το οποίο κατήρτισε ο Μητροπολίτης Νικόλαος. Ήταν ένα υπέροχο πρόγραμμα, στο οποίο συμμετείχαν άνθρωποι με διάφορα επαγγέλματα: Μηχανικοί, δικηγόροι, γιατροί, δάσκαλοι, που σκόπευαν να υπηρετήσουν την Εκκλησία.
Αρχικά, το πρόγραμμα δημιουργήθηκε με σκοπό την προετοιμασία διακόνων, ενώ όσοι ήθελαν να γίνουν ιερείς έπρεπε να πάνε στην Ιερατική Σχολή στο Τζονστάουν και να ολοκληρώσουν εκεί ένα επιπλέον πρόγραμμα. Παρακολούθησα αυτό το πρόγραμμα επί 2 χρόνια και μόνο τότε ο Μητροπολίτης με χειροτόνησε.
Πριν τη χειροτονία του είπα: «Δέσποτα, θέλω να σας προειδοποιήσω ότι αν με χειροτονήσετε, η καρδιά μου θα μείνει στην πατρίδα μου και όταν βγω στη σύνταξη από την κοσμική μου δουλειά, θα επιστρέψω στο Πουέρτο Ρίκο. Εάν θέλετε να παραμείνω στις ΗΠΑ μετά από τότε, μη με χειροτονήσετε».
«Θα σε χειροτονήσω οπωσδήποτε», είπε ο Μητροπολίτης Νικόλαος. «Μην ανησυχείς».
Και με χειροτόνησε, στις 17 Σεπτεμβρίου του 2006, στο Ντένμπερι.
Ο πατήρ Λουκάς ήταν προϊστάμενος της ενορίας κι εγώ ήμουν το δεξί του χέρι. Επίσης, διορίστηκα ως αναπληρωτής ιερέας και όταν κάποιος ιερέας ήταν σε διακοπές, εγώ υπηρετούσα στον ναό του.
Μετά από 20 χρόνια υπηρεσίας ως δάσκαλος, βγήκα στη σύνταξη, σε ηλικία 55 χρονών. Το υπόλοιπο της ζωής μου σκόπευα να το περάσω στο Πουέρτο Ρίκο, για να διαδίδω την Ορθοδοξία στον λαό μου.
Πριν πάω στο Πουέρτο Ρίκο, συναντήθηκα για πρώτη φορά με τον Αρχιερέα της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας εκτός Ρωσίας Μητροπολίτη Ιλλαρίωνα (Καπράλ, † 2022). Ασχολιόταν ενεργά με τις ιεραποστολικές δραστηριότητες, ανοίγοντας Αποστολές της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας εκτός Ρωσίας σε όλο τον κόσμο. Του τηλεφώνησε ο γιος μου, ο πατήρ Σιλουανός, ο οποίος ήταν πεπεισμένος ότι ο Μητροπολίτης Ιλλαρίων θα βοηθήσει και θα με στείλει στο Πουέρτο Ρίκο να οργανώσω την Ιεραποστολή εκεί.
Πήγα στη Νέα Υόρκη για την Αρχιερατική Σύνοδο μαζί με δύο από τους γιους μου, οι οποίοι επίσης ήταν παρόντες στη συνάντησή μου με τον Μητροπολίτη. Ο Δεσπότης είπε ότι με καταλαβαίνει πολύ καλά και μου έδωσε την ευλογία του να ιδρύσω την Ιεραποστολή. Ο Μητροπολίτης Νεκτάριος με υποστήριξε εξ ίσου και μου παρέσχε γραπτή άδεια.
Πουλήσαμε το σπίτι μας και πήγα στον Μητροπολίτη Ιλλαρίωνα, ώστε να παραλάβω το αντιμήνσιο και το μύρο. Στην αρχή ο Δεσπότης είπε ότι δεν μπορεί να βρει αντιμήνσιο. Ύστερα ξανακοίταξε κι επέστρεψε χαμογελώντας: «Να το τελευταίο, υπογεγραμμένο από τον Μητροπολίτη Λαύρο». Έτσι το παρέλαβα για την Ιεραποστολή μας στο Πουέρτο Ρίκο. Παρακάλεσα τον Μητροπολίτη να μου δώσει δύο χρόνια για την οικοδόμηση του κτηρίου της Ιεραποστολής.
Ο πατήρ Γρηγόριος μαζί με την οικογένειά του, μετά τη λειτουργία την ημέρα της Αγίας Τριάδος
Φτάσαμε στο Πουέρτο Ρίκο και αρχίσαμε να χτίζουμε την Ιεραποστολή μας από το μηδέν. Είχαμε μόνο δύο εικόνες, τις οποίες μας χάρισαν οι ιερείς στις ΗΠΑ. Αγοράσαμε οικόπεδο και ξεκινήσαμε την επισκευή του σπιτιού, που υπήρχε εντός του ήδη, ώστε να μπορέσουμε και να μείνουμε και να διαμορφώσουμε το παρεκκλήσι εντός του.
Σύντομα άρχισε να έρχεται ο κόσμος και να παρακαλά για βάπτιση. Έτσι έπρεπε να ξεκινήσουμε τη λειτουργία της Ιεραποστολής μας πριν το παρεκκλήσι να είναι έτοιμο. Την πρώτη Θεία Λειτουργία την τελέσαμε το 2009 και από τότε την τελούμε κάθε Κυριακή.
Είχαμε βαπτίσει 42 άτομα στο Σαν Γκερμάν και είχαμε προετοιμάσει άλλα 50 για Βάπτιση. Δυστυχώς, το 2017 η πόλη υπέστη ζημιές από τον τυφώνα «Μαρία» και ως αποτέλεσμα χάσαμε αρκετές οικογένειες ενοριτών μας, οι οποίοι μετακόμισαν στις ΗΠΑ. Μετά τον τυφώνα, στον νότο του νησιού μας έγινε σεισμός, το επίκεντρο του οποίου ήταν πολύ κοντά στο Σαν Γκερμάν. Πέθαναν άνθρωποι, καταστράφηκαν σπίτια, κάποιοι ενορίτες μας υπέφεραν επίσης απ’ αυτό το γεγονός κι έφυγαν. Ύστερα ήταν ο Covid. Είχαμε τους ίδιους υγειονομικούς περιορισμούς, όπως στις ΗΠΑ, αλλά αποφασίσαμε να μην κλείνουμε την ενορία. Εγώ μαζί με τη γυναίκα μου και μερικούς άλλους ενορίτες μας τελούσαμε τη Θεία Λειτουργία κάθε Κυριακή, συνεχίζοντας τη ζωή της Ιεραποστολής μας.
Μετά τον Covid άρχισαν να έρχονται σ’ εμάς πολλοί νέοι, που ήταν ιδιαίτερα μορφωμένοι, και παρακαλούσαν να τους βαπτίσουμε.
– Πείτε μας, παρακαλώ, για τους ενορίτες σας;
– Η Ιεραποστολή μας βρίσκεται στα νοτιοδυτικά του Σαν Γκερμάν, αλλά έχουμε κάποιους ενορίτες που έρχονται στην εκκλησία από το πιο μακρινό μέρος του νησιού, από τα βόρειοανατολικά. Τα μέλη της ενορίας μας είναι κυρίως νέοι, φοιτητές, που σπουδάζουν στο πανεπιστήμιο και ταυτόχρονα εργάζονται. Είμαστε ευτυχισμένοι που έχουμε τόσο δεμένη ομάδα νέων ανθρώπων και προσευχόμαστε, ώστε αυτοί ν’αγαπήσουν την Εκκλησία και ν’αφιερώσουν ένα μέρος της ζωής τους στην ενορία. Επίσης, ελπίζω και προσεύχομαι ότι κάποτε θα παντρευτούν με εκκλησιαστικό γάμο με το ορθόδοξο «έτερον ήμισί» τους. Υπάρχουν κι ενορίτες ηλικίας άνω των 50, μερικοί έτι μεγαλύτεροι..
Τα μέλη της ενορίας μας είναι κυρίως νέοι, φοιτητές, που σπουδάζουν στο πανεπιστήμιο και ταυτόχρονα εργάζονται
Καταβάλλουμε όλες τις προσπάθειές μας ώστε να χτίσουμε έναν μεγάλο ναό, γιατί το παρεκκλήσι που έχουμε είναι μικρό, πλέον, για την ενορία μας, ιδιαίτερα στις μεγάλες γιορτές, όταν και συρρέει πολύς κόσμος.
Θεωρώ ότι έχω την καλύτερη ενορία, που μπορεί να έχει ένας ιερέας. Όλοι εμείς παλεύουμε με κάποιες αμαρτίες κι ελαττώματα, αλλά οι ενορίτες μου έχουν σοβαρή στάση και προσπαθούν να μάθουν καλύτερα τι μπορεί να τους προσφέρει η Ορθόδοξη Εκκλησία, για να διορθωθούν.
Στην ενορία μας έχουμε τέσσερις κατηχούμενους, οι οποίοι είναι έτοιμοι πλέον να βαπτιστούν. Ακόμα τέσσερα άτομα έρχονται στις ακολουθίες και παρακολουθούν τα μαθήματα που κάνουμε τις Κυριακές, μετά τη Λειτουργία και την τράπεζα, γιατί θέλουν να μάθουν περισσότερα για την πίστη μας.
Τα μαθήματα μετά τη Λειτουργία
– Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζει η Ιεραποστολή σας;
– Το κύριο πρόβλημα στο Πουέρτο Ρίκο είναι η δουλειά και πολλοί νέοι είναι αναγκασμένοι να φεύγουν στις ΗΠΑ. Έτσι χάνουμε τους νέους ενορίτες μας. Αλλά, ταυτόχρονα, το νησί όλο και περισσότερο προσελκύει τουρίστες, οι οποίοι, όταν έρχονται, ψάχνουν ένα μέρος να προσευχηθούν στις διακοπές τους.
Ένα άλλο πρόβλημα συνίσταται στο ότι όταν μιλάμε στους ανθρώπους για την Ορθοδοξία, τους δείχνουμε φωτογραφίες με όμορφους ορθόδοξους ναούς, όμως όταν αυτοί έρχονται στο μέρος της Ιεραποστολής μας, βλέπουν μόνο ένα παρεκκλήσι.
Και ακόμα κάτι. Έχουμε όμορφες και μορφωμένες κοπέλες, ενώ τα αγόρια, με τα οποία θα μπορούσαν να παντρευτούν, είναι λίγα. Αυτές προσεύχονται και περιμένουν κάποιο θαύμα.
Ο πατήρ Γρηγόριος μαζί με τη σύζυγό του Έντνα (Ευφημία). Είναι μαζί 50 χρόνια. Έτος 2020
– Ποια χαρακτηριστικά, κατά τη γνώμη σας, πρέπει να έχει ένας ιεραπόστολος;
– Για έναν ιερέα είναι σημαντικά τα πνευματικά χαρακτηριστικά και το κυριότερο είναι η μεγάλη αγάπη προς τους ανθρώπους, τους οποίους υπηρετεί.
Για έναν ιερέα είναι σημαντικά τα πνευματικά χαρακτηριστικά και το κυριότερο είναι η μεγάλη αγάπη προς τους ανθρώπους
Δεύτερον, ένας ιεραπόστολος πρέπει να έχει μεγάλη υπομονή. Το ιεραποστολικό έργο είναι συνεχής κόπος. Σκοπεύω να υπηρετώ εδώ όσο επιτρέψει ο Θεός κι επίσης προσεύχομαι να βρεθεί ένας νέος ιερέας στην Ιεραποστολή μας, ο οποίος να με αντικαταστήσει, γιατί εγώ γερνάω.
– Μα έχετε τρεις γιους.
– Ναι, αλλά το ιεραποστολικό έργο είναι κάτι το οποίο δεν μπορώ να τους επιβάλω.
– Πρόσφατα χειροτονήθηκε ιερέας ο ιεροδιάκονος Δανιήλ. Τι συναισθήματα είχατε κατά τη διάρκεια της χειροτονίας του;
– Ξέρετε πόσον καιρό χρειάζεται ένας καλλιτέχνης για να δημιουργήσει ένα έργο τέχνης; Καμιά φορά χρειάζονται χρόνια! Όταν ο πατήρ Δανιήλ χειροτονήθηκε ιερέας στη λειτουργία, κατάλαβα ότι αυτή η χειροτονία δεν είναι για μένα, αλλά για τον Θεό.
Είμαι ο πατέρας που θέλει να κάνει όλα τα δυνατά για τους γιους του. Τον σέβομαι πολύ, γιατί ξέρω την καρδιά του. Και αυτό που μπορώ να κάνω τώρα είναι να προσεύχομαι και να ευχαριστώ τον Θεό. Στο Ιερό ο πατήρ Δανιήλ μού είπε ότι φοβάται να κλάψει, γιατί ο κόσμος θα τον κοιτά. Όταν όμως τον πλησίασα για να τον συγχαρώ, αυτός έκλαιγε σαν μωρό και όλο το πρόσωπό του ήταν γεμάτο δάκρυα. Τον φίλησα. Είναι πολύ δύσκολο να εκφράσω με λόγια τι κάνει ο Θεός με τα παιδιά μου. Αυτή είναι η απόδειξη παρουσίας του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία, που διαμορφώνει τα παιδιά μου.
Είναι πολύ δύσκολο να εκφράσω με λόγια τι κάνει ο Θεός με τα παιδιά μου. Αυτή είναι η απόδειξη παρουσίας του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία
– Μετά τη χειροτονία έμεινε στις ΗΠΑ;
– Ναι, είναι εδώ και 17 χρόνια μοναχός. Ήρθε από το μοναστήρι στο Πουέρτο Ρίκο για να με βοηθήσει. Τώρα, με την ευλογία, αγωνίζεται πνευματικά στη Σκήτη της Ατλάντα της Τζόρτζια.
– Στην Ιεραποστολή σας υπηρετεί, επίσης, και ο μικρότερος γιος σας, ο πατήρ Σεραφείμ.
– Ναι, ακόμα ένας άνθρωπος με καλή καρδιά. Αλλά και αυτός παραλίγο να φύγει στο μοναστήρι! Με βοηθούσε στα έργα της Ιεραποστολής και μια φορά μου είπε ότι δεν βλέπει κάποια ορθόδοξη κοπέλα γύρω του, την οποία να ήθελε να παντρευτεί. Του είπα ότι πρέπει να προσεύχεται και να περιμένει το θαύμα. Και το θαύμα πραγματοποιήθηκε.
Ο πατήρ Γρηγόριος και ο πατήρ Δανιήλ στη Σκήτη της Ατλάντα
Μια φορά τελούσα τη Βάπτιση ενός κοριτσιού. Η μητέρα της είπε ότι έχει επίσης και μία μεγαλύτερη κόρη. Την Κυριακή την έφερε στην εκκλησία και ήταν πανέμορφη! Εγώ έβγαινα από το παρεκκλήσι, ενώ ο γιος μου κατέβαινε από τον δεύτερο όροφο του σπιτιού και κατευθυνόταν στο παρεκκλήσι. Η κοπέλα έμπαινε στον προθάλαμο του σπιτιού κι έτσι συναντηθήκαμε και οι τρεις. Όταν την είδα, κοίταξα τον γιο μου, ο γιος μου κοίταξε εμένα και μετά εκείνη.
Όταν τελείωσε η ακολουθία, τον ρώτησα αν πήρε το τηλέφωνό της. Έτσι ξεκίνησε η σχέση τους και σύντομα παντρεύτηκαν. Τώρα έχουν τρία υπέροχα παιδιά. Ο μεγαλύτερος γιος τους, ο Λάζαρος, βοηθάει στο Ιερό. Τη μεσαία κόρη τη λένε Αιμιλία. Και τον μικρότερο τον ονόμασαν Λουκά, στη μνήμη του Αγίου Λουκά της Κριμαίας, Αρχιεπισκόπου και χειρουργού. Τον αποκαλώ «μικρό χειρουργό», γιατί το πρόσωπο και ο χαρακτήρας του μοιάζουν ενός Αρχιερέα. Και μάθαμε μόλις τώρα ότι περιμένουν και το τέταρτο παιδάκι.
Ο Διάκονος Σεραφείμ και ο Λουκάς
– Πάτερ Γρηγόριε, αφιερώσατε την Ιεραποστολή σας στον Άγιο Ιωάννη της Κλίμακος. Γιατί διαλέξατε ακριβώς αυτόν τον Άγιο ως προστάτη της Ιεραποστολής σας;
– Πάντα είχα την επιθυμία να φέρω την Ορθοδοξία στο Πουέρτο Ρίκο. Αλλά δεν ήθελα να οργανώσω μια απλή ενορία. Εδώ, στο Πουέρτο Ρίκο, είναι πολλοί που κηρύττουν τον Χριστό! Κάθε Κυριακή πρωί ακούμε στο ραδιόφωνο πολλούς πάστορες, όμως δεν είδαμε ποτέ μοναχούς εδώ στο νησί. Εγώ είμαι ο μοναδικός ιερέας στην πόλη μου, αλλά δεν είμαι μοναχός. Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, ο ουράνιος προστάτης μας, είναι, όμως, μοναχός και προσευχόμαστε σ’ αυτόν, ώστε με το πέρασμα του χρόνου, στη βάση της ενορίας μας, να ιδρυθεί και μια σκήτη.
– Άρα, έτσι βλέπετε το μέλλον της Ιεραποστολής!
– Τώρα, ο γιος μου ο Δανιήλ ζει στη σκήτη των Αγίων Γερόντων της Όπτινα στην Ατλάντα. Η σκήτη οργανώθηκε στη βάση της ενορίας και αποτελεί ένα ωραίο παράδειγμα συνύπαρξης μιας ενορίας κι ενός μοναστηριού. Είναι ακριβώς αυτό που θέλουμε να κάνουμε στη συνέχεια εδώ στο Πουέρτο Ρίκο. Ο καθηγούμενος Αρχιμανδρίτης Ιωάννης (Ταουσέντ) δέχτηκε να μας βοηθήσει και οι μελλοντικοί μας μοναχοί θα εκπαιδεύονται στη σκήτη τους. Ξέρω ότι θα περάσουν χρόνια πριν κάτι τέτοιο να εμφανιστεί στην Ιεραποστολή μας. Σε κάθε περίπτωση, είναι κάτι το οποίο θα ήθελα να δω πριν φύγω απ’ αυτόν τον κόσμο.
Ο Μητροπολίτης Ανατολικής Αμερικής και Νέας Υόρκης Νικόλαος με την εικόνα «Παναγία του Κουρσκ» στο Πουέρτο Ρίκο. Αύγουστος του 2021
Έχουμε 5 στρέμματα γης. Τον Αύγουστο του 2021 ο Μητροπολίτης Ανατολικής Αμερικής και Νέας Υόρκης (τότε Επίσκοπος Μανχάταν) επισκέφθηκε την Ιεραποστολή μας και αγίασε το οικόπεδο, στο οποίο σκοπεύουμε να χτίσουμε τον ναό. Αλλά για να ξεκινήσουμε την οικοδόμηση του ναού, πρέπει πρώτα να καταθέσουμε πολλά έγγραφα στο Τμήμα Πολιτισμού. Το Σαν Γκερμάν είναι η δεύτερη πόλη στο Πουέρτο Ρίκο, μετά την πρωτεύουσά μας, το Σαν Χουάν, και κάθε άνθρωπος που επιθυμεί να χτίσει κάτι εδώ, πρέπει να παρουσιάσει την έρευνα ενός αρχαιολόγου και μια μεγάλη έκθεση.
Ο ναός μας θα είναι πολύ όμορφος, όπως στη Μονή της Αγίας Τριάδος στο Τζόρνταβιλ της πολιτείας της Νέας Υόρκης. Όταν μας ήρθε η ιδέα για τον ναό, προσλάβαμε αρχιτέκτονα κι εκείνη μας ετοίμασε το σχέδιο της εκκλησίας. Όμως ήταν υπερβολικά μοντέρνο και «κρύο», ενώ εμείς επιθυμούσαμε κάτι παλιό και πιο «ζεστό».
Τότε η αρχιτέκτονας μας σύστησε να επισκεφτούμε το Τζόρνταβιλ και να δούμε την εκεί εκκλησία. Τηλεφώνησα στον Μητροπολίτη Ιλλαρίωνα και του ζήτησα την ευλογία. Μου έδωσε τον αριθμό τηλεφώνου του Επισκόπου Συρακουσών Λουκά (Μουριάνκα), ο οποίος είναι καθηγούμενος της μονής. Κι έτσι εγώ και ο πατήρ Δανιήλ πήγαμε στο Τζόρντανβιλ.
Ο πατήρ Δανιήλ έβγαλε φωτογραφίες και τις έδωσε στην αρχιτέκτονα. Προβλέπεται ότι η εκκλησία θα χωράει μέχρι 100 άτομα.
Προς το παρόν, τα κατασκευαστικά έγγραφα, που πληρούν όλες τις απαιτήσεις, έχουν εγκριθεί από το Πολιτιστικό Ινστιτούτο του Πουέρτο Ρίκο. Τώρα περιμένουμε το γράμμα από το Τμήμα Φυσικών Πόρων, για να προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα: Θα ενημερώσουμε τους γείτονές μας για το κατασκευαστικό μας έργο. Αν κανείς δεν έχει αντίρρηση, τότε θα μας εκδοθεί άδεια να χτίσουμε. Σύμφωνα με τον μηχανικό μας, αν όλα πάνε σύμφωνα με το πρόγραμμα, τότε μέχρι το τέλος του χρόνου θα μπορέσουμε να ξεκινήσουμε την οικοδομή. Έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε κι ελπίζουμε ότι ο Κύριος θα μας βοηθήσει στους κόπους που έχουμε μπροστά μας.
Ενορίτες
